209 คนอย่างแก ไม่มีสิทธิ์ที่จะใช้ของแบบนั้น

“แกควรจะหัดเรียนรู้ที่ต่ำและที่สูง” กาเลี่ยนบังคับมังกรลาวาด้วยดาบสีทอง พ่นเวทย์ลาวาออกจากปาก แต่ถูกกันเอาไว้ด้วยพลังเวทย์น้ำแข็ง “ของบางอย่างไม่คู่ควรกับคนอย่างแก” เขารู้สึกโกรธที่ไม่สามารถโจมตีซิสได้ ดวงตาค่อยๆ กลายเป็นสีแดง

“กำแพงน้ำแข็ง” ซิสตะโกนและชกกันลาวาเอาไว้ มังกรลาวาบินกลับไปผสานตัวมันเองเข้าสู่ดาบสีทอง ดาบขยายใหญ่ขึ้นเกือบห้าเมตรร้อนแรงไปด้วยลาวาที่ไหลวนรอบดาบ

ซิสสร้างดาบน้ำแข็งขึ้นมาจากสองมือ เขาตั้งสมาธิแน่วแน่ ‘ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันมีพลังอะไร แต่รู้อย่างเดียวมันจะต้องออกมาจากสองมือ’ ลมหายใจมังกรน้ำแข็งพ่นออกมารุนแรงเคลือบม่านกันพลังเวทย์รอบเวที ‘สิ่งใดก็ตามที่นายทำออกมา มันคือพลัง’ เสียงมังกรน้ำแข็งดังขึ้นในหัวของซิส ‘จงใช้ไปกับสิ่งที่คุ้มค่า’

‘ย๊า’ กาเลี่ยนปล่อยพลังออกมาสุดแรงเขารู้สึกยอมไม่ได้กับการที่เห็นซิส มีพลังมากกว่า หรือเหนือกว่า “ลมหายใจมังกรลาวา” ‘ฟู่!!!’ เขาชูดาบสีทองทำให้ครึ่งเวทีของทางด้านกาเลี่ยนเต็มไปด้วยลาวาสีดำแดง

“ดาบมังกรน้ำแข็ง” ซิสจับดาบเอาไว้แน่น มันสั่นและเขารู้สึกหนัก มังกรน้ำแข็งกำลังบินเข้าไปผสานกับดาบน้ำแข็งของซิส มันแผ่ไอเย็นมหาศาลออกมา ดาบขยายใหญ่เป็นห้าเมตร เกล็ดน้ำแข็งรูปมังกรอยู่ทั่วทั้งดาบ รอยหยักมีพลังเวทย์ไหลเวียนอยู่

กาเลี่ยนวิ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วฟาดดาบสีทองเวทย์มังกรลาวา ซิสก็วิ่งเข้าไปด้วยความรวดเร็ว ฟาดดาบมังกรน้ำแข็งเช่นกัน ดาบของทั้งสู่ผสานกันอีกครั้งกลางเวที พลังเวทย์สั่นสะเทือน ‘แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก’ ‘ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว’ เวทย์ลาวา เวทย์น้ำแข็งกำลังสาดใส่กันอย่างไม่ยั้ง

“คนอย่างแก ไม่มีสิทธิ์ที่จะใช้ของแบบนี้” กาเลี่ยนส่งเสียงและจับดาบสีทองสองมือดันเข้าไปสุดแรง “จิตมังกร สำหรับผู้คนชั้นสูงอย่างฉันเท่านั้น”

เสี้ยววินาที ซิสดันดาบน้ำแข็งเข้าไป เขาเห็นบางอย่างในแววตากาเลี่ยน ราวกับว่าข้างในของเขากำลังร้องไห้ น้ำตาลาวาไหลเวียนภายในหัวใจของเขา “นายกำลังเจ็บปวด การที่นายทำตัวให้เหนือกว่าคนอื่นก็เพราะว่านายรู้สึกด้อย”

“หุบปากของแกไปเลย” ‘ย๊า!!!’ กาเลี่ยนยกดาบออกและฟันกลับไปใหม่ ‘เฮือก’ พลังกายซิสลดลงอีกหนึ่งขีด

“และการที่นายชอบกลั่นแกล้งคนอื่น เพราะต้องการให้คนอื่นมาสนใจ” ซิสพูด “นายต้องการความรัก”

“ฉันบอกให้แกหุบปาก!” กาเลี่ยนใส่พลังเพิ่มขึ้นไปอีก เพิ่มขึ้นอีก ‘เฮือก’ พลังกายซิสลดลงอีกหนึ่งขีด “ฉันมีความสุข ฉันรวยมากพอที่จะซื้ออะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ ความรักฉันก็ซื้อได้”

“กา เลี่ยน!” ซิสพูดและพยายามต้านพลังเอาไว้ เขาเริ่มจะอ่อนล้า ‘ฉันไม่เคยใช้ดาบและพลังงานแบบนี้มาก่อน หนักชะมัด’ “นาย.. ความรักมันซื้อกันไม่ได้หรอกนะ”

“หุบปาก! แกจะไปรู้อะไร” กาเลี่ยนพูดน้ำตาลาวาไหลออกจากดวงตาของเขา ดวงตาค่อยๆ กลายเป็นสีแดงเข้ม เหมือนเปลวไฟสีเขียวที่ซิสเคยเจอ “เพราะแกมันไม่รู้จักความร่ำรวยยังไงล่ะ ความสุขที่ต้องการสิ่งใด ก็ได้สิ่งนั้น ไม่ต้องรอเพื่อที่จะได้ ไม่ต้องอดทน ไม่ต้องแย่งกันกิน”

“ไอ้กาเลี่ยน!!!” ซิสตะโกนเสียงดัง ผู้ชมถึงกับเอามือปิดปากและตกใจ “ฉันว่านายกำลังเจ็บปวด!”

“หมอนั่นบ้าไปแล้ว สงสัยไม่อยากมีเงาหัว” ผู้ชมข้างเวทีพูด อีกคนเสริม “ไม่มีใครกล้าเรียกชื่อบุตรของราชาแบบนั้น”

‘ย๊า!!!’ ซิสพลังกายเหลือเพียงสามขีดปลิวออกไป กาเลี่ยนรวบรวมพลังเวทย์ลาวา มีปีกมังกรโผล่ออกมาจากดาบสีทอง

“ดาบคลื่นมังกรลาวา” กาเลี่ยนตะโกนเสียงดัง “ตายซะ ไอ้คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง” คลื่นลาวาขนาดใหญ่กำลังพุ่งตรงไปหาซิสที่กำลังล้มอยู่ “และคนอย่างแก ไม่รู้จักความรักหรอก”

‘ฉันจะแพ้ไม่ได้’ ‘ซิสนายจะแพ้ไม่ได้’ ซิสคิดอยู่ในหัวขณะที่มองคลื่นลาวาพุ่งเข้ามา ‘ฉันต้องไม่รอดแน่ๆ’ ‘โถ่ เว๊ย คิดอะไรนักหนาวะ’ “ดาบคลื่นมังกรน้ำแข็ง” วงแหวนเวทย์สีฟ้าหมุนเร่งมวลเวทย์ขนาดใหญ่ ‘ย๊า’ “ฉันไม่รู้หรอกนะว่า ชีวิตนี้มันคืออะไรกันแน่ นายไม่ต้องช่วยใคร แค่นายไม่ไปทำร้ายใครก็พอ” ซิสลุกขึ้นยืนและฟาดดาบออกไปสุดแรง คลื่นน้ำแข็งพุ่งตรงออกไปผสานกับคลื่นลาวา เวทีสั่นสะท้าน!!!! ‘ตู้ม!’ เสียงปะทะดังขึ้น

ซิสล้มลงพลังกายเหลือเพียงหนึ่งขีด

“ไอ้บ้านนอกไม่รู้จักชีวิตจริงซะแล้ว” กาเลี่ยนใช้ดาบค้ำยันตัวเองให้ยืนเอาไว้พลังกายเหลือเพียงห้าขีด “อย่าบังอาจ มาสั่งสอนฉัน”

“คุณผู้ชมครับ การต่อสู้ช่างเป็นอะไรที่ดุเดือด ทั้งคู่ต่างฝ่ายก็มีพลังเวทย์ที่รุนแรง” กรรมการพูด “แต่ดูแล้ว ไอ้หนุ่มผมยาวน่าจะไม่รอด พลังเขาเหลือเพียงหนึ่งขีด”

“คุณกาเลี่ยน คุณกาเลี่ยนครับ” เจ้าหน้าที่ชุดดำข้างเวทีตะโกนมา “ท่านราชากลับมาแล้ว รีบลงมาเถอะ คุณกาเลี่ยน”

“กลับมาทำไมตอนนี้” กาเลี่ยนพูดและหายใจแรง “งั้นฉันจะปิดฉากมันเดี๋ยวนี้เหละ”

“ไม่ได้นะคุณกาเลี่ยน ถ้าท่านราชาเห็นคุณมาต่อสู้ พวกเราคงไม่เหลือเงาหัว” ชายชุดดำสองคนพูดและรู้สึกกลัว

“ตายซะ” กาเลี่ยนวิ่งเข้าไปกระโดดฟันดาบสีทองลาวา

‘ฉึก’ ซิสลุกขึ้นแทงดาบน้ำแข็งสวนเข้าไปในเกราะสีทอง มันส่องแสงทองแวววับ ‘ย๊า!!!!’ ซิสเร่งพลังงานสุดกำลังที่เขามี แต่ดูเหมือนว่าเสื้อเกราะสีทองจะดูดพลังงานเข้าไปได้มหาศาล

“เปล่าประโยชน์” กาเลี่ยนพูด “เสื้อเกราะฉันกลืนกินทุกสิ่ง!” ซิสลุกขึ้นใช้ดาบยกขึ้นสูงฟันเข้าไปเต็มแรง ‘ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ’

“ไอ้หนุ่มผมยาวกำลังฆ่าตัวตาย” กรรมการพูดออกมา ทุกคนตกตะลึง พลังกายของซิสลดลงและไม่มีช่องให้เพิ่มได้อีก ห้า สี่ สาม พลังกายของเขาเหลือเพียง หนึ่งขีดที่ไม่ว่าจะเพิ่มโพชั่นยังไงก็ได้แค่เต็มสามขีด

“ฉันบอกแล้วไง คนจนอย่างฉันมันต้องใช้เลือดเนื้อเพื่อแลกลมหายใจวันต่อไป! ฉันจะแพ้ไม่ได้” ซิสพูด ‘ย๊าาาาาาาา’ เขาเร่งพลังงาน ดาบสีทองของกาเลี่ยนกำลังถูกลมก้อนสีเขียวผสมดำ เฉือนทุกส่วน เสื้อเกราะสีทองมีรอยร้าว ดาบแตกออกมังกรลาวาปลิวออกไป พลังกายกาเลี่ยนลดเหลือเพียงสองขีด ‘เฮือก!!!’ ปลิวออกไปติดกำแพงลาวา

“กลับกันก่อนเถอะครับ คุณกาเลี่ยน” กรรมการรีบเดินเข้ามาข้างเวที “คงไม่ดีแน่ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในปราสาท”

กาเลี่ยนรู้สึกโกรธอย่างมาก พลังเวทย์ลาวากำลังสร้างทั่วทั้งตัว “ก่อนฉันจะกลับ มันต้องพ่ายแพ้ไปซะ” เขาลุกขึ้นใช้โล่ผสานกับจิตมังกรลาวา สร้างเปลวไฟขนาดใหญ่ที่ร้อนแรงออกมา เศษหินเล็กน้อยรวมตัวผสานกับเปลวไฟเหลว มันขยายใหญ่ขึ้น พลังเวทย์โล่ลาวาขนาดใหญ่พุ่งออกไป

“กำแพงน้ำแข็ง!!” ซิสจับดาบน้ำแข็งเกล็ดมังกร แทงลงบนพื้นเพื่อต้านพลังเอาไว้ กาเลี่ยนลงจากเวทีไปแล้ว เหลือเพียงซิสที่ยังต้านพลังงานนั้นอยู่ ‘ย๊า!!!!! ’ ขาและแขนของเขาสั่นไปด้วยพลังเวทย์ลาวา กำแพงน้ำแข็งสร้างขึ้นอีก สร้างขึ้นมาอีก ละลายออกและสร้างขึ้นมาอีก พลังเวทย์ลาวาไม่ลดน้อยลง ซิสเริ่มสั่นไปทั้งตัว เขาอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด

“เอ่อ ให้พวกเราขึ้นไปทำความสะอาดเวทีเลยไหมครับ” เจ้าหน้าที่ชุดสีขาวสามคนวิ่งเข้ามา

“ไม่ต้อง รอจนกว่าพลังฉันจะหมด ป่านนั้นมันคงตายไปแล้ว ค่อยขึ้นไป” กาเลี่ยนพูดม่านกั้นพลังเวทย์บนเวทียังคงอยู่ พลังเวทย์โล่จิตมังกรลาวากำลังทะลุกำแพงน้ำแข็งอย่างช้าๆ ซิสก็สร้างขึ้นมาใหม่

“ซิส!!!” คิร่าวิ่งฝ่าฝูงคนที่เดินออกไป ราวกับว่าไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้น

“รีบไปกันเถอะ ราชาไม่อยากให้กาเลี่ยนต่อสู้อีก” ผู้ชมข้างเวทีพูดและรีบเดินออกไป “ฉันไม่เห็นวันนี้ ตกลงนะ”