208 ใช้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ
“ข้อดีของความรวย ฉันสามารถตั้งรับและโจมตีกลับไปได้” กาเลี่ยนพูด “แค่ดูชุดสวมใส่ของนาย ก็พอจะรู้ว่าปกป้องอะไรไม่ได้เลย”
‘ย๊า’ ซิสรู้สึกเหมือนกำลังปกป้องอะไรไม่ได้จริงๆ นั่นเหละ เขาฟันดาบน้ำแข็งใส่อย่างบ้าคลั่ง ‘ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ’
“มีแค่พลังฮึดสู้ ชนะฉันไม่ได้หรอกนะ” กาเลี่ยนพูด “ดาบลาวา” ‘ฉึก’ แทงเข้าไปในลำตัวของซิส ‘เฮือก’ เขาส่งเสียงร้องและปลิวออกไป พลังกายลดเหลือเพียงแปดขีด เขาส่งเสียงร้องเจ็บปวดดังออกมา
“ไม่นะ ซิส” คิร่าส่งเสียงออกมา คิวกำลังรับจดหมายจากนกสีฟ้า “ทำยังไงดี คิร่า ลุงออคัสเรียกให้ฉันไปหน้าเมืองด่วน มีภารกิจต้องไปทำกับมิโกะ ฉันไม่อยากทิ้งเจ้าบ้าซิสไป”
คิร่ารับจดหมายที่คิวอ่าน “ลายมือลุงออคัส เรื่องสำคัญ นายไปเถอะ ถ้าเกิดเรื่องไม่ดี ฉันจะพาซิสหนีเอง และอีกอย่างฉันต้องพึ่งพามังกรน้ำแข็ง”
“ก็จริง เอาล่ะรับไป” คิวควักระเบิดให้คิร่าสิบลูก “ใช้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ชนะมันให้ได้ เจ้าบ้าซิส” คิวพูดเบาๆ ขณะเดินออกไป “และฉันจะไม่ใช่แค่ไอ้โล่เปลือกไข่อีกต่อไป”
ซิสพยายามลุกขึ้น “พลังเวทย์ลาวารุนแรงเหลือเกิน ถ้าไม่ได้อยู่บนเวทีป่านนี้ฉันจะตายไปแล้ว”
“เป็นอะไรไป ไอ้บ้านนอก” กาเลี่ยนเดินมาช้าๆ โล่กลายเป็นลาวาแดงดำ เช่นเดียวกับดาบ
“ในที่สุดคุณกาเลี่ยนก็เอาจริงแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งตะโกนออกมา “พลังลาวาที่แข็งแกร่งที่สุด เผาไหม้ทุกสิ่งได้ในพริบตาเดียว”
“แต่หมอนั่นมันมีน้ำแข็งนะ” อีกคนเสริม
“หุบปากไปเลย เต็มที่ก็ได้แค่ยื้อเวลาเท่านั้นเหละ” “ฉันว่าคุณกาเลี่ยนจะสั่งสอนให้มันรู้ถึงระดับที่ต่างกัน”
ไอเย็นก่อตัวรุนแรงขึ้นอีกครั้ง ตามด้วยลมสีดำข้างตัว ‘เป๊าะ’ ‘เป๊าะ’ ‘เป๊าะ’ ‘เป๊าะ’ เสียงลมแตกออก ซิสรู้สึกโกรธ พลังลมกำลังหมุนเวียน เขาพยายามหยุดในขณะที่มันเกิดและลุกขึ้นไปฟันดาบน้ำแข็งที่ขยายหนาแน่นขึ้น “ไม่ได้ ฉันจะทำร้ายตัวเองไม่ได้”
เขายกดาบน้ำแข็งผสานกับดาบสีทองลาวา ดูเหมือนพลังของซิสจะอ่อนกว่าอย่างเห็นได้ชัด กาเลี่ยนแทบจะไม่ต้องออกแรงมากมายก็สร้างพลังลาวาได้มหาศาล
“นายเป็นคนแรกที่อยู่บนเวทีได้นานพอสมควร” กาเลี่ยนพูด “ฉันไม่อยากจะเอาจริงกับคนอ่อนแอสักเท่าไหร่ เดี๋ยวก่อนนะ คนจนไม่มีทางสู้อย่างแก หัดยอมรับความจริงซะบ้าง”
ซิสจับดาบน้ำแข็งสองมือ ไอเย็นลุกลามไปทั้งตัว เขาเร่งพลังมวลเวทย์ทั้งหมดที่มี แม้ว่ามังกรน้ำแข็งจะไม่ช่วยเขาก็ตาม “ใช่สิ ฉันมันจน” พลังเวทย์น้ำแข็งและลาวา สะท้านไปทั้งเวที สีฟ้าด้านหนึ่งอีกด้านหนึ่งก็สีแดงดำ ผสานกันหนักแน่น
“รู้ตัวก็ดี ถ้างั้นก็แพ้ด้วยความกระจอกของแกซะ!” กาเลี่ยนตะโกนเสียงดัง พลังเวทย์ลาวาเพิ่มขึ้นอีก เพิ่มอีก ดาบน้ำแข็งของซิสค่อยๆ ละลายลงอย่างช้าๆ ละลายออก ‘ย๊า’ ซิสส่งเสียงร้องกลับเรียกพลังน้ำแข็งออกมาต้านทานเอาไว้
“พลังทั้งคู่ เท่ากัน!!!” เสียงกรรมการพูด “แต่คุณกาเลี่ยน พลังยังเต็มสิบขีด”
“ไม่จริง คุณกาเลี่ยนแข็งแกร่งกว่าตั้งเยอะ” เสียงคนหนึ่งตะโกนออกมา เสียงพูดพร้อมกัน “คุณกาเลี่ยน คุณกาเลี่ยน คุณกาเลี่ยน”
“เพราะแกมันรวย แกเลยไม่รู้ว่าคนจนอย่างฉันต้อง แลกเลือด แลกเนื้อ เท่าไหร่กว่าจะมีลมหายใจต่อไปได้” ดาบน้ำแข็งของซิสขยายใหญ่ขึ้น ดาบสีทองลาวาก็เช่นกัน “ชีวิตที่มีเพียงความหวัง วันต่อวัน ไร้หนทาง ไร้ทางเลือก การดิ้นรนทุกหนทาง เพื่อความอยู่รอด”
“แล้วยังไง มันก็สมควรแล้วไม่ใช่หรอ” กาเลี่ยนเพิ่มพลังเวทย์ลาวาขยายขึ้นอีกสองเท่า “และคนอย่างนาย ก็ควรจะรู้จักที่ต่ำที่สูงซะบ้าง!!”
“แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเรียนรู้ คือความเป็นมนุษย์” ซิสคำรามเสียงดัง “ไม่ว่าจะสูง หรือต่ำ ก็คนเหมือนกัน เราต่างก็มีชีวิตอยู่เพื่อคนที่เรารัก เราต่างก็อยู่เพื่อปกป้องใครบางคน เราต่างก็เผชิญเรื่องราวที่คล้ายกัน แล้วทำไมถึงต้องดูถูกกันด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!” พลังลมสีดำออกมาจำนวนมาก พลังกายของซิสลดลง สิบขีดเหลือเพียงห้าขีด
“ซิส นายบ้าไปแล้วรึไง” คิร่าตะโกนเสียงดัง
“หมอนั่นเสียพลังไปงั้นหรอ แต่ดูเหมือนพลังมันจะไม่มีทางเพิ่มขึ้นอีก” กรรมการพูด “ช่างเถอะ เวทีนี้ตัดสินคนแพ้จากพลังกายที่เหลือศูนย์”
“ไอ้ผมยาว ใช้พลังสกปรก!!!!” เสียงใครคนหนึ่งตะโกนออกมา
กาเลี่ยนปลิวออกไปด้วยพลังน้ำแข็งผสมพลังก้อนลมสีดำเขียว พลังกาเลี่ยนลดลงสองขีด ‘เฮือก!!!’ เขารีบลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกโมโห รู้สึกเสียหน้าที่พลังลดลง “ออกมาซะ!!!” เขาใช้ดาบสีทองเคาะโล่
“นั่นมัน จิตมังกรลาวา!!!!!!!!!” เสียงข้างเวทีตะโกนออกมาสนั่น!!
‘นายทำร้ายตัวเองอีกแล้ว’ เสียงดังขึ้นในหัวของซิส “ก็เพราะฉันมันอ่อนแอ!” เสียงในหัวดังขึ้นมาอีกครั้ง ‘นายแข็งแกร่งกว่าที่นายคิด เพียงแค่นายยังไม่รู้ , การที่นายใช้ชีวิตตัวเองแลกเพื่อปกป้องคนอื่น นายกำลังคิดผิด’
มังกรลาวาของกาเลี่ยน โผล่ออกมา ดวงตาสีดำแดง ปีกยาวยืนอยู่ข้างกาย วงแหวนเวทย์ที่ปากกำลังสร้างลาวาขนาดใหญ่
“หมอนั่นไม่รอดแน่ๆ” เสียงหญิงสาวตะโกนออกมา คิร่ากังวลด้วยเช่นกัน “มัวทำอะไรอยู่ ซิส”
“เอาล่ะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะใช้พลังเวทย์จากจิตเวทย์ได้อย่างไร” ซิสพูด สภาพเขาอ่อนแรงมองเห็นพลังกายที่ลดลงไปอีกครั้ง มันจะไม่เพิ่มมาอีก เป็นอย่างที่เคยเป็น “ถ้างั้นฉันจะสู้ในสิ่งที่ฉันพอจะทำได้!!” เขาหลับตาและนึกถึงพลังเวทย์ที่ตนเองพอจะมีได้ ‘หากฉันคือน้ำแข็ง พลังเวทย์จงออกมา’ ‘หายใจเข้า หายใจออก รวบรวมทุกสิ่ง ไม่ใช่ความบ้าคลั่ง ไม่ใช่พลังทำลาย’ ‘แต่เป็นพลังที่ฉันมี’ วงแหวนเวทย์สีฟ้าขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากด้านหลังของซิส
“ไม่น่าเชื่อนะครับ คุณผู้ชม เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลคือจอมเวทย์” เสียงกรรมการพูดขึ้น “เขาสามารถร่ายวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่ด้านหลังออกมาได้”
ซิสหันไปมอง เขารู้สึกถึงพลังงานมหาศาล จากนั้นวงแหวนเวทย์ลอยขึ้นไปอยู่เหนือหัวของเขา ‘จิตเวทย์มังกรน้ำแข็ง ว้าว’ ลาวาของกาเลี่ยนพุ่งออกมาด้วยพลังเวทย์เช่นกัน
“พลังเวทย์น้ำแข็ง!!!” ซิสจ้องมองลาวาด้วยสายตาที่เข้มแข็ง เขาสละความกังวลใดๆ ทิ้งออกไปให้หมด พลังน้ำแข็งกำลังต้านทานลาวากลางเวที สายลมสะบัดไปมา แสงแสบตาจนบางคนต้องใช้มือปิดตา
“พลังเวทย์กำลังเอ่อล้นออกมา!!” กรรมการพูด “ไม่ต้องห่วง ม่านพลังเวทย์กันได้ทุกรูปแบบ”
พลังเวทย์ปะทะกันเกือบสองนาที ทั้งคู่เหมือนจะหมดแรงกับการผสานพลังเวทย์ ซิสดูจะเหนื่อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด มังกรลาวาบินเข้ามาด้วยความเร็ว ฟาดกรงเล็บใส่ซิส ‘ฉับ’ มังกรน้ำแข็งบินออกมาฟาดกรงเล็บกลับออกไป!!
“ให้ตายเถอะ ให้ตายเถอะ” กรรมการพูดเสียงดัง “ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้เราได้เห็นจิตเวทย์มังกร ถึงสองตัว!!!”
“ไม่จริงน่า ไอ้บ้านนอกไม่น่าจะมีของดีแบบนั้น” เสียงผู้คนตะโกน “คุณกาเลี่ยนหมดเป็นพันล้านเพื่อจะได้มังกรลาวามาครอบครอง” อีกคนเสริม “มันต้องขโมยมาแน่ๆ ไอ้ขโมยบ้านนอก”