253 ฉันลองกินได้ไหม
“แก ไม่มีทางหยุดฉันได้อีกต่อไป” มิโนทอร์พูดขณะที่เมือกสีเขียวไหล มันดึงเขาวัวออกมาและแทงลงบนพื้น ในขณะที่ลำตัวขาดสองท่อนฟื้นฟูด้วยเมือกเขียว พื้นดินสั่นสะเทือนก่อนที่จะมีออร์คสีดำตัวใหญ่โผล่ออกมา
‘เฮือก!! ’ ซิสถูกมันจับ บีบรัดเอาไว้แน่น มันลากตัวซิสไถไปกับพื้นและวิ่งไปหน้าหมู่บ้าน
“ซิส!!” คิวส่งเสียงร้อง เขามองเห็นออร์คสีดำตัวใหญ่เกือบสิบเมตร น่ากลัว ผิวหนังเต็มไปด้วยหนอน ‘ยี๋’
ออร์คสีดำจับซิสกระแทกลงบนพื้น ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก คิว สร้างรากไม้ปกคลุมตัวลุงออคัสเอาไว้ ก่อนจะวิ่งไปช่วยซิส โล่หินถูกขว้างออกไปสุดแรงแขนออร์คสีดำขาดออก มันฟื้นฟูตัวได้รวดเร็วมาก ซิสลุกขึ้น ร่างกายเต็มไปด้วยโพชั่นสีขาว บาดแผลทั่วทั้งตัว เม็ดฝนหยดลงมาบนหน้าเขา เขามองเห็นคิวที่กำลังใช้ปืนใหญ่ฟาดหัวออร์คสีดำล้มลงไป ตามด้วยโล่หินกดทับ ยัดระเบิดไปอีกสิบลูก ตู้ม!!!!! ดึงโล่หินออกมา กระโดดยิงปืนใหญ่ซ้ำไปอีก ลูกปืนใหญ่สีดำไฟลุกท่วม ออร์คส่งเสียงร้องเจ็บปวดและกลายเป็นเมือกสีดำหยืดหดบนพื้น
“ซิส ลุกเร็วเข้า” คิวเข้ามาเขย่าตัว “เร็วเข้า มันมาอีกแล้ว” คิวหันไปมองเห็นฝูงออร์คจำนวนมาก ไม่ต่ำกว่าสองร้อยตัว ตัวใหญ่ยืนด้านหลัง รถขนหิน รถขว้างหิน ลูกธนูถูกยิงมาต่อเนื่อง เถาวัลย์ขว้างมาเพื่อจับทั้งสามคน
“คิว” ซิสส่งเสียงออกมาด้วยความอ่อนแรง “พาลุงออคัสหนีไป ช่วยคิร่าด้วย , ฉันจะกลับไปสู้ต่อ ฝากด้วยนะ”
“ไอ้บ้าซิส!” คิวพูดเสียงดัง ใช้มือปาดโคลนบนใบหน้า เขาเก็บโล่ ดาบสีดำและปืนใหญ่ไว้ด้านหลัง อุ้มซิสด้วยมือซ้าย วิ่งไปหาลุงออคัส ยกขวานสีม่วงไว้ด้านหลัง แบกลุงออคัสขึ้นไหล่ขวา พยายามวิ่งหนี แต่ลูกธนูเหล็กก็ทิ่มแทงเสื้อเกราะ บ้างก็แทงเข้าที่ขา คิวล้มหลายรอบ และลุกขึ้นยืนอีกวิ่งต่อไป
“คิว ปล่อยฉันลง ฉัน จะ สู้ มัน เอง” เสียงอ่อนแรงของซิส สมุดเวทย์ลอยอยู่ข้างตัว
คิวไม่สนใจที่ซิสพูด เขาหาทางหนีอย่างเดียว เขาวิ่งออกมาได้ไกลพอสมควร วางทั้งคู่ลง และพบว่าฝูงออร์คสีแดงไม่ต่ำกว่าสามสิบตัวกำลังล้อมเขาเอาไว้ “จะขอบใจมาก ถ้าลุกขึ้นมาช่วยกันก่อน” คิววางดาบสีดำและขวานสีม่วง ดึงโล่หินออกมา วางปืนใหญ่ ออร์คสีแดงพุ่งเข้ามาฟาดกระบองเขาใช้โล่หินรับการโจมตีเอาไว้ ยัดระเบิดใส่ปากออร์คสีแดงแตกสลาย ยี่สิบกว่าตัวที่เหลือ พุ่งเข้ามาพร้อมกัน คิวรับการโจมตีได้บางตัว บางครั้งเขาก็โดนโจมตี แต่ส่วนใหญ่จะโดนโจมตี ราวกับเห็นฝูงหมากำลังไล่กัดเหยื่อ ‘ตู้ม’ ‘ตู้ม’ ระเบิดดังออกมาต่อเนื่อง โล่หินตัดลำตัว ปืนใหญ่ฟาดที่หัว ชกซ้ำ ชกเข้าไปอีก ออร์คสีแดงจับแขนและขาของคิวเอาไว้ ยกลูกตุ้มหนามใหญ่ฟาดลงไปครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง
“ดาบ น้ำ แข็ง” ซิสลุกขึ้นมาด้วยความอ่อนล้า มองการต่อสู้ของคิวที่เลือนราง จับดาบสีดำแทงออกไป ลูกตุ้มหนามแตกสลายออร์คสีแดงโกรธมากพุ่งเข้ามาบีบคอของซิสเอาไว้ คิวได้จังหวะดิ้นหลุดออกมา ชกกลับเข้าไป ใช้มือบีบคอออร์คสีแดงและสร้างรากไม้รัดแน่นก่อนจะระเบิดพลัง ‘ตู้ม’ ซิสเริ่มได้สติกลับคืนมา ใบมีดน้ำแข็งลอยจากสมุดเวทย์ ทิ่มแทงเข้าด้านหลังของออร์คที่กำลังบีบคอของซิสเอาไว้ เขาหล่นลงมา หมุนดาบคลื่นน้ำแข็ง ออร์คแตกสลายเป็นคริสตัล
เสียงฝนที่ตกลงมาต่อเนื่อง ท้องฟ้ามืด ราวกับว่าจะไม่สว่างอีกต่อไป
คิววิ่งออกมาได้ไกลพอสมควร เขาดึงบ้านพักนักผจญภัยฉบับพกพาของลุงออคัสออกมาตั้ง บริเวณหลังโขดหิน หากิ่งไม้ เศษก้อนหินมาก่อเอาไว้ ป้องกันไม่ให้พวกออร์คเห็น กาต้มน้ำเดือดเพียงพอที่จะชงเครื่องดื่มร้อนๆ
“ให้ตายเถอะ แผ่นหนังหายหมดเลย” ออคัสยกถ้วยชาขึ้นดื่ม สภาพดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด “พวกมันขโมยไป”
“ของผมก็เหมือนกันครับ” คิววางชุดเกราะและล้างโคลนออกจากตัว
“อาหารที่มีก็หายไปหมด” ซิสส่ายหัว ‘แต่กุหลาบสีทองอันนี้ พวกมันไม่เอาไป สงสัยจะไม่มีราคาอย่างที่คุณโกสบอก’
“เอาไงต่อ ซิส” คิวถาม
“ฉันบอกอะไรไม่ถูกเลย กำลังการต่อสู้ของเรามีน้อยเกินไป , แม่งเอ๊ย ทำไมฉันไม่แกร่งกว่านี้วะ” ซิสรู้สึกโกรธ
“ใจเย็น” ออคัสมองดูหน้าอกที่มีแผลระเบิดของพลังสีเขียว “พวกนายสองคนทำได้ดีแล้ว พวกมันมีเยอะกว่าก็จริง แต่การต่อสู้ของพวกนายและพาฉันรอดกลับมา , พวกนายสองคนไม่ธรรมดาแล้ว กับปีศาจระดับนี้”
คิวรู้สึกภูมิใจ “ก็จริงอย่างที่ลุงออคัสพูด”
ออคัสค่อยๆ อ่อนแรงและหลับลงไปอย่างช้าๆ ทั้งคู่ไม่รู้สึกจนกระทั่งหัวลุงออคัสกระแทกผนังในบ้าน ‘ปั้ง! ’
“ลุงออคัส!” ซิสรีบวิ่งเข้ามาดูอาการ เสียงประตูก็ดังขึ้น เขาจับดาบสีดำร่ายเวทย์น้ำแข็งออกมา เตรียมตัวต่อสู้
“ม้าของลุงออคัส” คิวพูด เขาเปิดประตูให้ม้าเข้ามา “เหมือนมันจะมีอะไรบางอย่าง” ม้าขนสีแดงเข้มสง่างาม น้ำตาของมันไหลลงมาก่อนจะใช้ขนบนตัว ดึงลุงออคัสขึ้นมาบนหลัง “นั่นแกจะพาเขาไปไหน”
ซิสเดินเข้ามามองหน้าของม้า “แก เป็นม้าของลุงออคัสจริงๆ ใช่ไหม” มันพยักหน้าและส่งเสียงร้อง ‘ฮี๊ ฮี๊’ ลุงออคัสอยู่ด้านหลัง ถูกห่อหุ้มด้วยขนม้าสีแดง กระเป๋าผ้าสัมภาระข้างตัวม้า มีบางอย่างเด้งออกมา
“ห่ออะไรเนี่ย ซิสนายต้องมาดูเร็วเข้า” คิวดึงห่อกระดาษหลากสีขึ้นมา สิบกว่าห่อ
“เดี๋ยวก่อน” ซิสยังคงมองการกระทำของม้าตัวนี้ มันยกขาหน้าเคาะที่พื้นส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง “นายจะพาลุงออคัสไปไหน” มันไม่ตอบอะไร “ไปในที่ปลอดภัยใช่ไหม” มันพยักหน้าตอบซิส “คุณม้า งั้นพวกเราฝากลุงออคัสด้วย” มันพยักหน้าและปล่อยห่อกระดาษหลากสีเด้งออกมาจากกระเป๋าสัมภาระเพิ่มอีกห้าห่อ
“ซิส ข้างในนี้มีอะไรบางอย่าง ฉันลองกินได้ไหม” คิวเปิดห่อกระดาษวางลงบนโต๊ะ และเก็บส่วนต่างๆ ขึ้นมา
“ใจเย็น คิว เรายังไม่รู้ว่าในนั้นมันคืออะไร” ซิสมองม้าที่เดินออกไปอย่างสง่างาม ‘คุณม้าจะพาลุงออคัสไปไหนกันนะ’ ‘ทำไม ทำไม ทำไมเรารู้สึกว่าม้าตัวนี้เหมือนเป็นจิตเวทย์’ ‘เอาน่า อย่าคิดมาก’
“นายดูตัวฉันสิ” คิวยืนบนโต๊ะและเบ่งกล้ามชูแขนขึ้นฟ้า ทุบหน้าอก บิดซ้าย บิดขวา “พลังมันเอ่อล้น ให้ตายเถอะ ฉันรู้สึกเหมือนยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลย เดี๋ยวก่อนนะ ลุงออคัสอายุเท่าไหร่กันเนี่ย แต่ก็นะ ต่อสู้ได้เยี่ยม จนลืมไปเลยว่าลุงออคัสแก่แล้ว”
“คิว ฉันว่ามันเหมือนยาเพิ่มพลัง” ซิสมองดูขนมปังก้อนเล็กในห่อกระดาษ บางห่อก็เป็นเปลือกไม้ ใบไม้ ลูกอม กระปุกสามเหลี่ยม ถุงใส่น้ำหลากสี ห่อกระดาษสามเหลี่ยมผูกด้วยเชือก
“นายจะหมายถึงอาหารเสริม แบบในเกมที่เราเล่นกันน่ะหรอ” คิวกินขนมปังชิ้นที่สี่เข้าปาก ตามด้วยลูกอม เยลลี่ยืดยาว
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น” ซิสใช้ความคิดและพูดต่อ “แบบว่า ฉันคิดว่าลุงออคัสเป็นตัวละครในเกม ม้าก็มาให้รางวัลเราเมื่อเราปกป้องเขาเอาไว้ ฉันเดาน่ะ”
คิวยืนนิ่งไปสักพัก เดินลงจากโต๊ะอย่างช้าๆ “จินตนาการนายเยี่ยมใช้ได้ เอาซะฉันรู้สึกใจหวิวขึ้นมาทันที , ฉันก็เริ่มจะแยกไม่ออกแล้วว่าใครเป็นคนจริงๆ หรือใครเป็นตัวละครในเกม”
“อืม ว่าแต่ นายเหลือโพชั่นกี่ขวด” ซิสดึงขวดโพชั่นสีขาวออกมาวาง โพชั่นสีน้ำเงินออกมาวางบนโต๊ะเช่นกัน “ฉันเหลือเพียง สามสิบสามขวด ส่วนสีน้ำเงิน ยี่สิบแปดขวด”
“เงินพวกเราหายทั้งหมด” คิวกัดฟันพูดด้วยความโกรธ “สองล้านทองของฉัน!!!”
“อาหารด้วย” ซิสเสริม
“ไว้เราตั้งหลักได้เมื่อไหร่ จะกลับไปถล่มให้หมู่บ้านออร์คระเบิดไปเลย คอยดูนะ” คิวเปิดกระเป๋าคาดเอวและแอบยิ้ม “แต่..มันขโมยระเบิดของฉันไม่ได้น่ะสิ เพราะน้ำหนัก เหอะ พวกออร์คอ่อนหัด”
