204 มีแต่ได้กับได้
“เอาล่ะ ไปได้” ชายชุดดำแว่นสีเงินตะโกนซ้ำใช้อีกมือเก็บจิตปีศาจคนเหมืองเข้ากระเป๋าตัวเอง และพาทีมเก็บกวาดเข้าไปไม่ต่ำกว่าสิบคน
ทั้งสามคนกลับมาที่เต็นท์ ส่วนคิร่านอนในกระโจมสีส้มอ่อน หล่อนกำลังใช้ฟองน้ำถูตัวเบาๆ มีฟองสบู่ลอยขึ้นฟ้า ผิวหนังสะอาดทันตาเห็น ตามด้วยกลิ่นหอมเล็กน้อย
“คิว นายบ้ารึเปล่าจะเอาของแบบนั้นออกมา” ซิสพูด “ฉันเห็นมันหล่นอยู่เหมือนกัน แต่ก็ต้องทำตามที่นักขุดทองบอกไว้”
“น่าเบื่อชะมัด รู้สึกเหมือนพวกมันจะไม่ยอมให้อะไรหลุดออกไป” คิวพูด “มีแต่ได้กับได้”
“อืม ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้หรอก” ซิสจับก้อนหินสีส้มถือไปมา “ฉันกำลังสงสัยอะไรคือจิตวิญญาณที่เน่าเปื่อย”
“ไม่รู้สิ ลุงออคัสจะเอาไปทำอะไรกัน” คิวพูด เขารู้สึกง่วงเล็กน้อย และค่อยๆ อาศัยจังหวะที่ซิสกำลังเงียบและใช้ความคิด
‘ในเมื่อมันไร้ค่าในที่แห่งนี้ มันจะมีค่าในอีกที่อย่างงั้นหรอ’ ซิสคิดและหันไปอีกทีคิวก็หลับลง
ซิสออกมาจากเต็นท์ในช่วงกลางคืน เขามองเห็นแรงงานเด็กตัวเล็กถือตัวตุ่นออกมาคนล่ะตัว ตามด้วยแรงงานชายหญิงถือสว่านอ้วนสีขาวออกมาเช่นกัน ซิสมองเห็นแต่ความหดหู่ ‘ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้’ ‘ฉันจะไปช่วยอะไรเขาได้ ตัวฉันยังเอาไม่รอด’
เขาเปิดสมุดเวทย์ ปีกค้างคาวสีแดงกางออกผลึกน้ำแข็งเกาะทั่วปกสมุด ‘เราจะบันทึกเวทย์ลงไปยังไงดี’
เสียงฝีเท้าเดินมา “นายกำลังทำอะไร” คิร่าอุ้มมังกรน้ำแข็งไว้และเดินออกมานั่งบนขอนไม้ข้างซิส
“ฉันหาวิธีใส่พลังเวทย์ลงไป ไม่สิ หาทางแบบว่า จะใช้งานสมุดเวทย์น่ะ” ซิสพูดสับสนเล็กน้อย เขามองดูมังกรน้ำแข็ง “แล้วคำสาปของเธอเป็นยังไงบ้าง”
“มันดีขึ้นมากเลยล่ะ ปกติฉันสลบบ่อยมาก” คิร่าพูดอย่างร่าเริง “ต้องขอบใจมังกรน้ำแข็งที่ช่วยพ่นพลังเวทย์ออกมายับยั้งคำสาปไว้ได้ แต่ฉันกำลังสังสัย”
“อะไรล่ะ” ซิสพูด ‘มังกรน้ำแข็งเป็นของฉันนะ แต่ก็เถอะ ถ้ามันช่วยเธอได้’
“นายมีจิตเวทย์ได้ยังไง เท่าที่ฉันพอจะหาข้อมูล มันไม่ได้มีกันง่ายๆ” คิร่าคิ้วขมวดเล็กน้อย “คืออย่าว่ากันนะ นายไม่เหมือนคนที่มีอะไรแบบนี้”
“อืม ฉันก็คิดแบบนั้น” ซิสพูดจบ ‘ฟู่’ มังกรพ่นน้ำแข็งออกมาแช่ตัวซิสเอาไว้ เขาสงบนิ่งและใช้ลมหายใจของตัวเอง ซึมซับพลังเวทย์น้ำแข็งเข้าร่างกาย มังกรน้ำแข็งเอียงคอและกะพริบตา “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าได้มายังไง แต่ฉันก็ดีใจนะที่ฉันมี”
“นายก็ไม่รู้ตัวสินะ ว่าได้มายังไง” คิร่าหัวเราะ หล่อนใช้มือลูบหัวมังกรน้ำแข็งเบาๆ หูหมอบลงและขยับคอตามมือคิร่า “เท่าที่ฉันพอจะรู้ สมุดเวทย์นายต้องใส่พลังที่ต้องการเข้าไป ยิ่งถ้านายไม่มีกระดาษพลังเวทย์ ต้องสร้างขึ้นมาเอง”
“ฉันไม่มีเงินพอที่จะซื้อกระดาษเวทย์น่ะสิ” ซิสพูด เขาสร้างใบมีดน้ำแข็งออกมา มองเข้าไปในสมุดมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง “ฉันว่าฉันจะลองอะไรโง่ๆ ดูหน่อย มันเป็นความรู้สึกลึกๆ ที่ส่งเสียงออกมา”
“ก็ลองดูสิ จะบอกฉันทำไม” คิร่าพูด
“ขอโทษที ฉันคิดดังไปหน่อย” ซิสแทงใบมีดน้ำแข็งลงไปในสมุดเวทย์หน้าที่ว่างเปล่า ผลึกน้ำแข็งกระจายออกไปเต็มหน้ากระดาษ มีข้อความเขียนว่า ‘ใบมีดน้ำแข็ง’ “ทักษะเบื้องต้นสามารถสร้างพลังเพื่อโจมตีศัตรูได้” ซิสอ่านต่อ “อย่างนี้ใช่ไหมนะ” เขาสร้างใบมีดน้ำแข็งออกมาอีกอันในมือ โยนขึ้นไปบนอากาศตามที่เขารู้สึก ตามด้วยอีกอัน และอีกอัน “ใบมีดน้ำแข็งระดับหนึ่ง”
“นายเหมือนนักมายากลกระต่ายขนปุยที่ฉันเคยเจอเลย” คิร่าพูด “เขาโยนมีดขึ้นฟ้าและชูนิ้วพุ่งไปที่กระดาน”
“งั้นฉันจะทำตาม” ซิสพูดและทำตามทันที ใบมีดน้ำแข็งพุ่งออกไปเสียบท่อนไม้ ฉีกขาดออก พลังเวทย์สีฟ้าฟุ้งกระจายทั่วมือของเขา “ว้าว เจ๋งไปเลย” เขายังคงทำต่อไป ในสมุดข้อความถูกเขียนขึ้นเรื่อยๆ “ใบมีดน้ำแข็งสิบอัน” ซิสพูดจบ น้ำแข็งในมือก็สร้างพลังเวทย์ออกมา ไม่สมบูรณ์ถึงห้าอัน เขาโยนขึ้นฟ้าและปล่อยออกไป
“เวทย์ของนายไม่สมบูรณ์” คิร่าพูด มังกรน้ำแข็งหลับสนิทหายใจเข้าออกเป็นไอเย็น “ลองใจเย็นกว่านี้ไหม”
ซิสตั้งสมาธิและใจเย็นลง เขาปล่อยให้พลังเวทย์ออกมาตามร่างกาย แขนกลายเป็นน้ำแข็ง แสงสีฟ้าโผล่ออกมาจากสมุดเวทย์มันค่อยๆ ขยายพลังส่งออกมา ใบมีดน้ำแข็งลอยขึ้นฟ้า สิบอัน เพียงแค่ด้ามเท่านั้นที่เป็นน้ำ
“อืม ดีขึ้นเยอะ” คิร่ายิ้ม “ทักษะต่อไปล่ะ”
“ฉันมีแค่นี้” ซิสพูดและเข้าก็พุ่งใบมีดน้ำแข็งลงไปในสมุด หน้านั้นพลังเวทย์กลับเข้าไป เขาไม่ต้องบีบโพชั่นสีน้ำเงินเพิ่ม
“ฉันเห็นนายมีกำแพงน้ำแข็ง” คิร่าพูด “ถ้าทำเป็นหนาม ไม่ก็โล่น้ำแข็ง น่าจะดีนะ”
ซิสเงียบและใช้ความคิดกับสิ่งที่คิร่าพูด “เธอมันอัจฉริยะสุดๆ” เขารู้สึกมีพลังขึ้นมา คิร่าเงียบอยู่ชั่วครู่ “ไม่เข้าใจ นายพูดอะไร”
“แบบว่าเธอฉลาด มีไอเดียที่น่าสนใจ” ซิสลุกขึ้นยืน และลากสมุดมาที่โล่ง เขาชกกำแพงน้ำแข็งใส่สมุดแขนจมลงไปในกระดาษ ตัวอักษรค่อยๆ สร้างขึ้นมาในหน้านั้น เขาชกซ้ำเข้าไปอีก ผลึกน้ำแข็งทะลุออกมาทั่ว สร้างเป็นกำแพงสูงเกือบห้าเมตร “ต่อไปโล่น้ำแข็ง” เขาพยายามสร้างมันขึ้นมาก่อนจะใส่ลงไปในสมุด และผลที่ออกมาก็คือ ไม่สามารถสร้างโล่ได้
“นายตลกดีนะ” คิร่าหัวเราะ “หลับตาและพยายามเบ่งน้ำแข็งออกมาสร้างโล่” หล่อนยิ้มอย่างร่าเริง “พยายามเข้าล่ะ ฉันง่วงแล้ว”
“ขอบใจนะ” ซิสพูด ‘ฝันดีนะ’ เขาคิดในหัว คิร่าตอบ “ไม่เป็นไร ฉันยินดี”
สองวันผ่านไปกับการต่อสู้ที่แสนจะดุเดือด ความวุ่นวายเกิดขึ้นจึงทำให้ต้องออกมาตั้งหลักเข้าไปใหม่ เนื่องจากมีใครบางคนเลยเขตหวงห้ามเข้าไป ในเขตนั้นจะมีปีศาจรถเข็น ซึ่งมันจะฟาดใส่ทุกคนไม่ยั้ง เงาสีดำถือรถเข็นฟาดซ้ำใส่คนที่หวังจะเข้าไป มีเจ้าหน้าที่บอกไว้ว่า จะเปิดเพียงปีล่ะครั้ง ปีศาจรถเข็นจะจำศีลเป็นเวลาหนึ่งเดือน เป็นช่วงเวลากอบโกย ซึ่งจะมาในเดือนหน้า นักผจญภัยคนนั้นถูกส่งกลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่มากเกินไป
ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะจัดการได้ทั้งหมด ทั้งสามคนเข้าไปคุ้มกันนักขุดทองเช่นเดิม
หญิงสาวนำเศษทองไปหลอมบนเตาจากนั้นก็ใส่กลับเข้าไปในลัง และดูเหมือนว่าจะมีปากเสียงกันนิดหน่อยกับคนขับรถม้าอีกคนหนึ่ง โชคดีที่เจ้าหน้าที่ชุดดำเข้ามา ทุกอย่างจึงเรียบร้อยไปได้ด้วยดี พรุ่งนี้เตรียมตัวออกเดินทางกลับเมือง ทองจำนวนมากอยู่ในกล่อง ถูกรัดด้วยใยแมงมุมสีทอง หล่อนนอนบนรถม้าถือหอกยาวปลายแหลมสามแฉก
“ถ้าไม่ได้คุณบับเบิลพวกเราอดตายแน่ ไม่มีเวลาหาอาหารเลย” คิวกัดขนมปังราดแยมแบล็กเบอร์รี่คำใหญ่ “ซุปนายห่วยไปเลย”
“จริงใจมาก คิว” ซิสพูดเขากัดเนื้ออบ กัดขนมปัง ซดซุปเห็ด “เหนื่อยเหมือนกันนะ กว่าจะสำเร็จภารกิจ”
คิร่านั่งข้างกองไฟ กินอาหารอย่างช้าๆ กัดเนื้ออบชิ้นเล็กๆ ซดซุปเห็ดเสียงเบาและกินขนมปังราดแยมชิ้นเล็ก หล่อนกลืนลงคอตามด้วยน้ำเปล่าก่อนจะพูดว่า “พรุ่งนี้เราต้องเผชิญอะไรสักอย่างแน่ เราควรจะวางแผนก่อนดีไหม”
“ช่างเป็นความคิดที่แสนวิเศษ” คิวพูดและเขาเริ่มอิ่ม เริ่มง่วงเล็กน้อย
“ฉันเกรงว่าจะไม่ได้มีแค่มอนสเตอร์ที่จะมาแย่งชิงทองน่ะสิ” ซิสพูด
“อืม ฉันก็รู้สึกแบบนั้น” คิร่าพูด “ความไว้ใจของผู้คนก็แทบจะไว้ใจไม่ได้เลย เราควรจะเตรียมรับมือ”
“ฉันจะอยู่หลังรถ เพราะสามารถสร้างกำแพงกันไว้ได้” ซิสพูด “ส่วนเธอ อยู่ทางขวาดีไหม”
“ก็ได้นะ” คิร่าตอบ “ส่วนคิวน่าจะอยู่ทางซ้าย” หล่อนหันไปมองคิวที่หลับสนิท ใช้เศษไม้เขี่ยเบาๆ ไร้การตอบสนองใดๆ
“หลับไปแล้วน่ะ” ซิสพูด คิร่ารู้สึกแปลกใจ “ง่ายอย่างนี้เลยหรอ” เสียงไม้หักในกองไฟดังออกมา คิร่าเติมท่อนไม้เข้าไป