207 อย่าเอาน้ำลายมาพนัน มันไร้คุณค่า
“โอ๊ะ โอ๋ แม่หนูคนนี้ พูดจาฟังดูมีเหตุผล , หน้าตาพอใช้ได้” นักผจญภัยผมสีทองลดดาบลง “ฉันมีนามว่ากาเลี่ยน สนใจมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัวสักวันสองวันไหมล่ะ รวยกว่าอยู่กับไอ้บ้านนอกพวกนี้ซะอีก”
‘ผัวะ’ คิร่าชกสุดแรงใส่ชุดเกราะสีทอง ‘เฮือก’ โพชั่นสีม่วงพุ่งออกมาจากปากกาเลี่ยน
“นังบ้า” กาเลี่ยนยกดาบสีทองฟาดใส่คิร่า กำแพงน้ำแข็งขึ้นมากันเอาไว้ ไอเย็นไหลทั่วร่างกาย คิวถอยกลับมายืนรวมกลุ่ม ดูเหมือนเจ้าหน้าที่ชุดสีดำจะโผล่ออกมาเรื่อยๆ โผล่ออกมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน บางคนมีโซ่ตรวนสีทองคล้องที่เอว
“เดี๋ยวก่อน” กาเลี่ยนพูดและใช้มือบังให้ลูกน้องชุดดำของเขาถอยออกไป “ฉันไม่อยากให้มันจดจำว่า ฉันใช้คนเยอะกว่าในการชนะมัน อยากจะให้มันจดจำรสชาติพลังของฉัน เมื่อมันมาเป็นทาสฉันเมื่อไหร่ จะรับรู้ว่าไม่ควรมีปัญหากับคนอย่างฉัน” เขาพูดต่อขณะเดินเข้ามาจ้องเข้าไปในดวงตาซิส “มาสู้กัน! , ตัวต่อตัว! ส่วนนังบ้านั่นฉันจะเอาคืนทีหลัง”
“แล้วถ้าเพื่อนฉันชนะ จะได้อะไร” คิวเสริมทันที
“ไอ้โล่เปลือกไข่พูดได้ เหอะ เดี๋ยวนะ , การที่ฉันยอมลดตัวมาสู้กับนักผจญภัยบ้านนอกที่ใช้เพียงแค่เวทย์มนต์น้ำแข็งกระจอกๆ นี่มันก็บุญหัวพวกแกเท่าไหร่แล้ว ยังไม่เจียมตัวกันอีก” กาเลี่ยนมองด้วยหางตา “และ..ถ้า..ฉัน..ชนะ พวกแกต้องตกเป็นทาสของฉัน แต่ถ้าพวกนายชนะฉันยกทาสสองคนนี้ให้ พ่อลูกน่าสมเพช” เขาพูดจบก็ถ่มน้ำลายลงพื้น
“ฉันขอเพิ่มเงินพนันด้วย” คิวพูด “หนึ่งล้านทอง เป็นยังไง”
กาเลี่ยนปรบมือ “งั้นฉันลงไปเลยสิบล้านทอง” เจ้าหน้าที่ชุดดำเดินมาเปิดถุงทองออก “ไหนล่ะทองพนันของนาย , อย่าเอาน้ำลายมาพนัน มันไร้คุณค่า”
“ไม่ล่ะ” ซิสพูดเขารับรู้ว่าตนเองกับคิวไม่มีทองขนาดนั้น ซึ่งไม่รู้ว่าคิร่ามีเท่าไหร่ “ฉันไม่ได้สนใจทอง มาตัดสินกันด้วยการประลองดีกว่า!!” ไอความร้อนและความเย็นผสานกันอย่างรุนแรง กาเลี่ยนพูดขณะเดินขึ้นไปบนเวที “พวกคนจน ไม่มีทองแม้แต่จะลงพนัน รอให้ฉันสวมเชือกทาสก่อนเถอะ พวกแกได้ลงนรกของจริง”
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” คิวพูดกับคิร่านั่งอยู่ข้างเวที “ถ้ามันรู้ว่าฉันมีทองไม่ถึงล้าน ตายแน่”
“อืม” คิร่าพยายามใช้ความคิดประเมินสถานการณ์ “แล้วถ้าซิสแพ้ จะทำยังไงต่อไป”
“ฉันเตรียมแผนไว้แล้ว” คิวพูด “หวังว่าเจ้าบ้าซิสก็น่าจะรู้อยู่เหมือนกัน” เขาทำท่าระเบิดให้คิร่าดูโดยไม่พูดอะไรมาก ‘บู้ม บู้ม บู้ม’ ทำท่าวิ่งคล้ายกำลังหนีตาย
คิร่าอุ้มมังกรน้ำแข็งออกมา และพูดข้างหูเบาๆ ว่า “ไปช่วยซิสก่อน เขากำลังเดือดร้อน” มังกรน้ำแข็งมองหน้าคิร่า กะพริบตาและบินไปด้วยตัวเล็กจิ๋ว “พยายามเข้านะ”
“ฆ่ามันเลย คุณกาเลี่ยน!!!!” เสียงเชียร์ดังขึ้นขอบลานประลอง
“เอาล่ะทุกท่าน วันนี้เป็นการประลองที่แสนจะพิเศษ บุตรชายของราชามีนามว่า กาเลี่ยน ได้ลงมาต่อสู้กับ นักผจญภัยมือใหม่ผมยาวสีน้ำตาล” กรรมการเสื้อสีขาวเข็มขัดสีทองพูด “ทั้งคู่ต่างพนันไว้ว่า หากไอ้หน้าใหม่แพ้จะต้องกลายเป็นทาสตลอดชีวิต ส่วนถ้ามันชนะ มันขอเลือกทาสกลับไปสองคน”
เสียงโห่ ดังต่อเนื่อง “ไอ้บ้านนอก โดนดาบสีทองทีเดียวก็ตายแล้ว” อีกคนแทรกขึ้นตาม “วันนี้ฉันรวยแน่ แค่ดูก็รู้ว่าต้องพนันใคร” อีกคนพูดต่อ “เฮ้ย ทำไมได้น้อยวะ พนันคุณกาเลี่ยนได้เพียงครึ่งเดียว”
ชายรับพนันหมวกสีทองพูด “แหม ทำไมคุณไม่พนันข้างหนุ่มผมยาวสีน้ำตาล ถ้าเขาชนะได้ถึงสิบเท่านะ”
“ไม่ล่ะ ดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าหมอนั่นไม่มีทางชนะได้เลย” หญิงสาวยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มและจุดบุหรี่สูบ
“ค่าพลังคุณกาเลี่ยน สามพันแปดร้อย ส่วนค่าพลังไอ้นักผจญภัยหน้าใหม่ผมยาว ลบสิบ!” กรรมการบนเวทีพูดจบ เสียงหัวเราะก็ดังสนั่น ตามด้วยการเยาะเย้ยทุกรูปแบบเท่าที่จะทำได้
“มันกล้าดียังไง ถึงไปท้าคุณกาเลี่ยน” เสียงใครคนหนึ่งตะโกน “สภาพภายนอก แทบจะสู้เขาไม่ได้ แถมยังมีค่าพลังที่อ่อนกว่าคนทั่วไปอีก” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีก “หาที่ตายชัดๆ”
อีกครั้งหนึ่งที่ซิสรู้สึกหดหู่ เขามองมังกรน้ำแข็งที่กำลังบินมาเหมือนแมลงปอตัวหนึ่ง เขารับมาด้วยสองมือและหลับตา ‘หวัดดี มังกรน้ำแข็ง’ ภายในที่แห่งความคิดนั้นเปลี่ยนแปลงเป็นน้ำตกแห่งหนึ่ง เต็มไปด้วยแมลงบินเกาะดอกไม้ ‘ถ้านายเป็นจิตเวทย์ของฉันจริงๆ ได้โปรดช่วยฉันทีเถิด ศึกครั้งนี้ฉันไม่มีทางชนะได้เลย’ น้ำตกเปลี่ยนเป็นถ้ำน้ำแข็งไอเย็นหนาวเหน็บ ซิสลืมตาเห็นกาเลี่ยนและกรรมการ ผู้คนโห่เสียงออกมา
“มันหลับไปอีกแล้ว” เสียงใครคนหนึ่งตะโกน “เขาให้ขึ้นมาสู้ ไม่ได้มาหลับ ไอ้หน้าโง่!!!!!”
“คุณกาเลี่ยนพร้อมนะครับ” กรรมการถาม กาเลี่ยนเพียงพยักหน้า และบีบซองเพิ่มพลังกายและพลังเวทย์
‘นายกำลังหนีอีกแล้ว’ เสียงมังกรน้ำแข็งพูดขึ้น ‘ฉันเคยบอกไปแล้วว่านาย แข็งแกร่งกว่าที่นายคิด’ ซิสตอบกลับไป ‘ตัวฉันแพ้ไม่เท่าไหร่ คิว คิร่า พวกเขาสองคนไม่ควรจะมารับชะตากรรมเช่นนี้’ มังกรน้ำแข็งตอบ ‘ไม่มีใครรับชะตากรรมแทนใคร เราทุกคนต่างก็มีชะตากรรมที่ต้องเผชิญ ในตอนนี้ นายควรจะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมปัจจุบันตัวเอง ด้วยมือของนายเอง’
“ไม่ อย่าพึ่งไป ไม่” ซิสพูดออกมาขณะหลับตา ‘ฉัน...’
“ไหวไหมครับเนี่ย นักผจญภัยมือใหม่” กรรมการบนเวทีพูดออกมา “พร้อมรึยัง ผมจะให้เวลาอีกเพียงสามสิบวินาที เพราะเวลาเป็นเงินเป็นทอง!!”
กาเลี่ยนยกดาบสีทองออกมา มืออีกด้านก็ยกโล่มาถือเอาไว้ ชุดเกราะสีทองเงาแวววับสะท้อนกับแสงแดด กรรมการเดินลงจากเวที ม่านกั้นพลังเวทย์ปกคลุมเวทีนั้นเอาไว้ ซิสปล่อยให้สมุดเวทย์ลอยออกมา มันกำลังสร้างไอเย็นด้วยน้ำแข็ง
“ใบมีดน้ำแข็ง” ใบมีดสิบเล่มโผล่ออกมาจากสมุดเวทย์ พุ่งเข้าโจมตีกาเลี่ยน เขาเพียงยกโล่ขึ้นมา น้ำแข็งก็ละลายลงพื้น
“มีพลังแค่นี้งั้นหรอ” กาเลี่ยนพูดและวิ่งเข้ามาฟัน ‘ฉับ’ ซิสโยกหลบ ‘ฉับ’ โยกหลบอีกครั้งหนึ่ง “กระจอก แต่อย่าหวังว่าจะหนีฉันรอด”
ซิสสร้างใบมีดน้ำแข็งขึ้นมา เขาพยายามสร้างดาบน้ำแข็ง แต่มันไม่โผล่ออกมาสักที ทำได้แค่หลบตามที่เคยฝึกมา
“วิ่งหนีหางจุกตูดเลยนะ ไอ้บ้านนอก” เสียงข้างเวทีตะโกน เศษอาหารพ่นออกมาจากปาก
หญิงสาวตัวเล็กสวมหมวกหลากสีดวงตาลอยไปมา “ฉันรู้เธออยู่ในนั้น มาเป็นของฉันเถอะ เจ้าตัวเล็ก”
กาเลี่ยนฟันซ้ำ ซ้ำเข้าไปอีกขณะที่ซิสใช้ดาบน้ำแข็งไม่สมบูรณ์กันเอาไว้ ตามด้วยใช้โล่กระแทกเข้าไปที่ใบหน้า ซ้ำ ซ้ำ ซิสเหม่อลอยทำให้ล้มลงกาเลี่ยนจับดาบสีทองสองมือ แทงลงไป ‘ฉึก’ กำแพงน้ำแข็งโผล่ออกมากันเอาไว้ ‘แกร๊ก แกร๊ก’ ซิสชกกำแพงน้ำแข็งซ้ำออกไปสามครั้ง กว่าที่จะผลักกาเลี่ยนให้ปลิวออกไปได้ ใบมีดน้ำแข็งออกมาต่อเนื่อง ‘ฟิ้ว ฟิ้ว’ กาเลี่ยนใช้ชุดเกราะรับการโจมตีไว้อย่างง่ายดาย
“แกไม่มีทางเอาชนะคุณกาเลี่ยนได้หรอก” หญิงสาวคนหนึ่งตะโกน “ชุดสีทองถูกหลอมด้วยลาวาระดับห้า เพราะอะไรงั้นหรอ เพราะเขารวยกว่าแกยังไงล่ะ!!!!” เสียงเฮดังขึ้น เหมือนจะเป็นคำพูดที่ถูกใจใครหลายคน
ซิสสร้างดาบน้ำแข็งวิ่งตรงเข้าไป ฟาดดาบใส่ กาเลี่ยนยกโล่มารับไว้ได้อย่างสบาย ตามด้วยฟันดาบสีทองออกไป ซิสเอียงตัวแต่ไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด พลังกายลดไปหนึ่งขีด แต่เจ็บปวดมากกว่าสิบขีด
