ตอนที่ 10 วิชาดาบพื้นฐาน 1
ตอนที่ 10 วิชาดาบพื้นฐาน 1
ณ ลานประลองเป็นตายเวลาปัจจุบัน ดวงตาพวกเขาเปิดออกพร้อมส่งสายตาเข้าปะทะกัน ดวงตาต้วนจวินแฝงไปด้วยจิตสังหาร ทว่า ดวงตาหยางเย่กลับสงบและเยือกเย็น
พวกเขาทั้งสองยืนขึ้น ต้วนจวินแกว่งดาบต่อหยกในมือก่อนจะยิ้มเย้ยหยัน “อย่าหาว่าข้าไม่ให้โอกาสเจ้า ข้าจะให้เจ้าโจมตีข้าก่อนสามกระบวนท่า!” ถึงแม้หยางเย่จะเป็นผู้ใช้พลังปราณล้ำลึกแล้ว เขาก็ไม่ได้เกรงกลัวเลย ไม่เพียงแค่ระดับการบ่มเพาะพลังสูงกว่าหยางเย่สองระดับ อาวุธและวิชายังเป็นสิ่งที่หยางเย่ไม่มี มันราวกับแมวหยอกเล่นกับหนู
หน้าโง่! นั่นคือคำที่หยางเย่สบถภายในขณะเดินเข้าหาต้วนจวินพร้อมดาบในมือ ยามเมื่อถึงระยะสองเมตรด้านหน้าต้วนจวิน สายตาที่เยือกเย็นกลายเป็นดุร้าย ชั่วพริบตาขาขวาหยางเย่กระทืบไปที่พื้นพุ่งทะยานออกไปราวกับกระสุนปืนใหญ่ ปลายดาบพุ่งแทงไปยังต้วนจวิน
พื้นลานประลองที่หยางเย่เหยียบจมลงไปในทันที เขาโจมตีออกไปอย่างสุดกำลัง!
ร่างหยางเย่พุ่งเข้าใส่ฉับพลัน ผู้อาวุโสนอกสำนักข้างลานประลองที่กำลังง่วงหาวพลันดวงตาเบิกกว้างในทันใด ความประหลาดใจเกิดขึ้นผ่านดวงตาเขา
ทันทีที่ร่างหยางเย่พุ่งทะยานมา ต้วนจวินพลันต้องเผยสีหน้าแปรเปลี่ยน ดวงตามีแต่ความหวาดกลัวอัดแน่น ด้วยระยะใกล้มากรวมกับการพุ่งทะยาน มันทำให้ไม่อาจหลบพ้นหรือตั้งรับ ที่ทำได้ ก็เพียงแต่รับชมหยางเย่เสียดแทงดาบเข้าใส่หน้าอก
ชิ้ง!
ดาบหยางเย่แทงไปยังอกต้วนจวิน เสียงการปะทะดังก้องขึ้น จากนั้นร่างของต้วนจวินกระเด็นไปสิบก้าว
หยางเย่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าดาบแทงไม่ทะลุอกต้วนจวิน เขาไม่ได้ต้อนต้วนจวินต่อ แต่กลับมองไปยังชุดสีเขียวนั้นแทน มีแสงสีเงินส่องประกายข้างในชุดสีเขียวอยู่!
เขาสวมชุดเกราะ! เมื่อเห็นเป็นเช่นนี้ ดวงตาหยางเย่หรี่เล็กลงพร้อมโคจรพลังปราณล้ำลึกในร่างกาย
ต้วนจวินสูดหายใจลึกขณะรู้สึกถึงความหวาดกลัวในจิตใจ เขามองไปที่หน้าอกเห็นชุดเกราะเหลืองระดับสูงยุบลงไป!
ความรุนแรงที่น่ากลัวนี้มันอะไรกัน! น้ำหนักและแรงโจมตีเมื่อครู่อย่างต่ำก็ห้าร้อยกิโล! ต้วนจวินแสดงท่าทีเคร่งเครียด เขาทราบดีแล้วว่าประเมินหยางเย่ต่ำเกินไป
ในชั่วพริบตา หยางเย่โจมตีต้วนจวินถอยหลังได้ในการโจมตีเดียว ส่งผลให้บรรดาศิษย์ใช้แรงงานด้านล่างเกิดความโกลาหล ยิ่งกว่านั้นดวงตาของบางคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่ว่ายังไงหยางเย่ก็ยังเป็นศิษย์ใช้แรงงาน และศิษย์ใช้แรงงานโจมตีศิษย์นอกสำนักให้ถอยหลังได้ ดังนั้นพวกเขาตื่นเต้นจึงเถือเป็นเรื่องเป็นธรรมดา!
“แม้กระทั่งราชสีห์ยังโจมตีอย่างเต็มกำลังยามล่ากระต่าย ต้วนจวินประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป เขาช่างโง่เขลานัก! โชคดีที่ยังสวมชุดเกราะไว้!” ท่าทีของเจียงชิวสุ่ยมืดมนขณะกล่าวหลังจากเห็นต้วนจวินเกือบถูกสังหารในการโจมตีเดียว
บรรดาศิษย์นอกสำนักที่อยู่ด้านข้างต่างพยักหน้าเห็นด้วย ทั้งยังถอนหายใจอย่างโล่งอกในเวลาเดียวกัน พวกเขาวางเดิมพันด้วยหินพลังปราณของสองสามเดือนหน้าไว้ที่ต้วนจวิน ด้วยความโลภ บางคนถึงกับวางเดิมพันอย่างมากเป็นเวลาปีหรือสองปี หากต้วนจวินพ่ายแพ้ พวกเขาคงไม่สามารถรับผลที่จะตามมาได้!
อีกทางหนึ่ง หมัดน้อยเปาเอ๋อกำแน่นพร้อมดวงตาเผยประกายความตื่นเต้น
“ข้ายอมรับว่าประเมินเจ้าต่ำไป แต่จะบอกไว้ก่อน เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป เพราะข้าจะเริ่มเอาจริงแล้ว!” ต้วนจวินมองไปยังหยางเย่ พลังปราณล้ำลึกไหลออกมาทีละน้อย มันถ่ายเทเข้าสู่ตัวดาบถึงขนาดทำให้ดาบเริ่มสั่นไหวออกมาเล็กน้อย
“วิชาดาบงั้นหรือ?” หยางเย่กล่าวคำเสียงเบาเมื่อตระหนักได้ถึงประกายแสงรอบดาบของต้วนจวิน จากนั้นปราณทองคำในร่างจึงถ่ายเทไปยังดาบในมือ ทันทีเมื่อเข้าสู่ตัวดาบ แสงสีทองจึงเผยประกาย หากไม่สังเกตให้ดีจะไม่มีทางพบเห็นมันได้
“เหมือนว่าต้วนจวินจะเอาจริงแล้ว!” สีหน้ามืดหม่นของเจียงชิวสุ่ยเริ่มเกิดประกายเล็กน้อย “บัดนี้ เขาจะเผด็จศึกในการโจมตีเดียว!”
“ต้วนจวินตั้งใจจะใช้วิชาดาบแยกลมปราณ!” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าบรรดาศิษย์นอกสำนัก “วิชาดาบแยกลมปราณคือวิชาดาบสีเหลืองระดับสูง หากต้วนจวินกล้าใช้มัน นั่นหมายความว่าเขาสามารถใช้ปราณพลังดาบได้แล้ว ศิษย์แรงงานตายแน่!”
“วิชาดาบแยกลมปราณ? ข้าไม่คาดคิดว่าต้วนจวินร่ำเรียนวิชานี้แล้ว เหอะเหอะ เจ้าศิษย์ใช้แรงงานนั่นไม่รอดแน่!”
“ฮ่าฮ่า! สามร้อยหินพลังปราณ มันเพียงพอให้ข้าใช้บ่มเพาะพลังถึงขั้นปราณสวรรค์แล้ว ฮ่าฮ่า!!”
“น่าเสียดาย หากข้ารู้ว่าต้วนจวินบ่มเพาะวิชาดาบสำเร็จแล้ว ข้าคงเพิ่มเดิมพันมากกว่านี้ มันเพียงร้อยหินพลังปราณเอง แย่ชะมัด!”
“ใช่แล้ว น่าเสียดายนักที่ต้วนจวินปิดบังความแข็งแกร่งไว้!”
ยามนี้บรรดาศิษย์นอกสำนักเหมือนจะเห็นหินพลังปราณมากองอยู่ตรงหน้าแล้ว
เมื่อนางสังเกตเห็นความตื่นเต้นของเหล่าศิษย์นอกสำนัก เปาเอ๋อแสดงท่าทางไม่พอใจอย่างมาก พร้อมมองไปยังหยางเย่ด้วยแววตาที่แสดงถึงความกังวล
ทันใดนั้น ท่าทางดุร้ายปรากฏเข้ามาในดวงตาของต้วนจวิน เขาถือดาบในมือแน่นก่อนฟันไปยังหยางเย่
“วิชาดาบแยกพลังปราณ!” เสียงตะโกนกึกก้อง ปราณดาบหิมะขาวพุ่งผ่านปลายดาบต่อหยกไปยังหยางเย่ ปราณพลังดาบพุ่งออกไปรวดเร็วมาก มันส่งพลังเสียงก่อนจะถึงตัวหยางเย่ในอีกสองลมหายใจ
เมื่อปราณพลังดาบมาถึงระยะหนึ่งเมตรข้างหน้า เขาขยับตัว ขาขวากระทืบไปยังพื้นลานประลอง เขาสัมผัสได้ถึงความน่ารังเกียจจากการโจมตีที่พุ่งมารวดเร็วนี้ ขณะเดียวกัน ดาบของเขาก็พุ่งตรงไปยังปราณดาบหิมะขาว