160 กำลังตามหาสิ่งนี้อยู่รึเปล่า

“เอายังไงดี ซิส” คิวถามพลางมองระเบิดในตัวที่ไม่เหลือสักลูก โพชั่นก็เช่นกัน หมดเกลี้ยง

“อืม ขอคิดสักครู่” ซิสใช้ความคิดเล็กน้อย ในขณะที่ทั้งคู่กำลังผ่านโอเอซิส “หนีกันเถอะ สู้ไปก็ไม่ได้อะไร ดูสิคนที่ไม่มีสัตว์ขี่ โจมตีมันค่อนข้างยาก มีเพียงนักธนูสาวคนนั้น ลูกธนูหล่อนใหญ่ใช้ได้”

“เราเปลี่ยนไปเล่นธนูกันไหม” คิวพูดและหัวเราะ “จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”

“ไม่ตลกคิว” ซิสพูดออกไปและหัวเราะเสียงดัง “ฉันคงยิงโดนแต่นาย ฮ่าๆๆๆ”

ทรายฟุ้งเต็มบริเวณนั้น เสือสีขาวสองตัวยังคงไล่ล่าต่อเนื่อง ปลาหมึกยักษ์ทะเลทรายมุดหนีไปอีกรอบ มองดูไม่ยาก ทรายจะเป็นคลื่นเหมือนตัวตุ่นมุดดิน มันค่อยๆ เคลื่อนที่เข้ามา เข้ามาเรื่อยๆ โผล่ออกมาแล้ว หนวดยาวทะลุพื้นทรายมาด้านหน้าของซิส เฉียดไปเพียงหนึ่งนิ้วเท่านั้น

“ซวยอีกแล้ว!” คิวจับโล่ออกมาฟาดใส่หนวดที่กำลังจะรัดตัวของเขา ฟาดได้เพียงสามทีหนวดยาวอีกอันก็รัดเขาไว้แน่น ถูกเหวี่ยงปลิวออกไปไกล “อย่างที่ใครบางคนบอกเรา มอนสเตอร์โหยหาพวกเรา!!!!!!!” เสียงคิวลอยไปบนฟ้า

“คิว!!!!!” ซิสตะโกนเสียงดัง เขาร่ายกำแพงน้ำแข็งป้องกันและใบมีดน้ำแข็งจำนวนมาก ตัดหนวดปลาหมึกขาดออกเป็นท่อนๆ จากนั้นวิ่งอ้อมเพื่อหลบหนี แต่ดูเหมือนว่าปลาหมึกไล่ล่าซิสสุดชีวิต เขามองโพชั่นในกระเป๋าคาดเอว ไม่เหลือสักขวด

“เจ้ายังอ่อนแอ หนีไปซะ” ชายขี่เสือคนนั้น เหวี่ยงกระบองหนามใส่ดวงตาปลาหมึก มันส่งเสียงร้อง ก่อนจะพ่นเมือกสีดำออกไปใส่ “ฝันไปเถอะ” เสือสีขาวอ้าปากดูดเมือกกลืนลงท้องไปอย่างง่ายดาย

“พวกเราซื้อเสือมาเพื่อจัดการมอนสเตอร์ตัวนี้โดยเฉพาะ!” หญิงสาวบังคับเสือวิ่งออกไป ผ้าพันคอสะบัดตามลม หล่อนดึงเส้นเอ็นเพื่อใส่ลูกธนู “ธนูเสือคำราม” ธนูถูกยิงออกไปก่อนจะกลายเป็นกรงเล็บเสือขนาดใหญ่ ตบกลางใบหน้าปลาหมึกยักษ์ล้มลงไป ‘ตู้ม’ ทรายกระจาย

ซิสวิ่งต่อไป เขาเห็นว่าคิวถูกเหวี่ยงไปทางหมู่บ้านสีคราม แต่ปลาหมึกยักษ์ยังคงปล่อยหนวดเลื้อยตามซิสเป็นระยะ “ตามมาทำไมวะเนี่ย” เขาตะโกนและหลบการฟาดของหนวดปลาหมึก ซ้าย ขวา กลิ้งและกำแพงน้ำแข็ง

มันลุกขึ้นมาอีกครั้งพ่นหมึกสีดำใส่ เสืออ้าปากดูดเข้าท้องอย่างง่ายดาย มันเริ่มโกรธเล็กน้อยและฟาดซิสรุนแรงขึ้น โดยไม่สนใจว่ากำลังถูกกระบองหนามของชายคนนั้น ฟาดลำตัวอย่างรุนแรง เกิดเป็นสารพิษบนผิวหนัง

“ธนูเสือสังหาร” หล่อนบังคับเสือมาด้านหน้าของซิส และหันกลับไปยิงธนูใส่ ธนูสีทองเปลี่ยนเป็นเสือขนาดใหญ่ระหว่างลอยในอากาศ ความแรงทำให้ตัดหนวดขาดออกเกือบยี่สิบหนวด ทะลุลำตัวปลาหมึกยักษ์ เมือกสีดำไหลลงพื้น

ซิสมุ่งหน้าต่อไปที่หมู่บ้าน ปลาหมึกมุดลงทรายและโผล่ออกมา ดวงตาสีแดงโกรธหนักกว่าเดิม ฟาดหนวดใส่ซิส เขาหลบได้เพียงสามครั้ง ครั้งที่สี่ ‘ปัก’ เขากลางหัวของเขา เพียงเสี้ยววินาที ปลาหมึกยักษ์ทะเลทราย กลายเป็นน้ำแข็งไปทั้งตัว มังกรในผมของซิสแสดงแววตาไม่พอใจอย่างมากที่รบกวนการนอน

“เกิดอะไรขึ้น” ซิสใช้มือลูบหัวเบาๆ เขารู้สึกเจ็บเพราะหนวดมันฟาดบนหัวแต่เจ็บไปถึงต้นคอ และมองที่มือไม่มีแม้แต่พลังเวทย์ “ฉันทำอะไรลงไป” เขามองดูปลาหมึกยักษ์กลายเป็นน้ำแข็งด้วยไอเย็นมหาศาล

เสียงฝีเท้าเสือหยุดนิ่งด้านหลังของซิส “มีของดีก็ไม่บอก ทำเป็นสู้ไม่ได้” หล่อนแอบยิ้มเล็กน้อยและดึงลูกธนูออกมาสิบดอกพร้อมกัน เตรียมยิง ปลาหมึกยักษ์ทะเลทรายแตกสลายเป็นคริสตัลจำนวนมาก หล่อนลดธนูลง “บ้าไปแล้วจริงๆ”

“ใช่บ้าไปแล้ว” ผู้ชายที่ขี่เสืออีกตัวเสริม “ปกติมันหนังเหนียวไม่ตายง่าย ในรอบสามเดือนเราพึ่งจะเจอตัวนี้เป็นตัวแรก”

“นายเป็นจอมเวทย์หรือยังไง” หล่อนถามซิส เสือสีขาวเขี้ยวของมันดูดุร้าย แววตาที่มองซิสเป็นศัตรูตลอดเวลา

“เปล่า ผมเป็นแค่นักผจญภัย” ซิสตอบเพียงสั้นๆ และวิ่งต่อไปหาคิว เศษหนวดปลาหมึกหล่นเต็มพื้น นักผจญภัยมากมายรีบวิ่งเข้ามาเก็บ มันอยู่ในมือซิส สองหนวดใหญ่เขาเก็บใส่กระเป๋าคาดเอว จิตใจมุ่งแต่จะค้นหาคิว

“ไปกันเถอะ” หญิงสาวบังคับเสือหันไปอีกทาง “ทุกครั้งที่มันแตกสลาย แล้วเกิดใหม่จะหาง่ายกว่าตอนที่มันเกิดนานแล้ว”

“ฉันรู้น่า” ชายเก็บกระบองหนามไว้ด้านหลังและพูดต่อ “จิตปลาหมึกยักษ์ทะเลทราย ฉันต้องหาให้ได้”

หมู่บ้านสีคราม

หญิงสาวผมสั้นกำลังใช้แปรงขัดผิวหนังของม้าอย่างเบามือ เขาวางถังน้ำและเดินไปเติมหญ้าใส่ถาดด้านข้าง ชายสวมเสื้อสีเขียวเข้ม กำลังจูงอูฐจากนักผจญภัยเข้าไปในลานกว้าง

“เฮ้ย!” ชายสวมกางเกงสีเขียวขี้ม้า “กำลังตามหาสิ่งนี้อยู่รึเปล่า”

ซิสวิ่งเข้ามาดูด้วยความตกใจ คิวตกไปสู่บ่อน้ำที่ใช้สำหรับน้ำดื่มสัตว์เดินทาง ชายคนนั้นแบกคิวออกมาในขณะที่เขากำลังสลบ เล่าต่อว่า “ฉันน่ะ กำลังวางกล่องใส่หญ้าหันมาอีกทีน้ำก็กระจาย” เขาทำท่าทางประกอบด้วย

“ครับ ขอบคุณมากที่ช่วยเพื่อนผม เขาโดนปลาหมึกยักษ์ทะเลทรายเหวี่ยงออกมา” ซิสพูดต่อ “ขอตัวก่อนนะครับ”

“โชคดีจริงๆ ปกติมันใช้หนวดรัดจนนักผจญภัยแตกสลาย บางรายถูกเคลือบไปด้วยหมึกสีดำ ล้างสามวันยังไม่ออกเลย” เขาหัวเราะ และพยายามนึกบางอย่าง “เอ่อ ฉันจำพวกนายได้แล้ว”

“ครับ” ซิสตอบและมองหาอูฐ

“อูฐของพวกนายมันวิ่งกลับไปตามเสียงเรียกของเจ้าของ” ชายคนใช้มือปัดเศษหญ้าที่กางเกง “นึกว่าพวกนายเรียกไปแล้วซะอีก”

ซิสกำลังนึกถึง ชายที่ทำร้ายม้าตัวเล็ก เขาคนนั้นเป็นเจ้าของอูฐ “พอดีอูฐนั่นไม่ใช่ของพวกผมหรอกครับ พอดีเจ้าของเขาไม่สบาย”

“แล้วไป” ชายพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “เพราะฉันยังดูแลไม่ทั่วถึงเลย ก็ไปซะแล้ว อีกอย่างฉันไม่คืนทองที่รับมาก่อนหน้านี้นะ”

“ครับ ไม่เป็นไร”

ซิสแบกคิวกลับมาที่เต็นท์ เสื้อผ้าของเขาเริ่มแห้ง พลังกายเหลือเพียงขีดเดียว ซิสกางแผ่นหนังและควักหาสมุนไพร วางขวดโพชั่นเปล่า เขาใช้เวลาอยู่สักพักก็ผลิตโพชั่นสีแดงออกมา สามสิบขวด

บีบขวดที่หนึ่ง ขวดที่สาม ขวดที่สิบห้า พลังกายของคิวเริ่มกลับมาเต็มหลอด พลังกายของซิสเต็มอยู่เพียงครึ่งหลอด เขารู้สึกกังวลแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เสียงไอดังขึ้น “โว้ว ฉันหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย” คิวพูดออกมา “ภาพล่าสุดมันโคตรหวาดเสียวเลย”

“ถ้าเป็นฉันคงตกใจตาย ลอยสูงขนาดนั้น แถมไกลด้วย” ซิสสร้างโพชั่นขึ้นอีก ดูเหมือนทักษะเขาจะพัฒนาขึ้นมาก “ฉันมีเรื่องจะบอก ข่าวร้ายน่ะ”

“เอาเถอะ ไม่มีอะไรร้ายไปกว่าเจ้าปลาหมึกยักษ์ทะเลทรายนั่นแล้ว” คิวดึงขนมปังออกมากัด

“เราไม่มีอูฐเพื่อเดินทางแล้ว เพราะว่าเจ้าของเรียกมันกลับไป” ซิสวางขวดโพชั่นสีแดงออกเป็นสองชุด

“ไอ้คนใจร้ายนั่น คงโผล่ลานน้ำพุแล้วสินะ” คิววางแผ่นหนังสร้างระเบิด “แผ่นเหล็กไม่พอ ฉันจะออกไปหาซื้อหน่อย ส่วนขี้ค้างคาวยังพอได้อีกหลายชุด”