67 ปีศาจสิงร่างซิส

มันแพ้ทางคทาปีกนางฟ้าอย่างเห็นได้ชัด กลับรูปแบบเป็นดวงไฟเหมือนเดิม ก่อนจะพุ่งเข้าสิงร่างของซิส ชนอยู่สองรอบก็เข้าไม่ได้ จนกระทั่งมันพุ่งครั้งที่สาม ดวงไฟโผล่ที่ตาของซิส สีเขียวเข้ม ดาบที่มือซิสหลุดร่วงมาบนพื้น

“ไหน มาแสดงความโลภในจิตใจมนุษย์ตนนี้กันหน่อย เพื่อใช้เป็นพลังในการโจมตี” เสียงโทนต่ำ เสียงของปีศาจ ไม่ใช่เสียงของซิส

คิวเดินมาข้างๆ ยาย “ทำอะไรสักอย่าง เพื่อนผมกำลังถูกปีศาจเข้าสิง”

“ฉันก็ทำอยู่นี่ไง ลำพังแก่แล้วอะไรๆ ก็สั่นไปหมด ยังจะมาเขย่าฉันอีก” ยายกำลังเปิดตำราเวทย์

“ผมยังไม่ได้แตะต้องตัวยายเลย” คิวอุทานขึ้นมา “ตำราเหมือนของหัวหน้าหมู่บ้านกระดูกเหล็กบาโลนเลย”

“ตาเฒ่าบาโลน ยังไม่ตายอีกรึ” ยายปล่อยให้ตำราเวทย์ลอยบนอากาศ หน้ากระดาษพับไปพับมา ตัวอักษรกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ “ใช่เวลาหน่อยนะ ตำราแก่พอๆ กับยาย”

คิวจับโล่ออกมากันน้ำแข็งแหลมใหญ่ที่พุ่งเข้ามา มันถูกร่ายโดยปีศาจผ่านร่างกายซิส

“ทำไม ฉันขยับไม่ได้” เสียงปีศาจผ่านปากของซิส “โถ่ เว้ย ปีกนางฟ้า ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ช่างเถอะ ฉันจะทำลายปีกนางฟ้าทิ้งซะ”

ในขณะที่ยายกำลังใช้ความคิด คิวก็ปัดน้ำแข็งที่มาจากมือของซิส ดูก็รู้ว่าซิสหมดสติ คนที่ควบคุมพลัง คือ ปีศาจ ตัวซิสกลายเป็นน้ำแข็ง สีเขียว ก่อนจะสะบัดเศษผลึกไปทั่วห้อง ร่างกายดิ้นอยู่บนอากาศ

“อืม ความโลภของเจ้าคือ เงิน ทอง มันต้องอย่างนั้นเหละ” ปีศาจพูดต่อ “เป็นสิ่งที่มนุษย์โหยหา ข้ารู้ที่ซ่อนของทองมากมาย ข้ารู้เรื่องราวในโลกนี้มากกว่าใครๆ ข้าสามารถทำให้เจ้ารวยได้ แหล่งสมบัติ ใครๆ ก็ตามหาเดินทางไกล เพื่อล่าสมบัติ เครื่องเพชร อัญมณี แร่วิเศษ น้ำยาชุบชีวิต ผลไม้พันปี ข้ารู้ที่ซ่อนของมันทั้งหมด” แต่แล้วปีศาจก็หยุดชะงัก

“เจ้านี่ ต้องการนำเงินไปปลดหนี้ ต้องการแค่บ้านพักอาศัยและอาหาร” ปีศาจหงุดหงิด “โง่เขลาสิ้นดี ความต้องการเจ้าทำไมมันต่ำอย่างนี้ ข้าเคยสิงร่างมนุษย์มามากมาย แต่เจ้านี่แปลกจริงๆ ข้าทนไม่ไหวแล้ว!!” มันโมโหปล่อยพลังเวทย์ออกมาทั่วห้อง มวลน้ำแข็งอัดแน่น เป็นรูปดาบส่องแสงสีฟ้าประกายระยิบระยับ กำลังฟันไปทั่วห้อง คิวใช้โล่ป้องกัน เกิดแสงสีรุ้งสาดออกมาจากโล่ของเขา

“เจ้าต้องโลภ ต้องกลัว ไม่งั้นข้าสิงได้ไม่เต็มที่ โถ่! เว้ย ไหนลองขุดเข้าไปในความกลัวของมันหน่อย” ตัวซิสร้องคำรามออกมา เข้าดิ้นไปมาเพื่อจะให้ตนเองหลุดพ้น ปีศาจใช้แสงสีเขียวอ่อนๆ เหมือนเถาวัลย์รัดซิสเอาไว้ “กลัวที่จะตาย ไม่แปลก ส่งความกลัวออกมา กลัวจะไม่ได้กินอาหารอร่อยๆ มองดูดอกไม้ มองดูท้องฟ้า หรือก่อทรายริมทะเล เจอหน้าคนที่รัก เจ้ามนุษย์โง่เขลา พลังกลัวไม่เพียงพอที่จะทำร้ายเจ้า เจ้าโง่” ผลึกน้ำแข็งแท่งยาวเสียบเข้าที่ตัวของซิส “กลัวตายสินะ ความกลัวนี้มันเกาะเจ้ามาสิบกว่าปี กลัวจะไม่ได้เจอพ่อแม่อีก กลัวจะไม่ได้ตื่นมาอีก กลัวเข้าไปอีกเยอะๆ เลย ดีมันต้องอย่างนั้นเหละ กลัวอีก กลัวเข้าไปอีก”

ยิ่งมันขุดลึกลงไปในจิตใจของซิส แท่งน้ำแข็งที่ทิ่มแทงตัวซิส ขนาดยาวขึ้น หนาขึ้นเรื่อยๆ

“มีความเจ็บปวดอะไรทำร้ายเจ้าได้อีก” ปีศาจขยับนิ้วดีดน้ำแข็งกลมโจมตีใส่คิว โล่กลายเป็นปีแมลงสีรุ้ง กำลังต้านทานอยู่ ภายในห้องเต็มไปด้วยพลังงานโจมตี หลากหลายรูปแบบที่ปีศาจปล่อยออกมา

“โถ่เว้ย ถ้าใช้ระเบิดโยนเข้าไป ซิสก็จะบาดเจ็บไปด้วย” โล่ของคิวขยายใหญ่ขึ้น ผลึกสีรุ้งใส ทำให้มองเห็นซิสจางๆ ใบมีดน้ำแข็งพยายามเจาะเข้ามา

“เลิกเขย่าข้าสักที ข้าร่ายเวทย์ไม่ถนัด มือไม้สั่นไปหมด” ยายเริ่มร่ายคาถาเวทย์ กำจัดปีศาจ คทาปีกนางฟ้าเชื่อมต่อกับยายและสาดแสงเป็นรูปปีกขาวบินอยู่ด้านหลังของยาย

“ความเจ็บปวด ที่มันกัดกินตัวเจ้าอยู่ ข้าเจอแล้ว ข้าเจอแล้ว ให้อาหารคนอื่นขณะที่ตัวเองยังท้องว่าง ยอมตกงานเพื่อจะได้อยู่กับเพื่อน” ปีศาจหัวเราะอย่างสะใจ แท่งน้ำแข็งใหญ่อันที่สองทิ่มแทงเข้ามาที่ตัวของซิสอีก “เป็นคนโง่ โดนหักหลัง โดนเอาเปรียบ โง่สิ้นดี ชอบทำให้คนอื่นมีความสุข ตัวเองเป็นทุกข์ โง่ โง่สิ้นดี ใช่แล้วล่ะ กลัว กลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไง เลยซ่อนสิ่งที่ตนเองทำได้เอาไว้ เจ็บปวดกับเรื่องราวอดีตที่แก้ไขไม่ได้ มันคือพลังของข้า!!!!” แท่งน้ำแข็งทิ่มเข้ามาอีก ขยายใหญ่ขึ้น ตัวซิสร้องเจ็บปวด ปีศาจก็เช่นกัน แต่ปีศาจแข็งแกร่งขึ้น ซิสอ่อนแอลง

“อันนี้น่าสนใจ อยากช่วยเหลือคนอื่น แต่ในขณะที่ตัวเจ้าเองยังไม่รอด เป็นห่วงคนจน ในขณะที่ตนเองก็ยังจน เป็นห่วงคนไม่มีบ้าน ในขณะที่ตนเองก็ไม่มีที่จะนอน เป็นห่วงว่าเด็กๆ ในอนาคตจะเป็นยังไง ในขณะที่ตนเองก็ไม่มีใครช่วยเหลือ” ดวงไฟสีเขียวพลังงานสูงขึ้น

“ว้าว สิ่งนี้น่าสนใจ ความคับแค้นที่หญิงสาวถูกทำร้าย ถูกข่มขืน คร่าเอาชีวิต มันทำให้เจ้าเจ็บปวดได้สินะ ข่าวที่เจ้าได้ยิน เรื่องราวเลวร้ายของโลก คนทำร้ายกัน” แท่งน้ำแข็งปักเข้าไปที่แขนของซิส “ใช่ มีคนชั่วเต็มไปหมด ในหัวเจ้าเอาแต่หาทางช่วย คลื่นยักษ์ถล่มคร่าชีวิตผู้คน แต่วันๆ เจ้าเอาแต่หาทางคิดค้นทางป้องกัน แบกโลกเข้าไป หาทางที่บ้านเมืองจะดีขึ้น ไม่มีโจรผู้ร้าย ไม่มีคนโดนเอาเปรียบ มีแต่ความยุติธรรม ฝันไปเถอะ!! ขาดสิ่งนั้นปีศาจก็ไร้ความหมาย ว่ะ ฮ่า ฮ่า”

ปีศาจหัวเราะ “เพราะอะไร เพราะว่าฉันกลืนกินจิตใจมนุษย์ที่ดี และความงดงามให้หมดสิ้น ธาตุแท้มันก็จะโผล่ออกมา”

ปากซิสค่อยๆ ขยับ “เจ้า ไม่ มี วัน ทำ ร้าย ใคร ได้ อีก เพราะ คน ที่ จะ กำ จัด ปี ศาจ คือ ข้า คน นี้”

น้ำแข็งทะลุทั่วตัวของซิส พลังกายเข้าลดมาเหลือครึ่งเดียว แต่ไม่มีท่าทีจะลดต่อ

“ปากดี” ปีศาจคำราม “โดนขนาดนึ้ยังจะพูดได้อีก ข้าจะกลืนกินจิตใจเจ้า ให้เจ้ามีความเห็นแก่ตัวเยอะๆ โลภมาก จะได้ขโมย ปล้น ฝังความชั่วเข้าไป ทำสิ่งชั่วๆ ข้าล่ะชอบ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าคนที่ทำมันจะได้รับผลนั้น”

“และ คิดว่า สิ่งที่ เจ้าทำ มันจะไม่มีผลงั้นหรอ” ซิสพยายามขยับปาก และนิ้วตัวเอง สร้างหอกน้ำแข็งแหลม ไอเย็นเยือกออกมา ปลายแหลมหันมาที่ตัวเขาเอง

“มันต้องอย่างนั้น ข้าชอบเห็นมนุษย์เวลาทำร้ายตัวเอง” ปีศาจคลายมือที่ซิสกำลังควบคุมน้ำแข็ง “เพราะเจ้าก็ไม่เคยรักตัวเองมาเนิ่นนาน พึ่งจะมารักตัวเองไม่กี่ปีนี้ เรื่องทำร้ายจิตใจข้าถนัด!!”

“เจ้าบ้าซิส นายกำลังทำอะไร รู้ตัวไหม” คิวตะโกนหลังจากปัดบอลน้ำแข็งยักษ์แตกออกไป

หอกพุ่งด้วยความเร็วแทงเข้าร่างซิส เขาร้องคำราม

“ทำร้ายตัวเอง ทำร้ายอีก” เสียงปีศาจหัวเราะ ก่อนที่มันจะร้องเจ็บปวดกว่าตัวซิสอออกมา คิวและยาย ถึงกับต้องใช้มือปิดที่หู

เสียงเปิดประตู เสียงเท้าวิ่งเข้ามา ดวงตาปีศาจที่มีไฟลุกเขียว ต้านพลังซิสไม่ได้ จึงย้ายเข้าไปรวมกันข้างเดียว

ดวงตาสีน้ำตาลของซิสกลับมาเป็นเหมือนเดิม เขากะพริบตาสองทีก่อนจะเห็นคิร่าวิ่งเขามา