113 มันออกมาแล้ว ป้องกันรถม้าด้วย

เสียงล้อรถขนของหยุดสนิท จอดบริเวณพักรถม้า เช่นเดียวกับคนอื่น เตรียมให้หญ้า ให้น้ำ จ่ายทองให้คนดูแล นำไปขัดผิวหนัง หวีขนม้า ให้สะอาดและสง่างาม

มีทั้งนักผจญภัย พ่อค้า คนเร่ พเนจร ร้านค้าชั่วคราวตั้งขึ้น ผลไม้ลูกโตหลากชนิดวางให้เลือก แตงโมผลขนาดเกือบหนึ่งเมตร ซิสไม่เคยเห็นมาก่อน

คิวที่พึ่งตื่นเห็นซิสกำลังตื่นเต้น “บอกให้รู้ว่าในเมืองหลวงก็มีแต่นายไม่เห็น”

ทุกสิ่งอย่างดูใหญ่กว่าเดิมอีกเท่าตัว แม่ค้าสวมผ้ากันเปื้อนสีเหลือง กำลังก่อเตาหลอมแร่ขนาดเล็ก เตรียมซ่อมแซมอาวุธ อุปกรณ์ให้กับนักผจญภัยบางคนที่มีความเสียหายทางด้านนั้น พ่อค้าขายเนื้อเรียกลูกค้าเข้าร้านกำลังทำเมนูเด็ดสำหรับวันนี้

“ฉันอยากเปิดร้านขายโพชั่นมั่งจัง” ซิสพูด

“กางเต็นท์กันเถอะ ฉันง่วงมาก” คิวพูด “ที่นี่น่าสนใจ แต่ทำไมฉันง่วงจัง”

“นอนตลอดทางยังจะง่วงอยู่อีก” ซิสเปิดกระเป๋าสัมภาระ กางเต็นท์ออกมา คุณฮับก็วางเต็นท์ด้านข้างเช่นกัน เต็นท์ของคุณฮับดูเหมือนจะใหญ่กว่านิดหน่อย มีปล่องควันออกมาจากเต็นท์

“ฉันขี้หนาวน่ะ” ฮับพูด “จึงต้องหาแบบมีเตาให้ความอุ่นด้านใน”

“มีแบบนี้ด้วย” ซิสพูด “นี่มันโลกเกม ผสมโลกเวทย์มนต์ชัดๆ”

“ยังหรอก ยังมีที่นายต้องรู้อีกเยอะ นายจะร้องว้าวตลอดการผจญภัย” ฮับหัวเราะก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในเต็นท์

ซิสรู้สึกว่ายังไม่อยากนอน จึงเดินสำรวจลานกว้างแห่งนี้

ในระหว่างที่เขาเดินยามค่ำคืน มีแมลงหลากชนิดบินผ่านไปมาอย่างธรรมชาติ แมลงบางตัวมีแสงออกมาจากหนวด บางตัวก็ออกมาจากก้น มองเห็นกลุ่มนักผจญภัยนั่งสนทนาบนขอนไม้ ดูเหมือนว่าคนขับรถม้าอีกกลุ่มหนึ่ง กำลังเมา หน้าแดงออกมาให้เห็นชัด

ซิสมองลึกเข้าไปในบ้านฉบับพกพา นักผจญภัยสวมหมวกนอนสีเหลือง สีฟ้า กำลังแจกไพ่เล่นเกมการ์ดกันอยู่ ดวงไฟหลอดเล็กให้แสงสว่างทั่วบ้าน บ้านขนาดเท่าเต็นท์ แต่ถ้ามองจากทางเข้าประตู ด้านในกว้างมากจริงๆ โต๊ะกลางบ้านเป็นที่รวมของทุกคนในนั้น เตียงนอน เตาผิงไฟให้ความอบอุ่น

“อันที่จริงฉันไม่เคยรู้สึกหนาวมากก่อน” ซิสคิดในหัว “พอเห็นคนอื่นมีเตาผิงไฟ เราก็รู้สึกหนาวขึ้นมาทันที อืม… อีกแล้วสินะที่เรามักจะมองคนอื่นว่ามีอะไรแล้วเราก็ต้องมีอย่างนั้น เฮ้อ ไม่เอาๆ”

เขาเดินต่อไปผ่านที่พักของผู้คนมากมาย มันเป็นความอยากรู้อยากเห็นสิ่งบางครั้งก็ไม่ได้ส่งผลดีกับเขาเท่าไหร่

“เฮ้ย แก” เสียงชายร่างใหญ่ เขาเดินเข้ามาบังซิสไว้ “ทางนี้ห้ามเข้า”

ซิสแหงนมองหน้าเขาก่อนที่จะหยุดฝีเท้า มองผ่านช่องแขนของเขาไป เต็นท์ขนาดใหญ่ ผู้คนล้อมวงอยู่ภายใน กำลังทำอะไรบางอย่างเขามองไม่ชัด

“ฉันบอกว่าถอยกลับไป!” ชายร่างใหญ่เดินใกล้เข้ามาก้มต่ำเล็กน้อย ยื่นหน้ามาใกล้ซิส

ลมหายใจของเขาเหม็นมาก ซิสจึงม้วนตัวกลับ ทำเป็นว่าละเมอออกมาตอนกลางคืน เขาเดินออกมาไกลพอสมควรก็ทำท่าทางปกติ

“พวกนั้นต้องทำอะไรกันไม่ดีแน่ แต่เราไม่ควรคิดไปเอง” ซิสพูดเบาๆ เขานึกถึงตอนที่อยู่ขอบเมืองตอนเรียนมหาวิทยาลัย เขาออกไปซื้อขนมตอนกลางคืน ก็พบกลุ่มคนทำร้ายกัน โจรขโมย หรือไม่ก็ทำอะไรที่ค่อนข้างเลวร้าย แต่ก็ไม่ได้บ่อยมากนัก บางค่ำคืนก็แสนจะสุขใจที่ปลอดภัยจากอันตรายใดๆ

ซิสเดินกลับมานั่งที่เต็นท์ของตัวเอง เขาแหงนมองดาว ท้องฟ้ายามค่ำคืน มีดาวตกอยู่บางเวลา ซึ่งมันเหมือนมีใครสักคนกำลังยิงธนูฝนดาวตก หรือบางทีมันอาจจะแข่งกันทำความเร็วอยู่ก็เป็นได้

“เอาละ ในเมื่อเราเห็นดาวตก” ซิสจับมือสองข้างเข้าหากัน ก่อนจะหลับตา อธิษฐานในสิ่งที่ใจเขาต้องการ

การเดินทางยังคงดำเนินต่อไป เสียงฝีเท้าม้าวิ่งเป็นจังหวะ ล้อด้านหลังหมุนตามกันไป

“ผ่านหุบเขานี้ไปก็จะใกล้ดินแดนที่สามแล้ว” ฮับพูดต่อหลังจากดื่มกาแฟ “ถ้าโชคดีไม่เจอมอนสเตอร์ ก็โชคดี”

“อีกแล้ว ทำไมเจอแต่คนบอกว่า ถ้าโชคดีก็คือโชคดี” ซิสพูด

“จะให้โชคดีมันเป็นโชคร้ายรึยังไง เจ้าบ้าซิส” คิวกำลังมองหาอะไรบางอย่าง “นี่ คุณฮับ”

“ว่าไง”

“ป่าที่นี่มันดูสดชื่น สวยงามก็จริง” คิวหันกลับมา “รู้สึกว่ามันแปลกๆ นะ”

“อืม” ฮับพูด “ตรงนี้ก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่อันตราย แม้ว่าจะมีทางแยกไม่ต่ำกว่าห้าทาง หลังออกมาจากที่พักจุดที่สอง”

“ทำไมกัน ทำไมไม่ไปทางเดียว” ซิสพูดจบ รถม้าก็โยกไปด้านซ้ายด้วยความเร็ว

“มันออกมาแล้ว ป้องกันรถม้าด้วย” ฮับตะโกน

เสียงฝีเท้าหนักกระแทกพื้น กำลังวิ่งตรงมาจากพุ่มไม้ในป่าด้านหน้า มันลอยออกมา เท้าสีเหลืองดำ ขนาดพอๆ กับล้อรถม้า ลอยผ่านหัวทั้งสามคนไป จากนั้นก็วิ่งตามด้านข้าง

“ดวงตาสีแดง ปากสีดำ มีเพียงขาที่สีเหลือง” คิวพูดออกมา ขณะค่อยๆ ควักระเบิด ก่อนจะคิดได้ว่า ระเบิดใช้ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวม้าจะตกใจ “เจ้าบ้าซิส นายต้องโจมตี ฉันใช้ระเบิดไม่ได้”

“อืม” ใบมีดน้ำแข็งลอยตัวอย่างช้าๆ คทาส่องแสงสีฟ้าอ่อนไปมา

“ซึ่งเราไม่รู้ว่ามันจะมีพลังโจมตีอะไรบ้าง” คิวตั้งรับด้วยโล่ เตรียมตัวป้องกันรอบด้าน

เป็ดขนาดสูงเกือบสองเมตร กำลังวิ่งไล่ตามรถม้า มันขยับปีกเล็กน้อยก่อนจะสะบัดขนออกมา

“ระวัง” คิวยกโล่มาบัง ขนเป็ดสีดำปักอยู่ที่โล่ ก่อนจะระเบิดเบาๆ ตู้ม!! คิวปลิวไปชนผนังรถม้า

“อันตราย ขนเป็ดอันตรายมาก” ซิสยิงใบมีดน้ำแข็งออกไป มันใช้ปีกยกขึ้นบังได้อย่างง่ายดาย “โจมตีไม่ถนัดเลย”

มันเร่งฝีเท้าและกระโดดขึ้นมาบนรถม้า ใช้ปีกตบหน้าซิสล้มลงไป เขาลุกขึ้นมาใช้คทาน้ำแข็งฟาด ผลึกน้ำแข็งติดที่ตัวของเป็ด เมื่อมันอ้าปาก ฟันแหลมคมก็โผล่ออกมา คิวใช้โล่ค้ำยันเอาไว้ โล่หดตัวอย่างเร็วก่อนจะขยาย

“เสร็จฉันล่ะ” คิวพูด ก่อนจะตกใจ “ไม่นะ”

ปากของเป็ดขยายเพิ่มขึ้น ก่อนจะพ่นโล่ออกมา คิวรับโล่เอาไว้ มันก้าวเท้าเหยียบลังไม้แตกออกไปหนึ่งลัง

ซิสลุกขึ้นมาแทงคทาน้ำแข็งเข้าใส่ บิดเพื่อเพิ่มพลังเวทย์ ในหัวนึกถึงแต่แมงมุมน้ำแข็ง ผลึกน้ำแข็งค่อยๆ ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเป็ดสีดำตัวนี้ ขาแมงมุมน้ำแข็งทะลุออกมา ป้ามันอ้าออก ส่งเสียงร้อง คิวทายางสีเหลืองที่ระเบิดติดกับปีกของมัน ก่อนที่จะถีบตกรถลงไป

“เอาไปกินซะ” คิวพูด ตู้ม!!!!!

“ใบมีดน้ำแข็ง” ซิสร่ายเพียงเล่มเดียว ขนาดใหญ่เท่าลังไม้ พุ่งเสียบเป็ดเต็มตัว มันส่งเสียงร้องดังอีกครั้ง ก่อนจะแตกสลายเป็นคริสตัล

“มีอีกสองตัวทางด้านหน้า” ฮับตะโกน “อย่าให้มันมาทำลายลังใส่ของ ฉันขี้เกียจรอสร้างอันใหม่ มันเสียเวลา”