152 มันลุกขึ้นมาแล้ว เป็นไปไม่ได้

“ทำไมคทาโบราณมันตกยากจังวะ” ซิสตะโกน โดยที่ไม่สนใจเลยว่าแท่งไม้กำลังเสียบลำตัวเขาอยู่ ที่ขาของคิวก็เช่นกัน เขาบีบโพชั่นสีแดงห้าขวด สีเขียวหนึ่งขวด แท่งไม้ บาดแผลค่อยๆ จางลง

“นี่นายหวังว่าจะได้แบบเขางั้นหรอ” คิวมีน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย “ฉันก็คิดว่าจะฝึกฝีมือ โดนอะไรครอบงำอีกแล้วล่ะ” เขาพูดจบก็เดินไปช่วยหญิงสาวถือขวานสองคนนั้น พยายามแบกขึ้นหลังและพาออกจากถ้ำ บังเอิญเจอชายสวมแว่นที่เคยขายโพชั่นให้กับหล่อน เขาพูดว่า

“ถ้าพี่สาวของเธอตื่นแล้วก็บอกด้วยล่ะว่า จิตฟาโรห์ อยู่ลึกไปอีกสามห้อง มินิบอสฟาโรห์หัวหมาป่าสีดำ ไม่ใช่ตัวนี้” ชายตัวเล็กขยับแว่น “และข่าวดี มงกุฎหยดน้ำสีฟ้า ราคาพุ่งสูงเป็นเท่าตัว” เขาเดินต่อไปและขยับถุงมือ “อย่าลืมบอกพี่สาวของเธอล่ะ”

หญิงสาวตัวเล็กพยักหน้าและมองไปที่พี่สาวกำลังอยู่ด้านหลังของคิว คิวแบกขึ้นหลังอย่างสบาย หันมองกลับไปเห็นซิสกำลังเรียกมินิบอสฟาโรห์อีกตัวออกมาต่อสู้ เพียงลำพัง

“นำทางฉันไปที่พักของเธอสิ” คิวพูด

หญิงสาวตัวเล็กเก็บขวานสีดำไว้ด้านหลังเดินออกมาด้วยสายตากังวลเล็กน้อย ผ่านกลุ่มนักผจญภัยที่กำลังเทไอเท็มออกมาจากถุงเพื่อแบ่งกัน มองไปอีกด้านเห็นเด็กสองคนกำลังร้องไห้อยู่ใต้ต้นปาล์ม

“ขอบคุณพี่ชายมากนะคะ” หญิงสาวพยายามหาของมีค่าในกระเป๋าคาดเอวของหล่อน ซึ่งแทบจะไม่มีเลย เศษคุกกี้ห่อในกระดาษ ขนมปังหักครึ่งอยู่ในห่อผ้า “หนูไม่มีอะไรตอบแทนเลย อีกอย่างไม่เคยมีใครปฏิบัติกับพวกเราแบบนี้ รู้สึกเกรงใจอย่างบอกไม่ถูก” หล่อนมีสีหน้ากังวล

“ไม่เอาน่า อย่าคิดมาก ฉันไม่รับอะไรไว้หรอก” คิวพูดขณะวางพี่สาวของหล่อนไว้ในเต็นท์สีดำ เก่าผุเป็นรูขาดและมีกลิ่นอับเล็กน้อย “ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้านั่นหรอก มันไม่ตายง่ายๆ ยิ่งเวลาที่มันบ้าคลั่งจะเป็นอย่างนั้นเหละ”

“พี่รู้ได้ไงว่าหนูกำลังรู้สึกอะไร” หญิงสาวหน้าแดงเล็กน้อยและพยายามใช้ผ้าเช็ดหน้า ลูบพี่สาวของเขาเบาๆ

“ก็เพื่อนของพี่บอกไว้ สายตาคนเรามันบอกอะไรได้หลายอย่าง” คิวพูดอย่างเกร็งๆ “ไปล่ะ เพื่อนพี่กำลังจะกลายเป็นมอนสเตอร์ ล้อเล่นน่ะ” หญิงสาวตัวเล็กตกใจและก็แอบยิ้ม โบกมือลาคิว

ในระหว่างที่คิวกลับมาในดันเจี้ยน เขาไม่เจอกับซิส ฝาโลงศพฟาโรห์ปิดสนิท ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เขาเดินต่อไปหลังจากลงมา มนุษย์โบราณโดนโล่สะท้อนปลิวออกไปไกล

“เฮ้ย เพื่อนของนาย เป็นบ้าไปแล้ว มันเดินตามชายสวมแว่นไปด้านใน” ชายถือมีดสั้นกำลังเคาะกับโล่ เพื่อลากมอนสเตอร์จำนวนยี่สิบกว่าตัวเพื่อให้กลุ่มนักเวทย์ด้านหลังของเขาปิดฉาก

คิวเดินเข้าไปเรื่อยๆ ผ่านรูปวาดบนผนัง ลวดลายแปลกๆ ซึ่งมองดูแล้วแทบจะไม่เข้าใจว่ากำลังสื่ออะไร “ซิส นายอยู่ไหน” เขาตะโกนเรียกต่อเนื่องเป็นระยะ ได้ยินเสียงการต่อสู้อยู่ไม่ไกล

“นายนี่มัน บ้าได้ใจจริงๆ” ชายตัวเล็กจับถุงมือสร้างเวทย์ลมออกมาปัดเศษน้ำลายของหมาป่า “การโจมตีต่อเนื่องแบบไม่หยุดพัก ลุยเดี่ยวกับมินิบอสที่โหดเกือบจะเทียบเท่าบอสที่ลึกลงไปอีกสามชั้น”

“คทาน้ำแข็ง” ซิสไม่สนใจที่ชายตัวเตี้ยสวมแว่นพูด เขากำลังต่อสู้กับฟาโรห์ที่หัวเป็นหมาป่าสีดำ เขี้ยวเรียงกันไม่เป็นระเบียบ เล็บยาว มือยาว ขายาว ทุกสิ่งยาวออกมา บนร่างกายคล้ายมนุษย์มีขนสีดำสวมสร้อยคอรูปทรงพีระมิด กำลังดูดพลังงานลมของชายสวมแว่น

“พวกนายมันบ้าไปแล้วจริงๆ” คิวดึงโล่ออกมา

การต่อสู้ดำเนินต่อไป คิวแทบจะไม่ได้ทำอะไร เขามองการต่อสู้ของชายตัวเล็กที่ใช้โอกาสสร้างใบมีดลม โจมตีใส่ฟาโรห์ในขณะที่มันโจมตีใส่ซิส กำแพงน้ำแข็งตั้งขึ้นและแตกสลายอย่างรวดเร็ว เขาหลบหลีกคล้ายนินจาขึ้นทุกที การวิ่งอ้อมและร่ายเวทย์น้ำแข็งแทงใส่ขาของฟาโรห์เพื่อไม่ให้ขยับ จากนั้นร่ายเวทย์เรียกแมงมุมน้ำแข็งออกมาพ่นใยซ้ำไปอีกรอบ เสียงบีบโพชั่นดังต่อเนื่องเป็นจังหวะ เหมือนจะไม่ยอมให้การโจมตีขาดตอน แม้แต่วินาทีเดียว ความบ้าคลั่งดำเนินต่อไป

“หอกน้ำแข็ง” คทาส่องแสงสีฟ้าเร่งมวลน้ำแข็งออกมา หอกใหญ่และยาวขนาดเกือบเจ็ดเมตรลอยอยู่บนหัวของซิส พุ่งออกไปด้วยความเร็วลม แทงเข้าลำตัวของหมาป่าฟาโรห์ ปลิวไปติดกำแพง

“พลังนายแข็งแกร่งมาก นักผจญภัยมือใหม่” ชายสวมแว่นขยับถุงมือสร้างคลื่นลมก้อนกลมออกมา มันดูดพลังงานจากอากาศรอบตัวเข้าไปอันแน่น “สลายซะเถอะ” เขาเหวี่ยงออกไปสุดแรง กระแทกเข้าลำตัวฟาโรห์ สารสีดำไหลออกมาจากปาก

คิวนั่งมองอยู่ด้วยความสับสนเล็กน้อย เขาอยากจะเข้าไปช่วยแต่ก็มีอีกใจหนึ่งรั้งเข้าไว้ เหมือนกับอยากจะให้ซิสได้สติกลับมาสักที “คงน่าจะเป็นเพราะเห็นคนอื่นได้คทาโบราณ ไม่ก็กำลังคิดว่าตัวเองจะได้จิตฟาโรห์ แล้วยิ่งไอ้แว่นคนนี้มาบอกเรื่องมงกุฎหยดน้ำสีฟ้า” คิวพูดเบาๆ “โถ่ซิส ฉันบอกแล้วว่านายกำลังเป็นเหยื่อ”

“มันลุกขึ้นมาแล้ว เป็นไปไม่ได้” ชายสวมแว่นกำลังวิ่งหนี ฟาโรห์หัวหมาป่าสีดำ น้ำลายไหลยืดออกมา ถูกไล่ล่าและกัดเข้ากลางลำตัว โพชั่นสีขาวสาดออกมาทั่วร่างกาย มันสะบัดส่ายไปมาสองที ก่อนจะคายลงกับพื้นและใช้เท้าบดขยี้

แมงมุมน้ำแข็งของซิส อ้อมมาด้านหลังพ่นใยน้ำแข็งแช่เท้าของมันเอาไว้ “ใบมีดน้ำแข็ง” ซิสสร้างใบมีดออกมาจำนวนมาก พุ่งออกไปแทงรอบตัวของมันปลิวออกไป ‘ฉับ ฉับ ฉับ!’ พลังเวทย์ต่อเนื่องไม่มีสิ้นสุด

ดวงตาสีแดงเหมือนจะเข้มข้นขึ้น มันลุกขึ้นมาก้มต่ำกลายเป็นสุนัขสีดำดุร้าย ใช้อุ้งเท้ากำลังเขี่ยพื้นไปมา แล้วพุ่งตรงเข้ามาหาซิสอย่างรวดเร็ว เขาหลบและใช้คทาฟาด แต่นั่นคือความคิด ที่จริงแล้วซิสโดนคาบเต็มตัวและโพชั่นสีแดงสาดออกมา เพราะเขาอ่อนล้าแต่ไม่รู้ตัว

“เฮือก” ซิสส่งเสียงร้อง คิวมองพลังกายซิสที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง เขาลุกขึ้นมาติดระเบิดไว้ที่โล่และวิ่งเข้าไป

“เจ้าบ้าซิส ถ้าฉันไม่อยู่นายคงตายไปแล้ว” คิววิ่งไปได้ครึ่งทาง

“เป็นไปได้ไง” ชายตัวเล็ก คว้าแว่นที่กระจกแตกเข้ามาสวมใส่ มองไม่ชัดเท่าไหร่ “ไม่น่าจะมีเวทย์ลมอยู่ในนี้”

แรงลมพายุในอากาศ กำลังก่อตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง คิวหยุดชะงักและหันไปมองรอบตัวของเขา มีพายุลมสีเขียวด้านในอัดแน่นไปด้วยพลังงานสีดำ หันกลับไปมองเห็นซิสกำลังใช้มือบีบคอฟาโรห์หัวหมาป่าสีดำตัวนั้น

“ฉันจะต้องใช้หนี้ จงตกของดีดีมาซะ!!!!!!” ดวงตาของซิสเปลี่ยนเป็นดวงไฟสีเขียวชั่วขณะเขาเหมือนคนสติหลุด เวทย์ลมกำลังพัดแรงขึ้น คิวและชายตัวเล็กปลิวออกไป สมุดคาดเอวส่องแสงสีเขียวไปมา “ทอง ทอง ทอง!!”

‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’ ‘ฉับ!!’

ความรุนแรงในสิ่งที่รวดเร็วและแทบจะมองไม่เห็น ด้วยพลังงานลมสีเขียวผสมสีดำด้านใน ตัดลำตัวฟาโรห์ขาดออกเป็นหลายท่อนก่อนจะแตกสลายไป ซิสยังคงยืนด้วยท่าทางเดิม กล่องสมบัติสีทองตกลงมาหนึ่งกล่อง เขายังคงไม่สนใจ สายตา อารมณ์ที่โกรธเกรี้ยว เหม่อลอยไร้สติ บาดแผลเกิดขึ้นเต็มตัวของเขา โพชั่นไหลออกมาตามผิวหนัง