203 ของที่ระลึกน่ะครับ

“คิร่า” คิวพูด “เธอมาโจมตี ฉันจะเข้าไปปกป้องนักขุดทองและเก็บใส่ถังเอง” คิร่าหยักหน้าและไม่พูดอะไรมาก หล่อนมีทักษะเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วว่องไว ปีศาจคนเหมืองโผล่ออกมาถี่ขึ้นเรื่อยๆ ด้านล่ะสอง บางครั้งก็สามตัว ซิสใช้เพียงมีดน้ำแข็งแทงเข้าไป

“ฉันไม่มีเวลาสร้างทักษะใหม่ก่อนจะลุยเลย” ซิสพูดเบาๆ ด้วยความโมโห “มีแต่ความไม่พร้อม ไม่พร้อมอะไรทั้งนั้น”

“อย่าบ่นน่า” คิวพูด “ฉันเองก็ยังไม่รู้ว่าชุดที่ฟลูมันสร้างให้ต้องใช้งานยังไง เอาเป็นว่าจบภารกิจนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”

คิร่ายิงลูกธนูต่อเนื่อง ทุกดอกแทบจะปักเข้ากลางหัวของปีศาจคนเหมือง ‘ฉึก’ ‘ฉึก’ จากนั้นรีบหันหลังไป เพราะว่าจุดที่นักขุดทองอีกจุดหนึ่งเขาได้แตกสลายออกไป นักผจญภัยคุ้มกันฝั่งตรงข้ามก็ถูกลากเข้าไปในกำแพง ปีศาจคนเหมืองบางส่วนกำลังมาทางนี้ ไม่ต่ำกว่าสามสิบตัว

“เอาไงดี ซิส” คิวพูด เขาหันไปเห็นฝูงปีศาจคนเหมือง

“ลุยเลย เจ้าบ้าคิว” ซิสพูดและพยักหน้าเบาๆ เขารู้ทันทีว่าคิวจะทำอย่างไร เป็นอย่างที่เขาคิด คิวควักระเบิดออกมาเกือบสิบลูก โยนเข้าไป ‘ตู้ม ตู้ม ตู้ม!!!!’ ตามอีกสิบลูก ‘ตู้ม!!!!’ ‘ขว้างโล่’ ‘ฉับ ฉับ’ โล่เปลือกไข่หมุนอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นใบมีดกลางอากาศ สร้างพลังโจมตีใส่ลำตัวปีศาจคนเหมืองขาดออกเป็นสองท่อน แตกสลายเป็นคริสตัล ไอเท็มที่ได้รับ หินสีส้ม 1 ก้อน

“ฉันก็อยากกินส้มเหมือนกัน” คิวพูดขณะที่ซิสและคิร่ามองก้อนหินสีส้ม ภายในคล้ายกับก้อนวิญญาณอะไรบางอย่าง

“เฮ้ย พวกนายห้ามเอาอะไรออกไปนะ เศษผ้าคนเหมือง หมวกคนเหมือง หินสีเทาระดับหนึ่ง จิตปีศาจคนเหมือง” นักขุดทองฟาดจอบแหลมลงไปต่อเนื่อง “อะไรก็ตามที่ได้จากมัน อย่าเอาไปเชียวล่ะ”

‘แล้วหินสีส้มล่ะ’ ‘แต่เขาไม่ได้พูดถึง’ ซิสคิดและพูดออกไป “ครับ” ใบมีดน้ำแข็งยังคงหมุนเวียนต่อเนื่อง ในความรู้สึกของเขาอยากจะสร้างพลังเวทย์อะไรบางอย่างออกมาเพื่อโจมตี เพื่อสวนกลับไป มีความกังวลเล็กน้อยเกิดขึ้น หากมอนสเตอร์โผล่ออกมาเกินกว่าที่จะรับมือไหว กำแพงคงเอาไม่อยู่ ‘ฉันไม่อยากประมาท โดยคิดว่ามีคิร่าอยู่ด้วย’

“เหม่อลอยอยู่นั่นเหละ” คิร่าตะโกนออกไป ยิงลูกธนูออกไปสิบห้าดอก ‘ฉึก!!’ ปีศาจคนเหมืองทางด้านซิสโผล่ออกมาเยอะกว่าเดิม คิวทำได้แค่รับมือกับมอนสเตอร์บางตัวที่โผล่ออกมาใกล้นักขุดทอง เขาต้องปกป้องสุดชีวิต เศษแร่ต่างๆ กระเด้งออกมาหลังจากจอบแหลมกระแทกลงไป

‘เฮือก!!!’ ซิสบีบโพชั่นสีแดงสามขวด เขาถูกโจมตี ทางด้านคิร่าก็เช่นกันปีศาจคนเหมืองโผล่ออกมารวดเร็วมากขึ้น มากขึ้นอีก มังกรน้ำแข็งหมดแรงไปกับการใช้พลังเยียวยาคำสาปของคิร่า มันคลานเข้าไปด้านหลังและแนบหน้าสนิทกับคำสาปเปลวไฟสีเขียว ด้วยความอ่อนแรง

“แปดสิบแล้ว!!” นักขุดทองตะโกนเสียงดัง เรียกพลังในตัวเองออกมา เวลาที่ดูเหมือนจะเนิ่นนานแต่มันผ่านไปรวดเร็ว แทบไม่มีใครสังเกตเลยว่าผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว ปีศาจคนเหมืองทวีคูณออกมาเมื่อครบเก้าสิบ

ปีศาจคนเหมืองสามสิบตัวกำลังมุ่งหน้ามาหาคิร่า มันใช้จอบแหลมโจมตี คิร่ากระโดดสูงและยิงธนูออกมา แต่ก็พลาดเพราะปีศาจคนเหมืองอีกตัว เหวี่ยงจอบแหลมเข้ามาด้านข้าง ‘ฉึก’ โพชั่นสีขาวสาดออก หล่อนร้องเจ็บปวด เช่นเดียวกับซิส สามสิบตัวกำลังล้อมเขาอยู่ กำแพงน้ำแข็งชกออกมาต่อเนื่อง

“ดาบน้ำแข็ง” ซิสพูดออกมา มองดูใบมีดน้ำแข็งในมือขยายออกมาอย่างช้าๆ ‘ฉันจะฟันคลื่นน้ำแข็งออกไป!! ได้โปรด’ สมุดเวทย์ลอยขึ้นมาด้านข้าง ปีกค้างคาวสีแดงเคลือบไปด้วยน้ำแข็ง เปิดไปหน้าที่ว่างเปล่า มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนั้น ซิสรู้สึกเจ็บปวดที่ทำอะไรไม่ได้ “ฉันจะต้องทำยังไง”

“เป็นบ้าอะไรอีกแล้ว เจ้าบ้าซิส” คิวใช้โล่เปลือกไข่กดหัวปีศาจคนเหมืองคนโผล่ออกมาจากพื้นดิน มันใช้มือจับขานักขุดทอง ส่วนอีกตัวอ้าปากเตรียมจะกัดเข้ารองเท้า “ฝันไปเถอะ” เขาใช้ระเบิดยัดเข้าไปในปาก ก่อนจะเอาโล่กดให้จมดินกลับลงไป ‘ตู้ม!’ เสียงระเบิดดังอัดแน่นในพื้นดิน แตกสลายเป็นคริสตัล

คิร่ากระโดดหลบยิงธนู กลิ้งตัวฟาดด้วยธนูไฟ เปลวไฟสีแดงผสมส้มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เผาไหม้พร้อมกันถึงห้าตัว ตามด้วยลูกธนูเหล็ก มวลพลังเวทย์ไฟกำลังเร่งจากท้ายลูกศร ‘ฟิ้ว’ ทะลุกลางลำตัวไปสิบสองตัวแตกสลายเป็นคริสตัล ซิสฟันคลื่นน้ำแข็งออกไปต่อเนื่อง ดาบน้ำแข็งปลายเป็นน้ำใสไหลวน ไม่มีความสมบูรณ์ใดๆ ตามด้วยแทงดาบตรงเข้ากลางหัวของปีศาจคนเหมือง แต่ก็ต้องยอมแลกกับจอบแหลมฟาดกลับเข้ามา โพชั่นสีแดงบีบออกต่อเนื่อง ‘เฮือก’ “เจ็บชะมัด” ซิสพูด “ไม่เหมือนตอนที่อยู่แถวเมืองหลวงเลย” โพชั่นสีแดงสาดออก เข้าฟาดดาบใส่ไม่ยั้งต่อเนื่อง ‘ฉับ ฉับ’ กำแพงน้ำแข็งชกใต้ลำตัวปีศาจคนเหมือง ผลึกใสเกล็ดน้ำแข็งโผล่ออกมาฉีกขาดลำตัวปีศาจคนเหมืองออก แตกสลายเป็นคริสตัล ไอเท็มที่ได้รับ หินสีส้ม 1 ก้อน

แทบจะไม่ทราบจำนวนที่พวกเขาทั้งสามกำจัดมอนสเตอร์ไป เสียงดังสนั่นวุ่นวายภายในถ้ำเหมือง นักขุดทองบางคนเมื่อได้ครบตามเป้าหมาย ต่างก็ถือถังเหล็กวิ่งออกไป ตามด้วยนักผจญภัย มอนสเตอร์บางตัวก็เปลี่ยนความสนใจทันที เมื่อมันเห็นว่าใครบางคนขุดทองอยู่

“ครบแล้ว!!!” นักขุดทองตะโกนเสียงดัง เขามีสมาธิในการนับโดยที่ไม่สนว่าจะได้แร่อื่น หรือสิ่งอื่นใด “ออกไปนอกถ้ำกัน”

ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน คิวบีบโพชั่นสีแดง ซิสบีบโพชั่นสีน้ำเงิน คิร่าบีบขวดสีขาวและสีน้ำเงิน วิ่งตามไปติดๆ คิวเป็นคนเคียงข้างนักขุดทอง ใช้โล่กระแทกปลิวออกไป ตามด้วยระเบิด ‘ตู้ม!’ ซิสชกกำแพงน้ำแข็ง สกัดขาพวกมันเอาไว้ ตามด้วยคลื่นน้ำแข็งฟาดออกไป

“ธนูเพลิงดาวตก” คิร่าเพิ่มพลังเวทย์เปลวไฟ ยิงออกไปไม่ต่ำกว่าห้าสิบดอก ‘ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว’ ปักเข้ากลางลำตัวส่องแสงสีแดงส้ม ระเบิดเป็นไฟลุกไหม้ปีศาจคนเหมืองจำนวนมาก ‘โบ๊ะ’ แตกสลายเป็นคริสตัล หมวกสีเหลืองเก่า เศษผ้า ทุกอย่างตกลงบนพื้นมากมาย คิร่าวิ่งไปเก็บเพียงแต่หินสีส้มสองก้อน

“ในที่สุดก็ออกมาแล้ว” คิวตะโกนเสียงดังหน้าถ้ำ “เหนื่อยชะมัด”

“เฮ้ย อย่าลากออกมาสิวะ” เจ้าหน้าที่สวมแว่นสีทองตะโกนเสียงดัง พร้อมกับยกดาบเล่มสีทองฟาดคลื่นลมออกไป ‘ฉับ’ ปีศาจคนเหมืองที่เหลืออีกสี่สิบตัว แตกสลายเป็นคริสตัล เขาพูดต่อว่า “ยังเหลืออีกสามชุด หน่วยเก็บกวาดไอเท็มทั่วไป เตรียมตัวให้พร้อม”

“รับทราบ” เหล่าหน่วยเก็บกวาดชุดสีขาวหน้ากากสีเหลือง ถือถังใบสีขาว พร้อมด้วยอาวุธปลายแหลมมีกระแสไฟฟ้าวนอยู่ด้านบน

ทุกคนที่ออกมาถูกตรวจสอบด้วยเครื่องสี่เหลี่ยมสีเงิน ตรวจดูว่ามีใครเอาไอเท็มอื่นออกมารึเปล่า “เอาออกไปได้แค่ทอง ไอเท็มอื่นๆ เป็นของเรา” เจ้าหน้าที่สวมแว่นเงินเงาวิบวับ กำลังใช้เครื่องตรวจทั้งสามคน “เฮ้ย ฉันบอกแล้วไงห้ามเอาไป”

“อย่าขี้งกไปหน่อยเลย” คิวพูด จิตปีศาจคนเหมืองเด้งออกมาจากกระเป๋าคาดเอว “เราเหนื่อยแทบตาย”

“นายรู้ตัวไหม กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่” เจ้าหน้าที่แว่นสีเงินตะโกนเสียงดัง อีกคนก็ตรวจซิสและคิร่า ก้อนหินสีส้มของทั้งสามคนเด้งออกมา “พวกมัน...จะเอาจิตวิญญาณที่เน่าเปื่อยไปทำอะไรกัน”

ซิสตกใจและรีบหาคำตอบอย่างเร็วที่สุด “ของที่ระลึกน่ะครับ” ‘ฉันไม่รู้หรอกว่าเอาไปทำอะไร’ “ได้จดจำว่าทำอะไรไปบ้าง”

“รู้รึเปล่าว่ามันไร้ราคา” ชายชุดสีดำแว่นสีเงินพูด ซิสส่ายหัวไปมาเขารู้อย่างเดียวต้องนำมันกลับไป ชายชุดสีดำแว่นสีทองตะโกนออกมา “ให้ไปเถอะ ไม่มีใครโง่เอาของแบบนั้นไปหรอก”