53 ฉันอยากเรียนวิชานินจาบ้างจัง

ลูกไฟจากวงแหวนที่ปากพุ่งเข้ามา ซิสใช้ดาบน้ำแข็งตัดผ่าเป็นสองซีก นินจาแอบโรยตัวมาจากด้านบน ใช้อาวุธลับแทงเข้าไปใส่แมงมุมก้นสีแดง มันส่งเสียงกรีดร้องควันสีดำออกจากปากและใช้ขาจำนวนแปดข้าง

กระโดดทิ่มแทงนินจา อย่างสุดพลัง นินจาหลบหลีกที่รวดเร็ว มีพลาดบ้าง ขาของมันร้อนระอุทิ่มเข้าลำตัวของเขา การหลบหลีกที่รวดเร็วนี้ ทำให้ไม่สามารถโจมตีกลับได้

ซิสพุ่งเข้ามาฟันคลื่นน้ำใส่ขาแมงมุมที่กำลังโจมตีนินจา ขาดออกไปกองอยู่ที่พื้น ดวงตาไฟสีเขียวของมันเข้มข้นขึ้น ก่อนจะสะบัดเข็มไฟออกมาใส่ซิส นินจาจับดาวกระจายอันใหญ่หมุนตัวเข้าโจมตี ไฟสีแดงที่ก้นของมันส่องแสงเพิ่มขึ้น นินจาแยกออกเป็นสองร่าง

แมงมุมสับสนจึงเพิ่มพลังลูกไฟและโจมตีสุ่ม เข็มไฟขนาดกลางเท่าลูกธนูสะบัดไปทั่ว ถูกเข้าซิสไฟลุกท่วม โพชั่นถูกบีบดังต่อเนื่องสิบกว่าขวด โล่คิวไฟลุกเช่นกัน แมงมุมสีขาวอยู่บนตัวคิว กำลังตัวสั่น มันพยายามพ่นลมจากปากดับไฟให้คิว

“เวทย์น้ำปกคลุมตัว” ซิสพยายามตั้งสมาธิร่ายเวทย์น้ำเพื่อรักษาแผลไหม้ น้ำไหลไม่คงที่ ติดๆ ดับๆ เขาใช้มือทาบไปบนตัวคิวเพื่อดับไฟที่ลุกอยู่

นินจาเห็นท่าไม่ดีเลยกลับมาอยู่ร่างเดียว เกรงว่าคนอื่นจะได้รับอันตรายไปด้วย เขากำมือและพ่นไฟใส่แมงมุมก้นสีแดง อย่างที่เขารู้โจมตีไม่เข้า แถมมันยังดูดไฟเข้าไปอีกและพ่นคืนมา นินจาหมุนตัวหลบก่อนจะพลาดท่าโดนขาที่ยืดออกมาจิกเอาไว้

“ซวยล่ะ” นินจาพูดขึ้น “ทักษะที่สาม ดาวกระจาย” ดาวกระจายอันเล็กพุ่งเข้าโจมตีแมงมุมก้นสีแดง ปักตามตัว ส่งเสียงร้องคำราม

“โคตรเท่ ฉันอยากเรียนวิชานินจาบ้างจัง” ซิสคิดในใจและพุ่งฟันดาบต่อเนื่องใส่แมงมุมก้นสีแดง เพราะเขาจะไม่เปิดโอกาสให้มันฟื้นฟูพลังจนเต็ม สิ่งนั้นหมายถึงโอกาสที่เขาจะแพ้มีมากขึ้น เสียงฟันดาบรัวหลายกระบวนท่าจนนินจาต้องยืนนิ่งดูการต่อสู้ นินจากำลังรักษาตัวเขาเองอย่างช้าๆ ม้วนกระดาษสีน้ำตาลอ่อนถูกคลี่ออกแล้วท่องคทา แล้วหันมามองการโจมตีของซิส

“ทักษะดีใช้ได้ แต่มันยังเร็วไปสำหรับโลกใบนี้” นินจาพูดยังไม่ทันจบ ความร้อนมหาศาลก็ก่อตัวขึ้น ซิสต้องถอยออกมา

ปากแมงมุมขยายใหญ่ กว้างข้างในมีเศษขี้เถ้าติดอยู่ตามร่องฟัน วงแหวนเวทย์สีแดงสาดส่องออกมา พลังลูกไฟสีเหลืองส้มอัดแน่นไปด้วยพลังเวทย์ที่ลุกใหญ่ขึ้น หวังกำจัดทุกคนในที่แห่งนี้

“ทักษะที่ห้า หมอกกันเวทย์” นินจาร่ายคาถา ควันสีเทาเข้ม กางออกเป็นกำแพงกลางห้อง

ซิสพยายามร่ายเวทย์น้ำแข็งปกคลุมดาบ ในหัวเขาคิดถึงการป้องกันเต็มกำลังเพราะว่ามันร้อนเกินกว่าจะเข้าไปโจมตีได้

“ทำยังไงดี ทำยังไงดี” สายตาซิสมองไปร่างของคิวที่สลบอยู่ แมงมุมสีขาวตัวเล็กสั่นและหดหัวเข้าไปในหน้าอกของคิว แววตานินจาไม่มีท่าทีจะหนี แม้ว่าจะมีโอกาสหนีออกไปคนเดียวได้

ซิสหลับตาลง แล้วนึกถึงว่าวินาทีนี้ ปัจจุบันนี้อะไรช่วยเขาได้ดีที่สุด

ความร้อนแผ่ออกมาจากคลื่นไฟขนาดใหญ่ มันถูกพ่นออกมาจากปากของแมงมุมก้นสีแดง

“อีกไม่กี่วินาทีเราทั้งหมดนี่จะแตกสลายเป็นคริสตัลสินะ” ซิสคิดในใจ “ทำไมเรา อ่อนแอชะมัด”

“ยอมแพ้ หรือ สู้จนตัวตาย เราควรจะทำยังไงดี” มือถือดาบสั่นเล็กน้อย น้ำแข็งติดๆ ดับๆ

อยู่ๆ ซิสก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างในความมืด “อย่ายอมแพ้สิวะ!”

ลูกไฟขนาดใหญ่ เสียดสีกับหมอกสีเทาของนินจา มันค่อยๆ เจาะลึกทะลุกำแพงหมอกของนินจาผ่านมาได้ นินจาล้มลง

เขานึกถึงตอนที่สู้กับพญาผึ้งปีกสีรุ้ง หมัดของเขาเคยมีน้ำแข็งออกมา เหมือนหนามแหลม

“กำแพงน้ำแข็ง!” ซิสชกไปที่พื้นและส่งเสียงคำรามดังออกมา น้ำไหลผ่านร่างกายของเขาสายลมที่หนาวเหน็บก็หมุนตามกันไป ลงสู่พื้นในถ้ำ น้ำและลมผสมเป็นหนึ่งเดียวก่อตัวให้เกิดน้ำแข็งแหลมออกมาจากพื้น สูงขึ้น สูงขึ้นเรื่อยๆ ชนกับเพดานถ้ำ เขามองทะลุผ่านน้ำแข็งไปแสงสีแดงเข้มสาดส่องอีกด้านของน้ำแข็ง มันกำลังละลายอีกด้านของกำแพงน้ำแข็ง

“อย่าพึ่งละลายนะ ช่วยปกป้องทุกคนไว้ที ได้โปรด” ซิสก้มหน้าลงพื้น เขากดหมัดลงที่พื้นหนักขึ้นไปอีก

เขาไม่รู้ตัวเลยว่าได้สร้างน้ำแข็งขนาดใหญ่กันลูกไฟไว้ได้

เสียงปะทะดังขึ้น น้ำแข็งแตกออกมาลูกไฟก็หายไป เหลือเพียงหมอกควันจางๆ

“สลายหายไปซะ!” ซิสจับดาบเคลือบน้ำแข็งอัดแน่น หลังจากรอจังหวะน้ำแข็งแตกออก

นินจาจับดาวกระจายอันใหญ่และลองร่ายเวทย์ไฟปกคลุมอาวุธของตัวเอง แสงสีส้มแดงเล็กๆ วนออกไปทั่วดาวกระจาย

แมงมุมก้นสีแดงดูเหมือนจะหมดพลัง ก้าวขาถอยหลัง มันต้านทานการโจมตีของทั้งคู่ไม่ไหว ปลิวออกไปซ้ำแล้วซ้ำอีก

“ดาบน้ำแข็ง” ซิสเสียบดาบเข้าไปและบิดแมงมุมกลายเป็นน้ำแข็งทั้งตัว กระโดดถอยมาฟันซ้ำเข้าไปอีกสามที

“ทักษะที่สี่ ดาวกระจายสังหาร” นินจาฟาดดาวกระจายขนาดใหญ่ใส่แมงมุมก้นสีแดง เศษผลึกน้ำแข็งแตกออก สลายกลายเป็นคริสตัล

ซิสรีบวิ่งไปเอาสมุดคู่มือของคิวมาเปิดออก ดวงไฟสีเขียวอันเล็กลอยเข้ามาในสมุด และปิดทันที เป็นอย่างที่ซิสคิดเอาไว้ มันต้องมีความเชื่อมโยงอยู่แน่นอน แต่ตอนนี้รีบออกไปจากที่นี่ก่อน

ไอเท็มที่ได้รับ เปลวไฟหนึ่งขวดเล็ก

ซิสมอบให้กับนินจาเป็นของตอบแทนที่ช่วยเหลือกัน ส่วนตัวเขาเก็บใยแมงมุมสีขาว สีทอง และไอเท็มทั่วไปใส่ถุงน้ำตาลขนาดเล็ก และแบกคิวไว้ด้านหลังพาออกจากถ้ำ ไม่มีใครสนใจเขาทั้งคู่ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติที่นักผจญภัยบาดเจ็บ

“อบอุ่นเหลือเกิน” คิวพูดออกมาขณะหลับตาอยู่

“นายยังไม่ตาย” ซิสนั่งก่อไฟอยู่ด้านหน้าของเต็นท์

หนังสือที่เก็บดวงตาไฟสีเขียวเข้ามา ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถใส่กระเป๋าคาดเอว หรือกระเป๋าเดินทางได้ ซิสจึงหาเศษผ้าในหมู่บ้านมาห่อสมุดคู่มือนักผจญภัยของคิวเอาไว้และมัดไว้กับเอว ไฟสีเขียวขนาดเล็กที่เก็บเข้ามามันต่างกับตอนที่ปีศาจกระทิงมีซะอีก ราวกับว่ามันแยกส่วนออกไป

นินจาชุดสีน้ำเงินหายไปอย่างไร้ร่องรอยหลังจากออกมาจากถ้ำ กลุ่มนักธนูก็เดินออกมาพร้อมกับการพูดถึงมอนสเตอร์ที่เจอในถ้ำ นักเวทย์ต่างก็นั่งรอคนสร้างโพชั่นสีน้ำเงิน ที่มีขายอยู่เจ้าเดียวในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้

“พกมาสองร้อยขวดยังไม่พอเลย” นักเวทย์ยืนถือโพชั่นสีน้ำเงิน

“เป็นเรื่องธรรมดา ก็พวกเราใช้เวทย์อย่างบ้าคลั่ง” อีกคนหัวเราะ

ผู้ชายสวมเกราะไม้สีน้ำตาลอ่อน กำลังวางวัตถุดิบบนแผ่นหนังและสร้างโพชั่นสีน้ำเงินออกมา ซิสมองจากระยะไกลส่วนตัวก็คิดว่า ถ้าเราสร้างได้บ้างคงจะดี มันอาจจะเป็นอาชีพหนึ่งก็ได้