202 ถ้ำนี้เหละที่มีมอนสเตอร์ จึงต้องมีพวกนาย

หญิงสาวหยุดฝีเท้าและหันมาพูดกับซิส “นายลองไปควบรถม้า แล้วทำอย่างที่นายคิด จะได้รู้ว่าเป็นยังไง”

“ซิส นายหยุดจินตนาการก่อน เอาเป็นว่ามาทางนี้ ก็มาทางนี้” คิวพูดเบาๆ และเดินตามไป

คิร่าเงียบและกำลังใช้ความคิดขณะมองรอบๆ ป้ายกระดานไม่มีใบภารกิจ แต่เป็นเป้าหมายของการขุดหาทอง ถัดไปใต้ผ้าใบมีใครคนหนึ่งสวมหน้ากากเหล็ก กำลังหลอมทองให้เป็นแท่ง จัดวางลงในลังสี่เหลี่ยมมัดด้วยใยแมงมุมสีทอง ถูกขนขึ้นไปบนรถม้าอีกคันหนึ่ง มีนักผจญภัยถือขวานหนามสีเหลือง อีกคนสวมผ้าปิดปากถือดาบเล่มใหญ่ มีเขี้ยวบางอย่างโผล่ออกมาอีกด้านหนึ่ง ถุงมือเต็มไปด้วยสารเคมีบางอย่าง

ถ้ำเหมืองหลายช่องทางที่จะเข้าไป มีคนเดินออกมาเป็นระยะ เท่าที่หญิงสาวคนขับรถม้าบอกกับทั้งสามคนเอาไว้ว่า ถ้ำที่จะลงไปขุดหาเศษทองคำคือสิ่งที่พวกเขาจะเข้าไป ส่วนถ้ำที่สองเป็นถ้ำที่ใช้ตัวตุ่นโดยมีแรงงานเด็ก ถ้ำที่สามใช้ระเบิดเพราะหินด้านในแข็งมาก ส่วนถ้ำอื่นยังไม่ต้องรู้

“ถ้ำนี้เหละที่มีมอนสเตอร์ จึงต้องมีพวกนาย” หญิงสาวพูด

คิวมองเห็นผู้คนถือกล่องใส่ระเบิด ไม่เหมือนกับตอนที่เขาผลิตระเบิดขาย มันแตกต่างกันสิ้นเชิง ขนาดของเขาดูเล็กไปทันที

หญิงสาวแนะนำให้ทั้งสามคนพักใกล้รถม้าของหล่อน และที่สำคัญไม่ตกลงทำสัญญากับใครทั้งสิ้น เป้าหมายคือลงไป ช่วยปกป้องคนขุดทอง จากนั้นก็ขึ้นมาหลอมทองคำใส่ลังและกลับออกไป

ตอนกลางคืนอากาศเริ่มเย็น ค่อนข้างหนาว เสียงไม้แตกหักระหว่างถูกไฟเผา คนงานที่ดูเหมือนจะอ่อนล้า เดินกลับออกมาพร้อมนักผจญภัย ถือถังใส่เศษทองมากมาย ส่วนอีกถังก็ใส่แร่ชนิดอื่นๆ เราไม่มีสิทธิ์นำแร่ส่วนใดออกไป มีเพียงทองเท่านั้นที่เอากลับไปได้ ส่วนแร่อื่นๆ ดินแดนที่สองจะมารับไปด้วยรถม้าคันใหญ่ มีนักผจญภัยคุ้มกันถึงสามสิบคน

เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งสามคนลงไปโดยมีนักขุดทองนำไปด้านหน้า ภายในถ้ำเต็มไปด้วยแสงสว่างของตะเกียง บางจุดก็มีกระดูกส่องแสงสว่าง ทำให้ทั้งคู่คิดถึงตอนที่อยู่ในดันเจี้ยนกระดูกขาวและดันเจี้ยนใยแมงมุม ถังสีเทาตั้งอยู่ด้านข้างเตรียมพร้อมรอรับหากเจอเศษแร่

“มาทางนี้” นักขุดทองพูดขึ้น เขาสวมชุดสีเทาคาดด้วยเหลือง จอบอยู่อีกมือ “เตรียมตัวให้พร้อม”

“ครับ” คิวตอบ

ซิสและคิร่ารู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตที่แปลก ขณะที่เส้นทางขุดทองแยกออกเป็นหลายทาง บางจุดก็มีกลุ่มนักขุดทองมากถึงห้าคน นักผจญภัยคุ้มกันสามคน ถัดเข้าไปอีกก็พบนักขุดทองคนเดียว มีนักผจญภัยคุ้มกันสองคน กำแพงหินที่ดูเหมือนจอบจะขุดไม่เข้า ถูกเคาะซ้ำแล้วซ้ำอีก

‘ในโลกของเกมงั้นหรอ’ ซิสกำลังคิดถึงว่าในเมื่อใช้จอบแหลมเคาะลงไป ดินไม่ยุบหาย แต่กลับมีเศษดินหรือหินโผล่ออกมา คงคล้ายกับเกมที่เขาเคยเล่น

“ทองคำหนึ่งร้อยก้อน” นักขุดทองพูดและวางถังชี้ให้คิร่าดู เพราะหล่อนต้องเป็นคนรับเพื่อใส่ลงไป “ส่วนแร่อื่นเธอใส่อีกด้าน หากมันล้นให้ทิ้งดินออก เก็บถ่านหิน แต่ถ้าถ่านหินล้นให้เก็บแร่เหล็ก ส่วนอีกด้านทองคำล้วนๆ ไม่ใส่สิ่งใดเพิ่ม ถ้าได้ถึงร้อยเมื่อไหร่เราก็กลับเมื่อนั้น”

“ทำไมเราไม่เก็บมากกว่านั้นล่ะ ถ้าถึงร้อยก้อนแล้ว” คิวพูด

นักขุดทองไม่ตอบ ซิสเตรียมตัวสร้างใบมีดน้ำแข็งออกมา เขารู้สึกไม่ค่อยดีนัก ราวกับว่ามอนสเตอร์อยู่ไม่ไกลพวกเขาสักเท่าไหร่ เช่นเดียวกับคิร่าแม้จะรอรับทอง แต่หล่อนก็ดึงคันธนูออกมาเตรียมพร้อม คิววางโล่ที่ทำจากเปลือกไข่มองอีกมุมหนึ่งที่ทุกคนไม่ยอมเริ่มขุดสักที

นักขุดทองก้มมองตัวเลขที่อยู่บนป้ายห้อยคอ มันมีตัวเลขขยับไปมา หลักร้อย ตอนนี้เหลือหลักสิบ ใกล้แล้ว สาม สอง หนึ่ง ศูนย์ ‘เป๊ง’ เสียงจอบกระแทกเข้ากับกำแพงหินดังต่อเนื่อง เคาะอยู่สามทีถึงจะมีแร่ตกออกมา ส่วนใหญ่ที่ได้คือหิน ไม่ก็ถ่านหินก้อนดำ ‘เป๊ง เป๊ง เป๊ง’ เสียงดังสนั่นทั่วทั้งถ้ำ

“ต้องกระแทกกี่ทีกันเนี่ย กว่าจะได้ร้อยก้อน” คิวพูด เขาเริ่มรู้สึกถึงมอนสเตอร์เช่นกัน จับโล่เปลือกไข่ไว้แน่น

“ระวัง” ซิสรีบพุ่งเข้ามาชกกำแพงน้ำแข็งตั้งขึ้น เสียงจอบแหลมกรีดกำแพงน้ำแข็ง ก่อนที่ตัวที่สองจะโผล่มาอีกด้าน คิวใช้โล่เปลือกไข่รับการโจมตี

“ปีศาจคนเหมืองงั้นหรอ” คิร่าพูด หล่อนปล่อยให้แร่ที่เด้งออกมา อยู่ที่ข้างตัวนักขุดทอง ดึงคันธนูขึ้นและยิงลูกธนูออกไป ‘ฟึบ’ เปลวไฟลุกโชนทั้งธนูของคิร่า ลูกธนูไม้กำลังเร่งมวลเวทย์ไฟเผาไหม้ปีศาจคนเหมือง ร่างกายผอมโซ ถือจอบแหลมคล้ายเคียว เศษผ้าฉีกขาดออกดวงตาสีแดงก่ำ ผิวหนังดำไหม้เกรียม แตกสลายเป็นคริสตัล

“มันโผล่ออกมา จากการขุดเหมือง” ซิสพูด มองเห็นปีศาจคนเหมืองเคลื่อนที่อย่างเชื่องช้า และเปลี่ยนเป็นรวดเร็วเมื่อโผล่ออกมาจากกำแพงเสร็จสมบูรณ์ เขาแทงด้วยใบมีดน้ำแข็งและกรีดขึ้นบนสร้างเป็นพายุน้ำแข็งขนาดเล็ก ‘แกร๊ก แกร๊ก’ น้ำแข็งแผ่กระจายออกไปทั่ว ตู้มแตกสลายเป็นคริสตัล

“นี่เราพึ่งจะได้แค่ก้อนเดียว” คิวมองดูทองคำก้อนสีทองซีดๆ มันเหมือนเศษซากมากกว่า หลังจากนั้นเขาใช้โล่เปลือกไข่ กระแทกเข้ากับปีศาจคนเหมืองติดกำแพง และกระแทกซ้ำเข้าไปอีกห้าที แตกสลายเป็นคริสตัล

เหมือนซิสจะนึกขึ้นได้ “ส้ม” เขาพูดออกมาไม่รู้ตัว คิวพูดแทรกขึ้นมาทันที “อยากกินส้มเวลานี้เนี่ยนะ” คิร่าแอบยิ้มและยิงศรธนูออกไปใส่ปีศาจคนเหมืองอีกด้านหนึ่ง นักขุดทองดูเหมือนจะไม่สนใจพวกเขาสามคนสักเท่าไหร่ เขารู้หน้าที่และเหมือนเขาจะรู้ว่าจะต้องเผชิญอะไรบางอย่าง

‘เป๊ง’ ‘เป๊ง’ นักขุดทองฟาดจอบแหลมลงไปต่อเนื่อง เขาพูดว่า “ทองที่เราได้รับ จำนวนมากเท่าไหร่ ปีศาจมันจะโผล่ออกมาทวีคูณมากเท่านั้น ฉันหวังว่าพวกนายคงรู้จักหน้าที่นักผจญภัยคุ้มกันอย่างดีนะ เราไม่ได้มาเล่นขายของ เตรียมใจไว้ให้ดีเถอะ และถ้าปล่อยให้นักขุดทองสลายในที่แห่งนี้ พวกนายจะเจ็บปวดแน่!”

เขาพูดไม่ทันขาดคำ ฝั่งตรงข้ามของพวกเขา นักขุดทองกำลังถูกฝูงปีศาจคนเหมืองใช้จอบแหลมฟาดต่อเนื่อง โพชั่นสีขาวสาดออกมา ‘ฉับ ฉับ’ ‘ฟู่’ เปลวไฟสีแดงลุกลามออกมาทั่ว

“จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น” คิวรู้สึกว่ามันโผล่ออกมาถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“พวกฉันนักขุดทอง ไม่ตายหรอกไปโผล่ในถังไม้ด้านหน้าของถ้ำ ส่วนนักผจญภัยมันจะฟาดจนกว่าจะพอใจ เปลวไฟสีแดงเผาไหม้ร่างกายของนาย” นักขุดทองพูด “โพชั่นที่ไหลออกมา เพียงแค่เศษเสี้ยว มันฟาดนายร้อยทีเท่ากับโพชั่นสีแดงห่วยๆ หนึ่งขวด”

“สร้างความเจ็บปวดงั้นหรอ” ซิสพูด จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงนักผจญภัยร้องโหยหวน ความเจ็บปวดนี้มันอะไรกัน ‘เราจะต้องไปช่วยเขา’ อีกความคิดหนึ่งโผล่มาทันที ‘แล้วเพื่อนเราล่ะ คิวกับคิร่า ไปไม่ได้ เสี่ยงเกินไป’

เสียงเวทย์เริ่มดังขึ้น ดังขึ้นอีก ‘ตู้ม!!!!!!!’ ไฟร้อนแรง สายน้ำที่เชี่ยวกราก พายุลม หินก้อนใหญ่ทับปีศาจคนเหมือง ขวานแหลมฟาดฟันปีศาจคนเหมือง แตกสลายเป็นคริสตัล นักผจญภัยบางกลุ่มกำลังตื่นเต้นมากกว่าหวาดกลัว ปล่อยพลังที่มีอย่างเต็มที่

“ห้าสิบก้อนต่อจากนี้ไป” นักขุดทองพูด “ฉันจะขุดให้เร็วที่สุด”