165 สอง ร้อย ห้า สิบ ล้าน ทอง

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้” ซิสขยับคทามันส่องแสงสีฟ้า ขาแมงมุมน้ำแข็งโผล่ออกมาจากพายุน้ำแข็ง สะบัดส่ายไปมาอย่างรุนแรงทำลายพายุของแบร์พังลงไป หล่อนสร้างหนามแหลมออกมากันเอาไว้ หมีน้ำแข็งใช้ลำตัวปกป้องหล่อน ก่อนจะระเบิดเวทย์น้ำแข็งรุนแรง ‘บึ้ม!!!’ เวทีสั่นสะเทือน!!!!!!

“รุนแรงใช้ได้” ฟราด้อนพูดออกมา สิงโตไฟกำลังเดินช้าๆ มาด้านข้างของเขา “นายเห็นอะไร” เขาหันไปพูดกับสิงโตไฟ

“ไม่ผิดแน่” เทร่าพูด “ลมหายใจมังกรน้ำแข็ง!!”

“เป็นไปไม่ได้!!” ชิลลี่รีบแทรกขึ้นมา “ไอ้บ้านนอกแต่งชุดนักผจญภัยมือใหม่ ไม่น่าจะมีของดีแบบนั้น”

“เธอก็รู้ จิตเวทย์แห่งมังกร” กัมฟ์พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ไม่ถูกค้นพบมานานหลายร้อยปีแล้ว ดัมฟ์ พี่ชายของฉันมีจิตเวทย์มังกรดิน เขาตามล่าอยู่ทั้งชีวิต เมื่อได้มาครอบครอง ไม่นานเขาก็หายไปอย่างลึกลับ”

“ฉันรู้” เทร่าแย้งขึ้นมา “ฉันเคยเจอหนเดียว หนเดียวเท่านั้น มังกรน้ำแข็ง มันไม่ยอมเป็นผู้รับใช้ใครง่ายๆ”

“มันเป็นลูกคนรวยงั้นหรอ” ซิลลี่พูดแทรกขึ้นมาอีกครั้ง “แต่จิตเวทย์ขายให้กันไม่ได้ แม้ว่าจะมีแหล่งค้าขายก็เถอะ , จิตเวทย์จำเป็นจะต้องเข้าถึงลึกไปในจิตใจของสิ่งนั้น ให้เดาว่าหมอนั่นไม่เคยไปแม้แต่พื้นที่สีดำด้วยซ้ำ”

“หมายความว่าจิตเวทย์มันเลือกเด็กคนนั้นงั้นหรอ ไร้สาระ เขาดูอ่อนแอ ไร้พลัง ธรรมดาทั่วไป” กัมฟ์เสริม “แล้วนายมีความเห็นว่าไง ฟราด้อน”

“ไม่รู้สิ ฉันเดาอะไรไม่เก่ง” ฟราด้อนพูดปัดความรำคาญออกไป เขามองสิงโตและพยายามสื่อสาร

เทร่าใช้มือสร้างวงเวทย์น้ำแข็งออกมา กระต่ายน้ำแข็งคือจิตเวทย์ของเทร่า มันพยายามอธิบายให้เทร่าฟังเกี่ยวกับจิตเวทย์บนเวที “ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด เธอหมายความว่ายังไง” กระต่ายน้ำแข็งแสดงท่าทางและพยายามพูดแต่ไม่มีเสียง ชี้ไปที่เวที ขยับหูไปมา

ฟราด้อนหันมาสนใจทันที “นี่เธอคุยกับจิตเวทย์รู้เรื่องด้วยหรอ”

เทร่าส่ายหัว “มันพยายามสื่อสารแต่ฉันไม่เข้าใจสักอย่าง ไม่ว่าจะผ่านมากี่สิบปี” หล่อนหันไปมองฟราด้อน “นายก็พยายามคุยใช่ไหมล่ะ สิงโตไฟของนาย”

ฟราด้อนเงียบไม่พูดอะไรตอบ บรีชยังคงรู้สึกกังวลเล็กน้อยถึงพลังของซิส แสดงท่าทีนิ่งเฉยที่สุด เหมือนลมที่ไม่พัดผ่าน เขากังวลว่าหากทุกคนรู้ว่าซิสมีพลังลมที่เทียบเคียงกับปีศาจในพื้นที่สีดำ ไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

“เราเกือบลืมไปว่า คนที่ใกล้ชิดเด็กคนนั้นที่สุดคือใครในนี้ ว่าแต่ นายไม่แสดงความคิดเห็นหน่อยหรอ บรีช” ซิลลี่หันไปหาบรีชที่บุคลิกนิ่งสนิท ราวกับว่าไม่มีลมพัดผ่านใดๆ “ดูเหมือนว่านายจะรู้จักเด็กคนนั้นดีกว่าพวกเรา จริงไหม” ทุกคนหันไปมองบรีชพร้อมกัน

“ไม่ล่ะ ฉันแค่รู้จักห่างๆ เจอกันสองครั้ง” บรีช พยายามเลี่ยงการตอบคำถาม “อาจจะแค่บังเอิญก็ได้” สายตากรรมการทุกคนเหมือนเริ่มตั้งคำถามกับบรีช แต่คงต้องรอจังหวะอยู่กันส่วนตัว

“จิตเวทย์ไม่มีความบังเอิญ มันเลือกเด็กคนนั้น” เทร่าพูด ทุกคนเงียบลงไปกลับไปสนใจเวทีอีกครั้ง

ความรุนแรงสงบลง น้ำแข็งที่เกาะผนังละลายลง แบร์และซิสล้มลงไป พลังกายของซิส ศูนย์ พลังกายของแบร์เหลือหนึ่งขีด

‘ผู้ที่ชนะได้แก่ แบร์ นักเวทย์น้ำแข็ง’

‘เฮ!!!!!!!!!!! เสียงเชียร์ดังลั่นสนาม’ เจ้าหน้าที่ขึ้นมาคลายพลังเวทย์ออก ซิสลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง “ไม่ต้องห่วงนายไม่แตกสลาย ในการประลองไม่มีใครตายจริงๆ หรอก” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเสริม “ไม่ต้องกังวลไป”

บรีชอยากจะลุกและเข้าไปหาซิสใจจะขาด แต่เขาต้องทำตัวสงบนิ่งท่ามกลางความวุ่นวาย ซิสเดินออกไปจากเวทีและออกไปจากการแข่งขัน เขาพ่ายแพ้การประลอง สายตาผู้คนมองเขาเหมือนว่าเป็นตัวประหลาด เขาจึงออกมานั่งด้านนอกเพียงคนเดียว มองหาที่สงบและเงียบที่สุด หลับตาลงใต้ต้นไม้ ‘จิตเวทย์ฉันอยู่ที่ไหน ได้โปรดออกมาให้ฉันรู้เถอะ’ เขาลึกลงไปสู่การหลับใหล เห็นเพียงเปลือกไข่สีฟ้าอ่อนแตกอยู่ภายในถ้ำ ถ้ำที่เต็มไปด้วยลมหายใจพัดไปมา แสงสีฟ้าวนเวียนรอบตัวของเขา

“ถ้านายมีอยู่ออกมาให้ฉันรับรู้ด้วย” ซิสพูดเบาๆ ภายในความมืดของเปลือกตาที่หลับลง สิ่งสำคัญถูกมองเห็นได้ชัดเจน ลมหายใจที่เข้าออก เป็นจังหวะเดียวกับลมที่พัดผ่านในถ้ำ เปลือกไข่มันคืออะไร

เสียงเท้าเดินเข้ามา พร้อมกับเสียงทองในถุง

“เฮ้ย ซิส!!” คิวเดินเข้ามาหาซิส “นายต้องไม่เชื่อแน่!!”

ซิสลืมตาขึ้นมามองเห็นคิวกำลังเก็บถุงทอง “ว่ามาเลย ฉันขอนั่งใต้ต้นไม้นี่เหละ เพลียสุดๆ”

“ดินแดนที่ห้า เต็มไปด้วยนักเวทย์ เกาะลอยฟ้านั้นคือเวทย์ลม มีนักเวทย์ฝึกทักษะลมอยู่ไม่ต่ำกว่าพันคน” คิวส่งปลาย่างให้ซิส “กินซะ ถัดออกไปเกาะแห่งน้ำ มีน้ำล้อมรอบ ปราสาทภายในเหมือนกับใต้ท้องทะเล คลื่นน้ำปั้นเป็นสัตว์ต่างๆ เต็มไปหมด เกาะภูเขาไฟ แน่นอนว่านักเวทย์ไฟฝึกฝนอยู่ในภูเขาลูกนั้น”

“ว้าว ทำให้ฉันอยากเป็นนักเวทย์ขึ้นมาเลย” ซิสกัดปลาย่าง ‘ในโลกแห่งนี้การเป็นนักเวทย์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สินะ’ “ว่าแต่นายไปทำอะไรมา”

“ฟังให้จบก่อนสิ” คิวพูดต่อ “นักเวทย์ธาตุดิน ฝึกฝนในหุบเขาลึกลงไป ฉันชอบมากเลยล่ะ เพราะว่าได้เป็นคนยกก้อนหินขนาดใหญ่ พวกนักเวทย์ต่างพากันหัวเราะ ฉันไม่รู้ว่าหัวเราะทำไม สงสัยตื่นเต้นในพลังของฉัน หินจำนวนมากถูกแปรสภาพให้มีเปลี่ยนเป็นโกเล็ม มันแข็งแรงสุดๆ ไปเลยล่ะ”

“เข้าทางนายเลยสินะ” ซิสเสริม

“ก็นิดหน่อย แสนทอง ไม่เลว” คิวพยายามเบ่งกล้าม “ภารกิจง่ายๆ แค่เตรียมหินให้นักเวทย์ฝึกธาตุดิน หรือว่าเราจะอยู่ต่ออีกสักหลายวัน คงทำทองได้เป็นล้าน”

“น่าสนใจ แล้วกระดานภารกิจล่ะ” ซิสถาม ยกน้ำขึ้นดื่ม ‘ฉันก็อยากอยู่ต่อนะ สำรวจเมืองไปเรื่อยๆ’

“ส่วนใหญ่เป็นไปทางช่วยเหลือตาม เกาะทางดินแดนที่หก เช่น ก้ามปู , หนวดปลาหมึก” คิวพยายามนึก “มีแต่อะไรน่าสนใจ บอสปีศาจนางเงือกผมสีดำ ว่ากันว่า โหดมากค่าพลังอย่างต่ำสี่พันถึงจะไปต่อสู้ได้”

“พื้นที่สีแดงน่ะสิ ใช่ไหม” ซิสพูด

“ใช่ ส่วนภารกิจห้าดาว สร้อยไข่มุกจาก หอยนักรบ” คิวทำน้ำเสียงตื่นเต้น “ให้ทายเท่าไหร่”

“สิบล้านทองมั้ง” ซิสตอบ

“ผิด” คิวหัวเราะ “นายต้องไม่เชื่อว่า ในสมาคมพ่อค้าพูดคุยกันว่า สองร้อยห้าสิบล้านทอง” (250,000,000 ทอง)

“โว้ว สอง ร้อย ห้า สิบ ล้าน ทอง” ซิสตกใจและพยายามนึกภาพตาม “มันคงไม่ใช่มอนสเตอร์ทั่วไปหรอก”

“เป็นบอสน่ะ” คิวพูดต่อ “สมาคมพ่อค้าบอกว่า ในดินแดนทางด้านการหาทอง ดูเหมือนดินแดนหกจะเป็นสถานที่อันดับหนึ่ง ถ้าไม่นับพื้นที่สีดำของดินแดนที่สิบ สมาคมเงา”

“แล้วดินแดนที่ห้า ไม่มีมอนสเตอร์หรอ” ซิสถามด้วยความสงสัย ‘สมาคมเงาอีกแล้ว’

“ไม่แน่ใจ แต่สิ้นสุดพื้นที่สีแดงก็จะไปสู่พื้นที่สีดำ” คิวพูดต่อ “พวกสมาคมพ่อค้าบอกว่า มีแต่จอมเวทย์เท่านั้นที่ไปกัน ฉันรู้มาเท่านี้”

‘อืม พื้นที่สีดำสมาคมเงาจะมีตัวอะไรอยู่กันนะ’ ซิสใช้ความคิด “สมาคมเงาพื้นที่สีดำจะมีบอสแบบไหนกันนะ”