62 ปีศาจต้นไม้กินคน

ไม่มีใครพูดอะไร ยังคงยิงธนูต่อไป ปีศาจดอกไม้กินคนลำต้นยาวสูงประมาณสองเมตรกว่า ดอกของมันขนาดใหญ่ฟันแหลมอยู่ทั้งสองด้าน ปากที่ปิดสนิทมีคราบน้ำลายติดอยู่ตามฟันที่โผล่ออกมา ชวนน่าขนลุก ซิสและคิวเดินมุ่งหน้าต่อไป

“เหมือนเดิมล่ะมั้ง สมาคมดอกไม้ไฟจองพื้นที่นี้” คิวพูดและเอียงหัวเล็กน้อย

“ฉันมองอยู่นานล่ะ พวกนั้นไม่ใส่ลูกธนูสักที”

นักธนูผ้าพันคอสีเหลือง คันธนูสีน้ำตาลอันเล็กที่เขาถืออยู่ กำลังเดินผ่านและหันมาพูดกับซิส

“พวกสมาคมดอกไม้ไฟ นำนักผจญภัยมาฝึก ยิงลูกธนูเวทย์น่ะ ไม่ต้องตกใจไปหรอก” จากนั้นเขาก็ยิงใส่ดอกไม้ปีศาจกินคน เพื่อฝึกฝนตัวเขาเอง

“ขอบใจมากนะ” ซิสหันไปพูดและเดินต่อไป “เราคงจะต้องหาที่โดยการเดินออกไปไกลจากหมู่บ้านอีกแล้วสินะ”

คิวยืนนิ่งแล้วชี้ไปให้ซิสดู “นายดูนั่น ทุ่งทานตะวันขนาดใหญ่ นี่สินะที่เขาตัดออกไปขาย”

ชาวสวนทานตะวันกำลังจัดเตรียมแปลงเพื่อปลูกใหม่ และตัดต้นที่พร้อมใช้งาน โดยมีเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้าน สวมสร้อยคอรูปดอกทานตะวัน ถือคันธนูและดาบ คอยป้องกันมอนสเตอร์ ที่จะแอบมากินดอกทานตะวัน

“นอกจากดอกไม้กินคนแล้วยังมีตัวอะไรอีกหรอ” ซิสพูดไม่จบ ฝุ่นลอยขึ้นฟ้า เศษดินกระจาย มีบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามา

คนในหมู่บ้านเตรียมตัวรับมือ จับอาวุธของตนเองไว้และมุ่งหน้าโจมตี

“ปีศาจกระรอกยักษ์น่ะ” ใครคนหนึ่งหันมาพูดกับคิว

เล็บแหลมคมกำลังวิ่งเข้ามาที่ทุ่งทานตะวัน เสียงใครคนหนึ่งตะโกน “อย่าให้มันเข้ามาได้”

“ครั้งที่แล้วเผลอแป๊บเดียว หนึ่งหมื่นต้นโดนมันกินเรียบ” เขาส่ายหัวและวิ่งไป “ขาดทุนย่อยยับ”

ดูเหมือนกระรอกยักษ์จะเป็นตัวปัญหาของทุ่งทานตะวัน ซิสและคิวเดินอ้อมออกไปจากพื้นที่การต่อสู้ เฉียงลงไปทางทิศใต้ เสียงปะทะกันอย่างรุนแรง พลังเวทย์มากมายกำลังหยุดการบุกรุกของกระรอกยักษ์

“ตรงนี้น่าจะไกลพอสมควร” ซิสก้มลงมองที่พื้นในป่า

“คิวจับโล่ออกมาเตรียมต่อสู้” ไม่กี่วินาที คิวหันไปหาซิส เห็นเพียงขาที่ลอยอยู่ ครึ่งท่อนบนซิสถูกกลืนเข้าไปในปากปีศาจดอกไม้ “ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เสียงที่ฟังไม่รู้เรื่องของซิส

คิวจับโล่และเตรียมจะคว้างออกไป กระรอกถือมีดสั้น ดวงตาสีแดงจับมีดสั้นโจมตีคิว

ยกโล่ขึ้นกำบัง ‘เป๊ง’ เสียงมีดกระทบกับโล่เหล็ก

ปีศาจดอกไม้กำลังเป็นน้ำแข็ง มันค่อยๆ อ้าปากออก ไอเย็นแผ่ไปทั่วดาบของซิส มันไม่รู้เลยว่ากำลังกลืนพลังโจมตีเข้าปาก ปีศาจดอกไม้แตกสลายเป็นคริสตัล ซิสบีบโพชั่นไปสิบขวด

“โชคดีนะที่ยังไหวตัวทัน” ซิสยกดาบเตรียมต่อสู้ “ว่าแต่มันเดินได้ด้วยหรอ”

เขาก้มมองที่พื้น “ไม่สิ น่าจะงอกออกมา” มีบางอย่างขยับใต้ผืนดิน รากไม้เถาวัลย์โผล่ขึ้นมา เขากระโดดหนี ปากขนาดใหญ่อ้าเตรียม เขมือบซิส น้ำลายสีเขียวยืดออก ภายในปากของมันมีเศษดิน เศษปีกแมลงติดอยู่ตามซอกฟัน ซิสรีบวิ่งถอยออกไป และพยายามไม่ยืนอยู่ในจุดเดิม

คิวกำลังปะทะกับกระรอกใช้มีดสั้น ดูเหมือนแผ่นเหล็กผูกกับด้ามไม้ มันโจมตีอย่างสุดชีวิต เขาใช้โล่ในการป้องกันอย่างเดียว และพยายามมองหาช่องทางสวนกลับ

ซิสวิ่งวนอยู่สักพักเขาก็เห็นว่าปีศาจต้นไม้ มันขึ้นอยู่และมุดลงดินได้ แตกต่างกับที่ขึ้นอยู่รอบหมู่บ้าน ยิ่งลึกสิ่งต่างๆ ก็ยิ่งลึกลับ เขาคิดในใจ

กระรอกถือไม้แหลมพุ่งเข้าโจมตีซิส เขาหมุนตัวใช้ดาบฟันเป็นคลื่นน้ำกลับไป ตัวมันแตกสลายเป็นคริสตัล ตัวที่สองโผล่ออกมา เขาก้มมองดินที่ขยับใต้เท้าของคิว

“คิวระวัง มันกำลังจะโผล่ออกมา” ซิสตะโกน

คิวหันไปมองเท้า กระรอกลอยตัวกลางอากาศ ใช้มีดสั้นฟันเข้าเกราะของคิว เขาถอยออกไป ปากฟันแหลมมุดออกมาจากดิน เขมือบกระรอกตัวนั้นเป็นที่เรียบร้อย เศษคริสตัลลอยในปาก

“เกือบไปแล้ว” คิวปาดเหงื่อ “ขว้างโล่” บิดขาที่พื้นหมุนตัวเพิ่มพลังงานแขนและเหวี่ยงโล่ออกไป โล่เข้าไปกระทบกับปีศาจต้นไม้เต็มแรง โล่กำลังหมุนกลับมาที่คิวเขากระโดดจับไว้แล้วพุ่งเข้าชน ‘ปั้ง’ แตกเป็นคริสตัลเล็กๆ

กระรอกโผล่ออกมาไม่หยุด ซิสเริ่มสับสน ผิวดินที่ขยับสุ่มไปมา ยิ่งทำให้สับสนหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก

“มันจะมาทางไหนกันแน่” ซิสพยายามสูดลมหายใจลึกๆ ร่ายเวทย์น้ำแข็งและมองการโจมตี

โล่หมุนมาอย่างรวดเร็ว ชนเข้ากับกระรอกที่พุ่งลงมาจากต้นไม้ หวังจะเสียบเข้าหัวซิส โล่กระแทกเข้าลำตัวมันปลิว ก่อนจะวนกลับไปหาคิว

“ขอบใจมากคิว” ซิสพูดขึ้น

ก้าวเท้าซ้ายและขวา กระรอกก็ทำเช่นเดียวกับซิส ทุกครั้งที่ซิสใช้จิตวิทยากับมอนสเตอร์ ดูเหมือนมันจะตอบสนองเช่นเดียวกัน สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขารู้ได้ก็คือ มอนสเตอร์ที่เผชิญไม่ได้มีด้านเดียวเหมือนในเกม แต่มันอ่านพฤติกรรมนักผจญภัยไปด้วย ไม่แปลกเลยที่ใครต่างก็บอกว่ายาก

“รอบเมืองดูเหมือนจะมอนสเตอร์ทั่วไป แต่ออกห่างไปเรื่อยๆ ความโหดก็เพิ่ม” กระรอกฟันแผ่นเหล็กใหญ่ปะทะกับดาบของซิส ไอน้ำแข็งกระจายออกไป คลื่นน้ำแข็งสาดใส่กระรอกแตกสลาย

“ดาบคลื่นน้ำแข็ง” ผลึกสีฟ้าอ่อนเย็นเยือก คลื่นยาวขนานกับพื้น ตัดผ่านลำตัวกระรอก สองตัว ลำต้นปีศาจดอกไม้ขาดครึ่ง ซิสกระโดดเข้าไปฟันซ้ำและลงดาบใส่ปากที่น้ำลายกำลังไหลออกจากปากกว้าง

ซิสก้มเก็บลูกโอ๊กสองลูก รากไม้ปีศาจเข้าถุงสีน้ำตาลใบเล็ก

เสียงระเบิดดังขึ้น เศษคริสตัลกระรอกห้าตัว แตกสลายเป็นคริสตัล

คิวเก็บลูกโอ๊กได้อีกสองลูก ก่อนจะหันมาบอกซิสว่า “เก็บขนอ่อนสีเทานั่นด้วย สิ่งนั้นน่าจะมีราคา”

ขนอ่อนสีเทาไม่ต่ำกว่าสิบอันถูกหย่อนลงกระเป๋าสีน้ำตาลใบเล็ก

ปีศาจดอกไม้โผล่มาต่อเนื่อง เช่นเดียวกับกระรอกดวงตาสีแดง ถัดไปไม่ไกลนัก มีนักผจญภัยคนอื่น กำลังต่อสู้เช่นกัน

“ทักษะที่หนึ่ง เปลวไฟ” คทาไม้ร่ายเวทย์ไฟออกมา เผาไหม้ปีศาจดอกไม้ ไฟลุกไปทั่วลำต้นของมัน ก่อนจะแตกสลายเป็นคริสตัล