บทที่ 177.1

บทที่ 177.1

ผู้แปล loop

ในตอนเช้า

สำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะของมณฑล

ทุกคนมาถึงที่ทำงานและกำลังคุยกันเกียวกับเรื่องการแฮ็คเว็บไซต์ของรัฐบาลมณฑลและหัวหน้าซูบินจะถูกลงโทษอย่างไร ทุกคนสรุปว่าหัวหน้าซูบินอาจจะแค่ถูกตักเตือนเท่านั้น เพราะนี้เป็นการหลบหนีความรับผิดชอบของหัวหน้าหูผู้รับผิดชอบแผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ เพราะเขาเองไม่ได้เขาไปตรวจสอบแผนกนั้นเลยนับตั้งแต่มีคำสั่งแต่งตั้งออกมา

วังฟู รู้ว่าทุกอย่างจบแล้ว “หัวหน้าเหลียงรู้ว่าแฮ็กเกอร์โจมตีเว็บไซต์ของสำนักและเราก็ยังไม่สามารถจับเขาไว้ได้”

เหลียงเฉิงเพ็ง จ้องมองมายังเธอ “มันเก่งมาก! มันกล้าที่จะท้าทายหน่วยงานรัฐขนาดนี้เลยหรอ! และพวกคุณทำอะไรกันอยู่ คุณไม่ได้ตั้งค่าไฟร์วอลล์ในเว็บไซต์ของเราทั้งหมดหรอ”

วังฟูถอนหายใจ “แฮ็กเกอร์เก่งเกินไปและอยู่ในเงามืด เราไม่สามารถหยุดเขาได้”

เหลียงเฉิงเพ็งเปล่งเสียงของเขาออกมา “คุณกำลังบอกว่าเราควรปิดเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลทั้งหมดเพื่อจบปัญหาพวกนี้ใช่ไหม”

วังฟู ไม่รู้ว่าจะตอบเขาอย่างไร ทางออกเดียวในตอนนี้คือปิดเว็บไซต์ทั้งหมดชั่วคราวและขอความช่วยเหลือจากผู้เชียวชาญระดับสูง เพราะสำนักงานเมืองและมณฑล ไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะจัดการกับแฮ็กเกอร์คนนี้

เหลียงเฉิงเพ็งมองไปรอบ ๆ ห้องและขมวดคิ้ว “หัวหน้าซูบินอยู่ที่ไหน”

“หัวหน้าซูบินออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว”

“เขาไปไหนล่ะ?” เหลียงเฉิงเพ็งโกรธ “มันมีสิ่งสำคัญมากกว่าเรื่องนี้อีกหรอ? ในฐานะหัวหน้าทีมเขาควรจะอยู่ที่นี้เพื่อรับผิดชอบเรื่องนี้”

วังฟู ตอบว่า:“ฉันก็ไม่รู้”

“โทรหาเขาเลยตอนนี้! ฉันต้องการให้เขากลับมาทันที! เดียวนี้”

ในตอนนี้ดงซูบินเพิ่งทานอาหารเช้าเสร็จเขาก็เดินมาถึงห้องปฏิบัติการ แล้วได้ยินความปั่นป่วนข้างใน เขารีบเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วและถามว่า:“หัวหน้าเหลียงคุณกำลังมองหาฉันอยู่เหรอ?”

เหลียงเฉิงเพ็งจ้องที่เขา “งานของคุณยังไม่เสร็จเลย และ คุณยังมีหน้าออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกอยู่อีกหรอ”

พวกคุณไม่ใช่หรอที่เป็นคนที่บังคับให้ฉันต้องมาทำงานนี้! คุณคิดว่าฉันต้องการเป็นหัวหน้าการสอบสวนในคดีนี้อย่างงั้นหรอดงซูบินแทบจะเป็นเป็นบ้า แต่เมื่อเขาจำได้ว่าคดีนี้ได้รับการแก้ไขเขาก็สงบลงและพูดอะไรบางอย่างที่น่าตกใจ “หัวหน้าเหลียงคดีถูกแก้ไขแล้ว”

"อะไร?!" เหลียงเฉิงเพ็ง วังฟูและคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง

ดงซูบินได้เตรียมสิ่งที่จะพูดก่อนที่เขาจะกลับมาที่สำนัก “มันเป็นอย่างนี้ เช้านี้เมื่อแฮกเกอร์โจมตีเว็บไซต์สำนักของฉันฉันจัดการติดตามที่อยู่ของแฮ็กเกอร์ เขาอยู่นอกประเทศของเราและเขาเองไม่ได้มีแรงจูงใจทางการเมืองใดๆ เขาแค่ต้องการทดสอบทักษะการแฮ็กของเขาและเลือกเขตของเราเป็นเป้าหมายเพียงเท่านั้น”

เหลียงเฉิงเพ็งตกใจ “คุณรู้เทคนิคการแฮ็กด้วยหรือไม่”

"เล็กน้อย. แฮ็กเกอร์ทำผิดพลาดและผมก็ใช้ความผิดพลาดนั้นติดตามเขา รวมไปถึงผมก็โชคดีด้วย“ดงซูบินนั้นกำลังพูดให้ทุกคนเชื่อ แต่สำหรับคนที่กำลังฟังเขาอยู่ พวกเขาคิดว่ามันเป็นการแก้คดีที่ง่ายเกินไป” คุณควรทราบด้วยว่าแฮ็กเกอร์เหล่านี้ไม่ได้ง่ายต่อการจับกุมและพวกมันอยู่ต่างประเทศ เราไม่ทราบที่อยู่ที่แน่นอนและทางออกเดียวของเราคือหยุดพวกมันจากการโจมตีเรา เช้านี้ผมจัดการมันได้และผมเชื่อว่าเขาจะไม่โจมตีเว็บไซต์เขตของเราอีกครั้ง”

เหลียงเฉิงเพ็งถามว่า:“คุณจะยืนยันสิ่งนี้ได้อย่างไร” ไม่เพียง แต่เขาเท่านั้นวังฟูและคนอื่น ๆ ไม่เชื่อว่าหัวหน้าซูบินสามารถจับตัวคนร้ายได้จริงเพราะพวกเขาพยายามอย่างมากในหลายเดือนที่ผ่านมา

เมื่อดงซูบินกำลังจะพูดสัญญาณเตือนในคอมพิวเตอร์ ก็ดับลง!

หน้าของวังฟูเปลี่ยนไป “แฮ็กเกอร์นั่นกลับมาแล้ว!”

เหลียงเฉิงเพ็งมองดูดงซูบิน“นี่คือสิ่งที่คุณหมายถึงโดยที่คุณหยุดเขา? เขาจะไม่กลับมาอีกไม่ใช่หรือยังไง”

เสี่ยวฮั่นและคนอื่น ๆ ได้ทำงานทันที “การโจมตีอยู่ที่ไหน”

“มันยังคงเป็นเว็บไซต์ความปลอดภัยสาธารณะของเรา!” วังฟูนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเขาและต้องการติดตามแฮ็กเกอร์ แต่เขามองที่จอภาพและพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องติดตามเขา เขาไปแล้ว. ฮะ? ดูเหมือนว่ากล่องจดหมายการรายงานของเว็บไซต์ของเราจะมีการเปลี่ยนแปลง แฮ็กเกอร์ฝากข้อความไว้”

เหลียงเฉิงเพ็งขมวดคิ้วแล้วก็ข้ามไป

มีคำไม่กี่คำ 'นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะแฮ็คเว็บไซต์ของคุณ สำนักของคุณมีคนเก่งๆอยู่มากและฉันยอมรับความพ่ายแพ้นี้แล้ว!

ยอมรับความพ่ายแพ้หรอ? หัวหน้าซูบินหยุดเขาได้จริงๆเหรอ!

วังฟู และ เสี่ยวฮั่น มองหน้ากัน หัวหน้าซูบินนี้เก่งจริงๆเหรอ?

สิ่งนี้ถูกจัดการโดยดงซูบิน เขาสั่งให้เสี่ยวหัวที่เป็นแฮ๊กเกอร์ให้ทำเช่นนี้และนี่เป็นวิธีเดียวที่จะได้รับเครดิตโดยไม่ต้องจับกุมใคร ข้อความนี้เป็นสิ่งที่ต้องทำ ถ้าไม่ใช่คนอื่นจะคิดว่าแฮ็กเกอร์คนนี้ออกไปเพราะเขาหมดความสนใจในการแฮ็คเว็บไซต์ของมณฑล

เหลียงเฉิงเพ็งถามว่า:“คุณยืนยันได้ไหมว่าแฮ็กเกอร์นั้นเป็นแฮ๊กเกอร์?”

วังฟูตอบ “มันเป็นแฮ็กเกอร์ คนนั้นอย่างแน่นอน เขาใช้วิธีการเดียวกันและความเร็วก็เหมือนกัน”

เหลียงเฉิงเพ็งมองหน้าจอซักพักก่อนที่จะทุบโต๊ะด้วยกำปั้นของเขา "ดี! มันยอดเยี่ยมมาก!”

เหลียงเฉินเพ็ง ไม่ได้คาดหวังสิ่งที่เซงอังเกาพูดจะเป็นจริง ดงซูบินยังเด็กและดูธรรมดา แต่คนๆนี้กับมีความสามารถที่มหัศจรรย์ เขาจัดการเรือวปวดหัวนี้ได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง เป็นไปได้ไหมที่เซงอังเกา รู้ว่าซูบินเก่งในเรื่องเทคนิคการแฮ็กและแนะนำให้มอบหมายหน้าที่นี้ให้เขา? แต่เหลียงเฉินเพ็งไม่ได้บอกเซงอังเกาเกี่ยวกับคดีนี้เลยและเขาก็ไม่ได้ถาม เขาเพิ่งแนะนำซูบินและบอกว่าซูบินสามารถแก้ปัญหาได้ทุกประเภท!

เหลียงเฉิงเพ็งมองดูดงซูบินและพยักหน้า เขาดูถูกรองหัวหน้าสำนักคนใหม่คนนี้ไม่ได้เลย แม้ว่าเซงอังเกาจะไม่ชอบดงซูบินแต่เขาก็ยังการันตีความสามารถของดงซูบิน หัวหน้าซูบินคนนี้มีความสามารถจริงๆ!

“เตรียมรายงานเกี่ยวกับคดีนี้และมอบให้ฉันในวันพรุ่งนี้” เหลียงเฉิงเพ็งกล่าวและออกไปรายงานตัวต่อผู้นำของมณฑล

ดงซูบินยิ้มและมอบหมายงานในการเขียนรายงานให้กับวังฟูอย่างมีความสุข เขายังขอบคุณตำรวจไซเบอร์ของสำนักงานเมืองที่ 2 ที่ให้ความช่วยเหลือในการสืบสวนคดีในครั้งนี้

เจ้าหน้าที่ตำรวจไซเบอร์อับอายเพราะพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อช่วยแก้คดีนี้เลย

วังฟูกล่าว “หัวหน้าซูบินถ้าเรารู้ว่าหัวหน้าเก่งมาก หัวหน้าน่าจะต้องรับผิดชอบคดีนี้มานานแล้ว” เมื่อหัวหน้าหูได้จัดตั้งทีมสืบสวนนี้ขึ้นมาเพื่อพยายามโยนความผิด มันทำให้วังฟูเสี่ยวฮั่นและคนอื่น ๆ ก็ผิดหวังกับเขา อย่างไรก็ตามหัวหน้าซูบินพยายามแก้ไขปัญหาและพวกเขาก็รู้สึกขอบคุณเขา

ก่อนเที่ยงข่าวของหัวหน้าซูบินหยุดแฮ็กเกอร์แพร่กระจายไปทั่วสำนัก

ในตอนแรกไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้ แต่แฮ็กเกอร์จะไม่ปรากฏอีกเลยตลอดทั้งวัน!

หัวหน้าหูรู้สึกตกใจ เขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดคดีนี้ได้เร็วขนาดนี้ หลังจากทั้งหมดการสอบสวนได้ดำเนินต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งเดือนโดยไม่มีความคืบหน้า หมอนั้นน่าจะใช้เวลาอย่างน้อยสองสามสัปดาห์หรือเป็นเดือนก่อนที่จะสามารถแก้ไขคดีนี้ได้ ดงซูบินแก้ปัญหากรณีนี้อย่างรวดเร็วได้อย่างไร เขามีทักษะในการแฮ็คเทคนิคจริง ๆ หรือไม่ ทำไมโปรไฟล์ความสามารถของเขาถึงไม่ได้บันทึกสิ่งนี้?หัวหน้าหูรู้ว่า ดงซูบินจะได้รับเครดิตในการแก้ไขคดีนี้และรู้สึกอิจฉา

ในวันถัดไป.

ดงซูบินกำลังอ่านเอกสารในสำนักงานของเขาเมื่อโทรศัพท์สำนักงานของเขาดังขึ้น

มันเป็นหัวหน้าสำนักเหลียงโทรมาหาเขา“รายงานพร้อมหรือยัง ผู้นำมณฑลกำลังรอรายงาน”

"ครับ. ผมกำลังจะส่งให้คุณ." ดงซูบินเบิกตากว้าง ชื่อของเขาจะปรากฏต่อหน้าผู้นำมณฑลและมันจะดีสำหรับอาชีพของเขา นี่เป็นโอกาสที่ไม่ควรพลาด เขาวางกระดาษแล้วไปที่ห้องปฏิบัติการ เขายังไม่เห็นรายงานของวังฟู เพราะเขาต้องการแก้ไขบางอย่างเพื่อให้ตัวเองมีความสำคัญยิ่งขึ้นก่อนที่จะส่ง “วังฟูรายงานอยู่ที่ไหน ให้ฉันดูหน่อยสิ……”

วังฟู กำลังเลี่ยงสายตาของดงซูบิน “……จะส่งรายงาน………….”

อะไร? เสียงของดงซูบินเปลี่ยนไปอย่างเย็นชา “ฉันไม่ได้บอกให้นายส่งรายงานมาให้ฉันหรอ ฉันยังไม่ได้อ่านและส่งมาหรือยัง ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร?” เขาเป็นหัวหน้าทีมและวังฟูเป็นรองของเขา รองหัวหน้าทีมสามารถส่งรายงานโดยไม่บอกเขาได้อย่างไร

วังฟูตอบ “หัวหน้าซูบินผมจะโทรหาหัวหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ หัวหน้าหูมาหาผมก่อนหน้านี้และขอให้ผมส่งรายงานให้เขา เขาเป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยไซเบอร์และเป็นหัวหน้าโดยตรงของผม ผมไม่สามารถ……”

ดงซูบินตกตะลึงเป็นวินาที ไอ้เวรนั่นแล้งหรอ? เขาต้องการอะไรกับรายงาน?

วังฟูไม่กล้ามองตาดงซูบิน“หัวหน้าหูไม่มีความสุขกับรายงานและขอให้ผมแก้ไขมัน ผม……”

ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไปทันที “แสดงรายงานที่แก้ไขให้ฉัน!”

วังฟู นำดงซูบินมาไว้ที่พีซีและเปิดเอกสารขึ้นมา ดงซูบินอ่านมัน - บทสรุปของคดีมีดังนี้ ภายใต้การนำของนายเหลียงเฉิงเพ็งหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะประจำเมืองและนายหลิวเหว่ยเย่ยหัวหน้าคณะผู้สอบสวนพิเศษหัวหน้าหน่วยงานสืบสวนสอบสวนหัวหน้าหูเริ่มสืบสวนคดีการแฮ็คเว็บไซต์ของรัฐบาลมณฑลและหยุดแฮ็กเกอร์ ... .”

ดงซูบินโกรธมาก!

ชื่อของดงซูบินถูกกล่าวถึงเพียงครั้งเดียวในตอนท้ายของรายงานและไม่ได้ระบุวิธีที่เขาจะแก้ไขปัญหา สิ่งที่หัวหน้าทีมสอบสวนคดีพิเศษไม่ได้กล่าวถึง จากรายงานเป็นหัวหน้าหูผู้จัดการคดีนี้เพียงคนเดียวและคดีนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนอื่น!

ดงซูบินรู้ทันทีว่า หูยี่กิว ไอ้หมอนี้พยายามจะฉวยโอกาสรับเครดิตไปคนเดียว!

เวรเอ๋ย ** เคอร์! ดงซูบินทุบโต๊ะอย่างแรง เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีบุคคลที่น่ารังเกียจอยู่ในสำนักงาน รองหัวหน้าฉินยงพูดถูก หูยี่กิวเป็นคนที่จะซ่อนตัวเมื่อมีปัญหาและจะฉวยเครดิตของคนอื่น เวรเอ๋ย! แกผลักความผิดชอบทั้งหมดให้ฉันเพื่อหนีความรับผิดและตอนนี้ฉันได้แก้ไขคดีได้และแกดันอยากได้หน้าอย่างงั้นหรอ ไม่มีทาง!

“พิมพ์รายงานต้นฉบับ!” ดงซูบิน ตะโกน