70 มอนสเตอร์บุกหมู่บ้าน !!!
“ถ้าให้เดาน่าจะทิศใต้ของเมืองอีกสินะ”
“ถูกต้อง” คิวพูดต่อ “ส่วนสมุนไพรทางทิศตะวันออก เกือบๆ ดินแดนที่สาม”
“ซื้อมาทำเอง สำหรับมือใหม่ไม่คุ้มสินะ”
คิวพยักหน้า
พื้นสั่นสะเทือน!!! ทุกคนโผล่หน้าออกมาจากที่พัก “พาชาวบ้านหนีเร็ว”
“กลุ่มนักผจญภัยรวมตัวด่วน”
“เกิดเหตุไม่คาดฝัน” “มันใกล้เข้ามาแล้ว” “เลเวลต่ำกว่าสามสิบจงรีบหนีไปให้ไกล”
เสียงกรี๊ด ร้องไห้ ความวุ่นวาย ฝีเท้ามากมายกำลังวิ่งไปมา ชุดเกราะเหล็กกระแทกพื้น
“ซิส สมุดคู่มืออยู่ไหน” คิวถาม
“อยู่ที่เอว นี่ไง”
“นั่นรอยอะไร นายเอาดาบแทงหรอ” คิวมองเข้าไปใกล้ๆ
“ใช่ ฉันจะทำลายมัน” ซิสลุกขึ้นนั่ง
“เจ้าบ้าซิส” คิวเก็บของทุกอย่าง ทั้งคู่รีบออกมา เต็นท์ถูกย่อส่วนเก็บใส่กระเป๋าเดินทาง ย้ายไปไว้หน้าบ้านของคุณยาย “เจ้าบ้าซิส ชอบทำอะไรโง่ๆ เหมือนเดิม”
“ฉันขอโทษ” ซิสรับรู้ได้ว่าคิวรู้สึกโกรธมากจึงพยายามอธิบาย “ฉันหวังดีจริงๆ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้นอีกหลังจากดวงไฟสีเขียวสลายไปด้วยฝีมือนางฟ้า”
คิวไม่พูดจาตอบ ซิสยืนรู้สึกผิดต่อหน้าคิวอยู่นาน
“ไม่เป็นไร ฉันสร้างปัญหา ฉันจะจัดการมันเอง” ซิสจับดาบไอเย็นหนาแน่น น้ำแข็งลุกลามไปครึ่งตัวของเขา “ต่อให้สิบดวงไฟตาเขียวฉันก็จะไม่ถอย”
คิวมองซิสที่กำลังเดินไปด้วยไอเย็นเยือก “เจ้าบ้าซิส” คิวก้มตัวลงก่อนจะคำรามขึ้นฟ้า “ทำไม ทำไมฉันต้องทำอะไรโง่ๆ ไปกับนายด้วยวะเนี่ย!!!!!”
“เพราะนายเป็นเพื่อนฉันไง” ซิสพุ่งไปอย่างเร็ว คลื่นลมสะบัดตามเป็นระยะ คิวเร่งฝีเท้าตามไป
“ห ห หอยทากยักษ์” ทหารยามจับคันธนูเตรียมยิง สั่นไปทั้งตัว
“ใจเย็นไว้” ทหารยามที่ดูเหมือนจะสุขุมกว่า “ประเมินก่อนว่ามันมีเท่าไหร่ แต่น่าแปลกคือ มันไม่เคยบุกหมู่บ้าน มันอยู่หลังหุบเขา บุกมาทำอะไรกันนะ”
“คุณยายซานบอกแล้ว มีปีศาจบุกหมู่บ้าน” เสียงนักผจญภัยคนหนึ่งตะโกนขณะวิ่งหนี
หอยทากตัวขนาดใหญ่ ห้าตัวกำลังคลานพุ่งเข้ามา ต้นไม้ล้มออก ทับมอนสเตอร์ตัวเล็ก แตกสลายเป็นคริสตัล ดวงตาของพวกมันเป็นสีเขียว ราวกับว่าโดนสะกดจิตให้มาทำอะไรบางอย่าง
ด้วยฝีมือของเหล่านักผจญภัยมากกว่าสิบคนที่มีเลเวลสามสิบกว่า สู้กับหอยทากห้าตัวได้อย่างสบาย และมันก็โผล่มาอีกสิบตัว การต่อสู้เริ่มเข้มข้นขึ้น แล้วก็โผล่มาอีกยี่สิบตัว
“ไปช่วยพวกนักผจญภัยกันเถอะ” ทหารยามรวมพล มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกของหมู่บ้าน “อย่าให้มันทำลายหมู่บ้านของเรา”
ทางด้านทิศตะวันออกก็วุ่นวายกับกระรอกยักษ์ อาศัยจังหวะ บุกจู่โจมทุ่งทานตะวัน ทำให้ต้องแบ่งนักผจญภัยและทหารยามออกไปสู้รบ สมาคมดอกไม้ไฟรวมตัวสู้กับกระรอกยักษ์
เช่นเดียวกับทางทิศใต้ ฝูงลิงยกมาเกือบสองร้อยตัว กำลังปามีดที่ทำจากหินใส่หมู่บ้าน แมลงปอหางยาวกำลังรัดตัวนักผจญภัย นักผจญภัยเลเวลไม่ถึงยี่สิบ กำลังต่อสู้
“ดูเหมือนจะเกิดความวุ่นวายอีกสินะ” ยายซาน ถือคทานางฟ้าออกมา คิร่าเดินมาบัง
“ยายหลบไปก่อน ทางนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่หนูเอง” คิร่าพูดกับยาย
“หมู่บ้านฉัน ฉันต้องปกป้อง” ยายปิดประตู “ไปเถอะ ไปช่วยพ่อหนุ่มผมยาว ดูท่าจะสู้ไม่ไหวหรอก เขายังอ่อนแอมาก”
“เจ้าบ้านั่น เชอะ” ยายจ้องหน้าที่คิร่า “ก็ได้ เมื่อไหร่หนูจะได้ไปพื้นที่สีแดงสักที” คิร่าวิ่งออกไป คันธนูส่ายไปมา
“ก็ไปพร้อมกับพ่อหนุ่มผมยาวนั่นไง” ยายไอเบาๆ ‘แค๊กๆ’ เดินไปกลางหมู่บ้าน
ซิสพุ่งฝ่าหอยทากขนาดใหญ่ดวงตาสีเขียว ในใจเขาเอาแต่คิดว่า ต้องกำจัดตัวที่บงการพวกมอนสเตอร์เหล่านี้ ธรรมชาติของมอนสเตอร์ มันจะไม่บุกเข้าเมือง เพราะรู้ว่านั่นเป็นที่สุดท้ายที่มันจะมองเห็น แต่ทำไมกัน อะไรกำลังควบคุมพวกมันอยู่
ซิสหยุดฝีเท้า “แม่ง โคตร ใหญ่”
หอยทากเปลือกสีม่วง ดวงตาไฟสีเขียว เปลือกของมันเงาแวววาวไปด้วยม่วง ส่วนอื่นเต็มไปด้วยหนามแหลม ติดตัวเปรียบเสมือนเกราะ สารสีม่วงวนไปมาในเปลือกของมัน ตามด้วยหอยทากยืนสองขา มีเปลือกสีฟ้าอยู่ที่หน้าอก คือไม้เท้าเวทย์ขนาดเล็ก สูงสามเมตร กำลังร่ายเวทย์ ดูดพลังเวทย์ของเหล่านักผจญภัย
“อีกแล้ว ไอ้มอนสเตอร์ประเภททำลายเวทย์” คิวตะโกนขึ้น
“พวกนายสองคนดูแล้วเลเวลน่าจะต่ำกว่าสามสิบ กลับไปซะ” นักดาบถือโล่เหล็กสีดำ กำลังบอกให้ซิสและคิวกลับไป
“เรากลับไม่ได้ นี่เป็นปัญหาของเรา” ซิสพุ่งเข้าไปฟันหอยทากเวทย์ แตกสลายออก
“ฉันเตือนไม่ฟัง แล้วอย่ามาเสียใจภายหลังล่ะ” โล่เหล็กสีดำกำลังขยายตัว
ปีศาจหอยทากเปลือกสีม่วง พ่นพิษใส่ทุกคนบริเวณนั้น
เมื่อมันเห็นซิสคาดสมุดไว้ที่เอว รีบจับหอยทากเวทย์กลืนลงท้อง เปลือกสีเขียวด้านหลังของมันผสมกับสีฟ้า พิษมีความเร็วและแรงขึ้น
“พิษของมันดูดพลังเวทย์” เสียงนักผจญภัยคนหนึ่งร้องเจ็บปวด
เสียงโพชั่นดังต่อเนื่อง
“มินิบอส ดูเหมือนมันเสริมพลังมาเทียบเท่าบอสเลย” นักเวทย์ชุดคลุมสีส้มเดินเข้ามา
“ฉันไม่สนหรอกว่ามันคือตัวอะไร ฉันจะกำจัดมันเอง” ชายกล้ามใหญ่ ยกขวานด้ามสีแดง ใบมีดปลายแหลมสองด้านออกมา สวมสร้อยคอหนามสีแดง
“หึ” หญิงสาวอายุราวๆ สิบแปด ควักมีดสั้นออกมา และกำลังเก็บขวดแก้วมีสารสีม่วงขุ่นลงกระเป๋าคาดเอว