103 อาบแสงจันทร์ดวงเดียวกันแท้ๆ
“พวกมนุษย์เผ่าแวมไพร์ พวกมนุษย์หมาป่า” เสียงชายหัวโล้น ถือสมุดสีเทา เดินเข้ามา “เจอกันทีไร กัดกันทุกที อาบแสงจันทร์ดวงเดียวกันแท้ๆ”
“เหอะ” วอฟส่ายหน้าหนี “ฉันก็ไม่อยากจะมีปัญหานักหรอก”
“นายไม่กล้ามากกว่า” แพมบิดคอไปมา ใบหน้าเขาดูหล่อทั้งคู่
“ฉันว่าพวกเขาเหมือนนายแบบ” ซิสพูดเบาๆ คิวพยักหน้า “และพวกผู้หญิง นางแบบแน่นอน”
“ฉันห้ามก็ไม่ฟัง จะตีกันก็ตีกันไปเถอะ น่าเบื่อหน่าย” ชายหัวโล้นเดินออกไป “พวกเอาแต่ใจ”
ทั้งสองฝั่งกำลังเอาหัวชนกัน แยกเขี้ยวใส่ ดูแล้วค่อนข้างน่ากลัว
“แกจะเอาใช่ไหม” แพมกัดฟันส่งเสียงออกมา
“ตรงนี้เลยก็ได้” วอฟขนหมาป่าตั้งฟู
“เด็กๆ ไปเอาของมา” ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
ดูเหมือนคนใกล้ตัวของท่านทั้งสองก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “จะดีหรอ ตรงนี้ไม่เหมาะ” แต่ด้วยเลือดนักสู้ทั้งคู่ไม่ยอมน้อยหน้า
“ดีๆ ฉันชอบเห็นคนตีกัน” ชายคนหนึ่งพูด “มีเลือดสาดแน่ คืนนี้”
“เอาแล้ว ตีกันแล้ว ชอบๆ” เสียงชายสวมผ้ากันเปื้อนพูดออกมา “ตีกันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย”
โต๊ะขนาดเล็กวางตรงกลาง ทุกคนยืนเป็นวงล้อมเอาไว้ ทั้งคู่บิดไปมา เตรียมตัวต่อสู้
“เด็กๆ แจกไพ่” เสียงทั้งคู่พูดพร้อมกัน
“โถ่ นึกว่าจะต่อสู้กันเลือดสาด” เสียงชายคนหนึ่งผิดหวัง
ซิสและคิวเดินกลับมาที่เต็นท์ ทั้งคู่ยังคงตื่นเต้นกับดวงจันทร์ขนาดใหญ่ พวกนั้นคงเป็นคนมีฐานะ เพราะต้องใช้บัตรผ่านในการเข้าไป ซิสจินตนาการไปถึงการใช้ชีวิตของเผ่าแวมไพร์ เผ่าหมาป่า ซึ่งเขาไม่คิดมาก่อนว่า จะมีนักผจญภัยเป็นบทบาทเช่นนั้น
“ฉันรู้สึกตามไม่ทันโลกยังไงไม่รู้” ซิสพูดออกมา ก่อนจะหันไปเห็นดวงตาคิว ปิดสนิท วิญญาณได้เข้าจุติแห่งการนอนเรียบร้อย
“เฮ้อ หลับง่ายอย่างนายก็ดีน่ะสิ” ซิสนับแกะตัวที่สามร้อย
ป่าทางทิศเหนือ หมู่บ้านดวงจันทร์
ในป่ามีโขดหินขึ้นแทรกระหว่างต้นไม้ มีลำธารไหลผ่าน เสียงการต่อสู้ของเหล่านักผจญภัยดังขึ้นต่อเนื่อง ร่องรอยการต่อสู้มีให้เห็นทุกบริเวณในป่าแห่งนี้
“เอาละ วันนี้เราทำภารกิจสองดาว คือ การตามล่าเขี้ยวหมาป่า ห้าสิบ อัน” คิวพูด “อีกภารกิจก็คือ ขนหมาป่า สิบอัน และ เล็บหมาป่า สิบอัน”
“น่าสนใจเหมือนกัน ว่าแต่ภารกิจสี่ดาวคืออะไร” ซิส ยืดเส้นยืดสาย
“จิตหมาป่าหางไฟ , หางหมาป่าเปลวไฟ” คิวพยายามนึก “มีภารกิจห้าดาวด้วย ซึ่งไม่ค่อยเจอบ่อยนัก”
“มันคืออะไรละ” ซิสเดินนำเข้าไปในป่า มองดูการต่อสู้ของนักผจญภัยคนอื่น
“จิตหมาป่าสามหัว”
“ว้าว ฉันเดาว่าต้องหายากโคตรๆ” ซิสพูด
ทั้งคู่เดินผ่านบริเวณการต่อสู้ขึ้นมาเรื่อยๆ ก็พบเห็นหมาป่าสีน้ำเงินน้อยลง สิ่งที่เห็นมากขึ้นคือ หมาป่าหางสีขาว พวกมันดูเหมือนจะโหดกว่า เก่งกว่า
“คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย” คิวพูด “เราแทบจะไม่มีที่ให้ต่อสู้เลย”
“นั่นสิ”
ลึกเข้ามาในป่า ต้นหญ้าสูงโบกปลิวไปกับสายลม เสียงน้ำตกจากลำธารเล็กๆ มีกลุ่มนักผจญภัยนั่งรวมตัวกันไม่ต่ำกว่าสิบคน บริเวณนั้นมีนักผจญภัยเกือบสิบกลุ่ม คิวเข้าไปถามจึงได้รู้ว่า นักผจญภัยเหล่านี้มารอบอส หมาป่าหางไฟ
“ไปกันเถอะ ภารกิจนั้นสิ้นสุดไปแล้ว” เสียงชายคนหนึ่งพูด
“เสียเวลาชะมัด นี่เรากลายเป็นเหยื่อการตลาดอีกแล้วใช่ไหม” หญิงสาวน้ำเสียงหงุดหงิด
หมาป่าหางสีขาวพุ่งเข้ามาโจมตีด้านหลังของซิส กดทับลงแล้วกัดลำคอ สะบัดไปมาโพชั่นสีแดงสาดออก คิวรีบวิ่งเข้าไปใช้โล่พุ่งชน ให้ปลิวออกไป ก่อนจะติดระเบิด ขว้างโล่ออกไป ตู้ม!
“ใบมีดน้ำแข็ง” ไอเย็นก่อตัวไม่สมบูรณ์ ใบมีดน้ำมีน้ำแข็งอยู่ด้านใน พุ่งโจมตี หมาป่าหางสีขาวกระโดดหลบไปมา มีเฉียดเข้าบางใบมีด
“มันอยู่ทางนี้” คิวยกโล่กันเขี้ยวของมัน ดวงตาสีแดงหันมามองที่ซิส เขาร่ายเวทย์คทาน้ำแข็งพุ่งเข้าไปฟาดใบหน้าของมัน ล้มลง คิวใช้โล่ปักกลางลำตัว ก่อนที่ซิสจะแทงคทาเข้าไป น้ำแข็งแผ่ออกแตกสลายเป็นคริสตัล
ไอเท็มที่ได้รับ เขี้ยวหมาป่า 1 อัน
“ไปทำภารกิจนี้กันไหม” เสียงชายตัวเล็กพูด
ชายกล้ามใหญ่ถือหอกอ้วนเปิดกระดาษออก “ไม่ไหวหรอก สร้อยสุนัขจิ้งจอกเก้าหาง เป็นที่ต้องการก็จริง แต่ไม่มีใครโง่เข้าไปในสุสาน เพื่อลงไปยังดันเจี้ยนแห่งนั้น”
ชายตัวเล็กสีหน้าผิดหวัง “มันจะโหดสักเท่าไหร่กัน หมัดของข้าจะชกมันให้ล้มไปเลย”
“เจ้ายังเด็ก ไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ” เขาถอนหายใจ
“ข้าโตแล้ว ข้าแข็งแกร่ง ไม่ว่าตัวอะไรข้าก็ไม่กลัว”
ซิสมองนกยักษ์สีฟ้าบินผ่านต้นไม้บนท้องฟ้า ก่อนจะหันสายตามามองกลุ่มนักผจญภัย ที่กำลังต่อสู้กับหมาป่าหางไฟ ไม่ต่ำกว่าห้าสิบคน พลังเวทย์ ทักษะการโจมตี ทุกอย่างผสมกันอย่างไม่ลงตัว
“ฉันชอบตรงที่ว่า ใครจะโจมตีก็ได้” ซิสพูด “ไม่เหมือนเกมที่เราเล่น คนที่พลังโจมตีสูงสุดจะได้ของเพียงคนเดียว แต่โลกนี้ มันเฉลี่ยกันไป”
“ขยันมาก ก็ได้มาก ขยันน้อยก็ได้น้อย” คิวรับโล่ หมาป่าสีน้ำเงินแตกสลาย
“แต่ถ้าเราได้ของแรร์ ค่อยคุ้มกับความเหนื่อย” ซิสหัวเราะ “แต่ตีแทบตายไม่ได้อะไรเลยนี่สิ”
“บ่นซะแล้ว มันไม่ใช่เกมที่เราเคยเล่นล่าได้ทั้งวันทั้งคืน” คิวพูดต่อ “จัดการอีกสักห้าร้อยตัว คงจะตกอะไรดีๆ มาบ้าง”
“หมายถึงบอสรึเปล่านะ ห้าร้อยตัว” ซิสพูด คิวหัวเราะ
