218 สมาคมเงา

“งั้น...ฉันจะพาเธอมาเที่ยวอีก” ‘ในวันที่สภาพบ้านดีกว่านี้’ ‘ในวันที่มีเงินซื้ออาหาร เนื้อย่าง หม้อไฟ’ ‘ในวันที่มีเงินมากพอซื้อเสื้อผ้ากับรองเท้าให้เธอได้’ ‘ในวันที่ฉันดีขึ้นกว่าวันนี้’ ซิสพูดและคิดอยู่ในหัว

“เย้ เจ้าบ้าซิส นายสัญญาแล้ว” คิร่าทำท่าล้อเลียน แบบที่คิวชอบทำใส่ซิส “วันนี้ฉันดีใจนะ ที่ตัดสินใจมากับนาย สนุกมากเลยล่ะ ขอบใจนะ” หล่อนกลับไปนั่งซดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ยกถ้วยดื่มใช้ส้อมลากเศษๆ อย่างที่ซิสบอก และหันมาพูดต่อ “นายบอกว่าโลกนั้นแลกเปลี่ยนมาเป็นเงินโลกนี้ได้ ถ้างั้นฉันจะช่วยอีกแรง”

‘เงินที่อยู่ในถุงสีม่วงบนคอของเธอ ทำให้เธออยู่ได้เป็นสิบปี’ ‘เธอเป็นใครฉันยังไม่รู้เลย เผลอๆ วันนั้นเธออาจจะไม่อยากเล่นเกมกับเราแล้วก็ได้ ช่างเถอะ’ ซิสไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีเขาได้แต่บอกตัวเองให้อยู่กับปัจจุบัน เลิกกังวลอดีตและอนาคต จากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าไปลานจอดรถใต้ดิน ลุงพิลทาสีใหม่และกำลังสร้างตู้แลกเปลี่ยน มีพนักงานสองคนจัดกล่องใส่บัตรมีรูปอุปกรณ์และเหรียญทองหลากหลายรูปแบบ

“ให้เธอนำ คิร่า จะได้กลับไปดินแดนสิบสอง” ซิสพูด “เพราะถ้าฉันนำอาจจะไปโผล่เมืองหลวง ซึ่งจะทำให้ต้องเสียค่าวาร์ป”

“อืม” คิร่าจับมือซิสและก้าวเข้าไปในประตูมิติ

สมาคมเงา

เมื่อทั้งคู่กลับมาดินแดนสิบสอง ตรงเข้าไปสู่สมาคมใบไม้สีม่วง ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก บับเบิลเตรียมของและไปกับคิร่า คิวไปกับฮาวี่เมื่อคืน ส่วนออคัสก็ออกไปกับมิโกะ เหลือเพียงซิสที่มองมูสปิดประตู

“เอ่อ คุณมูสครับ” ซิสรู้สึกกังวล “คือว่า… จิตเวทย์ของผมอยู่ที่คิร่า”

“แล้วนายจะตายไหม ถ้าไม่มีจิตเวทย์” มูสพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ไม่ครับ ไปเถอะ” ซิสพูด “ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้พลังกายกลับมาปกติอีกครั้ง”

“ช่างเถอะ” มูสสะบัดผ้าคลุมเล็กน้อยพูดด้วยเสียงเบา “วันหน้าฉันอาจจะต้องขอบคุณนาย”

การเดินทางด้วยแกะสีดำ ขนปุยนุ่มนิ่มภายในมีมูสและซิสกำลังเอนกายลงอยู่ ซิสรู้สึกแปลกใจกับยานพาหนะตัวนี้ มันเหมือนแกะทั่วไป แต่เมื่อเข้าไปด้านบนทั้งคู่ก็หดลงเหลือเพียงขนาดขนแกะ

มูสเล่าให้ซิสฟังว่าจะเดินผ่านดินแดนที่สิบเอ็ด ดันเจี้ยนมดขนาดใหญ่ แต่ไม่ต้องห่วงเขาจะไม่แวะเข้าไปให้เสียเวลา สิ่งที่สำคัญคือฝึกซิสให้แกร่งขึ้น

“สิ่งที่จะเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่” มูสเอนกายบนขนแกะ ในขณะที่เดินผ่านหน้าดันเจี้ยนมด ฝูงมดสีแดง ไข่มดแตกออก ดวงตาสีแดงก่ำกำลังใช้จมูกดมแกะสีดำเดินผ่านอย่างสบายใจ ท่ามกลางมอนสเตอร์เกือบพันตัว มดเขียว มดน้ำตาลตัวใหญ่เมือกเหลืองไหลออกจากปาก เดินตามแกะดำอย่างช้าๆ หน้าถ้ำมีเปลือกไข่มดจำนวนมากแตกอยู่

“ผมรู้สึกว่า ถ้าออกไป มดกัดเราตายแน่” ซิสพูดเขามองเห็นความน่ากลัวผ่านขนแกะ มูสโยนหญ้าเขียวสดขึ้นไปด้านหน้า แกะดำเคี้ยวอย่างเพลิดเพลิน “เดี๋ยวนะ ผมรู้สึกว่าที่คุณพูด เหมือนกับจะมีอะไรเกิดขึ้นกับผมงั้นเหละ”

มูสถือหญ้าออกมาเคี้ยวเช่นกัน “มีสิ มีแน่ ข้อผูกมัดระหว่างนาย กับสมุดปีศาจ และยิ่งการกระทำของนาย ทำให้มันมีโอกาสโผล่มาได้มากขึ้น” เขาใช้ปลายหญ้าเขียวสดชี้ไปที่สมุด “ถ้านายแตกสลายออก มันโผล่มาแน่”

“คุณแค่พึ่งเจอผมไม่ถึงเดือน ทำไมรู้เรื่องแบบนี้ได้ล่ะ” ซิสรู้สึกกังวล มันเป็นความกลัวที่ อาจจะเกิดขึ้นในการที่เขาปะติดปะต่อเรื่องราว

“หรือว่าไม่จริง” มูสพูด

ซิสเงียบลงนึกถึงเรื่องราว เขาอ่อนเพลียมากกว่าที่จะคิดมากเพื่อหาคำตอบมากขึ้นกว่าเดิม ‘ไม่น่าบ้าเลยเรา’ ‘ดันไปทำร้ายตัวเองอีกแล้ว’ ‘ช่างเถอะ’ ‘นี่เราจะได้ไปสมาคมเงาจริงๆ สินะ’ ‘มังกรน้ำแข็ง ดูแลคิร่าด้วยนะ’

ทางเข้าที่เหมือนจะมีท่อนไม้ ท่อนเหล็ก กำแพงแตก ทุกอย่างเหมือนกับถูกพลังทำลายออก เหลือเพียงเศษซากที่ไร้รูปร่าง ผ่านทางเดินอันเงียบเหงา แสงจันทร์โผล่ออกมา ทุกอย่างเงียบสงัด น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก โคมไฟขาดออก

แกะดำเดินต่อไปอย่างไม่สนใจสิ่งใดที่เกิดขึ้น ‘ต๊อก แต่ก ต๊อก แต่ก’ ผ่านกลุ่มคนอยู่ในความมืด มีคนนั่งใช้หินถูใบมีดขนาดใหญ่ บางคนก็ถือถังไม้ขนาดใหญ่ยกขึ้นดื่ม มีแต่คนในความมืดมองออกมา สายตาผ่านท่อนไม้ สายลมแห่งความมืดพัดผ่าน

ซิสลุกขึ้นมากลางดึก เขากังวลสุดขีดถึงสิ่งรอบตัว มอนสเตอร์ว่าน่ากลัวแล้ว ใครบางคนแถวนี้ในพื้นที่สมาคมเงา น่ากลัวกว่าอีก เขารู้สึกถึงพลังอันแสนจะเลวร้าย พลังแสนจะอึดอัด เขามองกลับไปที่มูสนอนอย่างสบายใจ

“อย่าไปแตะต้อง” นักผจญภัยคนหนึ่งพูดออกมา ห้ามใครบางคนถือดาบคู่เดินเข้าไปจะโจมตี “แกะดำ ไม่ผิดแน่ มูส แห่งสมาคมเงา”

“ฉันบอกให้หยุดไง” อีกคนถือโล่หนาม “ฉันเตือนนายแล้วนะ”

“หุบปาก ฉันไม่กลัวมันหรอก” ชายถือดาบคู่เดินเข้าไปฟันใส่แกะดำ “คิดดูว่าถ้าฉันชนะคนในสมาคมเงาได้ จะโด่งดังขนาดไหน”

‘ฟึบ’ ‘ฉับ ฉับ ฉับ’ ชายถือดาบคู่โพชั่นสีม่วงสาดออกจำนวนมาก ‘เฮือก’ ล้มลงอย่างช้าๆ “ไม่จริง มันแค่แกะดำธรรมดา”

“ฉันบอกแล้วว่าอย่า” นักผจญภัยคนเดิมพูด แกะดำหันมาขยิบตาและเดินมาใช้เท้ากดนักผจญภัยถือดาบคู่จมลงไปในพื้น หินแตกกระจาย ‘ตู้ม! ’ แผ่นหินแตกออก เขาส่งเสียงร้องดัง

“สวัสดี คุณมูส” นักผจญภัยบางกลุ่มพูดออกมา “ผมรู้ว่าคุณหลับอยู่หลังแกะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ”

ซิสขนลุกไปทั้งตัว ‘ที่นี่มันอะไรกันวะเนี่ย’ ‘คิดว่าเป็นแกะเวทมนตร์ทั่วไป ไม่สิ มันต้องเป็นแกะอะไรสักอย่าง’ ความคิดซิสฟุ้งซ่านออกไปรอบทิศทางเขาแทบจะบอกให้ตัวเองหยุด แต่ก็หยุดไม่ได้ ตลอดทางที่เข้าไปเจอผู้คนอีกมากมาย

ลานเวทีขนาดใหญ่ มีผู้คนไม่มากนักนั่งดูการประลองของหญิงสาวถือขวาน อีกคนถือแส้หนาม ทั้งคู่กำลังฟาดฟันกันบนเวที ผู้ชมแทบจะไม่ออกอาการใดๆ ไม่มีกรรมการ มีแต่ถังขยะขนาดใหญ่ตั้งอยู่ด้านข้าง แกะดำผ่านลานประลองออกไปมีเสียงทักทายมูสออกมาเป็นระยะ ทางเข้าหินขนาดใหญ่ ทางเดินแสนจะลำบาก แต่แกะดำเดินได้อย่างสบายใจ ผ่านทางเดินเลี้ยวไปเลี้ยวมา หอคอยขนาดใหญ่ไม่ทราบจำนวนชั้น มีก้อนเมฆปกคลุม

ประตูทางเข้าเปิดออก มูสยืดแขนขึ้นบนฟ้าและลุกขึ้นมานั่ง “ถึงแล้วสินะ ฉันหลับได้เก่งเหมือนกันนะเนี่ย ไม่ต้องมีใครปลุก” มูสพูด ซิสหลับไปตอนไหนเขายังไม่รู้ตัว พลังกายขึ้นมาปกติ สิบขีด มูสสะกิดซิสและบอกให้กดยอมรับเข้าปาร์ตี้ มีเพียงสองคนเท่านั้น

“แปด แปด แปด แปด” ซิสนับตัวเลขที่ลอยอยู่ข้างตัวมูส “ค่าพลังของคุณ ผมพึ่งจะสังเกต” ‘ทำไมในสมาคมถึงมองไม่เห็นค่าพลังของเขาล่ะ’

“เรียกฉันมูสเฉยๆ จะดีกว่า” มูสกระโดดออกมาลูบหัวแกะดำเบาๆ ซิสกระเด้งออกมาจากด้านหลังแกะ “อย่าไปสนใจตัวเลขมากเลย”

“ใช่สิ ผมมันแค่ลบสิบ” ซิสพูดเบาๆ