111 ธนูฝนดาวตก

ทั้งคู่เร่งฝีเท้ากลับมา เพราะคิดว่ายามคงรับมือได้สบายๆ แต่ลืมไปว่ามันถูกดวงตาไฟสีเขียวครอบงำ นักผจญภัยบางคนที่เห็นก็รีบเข้ามาช่วย

“ธนูฝนดาวตก” ลูกธนูเกือบร้อยดอกถูกยิงออกมาสาดใส่หมาป่าสีน้ำตาล จากหญิงสาวผมสั้น หล่อนพูดต่อว่า “แปลกแฮะ ฉันไม่เคยยิงทีเดียวแล้วไม่ตาย” หล่อนยิงซ้ำไปอีกทีต่อด้วย “ธนูเหล็ก” ลูกธนูขนาดกลางยาวเกือบสามเมตร ถูกยิงออกไปเสียบซ้ำ แตกสลายเป็นคริสตัล

“หอกงูดิน” ชายสวมถือหอก แทงหอกใส่หมาป่าสีดำเพื่อช่วยยาม สร้างงูดินส่ายไปมากัดเข้าหมาป่าสีดำสองหัว

คิวโยนระเบิดซ้ำใส่ลงไป ตามด้วยใบมีดน้ำแข็งของซิส และหอกน้ำแข็ง

หอกสร้างงูออกมาอีกเก้าตัว สีน้ำตาลเทาดำ ทะลุทะลวงเข้าสู้ร่างกายหมาป่า มันรัดคอทั้งสองหัว ก่อนจะปักเขี้ยวงูลงไป

“กระบองสิบตัน” ยามคนหนึ่งฟาดกระบองอ้วนใหญ่ ใส่ตัวของมันยุบลงไปในดิน แตกสลายเป็นคริสตัล

ทุกคนแยกย้ายกันไปหลังจากช่วยกันต่อสู้ ยามคนหนึ่งหันมาตะโกนให้ซิสและคิวว่า “วันหลังช่วยลากที่มันโหดกว่านี้หน่อยได้ไหม แค่นี้ทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก”

เขาทั้งคู่ไม่ตอบอะไร ในใจคิวอยากจะยื่นสมุดคู่มือนักผจญภัยให้ยามคนนั้น

“ไปเถอะฉันหิวแล้ว” ซิสพูด ร่างกายอ่อนล้าไปทั้งตัว

“เหมือนกัน” คิวเก็บโล่ไว้ที่ด้านหลัง ร่างกายอ่อนล้าเช่นกัน

สองวันถัดไป ทั้งคู่ยังคงเข้าไปในป่าเพื่อล่าไอเท็มมาขายเป็นทุนสำหรับการเดินทาง หมาป่าสีน้ำตาลถูกกำจัดไปไม่ต่ำกว่าสามสิบตัว หมาป่าสีน้ำเงินอีกห้าสิบตัว หมาป่าหางสีขาวสี่สิบตัว คิวโชคดีมากได้หางสีขาว สามารถนำไปขายได้ 5,000 ทอง เปลวไฟขวดใหญ่ขายในราคาพ่อค้ารับซื้อ 12,000 ทอง ซิสขายเขี้ยวไฟอันเล็ก 10,000 ทอง ส่วนการล่าภารกิจหนึ่งดาว สองดาว ช่วยทำให้มีทุนพอสมควร

ทั้งคู่นำไปซื้อของที่จำเป็น อย่างคิวก็ซื้อไอเท็มสร้างระเบิด ซิสก็ไปซื้อสมุนไพรจากนักเก็บสมุนไพร คิวเหลือทอง 30,000 ทอง ซิสมีทั้งหมด 15,000 ทอง หลังจากแบ่งเท่ากันทั้งคู่ คิวสามารถสร้างระเบิดได้อีกเกือบสองร้อยลูก ซิสก็สามารถสร้างโพชั่นได้อีก ไม่ต่ำกว่าสามร้อยขวด

เตรียมตัวเก็บเต็นท์ ใส่กระเป๋าสัมภาระออกเดินทาง

ไม่รู้ว่าด้วยความโชคดี หรือความบังเอิญชายชุดสีน้ำตาลกำลังโบกมือขณะบังคับรถม้า อยู่บริเวณทิศตะวันออกของเมือง

“พวกนาย” ชายชุดสีน้ำตาลส่งเสียง “ไปด้วยกันไหม” เขาตะโกนถึงสองรอบกว่าที่ทั้งคู่จะได้ยิน

คิวหันไปเห็นรถม้ากำลังตรงเข้ามา “ชายชุดสีน้ำตาลคนนั้นนี่หว่า”

“กำลังโบกมือให้ใคร” ซิสพูดต่อและเดินต่อไป “สงสัยไม่ใช่เรา ไปเถอะ เราควรไปถึงทางแยกก่อนจะค่ำ”

รถม้าชะลอตัวลงและเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ชายชุดสีน้ำตาลสวมหมวกใบใหม่ ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนมาใช้หอกยาวปลายแหลม โล่ขนาดเล็ก ตะเกียงที่แขวนพร้อมจุดให้แสงสว่าง ลังใส่หญ้าเขียวสดใหม่เตรียมพร้อมให้อาหารม้า

“ขึ้นมาสิ” ชายคนนั้นพูด “พวกนายมาป้องกันรถม้า ส่วนฉันจะพาไปส่งดินแดนที่สาม”

คิวเดินต่อไปอย่างช้าๆ และหันไปมาหาซิส “เอาไงดี เราจะเดินไปหรือนั่งรถม้า”

“ฉันว่าเดินไปก็ไม่เสียหายนะ” ซิสพูด

“เอางี้ ฉันจะให้ค่าตอบแทน คนละ 5,000 ทอง” ชายชุดสีน้ำตาลพูด

“การนั่งรถม้า ใช้ทักษะที่เรามีก็ไม่เลวนะ” คิวพูด

“ขอคิดดูก่อนนะ”

บรรยากาศเริ่มเย็นลง ชายขับรถม้าต้องการจะไปถึงดินแดนที่สามโดยไม่พัก อาศัยว่าทั้งคู่จะต่อสู้มอนสเตอร์ให้ เพราะการพักเท่ากับเสียเวลา

“พวกนายต้องการอะไร ทองที่มากขึ้นหรอ ฉันจ่ายให้ไม่ได้มากกว่านี้หรอกนะ” เขาพูดส่งเสียงไปมา

“แน่ใจหรอ ฉันไปหาข้อมูลมา การเป็นนักผจญภัยภารกิจปกป้องรถม้า รอบละไม่ต่ำกว่า 15,000 ทอง” คิวคิดและพูดต่อ “แต่นี่มันเกือบครึ่งทาง อย่างน้อยๆ ก็สัก 7,500”

ชายชุดสีน้ำตาลเงียบและคิดอยู่พักหนึ่ง “ก็ได้ๆ รีบขึ้นมา”

“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” คิวกระโดดขึ้นไปบนรถม้า ชายคนนั้นจุดตะเกียง

ซิสขึ้นมาเช่นกัน เขายกลังจัดให้เข้าที่เตรียมตัวตั้งหลักต่อสู้

“พวกนายขี้เหนียวชะมัด” ชายชุดสีน้ำตาลพูดต่อ “แต่ไม่ว่ายังไง ก็ห้ามหมอนั้นมาขับรถม้าเด็ดขาด”

“ผมไม่เอาหรอกทอง” ซิสพูดก่อนจะนั่งลง รถม้าเด้งไปมาตามจังหวะพื้น “ผมปกป้องให้ฟรีแลกกับการไปส่งดินแดนที่สาม”

“เจ้าบ้าซิส นายนี่มัน” คิวหันมาหาชายขุดสีน้ำตาลและพูดว่า “โอนของหมอนั้นมาให้ผม ถือว่าผมมีทาสใช้งาน”

“งั้นฉันให้สองคนแค่ หมื่นเดียว” เขาพูด

“ซิสไปเถอะ ลงจากรถ” คิวพูด

“เดี๋ยวก่อน ก็ได้ๆ หมื่นสอง”

“ไม่ หมื่นห้า”

“หมื่นสาม”

“ไม่ หมื่นห้า”

ชายชุดสีน้ำตาลหยุดเถียงและหันไปควบคุมม้าให้วิ่งไปตามทาง

ในระหว่างที่เขาทั้งคู่ผ่านการเดินทาง หมาป่ามากมายก็แวะเวียนมาโจมตีต่อเนื่อง การใช้ทักษะบนรถม้า ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะว่าด้วยความที่ม้ากำลังเสียขวัญ ทำให้วิ่งเร็วล้อรถที่วิ่งด้านล่าง กระแทกหินมากมาย

ซิสล้มลงบางครั้งขณะร่ายเวทย์ ส่วนคิวโยนระเบิดในช่วงแรก ข้อดี หมาป่าแตกสลายไว ข้อเสีย ม้าตกใจและพยายามวิ่งไปอย่างไร้ทิศทาง คนควบคุมม้าต้องเก่งมากพอ

เขาทั้งสามผ่านสามแยกที่เคยเข้าไปนอนกางเต็นท์กับคุณเฮฟ ซิสมองลึกเข้าไปยังคงหวาดกลัวเล็กๆ อยู่เช่นเคย แค่มองเข้าไปสถานที่อันหดหู่ก็ทำให้จิตใจหม่นหมองในเวลาอันรวดเร็ว

ชายชุดสีน้ำตาล ดื่มน้ำองุ่นกลืนลงคอส่งเสียงสดชื่น ก่อนจะพูดว่า “พอเราผ่านสามแยกนี้ไป ก็ต้องไปพักสองคืน ซึ่งถ้ามีรถม้า พักแค่คืนเดียว”

นักผจญภัยบางกลุ่มก็เดินทาง บางคนก็ขี่ม้าผ่านไป ระหว่างทางก็เจอนักผจญภัยมากมายเป็นระยะ ไม่ถึงกับมากนัก แต่ก็มีให้เจอได้บ่อยครั้ง

ลานกว้าง ต้นไม้สีชมพูกำลังสลัดใบ ลายใบไม้สีขาวกำลังหมุนตัวลงสู่พื้น เสียงน้ำไหลจากด้านบน ตกสู่หินด้านล่าง นักผจญภัยบางคนกำลังเล่นน้ำอย่างเพลิดเพลิน มีการตั้งเต็นท์ประมาณสามสิบกว่าเต็นท์ บ้านฉบับพกพาสีขาวสะอาดตั้งอยู่ด้วย