68 มังกรน้ำแข็งตัวเล็ก
“คิร่า หนีไป ที่นี่อันตราย” ซิสขยับปากเบี้ยวๆ ที่ปีศาจฝืนเอาไว้
“ตัวเองกำลังจะตาย ยังจะห่วงคนอื่นอีก” ปีศาจคำราม
คิร่าสะพายธนูรีบวิ่งไปหายาย หล่อนอยากจะถามยายว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นยายกำลังร่ายคาถาที่วงแหวนขยายขึ้นเรื่อยๆ จึงไม่ถามดีกว่า
“ข้างนอกนั้น คนมากมายกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในนี้ พวกเขารู้สึกไม่ดีและหดหู่เป็นอย่างมาก” คิร่าพูดกับคิว
“เจ้าบ้าซิส” คิวควักมือให้คิร่ามาหลบด้านหลังของเขา “ผู้หญิงให้หนีไป ส่วนเพื่อนคนนี้ รับพลังโจมตีจนแขนล้าไปหมดแล้ว เจ้าบ้าซิส!!!!”
“ให้ฉันช่วย” คิร่ายื่นมือมาจับที่โล่ ปีกแมลงอ่อนสีรุ้ง ขยายปีกกว้างออกไป และหนาแน่นกว่าเดิม “จนกว่ายายจะร่ายเวทย์สำเร็จ เราต้องต้านไว้ให้ได้”
“คนรักของเจ้างั้นหรือ” ปีศาจดวงตาไฟขยายใหญ่ขึ้น “ถ้าฉันทำให้หล่อนตาย นายคงเจ็บปวดใช่ไหม”
ซิสพยายามนิ่งที่สุด และปล่อยให้สมองโล่ง เพื่อกันปีศาจเข้าไปค้นพบ ระหว่างนั้นก็ดีดหอกทิ่มแทงตัวเอง “ใช่ ฉันมันโง่ ไม่เคยรักตัวเองก่อนเลย แต่ไม่กี่ปีมานี้ฉันวางอดีตที่ผ่านมาทั้งหมด”
ซิสพูดไม่จบปีศาจก็แทรกขึ้นมา “ฉันเก่ง ขุดกลับมาให้เหมือนเดิม มนุษย์จะได้หวาดกลัว เจ็บปวด เวลาที่สิ่งเหล่านี้มันวนเวียนในหัวของพวกมัน ฮ่าๆ” มันหัวเราะอย่างสะใจ และร้องเจ็บปวดเมื่อซิสดีดหอกทิ่มตัวเอง
“แกต้องตายเท่านั้น ฉันจึงจะคืนสู่ร่างที่แท้จริง ต้องตายเดี๋ยวนี้!!!!!!”
ยายที่ร่ายเวทย์อยู่ เกิดตาโตขึ้นมาชั่วขณะ ขนลุกและนึกถึงบางอย่าง หล่อนยิ่งตั้งสมาธิร่ายเวทย์ทำลายวิญญาณชั่วร้าย ต่อไป
ดวงไฟลุกใหญ่กว่าเดิม ขนาดมันแทบจะแยกออกมาเป็นอีกหัวหนึ่งแล้ว ซึ่งหยุดดีดหอก รู้สึกว่าทำอะไรมันไม่ได้ มองพลังกายที่กำลังคงที่ อยู่ครึ่งหลอด
“ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว จะหาอะไรมาทำลายมัน” ปีศาจปรับไฟสีเขียว เจาะเข้าไปในร่างกายของซิส เขาร้องถึงความเจ็บปวด เสียงผู้คนภายนอกก็อัดแน่นมากขึ้น แต่ไม่มีใครเปิดประตูเข้ามาได้ พวกเขาไม่รู้เลยว่าถ้าเข้ามา อาจจะได้เห็นสิ่งนี้เป็นครั้งสุดท้าย
“เจ้าบ้าซิส” คิวควักมือให้คิร่ามาหลบด้านหลังของเขา “ผู้หญิงให้หนีไป ส่วนเพื่อนคนนี้ รับพลังโจมตีจนแขนล้าไปหมดแล้ว เจ้าบ้าซิส!!!!”
คิร่าและคิวยังคงทำหน้าที่ต่อไป งูน้ำแข็งที่ปีศาจเรียกออกมา ถูกคิร่าใช้ธนูยิงแตกสลาย
“แกเป็นหนี้ ไม่มีเงิน พ่อเข้าโรงพยาบาลแกก็ไม่มีเงินรักษา แม่เข้าโรงพยาบาลแกก็ไม่มีเงินรักษา แม้กระทั่งตัวเอง ยังติดค่าเช่าห้อง อาศัยเศษเงินเลี้ยงชีวิตไปวันๆ ชีวิตแกกำลังตกต่ำ วะ ฮ่า ฮ่า”
ซิสร้องคำรามออกมา พลังกายลดลงเรื่อยๆ ผลึกน้ำแข็งที่เจาะร่างกายของเขา ใหญ่ขึ้น “แกทุกข์ทรมาน กับอดีตที่ผ่านมา ทางเลือกที่มันหลอกหลอน กำลังหาทางออก ซึ่งมองไม่เห็นทางออก” ปีศาจหัวเราะอีกครั้ง แสงสีเขียวกำลังกลืนกินตัวซิส “ร่วมมือกับข้าสิ แล้วเจ้าจะได้เป็นใหญ่ อำนาจ ชื่อเสียง ทองมหาศาล อยากได้อะไรก็ได้ทุกอย่าง”
“ไม่นะ” คิวควักระเบิดโยนเข้าไป น้ำแข็งรูปสิงโต กัดระเบิดแตกออก มันดีดนิ้วเสกหมีน้ำแข็ง ออกมาไล่ตบคิว เขาใช้โล่กดทับหัวมันไว้ ก่อนที่คิร่าจะยิงลูกธนูใส่
ปีกนางฟ้าขยับไปมา เหล่าภูตนางฟ้าตัวน้อย บินออกมาจากคทา ดวงไฟสีเขียวค่อยๆ หดลง มันโจมตีหลากหลายกระบวนท่าใส่นางฟ้า แต่ไม่เป็นผล นางฟ้าบินขึ้นไปบนหัวของซิส วนไปมา เสียงปีศาจคำรามหนักกว่าเก่า บ้านทานตะวันสั่นไปมา นางฟ้าใช้ผงวิเศษ โรยบนตัวของซิส ควันสีขาวพุ่งออกมาจากปาก ปีศาจพยายามคว้าตัวนางฟ้า
จากนั้นเกิดวงแหวนขึ้นที่มือเล็กๆ ของภูตนางฟ้า ดูดดวงวิญญาณไฟสีเขียวนั้นเข้ามาในวงแหวน
พลังกายซิสแทบจะจางหายไปเหลืออีกเพียงเสี้ยวเดียว ผงวิเศษที่นางฟ้าโรยเข้ามา ทำให้พลังกายเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ช่วยรักษาบาดแผลที่ขึ้นอยู่ตามผิวหนังของซิส เมื่อนางฟ้าดูดวิญญาณเสร็จก็บิน กลับเข้าไปในหัวของคทาปีกนางฟ้า แสงที่สาดออกมา ทุกคนยกมือบังตาของตัวเอง
“ทำไมซิสยังไม่ลงมาล่ะ” คิววางโล่ บีบโพชั่นและหันไปถาม
“หนุ่มคนนั้น ต้องเป็นคนคลายออก สิ่งที่มันทิ่มแทงเข้าอยู่”
“หน้าฉันมันตลกรึไง” ซิสหันไปพูดกับคิวในขณะที่ร่ายกายลอยอยู่บนอากาศ
“เตรียมตัวให้ดี มันจะเจ็บเหมือนมดกัด”
“คำพูดที่ผู้ใหญ่ชอบหลอกเด็ก” คิวพูดขึ้น คิร่าหันมาคิ้วขมวดใส่
“ปล่อย มัน ไป” ยายพูดสามคำ
ร่างกายซิสกระตุก แท่งน้ำแข็งที่เจาะตัวสั่น ‘แกร๊กๆ’
“ในช่วงชีวิตแสนสั้นของฉัน ได้บทเรียนมากมาย ถือว่าล้ำค่าในชีวิตเลยก็ว่าได้” ซิสพูดต่อ “ฉันรู้มันยังล้างไม่หมดหรอก”
“ฉันรักตัวเองก่อน” น้ำแข็งแหลมค่อยๆ เลื่อนออก สีหน้าของซิสเต็มไปด้วยความเจ็บ เขาพยายามอดทน
“ฉันจะเป็นตัวของฉันนี่เหละ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะชอบหรือไม่ชอบ ฉันจะเล่นเกม!” น้ำแข็งอีกอันเลื่อนออกไป
“ฉันจะมีเงินทองมากพอที่ดำรงชีวิต และไม่เข้าไปยุ่งกับปัญหาของคนอื่น” น้ำแข็งอันนี้ออกยากหน่อย มันลึกที่สุด “ฉันจะไม่แบกโลก ไม่เอาปัญหาทั้งโลกมาแบกไว้” น้ำแข็งเริ่มเลื่อนออก
“ฉันคือซิส ไม่ว่าจะฉลาดหรือโง่ อะไรก็ตาม ฉันก็ยังคือซิสจนวันสุดท้าย” น้ำแข็งหลุดออกพร้อมกัน แตกสลายกลางอากาศ เขาหลับตาลง ไอเย็นออกมาจากปากของเขา มังกรน้ำแข็งตัวเล็ก ดูเหมือนจะอ่อนแอ ไม่ค่อยแข็งแรง กระพือปีกไปมา และไอเป็นเศษน้ำแข็ง ลอยอยู่บนหัวของซิส
“ไม่ได้เห็นนานแล้ว” ยายวางคทา ตำราเวทย์และนั่งลง “จิตเวทย์แห่งผู้พิทักษ์ น้อยมากที่จะได้ครอบครอง”
“เจ้าบ้าซิส มีมังกรน้ำแข็งก็ไม่บอก”
ซิสสายตาพร่ามัว และร่วงตกไปที่พื้น คิร่ารีบวิ่งเข้ามาดู ยายหันไปมองหน้าคิว และคิวก็หันมามองหน้าของยาย
“ทำไมกันนะ ฉันต้องมาเจอนายสลบทุกที” คิร่าบ่น
ยายออกไปเจรจากับผู้คนมากมายที่มายืนรอหน้าประตู มีทั้งคนในหมู่บ้าน นักผจญภัย ต่างก็มารวมตัวกัน