259 เพราะแค่เห็นฉัน มันก็กลัวหัวหด
ซิสใช้ความคิด “ไม่ขวางทาง” เด็กคนหนึ่งพูดแทรก “อันนี้หนูถนัด” “ดูแลตัวเองให้ดี , อดทนในช่วงเวลาที่เลวร้าย , และสู้ตายเมื่อภัยมาถึงตัวอย่างมีสติ , ฝึกใช้ความคิด”
“ตามฉันมาเร็วเข้า” เมทัลเดินเข้ามาและพูดซ้ำ “เด็กๆ เข้าไปในหลบในราชวังก่อน”
“เมทัล” ซิสรู้สึกดีใจ “ฝากเด็กๆ พวกนี้ด้วย”
“มันหน้าที่ของอัศวินอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง” เมทัลเก็บดาบสีเงินไว้ด้านหลัง อุ้มเด็กทั้งห้าคน ทุกคนกำลังโบกมือและตะโกนออกมา “ชนะมันให้ได้นะ” “ดูแลตัวเองอย่างที่พี่บอกด้วย”
ซิสจับดาบสีดำเคลือบน้ำแข็ง วิ่งต่อไปยังสมาคมใบไม้สีม่วง กลับไม่พบใครเลยสักคน เขาจึงย้อนกลับไปร้านตีดาบฟลู
ร้านตีดาบฟลู
ซิสเดินเข้าไปมองเห็นร้านที่โล่ง และว่างเปล่า ยกเว้นเห็นฟลูกำลังหลอมแร่ คิวกำลังสร้างระเบิด
“เจ้าบ้าซิส ทำไมมาช้านักล่ะ” คิววางแผ่นเหล็ก ดินปืน ขวดเปลวไฟ หินสองก้อน “รอระเบิดฉันเสร็จก่อนเถอะ”
“ฟลู นายมีโพชั่นบ้างรึเปล่า” ซิสพูด “คิว แล้วคนในสมาคมเราหายไปไหนหมด”
“รอสักครู่” ฟลูเดินเข้าไปหลังร้าน คิวพูด “มีแค่จดหมายเขียนเอาไว้ คุณบับเบิลกับคิร่าไปช่วยป้องกันราชวังกลางเมือง คอยอพยบชาวเมืองไปสู่เมืองหลวง พวกมอนสเตอร์จ้องจะทำลายประตูวาร์ป”
‘คิร่า เธอหายดีแล้วหรอ’ ซิสคิดในหัว “อืม”
ฟลูเดินยกแผ่นหนัง ขวดโหล สมุนไพรสีม่วงจำนวนมาก “ชาวเมืองหลายคนกำลังตื่นตระหนก บางคนก็บริจาคของ ส่วนฉันก็สร้างอาวุธกลับไป เขาแลกมาด้วยสมุนไพรและแผ่นไม้ แผ่นเหล็ก หินหลากสี” ฟลูพูดต่อ “นายคงต้องสร้างเอง โพชั่นน่ะ”
“อืม” ซิสรับแผ่นหนังขนาดใหญ่ เขาแทบลืมไปว่าตัวเองเคยสร้างโพชั่น มองในกระเป๋าคาดเอวมีเพียง ดอกกุหลาบสีทอง ‘น่าจะไม่มีค่า ออร์คถึงไม่ขโมยไป ช่างเถอะ’ ซิสวางแผ่นหนัง มองดูสมุนไพรสีม่วงใบใหญ่
“มาอีกคนแล้ว” ฟลูไปต้อนรับชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามา “ยินดีต้อนรับครับ”
“ฉันเอาของมาให้ ก่อนจะวาร์ปไปเมืองหลวง ฉันว่าดินแดนสิบสองคงไม่รอด มีเพียงร้านนายที่ยังเปิดอยู่” ชายสวมผ้าโพกหัวพูดต่อ “ส่วนหนึ่งของชาวเมือง รับไป ต่อสู้แทนพวกเราด้วย”
อีกคนก็โผล่เข้ามา ตามด้วยอีกหลายๆ คน ต่างก็พูดเสียงเดียวกันว่า มีเพียงร้านตีดาบของฟลูที่เปิดอยู่ อันที่จริงพวกเขาไม่รู้เลยว่า ฟลูไม่ได้ตั้งใจจะออกไปต่อสู้ แต่เพียงกำลังเสริมพลังให้กับซิสและคิว
“บางส่วนฉันจะแบ่งให้กับสมาคมอัศวินสีเลือดแล้ว” หญิงสาวสวมผ้ากันเปื้อนพูด “อาหารของพวกเรา รับไปเถอะ”
อีกคนเสริม “ว่ากันว่า ดินแดนสิบสองอาจจะอยู่ไม่ถึงเจ็ดวัน” “ตำนานปีศาจตัวนั้นกำลังกลับมาอีกครั้ง” อีกคนเสริม
ซิสฟังไปด้วย สร้างโพชั่นไปด้วย ส่วนใหญ่จะแตกมากกว่าสำเร็จ เขาจึงหยุดการสร้างและส่งให้คิว สิบขวด ส่วนตัวเขาอีกสิบขวด “ฉันอยากจะให้คนมีฝีมือมาสร้าง ฉันนึกถึงคุณเฮฟ”
“ไม่ไหวหรอก ทุกดินแดนกำลังเดือดร้อน คุณเฮฟน่าจะมาไม่ได้หรอก” คิวรับโพชั่นและสร้างระเบิดต่อ
“ฉันรู้ แค่อยากเท่านั้นเอง” ซิสพูดเสียงเศร้า
“ระเบิดห้าร้อยลูก ใกล้จะเสร็จแล้ว” คิวพูดต่อ “ฟลู นายพอจะมีโล่ใหม่ให้ฉันบ้างไหม”
“ขอคิดก่อนนะ” ฟลูทำท่าทางล้อเลียน
“เจ้าบ้าฟลู ปีศาจจะมาถล่มร้านของนายอยู่แล้วนะ” คิวขึ้นเสียง
“ถ้าแบบว่า ร้านฉันอยู่ได้อีกสักหนึ่งอาทิตย์ ก็อาจจะมีโล่ดีๆ โผล่ขึ้นมา” ฟลูค้นหาของใต้โต๊ะ จัดเรียงก้อนหินหลากสี แผ่นเหล็กหนาอย่างดีหลายแผ่น ขวดใส่หนังสัตว์ ขวดใส่กระดูกควายป่า
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฝูงออร์คจะถอยกลับไปในวันนี้ด้วยซ้ำ” คิวยกปืนใหญ่ขึ้นบนอากาศ “เพราะแค่เห็นฉัน มันก็กลัวหัวหด”
ฟลูหัวเราะ ซิสพูด “รอฉันก่อน” ซิสใช้ความคิดที่เร็วที่สุด ‘โพชั่นสิบขวดน่าจะพอ ต่อสู้ให้ออร์คถอยกลับไป’ “ฟลู เวลาที่คนมาบริจาค ขอเป็นขวดโพชั่นสำเร็จมากกว่าวัตถุดิบจะได้ไหม”
“อืม จะพยายามแล้วกัน” ฟลูตอบขณะใส่แร่ลงไปในเตาหลอม หลังคาบ้านมีเสียงกระแทก เสียงการโจมตี
“แล้วพวกเราทิ้งนายไว้คนเดียวในร้านจะไม่เป็นอะไรแน่นะ” ซิสรู้สึกเป็นห่วง
“มันไม่ตายหรอก” คิวตอบแทน
“ขอบใจที่เป็นห่วง ซิส” ฟลูพูด “โล่อันใหม่ หลายร้อยล้านเลยนะ คุณสมบัติเยี่ยมสุดๆ , เสื้อเกราะที่นายทำพังอย่าลืมผ่อนให้หมดด้วย”
“ฉันจะรีบกลับมาปกป้องร้านนี้” คิวพูดอย่างรวดเร็ว “ดีไหมนะ”
ดินแดนสิบสอง
สายฝนโปรยปราย เสียงฝีเท้าจำนวนมากกำลังวิ่ง
“ซิส นายอยากจะถามใช่ไหมว่าลุงฟิลอยู่ไหน” คิวชกออร์คจมลงไปในดิน
“เล่ามาให้หมดเลย” ซิสดึงดาบออกมาจากลำตัวออร์ค ‘โบ๊ะ’ แตกสลายเป็นคริสตัล
“ลุงฟิล ไปเข้าร่วมกลุ่มกำแพงเมือง สร้างรถยิงธนู รถปืนใหญ่ ในกลุ่มนั้นคอยสร้างกำแพงป้องกันดินแดน เห็นฟลูบอกว่าลุงฟิลกับป้ามาร์ชมีแผนจะไปช่วยเมืองหลวงด้วย” คิวโยนระเบิดใส่ ออร์คที่กำลังถือกล่องที่ขโมยจากบ้านหลังหนึ่ง ‘ตู้ม’ “เมืองนี้จะเหลือเพียงนักผจญภัยที่มีค่าพลังมากกว่าสี่พัน”
“ฉันพึ่งสังเกต” ซิสมองตัวเลขของคิว ‘สี่พันสามร้อย’ “แต่ของฉันก็ลบสิบ”
“ช่างเถอะน่า ไม่มีใครเห็น เอาเป็นว่ามีแค่คนในสมาคมเรานั้นที่รู้” คิวพูด
“แล้วลุงออคัสล่ะ” ซิสยิงใบมีดน้ำแข็งขึ้นไปบนหลังคา เสียงกระแทกหินก้อนใหญ่พังกำแพงบ้านไปสองหลัง
“อันนี้ฉันยังไม่รู้” คิวพูด
ทั้งคู่หยุดฝีเท้า ทางออกประตูดินแดนสิบสอง ลูกธนูโปรยลงมาราวกับสายฝน ‘ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว’ มีทั้งเปลวไฟ เมือกเขียว คล้องเชือก ลูกตุ้มหิน ก้อนหินเปลวไฟ ทุกอย่างกำลังโจมตีเข้ามา กลุ่มนักผจญภัยโจมตีทางอากาศก็คอยทำลายต่อเนื่อง
“หอกสายลม” นักผจญภัยถือหอกสีเขียว กระโดดขึ้นไปบนอากาศ แทงหอกรัวๆ สร้างคลื่นลมปัดธนูแตกสลายออก
“เชือกกลืนหิน” นักผจญภัยยิงปืนคล้ายท่อเหล็ก พุ่งออกไปเป็นเชือก เข้าไปห่อหุ้มก้อนหินอันใหญ่จากนั้นก็ดูดหายไปในเชือก
ซิสทดลองยิงใบมีดสกัดลูกธนู แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ถนัด
“เฮ้ย นายปืนใหญ่” มีใครคนหนึ่งเรียกคิว “นายช่วยไปทำลายรถขว้างหินได้ไหม”
“ยินดีครับ” คิวรู้สึกภูมิใจ กล้ามเนื้อกระตุกเล็กน้อย “ขอทราบแผนการ คร่าวๆ ได้ไหมครับ”