บทที่ 175
บทที่ 175
ผู้แปล loop
ณ เวลาเที่ยง ข่าวของของดงซูบินที่ได้กลายเป็นหัวหน้าทีมของทีมสืบสวนกระจายไปทั่วสำนักงาน ทุกคนในสำนักงานเองก็ไม่อยากเชื่อ สำหรับเคสนี้มันเหมือนกับหลุมที่อยู่กลางกองไฟและทุกคนควรจะหนีจากเคสนี้ ทำไมหัวหน้าซูบินคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบทบาทของหัวหน้าทีม เขาโง่หรือเปล่า แต่หลังจากที่พวกเขาเห็นท่าทางที่กำลังโกรธของดงซูบินทำให้พวกเขาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หัวหน้าซูบินคงไม่ได้อาสาทำเรื่องนี้เองอย่างแน่นอนและน่าจะเป็นรองหัวหน้าหู เขาคงใช้ใช้วิธีการเล่ห์เหลี่ยมบางอย่างเพื่อผลักความผิดให้หัวหน้าซูบิน เอาล่ะ. กำหนดเวลาในการแก้ไขเคสนี้เหลือน้อยกว่า 1 วันและหัวหน้าซูบินต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย
กลับมาที่ห้องทำงาน ดงซูบินโยนเอกสารลงบนโต๊ะทำงาน ถ้าเป็นคนดีเกินไปก็มักจะถูกรังแก! ฉันจะแก้ไขเคสนี้ได้อย่างไงกัน ถ้าเหลือเวลาไม่ถึง 1 วันแล้ว!
เคาะเคาะเคาะ มีคนเคาะประตูห้องของเขาและเดินเข้ามา “หัวหน้าซูบิน”
ชายคนนั้นอายุราวๆ 30 ปีและดงซูบินเคยเห็นเขาในการประชุมครั้งที่แล้ว ชื่อของเขาคือฉินหยงเป็นรองหัวหน้าสำนักซึ่งย้ายมาจากความมั่นคงสาธารณะระดับจังหวัด ก่อนหน้านี้เขาเป็นรองหัวหน้าที่อายุน้อยที่สุดในสำนักก่อนที่ดงซูบินจะเข้ามาทำงานที่นี้
ดงซูบินพยายามใจเย็นลง “หัวหน้าฉิน นั้งก่อนวิ คุณมาพบผมมีอะไรอย่างงั้นหรอ”
ฉินหยงส่งบุหรี่ให้กับดงซูบิน “ผมมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับคุณ หัวหน้าหูคงเป็นคนที่ยัดคุณเข้าไปรายชื่อคณะสืบสวนสินะ”
ดงซูบินจุดบุหรี่และหัวเราะ:“นอกจากหัวหน้าหู จะมีใครที่สามารถยัดชื่อของผมเข้าไปในนั้นได้ เขานี้มันงูเห่าชัดๆ ผมไม่น่าเชื่อใจเขาเลย!”
ฉินยงรู้สึกถึงความโกรธในเสียงของดงซูบิน เขาตบไหล่ของดงซูบิน “หัวหน้าหูของเราคือคนที่อยากเลื่อนตำแหน่งมากๆ เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ชื่อเสียงมา แต่เมื่อมีปัญหาเขาจะพยายามซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง เมื่อตอนผมเพิ่งย้ายมาที่นี่ผมเองก็โดนเขากลั่นแกล้งเช่นกัน” ฉินหยงเป็นข้อตกลงที่ไม่ดีกับหูหยินกิว และคนของสำนักทั้งหมดก็รู้เรื่องนี้แล้ว เมื่อเขาเห็นหัวหน้าซูบินที่โดนกลั่นแกล้งอย่างเขา ฉินยังก็แวะมาเพื่อปลอบใจ
ดงซูบินควบคุมความโกรธของเขาและพูดว่า “เขาไม่น่าทำอย่างงี้กับผม นั้นมันเป็นงานของแผนกที่เขาดูแล แต่เขากับเอาภาระนี้โยนมาให้ผม มันน่าโมโหมาก แม้แต่หัวหน้าเหลียงเองก็เห็นด้วย!”
ฉินยงขมวดคิ้ว “เรื่องนี้มันชอบมาพากล หัวหน้าเหลียงเองไม่ค่อยชอบคนประเภทโยนความผิดฝห้ผู้อื่น”
ดงซูบินโบกมือของเขา “หัวหน้าเหลียงดูมีความสุขที่เห็นผมเป็นหัวหน้าทีมแล้วยังงี้ผมควรจะโกรธใครดี”
ฉินหยงเห็นดงซูบินแสดงท่าทางเช่นนั้นมันก็ทำให้เขารู้สึกถึงตัวเขาเองสมัยก่อน “หัวหน้าซูบินเคสนี้มันไม่ได้แก้ไขกันง่ายๆเลยนะ ผู้นำทั้งหมดในรัฐบาลมณฑลตอนนี้เองก็ไม่ค่อยพอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าผมแนะนำคุณควรหาข้อแก้ตัวไว้ก่อนน่าจะดีที่สุด”
ทุกคนคิดว่าตอนนี้ดงซูบินกำลังอยู่ในมรสุมขนาดใหญ่ ไม่มีใครจะช่วยแก้ไขปัญหานี้ให้กับเขาได้
หลังจากฉินยงออกไปดงซูบินยังคงสูบบุหรี่ต่อไป ในตอนนี้เขาเองกลายเป็นคนที่สูบบุหรี่แล้ว ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เขาสุขภาพแย่ลงก็ตาม แต่นี่อาจจะเป็นการผลิกวิกฤตเป็นโอกาสก็ได้ เอาล่ะ! ฉันไม่เชื่อว่าฉันไม่สามารถไขคดีนี้ได้!ดงซูบินมุ่งมั่นที่จะแก้ไขปัญหานี้ให้สำเร็จจนได้!
อุณหภูมิและความชื้นคงที่
ดงซูบินไม่ได้เปลี่ยนรองเท้าและเข้าไปในห้อง “สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”
นี่คือสำนักงานของทีมสืบสวนพิเศษ นอกเหนือจากตำรวจอินเทอร์เน็ต 3 คนที่เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมีเจ้าหน้าที่อีกสองคนจากสำนักของเมือง
รองหัวหน้าทีมวังฟูตอบ “หัวหน้าซูบินเรายังไม่ได้ค้นพบอะไรเลย แฮ็กเกอร์คนนี้มีทักษะมากเกินไปและทำความสะอาดแทร็กของเขาแล้ว เราไม่สามารถติดตาม ไอพีจริงของเขาได้ สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้คือรอให้เขาแฮ็คเข้าสู่ระบบของเราก่อน”
ดงซูบินถาม “ถ้าไอหมอนั้นมันเข้ามาอีกครั้ง นายมั่นใจว่าจะติดตามคนร้ายได้ใช่ไหม”
วังฟู คิดอยู่พักหนึ่ง “ ถ้าเขาแฮ็กเข้าไปในเว็บไซต์ของรัฐบาลมณฑล ผมมีความมั่นใจ 80% ในการระบุตำแหน่งของเขา
ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ มีความมั่นใจเหรอ แล้วปัญหาคืออะไร เรารอให้แฮ็กเกอร์ปรากฏขึ้นทันที
วังฟูสามารถบอกได้ว่าดงซูบินกำลังคิดอะไรอยู่ “ผมมีความมั่นใจมาก เพราะเราทั้ง 5 คนกำลังรอเว็บไซต์ของรัฐบาลมณฑล แม้ว่าเราจะไม่สามารถป้องกันเขาจากการแฮ็กได้ แต่ถ้าเขาเจาะเข้าไปในเซิร์ฟเวอร์ของเราอีกครั้งเราทั้ง 5 คนน่าจะสามารถระบุตำแหน่งของเขาได้ แฮ็กเกอร์คนนี้ฉลาดแกมโกงมาก เขาเพิ่งเจาะเข้าไปในเว็บไซต์และจะไม่เจาะเข้าไปในเว็บไซต์ของมณฑลในไม่ช้า นี่เป็นแฮกเกอร์คนเดียวกันที่แฮ็คเข้าเว็บไซต์ของกระทรวงวัฒนธรรมและเว็บไซต์กรมประชาสัมพันธ์ เราไม่แน่ใจว่าเป้าหมายต่อไปของเขาอยู่ที่ไหน”
ดงซูบินถาม “แล้วจะเป็นยังไงถ้าพวกนายแยกกันดูแลแต่ละเว็บไซต์”
“เว็บไซต์ของราชการมันมีเยอะมาก พวกเรามีจำนวนคนไม่เพียงพอแน่ๆ!” สองสัปดาห์ที่แล้ววังฟู ใช้กลยุทธ์นี้เพื่อรอจัดการกับแฮกเกอร์ แต่แฮ็กเกอร์นั้นฉลาดเป็นกรด แฮ็กเกอร์ไม่มีการปรากฏตัวออกมาหรือโจมตีเว็บไซต์ใดๆเลย และกว่าจะรู้ว่าพวกแฮ็กเกอร์มันปรากฏมาแล้วก็สายเกินไป ไม่มีใครกล้าอ้างว่าพวกเขาจะสามารถจับแฮ็กเกอร์โดยใช้กลยุทธ์นี้เว้นแต่แฮ็กเกอร์ตั้งใจที่จะยอมถูกจับเอง”
สำหรับดงซูบินเอง เขาก็ไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับพวกแฮ๊กเกอร์เหล่านี้รวมถึงการทำอาชญากรรมทางไซเบอร์ หลังจากฟังคำอธิบายของวังฟู ดงซูบินก็เริ่มพูดขึ้นมาว่า “ขอโทษทีถ้าฉันพูดอะไรผิดไป ฉันมีคำถามหากเราสามารถทราบได้ว่าเว็บไซต์หรือเซิร์ฟเวอร์ใดที่แฮ็คเกอร์กำลังจะโจมตีและพวกนายเตรียมการไว้ทั้งหมดนายทุกคนจะสามารถระบุตำแหน่งและเข้าจับกลุ่มมันได้ไหม”
วังฟูพยักหน้า “น่าจะมีโอกาสประมาณ 70%”
“และต้องใช้เวลาเตรียมตัวนานมากขนาดไหน?”
“คนที่ต้องทำหน้าที่เตรียมการคือเสี่ยวกวางและ เสี่ยวฮั่นจะเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการกับแฮ็กเกอร์และพวกเขาต้องเตรียมซอฟต์แวร์และรหัสผ่านของผู้ดูแลระบบ ทุกอย่างจะใช้เวลาประมาณ 5 นาทีในการจัดการทั้งหมด”
ทันใดนั้นดงซูบินก็ให้กำลังใจพวกเขา เอาล่ะ! มันก็แค่เรื่องง่ายๆ? ทำไมนายไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ล่ะ!
วังฟูตกใจมาก ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าหัวหน้าซูบินนั้นผ่อนคลาย “หัวหน้าซูบิน 5 นาทีอาจฟังดูไม่นานนัก แต่ถ้าแฮกเกอร์โจมตีเว็บไซต์หนึ่งของแผนกและเขาจะหายไปตามเวลาที่เราเตรียมไว้” 5 นาทีนั้นถือเป็นเวลาที่ยาวนานมากสำหรับแฮ็กเกอร์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
ดงซูบินโบกมือของเขา “เอาล่ะ กลับไปทำงาน. แจ้งให้ฉันทราบทันทีเมื่อแฮ็กเกอร์ปรากฏตัวออกมา!”
“แต่หัวหน้าซูบิน…” วังฟูกลัวว่าหัวหน้าซูบินจะไม่เข้าใจและต้องการอธิบายเพิ่มเติม แต่เมื่อเขาเห็นดงซูบินเดินไปที่คอมพิงเตอร์ที่ด้านหลังของห้องเขาก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาแค่มองไปที่เพื่อนร่วมงานของเขาและยิ้ม เขาคิดกับตัวเอง ถ้ามันง่ายมากพวกเขาคงจะจับแฮ็กเกอร์หลายครั้งในเดือนที่ผ่านๆมาแล้ว! รัฐบาลมณฑลและเว็บไซต์แผนกต่างๆจะไม่ถูกแฮ็กหลายครั้ง แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะคาดเดาได้ว่าเว็บไซต์ใดที่แฮ็คเกอร์จะโจมตี
ดงซูบินกำลังเล่นเกมเรือกวาดทุ่นระเบิดบนคอมพิวเตอร์ที่ด้านหลังห้อง ถ้าเขารู้ว่ามันง่ายมากเขาคงจะอาสาเป็นหัวหน้าทีมมานานแล้ว นี่ไม่ใช่การผลักความรับผิดชอบมาให้เขา แต่เหมือนการมาถวายผลงานให้เขานั้นเอง! ฮะ? แต่ถ้าแฮ็กเกอร์ตัดสินใจที่จะไม่แฮ็กเข้าไปในเว็บไซต์วันนี้ล่ะ? แต่จากพฤติกรรมของแฮ็กเกอร์เป้าหมายของเขาคือรัฐบาลมณฑลหยานไท่ เขาน่าจะโจมตีเว็บไซต์ต่อไปในวันนี้
ดงซูบินนั้งรอได้เพียงคนเดียว เนื่องจากคนอื่นมองไม่เห็นสิ่งที่เขากำลังทำอยู่เขาใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายในการเล่นเกมเรือกวาดทุ่นระเบิดและเล่นเกมไพ่อยู่คนเดียว
1 ชั่วโมงผ่านไป ...
3 ชั่วโมงผ่านไป ...
5 ชั่วโมงผ่านไป ...
ถึงเวลารายงานแล้ว เหลือเพียง 10 ชั่วโมงก่อนถึงเส้นตายที่กำหนดโดยรัฐบาลมณฑล ดงซูบินและทีมของเขาต้องนอนกันที่สำนักงานในคืนนี้ ดงซูบินขอให้ใครบางคนช่วยพวกเขาซื้ออาหารเย็นและพวกเขาทั้งหมดทานอาหารเย็นที่หน้าจอมอนิเตอร์ ในเวลากลางคืนพวกเขาผลัดกันพัก
เมื่อเวลาผ่านไปดงซูบินก็เริ่มกังวลใจขึ้นมา ทำไมแฮ็กเกอร์จึงไม่ปรากฏตัว นี้มันก็ใกล้จะเช้าแล้ว!
เวลาประมาณตี 4 ถึง 5 น. ดงซูบินไม่ทนได้อีกต่อไปและฟุบอยู่ที่โต๊ะหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
หลังจากนั้นครู่หนึ่งมีคนตะโกน "มันมาแล้ว! เว็บไซต์ความปลอดภัยสาธารณะของมณฑล! เสี่ยวหวาง! เสี่ยวฮัน! ตื่นนอน!"
ดงซูบินตื่นขึ้นมาและเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไซเบอร์วิ่งเข้าหาคอมพิวเตอร์ของพวกเขา
วังฟูกำลังพิมพ์บางอย่าง อย่างเร่งรีบ “เสี่ยวฮันพยายามมุ่งความสนใจที่คอมพิวเตอร์ เสี่ยวหวางพยายามระบุตำแหน่งของแฮ๊กเกอร์ และ พยายามอย่าให้แฮ๊กเกอร์รู้ตัว”
ในเวลาต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจไซเบอร์ด้กระแทกโต๊ะ “มันหนีไปแล้ว! มันเร็วมาก!”
เจ้าหน้าที่คนอื่นถอนหายใจ “ฉันจับมันไม่ได้”
"เอาล่ะ!" วังฟูสบถออกมา
ดงซูบินมองดูพวกเขาและกำกำปั้นของเขา “ย้อนกลับ 6 นาที!”
......
......
ฉากเป็นประกายในด้านหน้าของดงซูบิน!
มันคือหัวหน้าหูที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา “ซูบินนายยังเด็กเกินไป”
ดงซูบินถึงกับตกตะลึงและรู้ว่าเขากำลังฝันเมื่อ 6 นาทีก่อนเขายังคงหลับอยู่ เขาลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วและวังฟูกำลังจ้องมองที่หน้าจอของเขา เสี่ยวหวางและเสี่ยวฮั่นกำลังนอนอยู่ที่โต๊ะและเจ้าหน้าที่สองคนจากสำนักเมืองกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้
"ตื่น ตื่น!" ดงซูบินยืนขึ้นแล้วตะโกน
วังฟูถึงกับตกตะลึง “มีอะไรผิดปกติ”
เสี่ยวหวางเสี่ยวฮั่นและคนอื่น ๆ ตื่นขึ้นมาและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ดงซูบินแสร้งทำเป็นกดปุ่มสองสามปุ่มบนแป้นพิมพ์ของเขาและออกคำสั่ง “ไปที่เว็บไซต์สำนักความปลอดภัยสาธารณะของเราตอนนี้! แฮกเกอร์จะเข้าโจมตีเร็ว ๆ นี้!”
วังฟู ตกตะลึง "หัวหน้ารู้ได้อย่างไร?"
ดงซูบินมองเขา:“ทำตามคำสั่งที่ฉันบอกไป!”
"ครับ!" วังฟูและคนอื่น ๆ ไม่กล้าถามดงซูบินต่อ พวกเขากลับไปที่คอมพิวเตอร์ทันทีและเริ่มเตรียมการเพื่อระบุพิกัดและจับกุมแฮ็กเกอร์
ดงซูบินรู้ดีว่าคงไม่มีใครเชื่อเขา“นี้เป็นโอกาสเดียวเท่านั้น หากแฮ็กเกอร์หนีไปเพราะใครก็ตามในหมู่พวกนายที่ไม่ได้เตรียมพร้อมไว้ คนๆนั้นต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้!”
วังฟูและคนอื่น ๆ ไม่กล้าที่ละสายตาจากคอมพิวเตอร์ พวกเขาสงสัยว่าหัวหน้าซูบินกำลังฝันอยู่หรือไม่ เขารู้ได้อย่างไรว่าแฮ็คเกอร์กำลังมา แต่ ดงซูบินเป็นหัวหน้าทีมและพวกเขาจะต้องทำตามคำสั่งของดงซูบินเท่านั้น พวกเขาเตรียมการอย่างรวดเร็วสำหรับกับดักที่ใช้จับแฮ็กเกอร์ พวกเขาตั้งช่องโหว่โทรจันไฟร์วอลล์ ฯลฯ
หลังจากเสร็จสิ้นการเตรียมการทีมรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย
1 วินาที ...
5 วินาที ...
8 วินาที ...
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในจอภาพ วังฟูคิดกับตัวเอง ใครจะคาดเดาได้ว่าแฮกเกอร์จะโจมตีที่ไหน
ดงซูบินตะโกน “ระวังตัว! มันมาแล้ว!”
เสี่ยวฮั่นไม่เชื่อดงซูบินและมองไปที่ดงซูบิน ทันใดนั้นสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น มันเป็นสัญญาณเตือนภัยที่ถูกสร้างขึ้นโดย วังฟู!
ทุกคนตกใจ แฮ็กเกอร์อยู่ที่นี่หรือ เอาล่ะ! แฮ็กเกอร์อยู่ที่นี่จริงๆ!
พวกเขาไม่มีเวลาสงสัยว่าหัวหน้าซูบิน ว่าเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าแฮกเกอร์จะโจมตีที่ไหน วังฟูและคนที่เหลือยืดหลังของพวกเขาและเริ่มพิมพ์กันอย่างรวดเร็ว “เสี่ยวฮันมันยังไม่รู้ตัว อย่าพึงเข้าไปทำอะไรกับมัน รอสักครู่ เสี่ยวหวางมาที่นี่และอย่าให้มันเห็นนาย” วังฟูหันไปหาเจ้าหน้าที่สองคนจากสำนักเมือง “รีบและติดตามแหล่งที่มาของเขา ไม่ต้องสนใจ IP ปลอมทั้งหมด!”
เซียวหวางตะโกนอย่างรวดเร็ว:“บัญชีผู้ดูแลระบบถูกขโมยไป!”
วังฟูกัดฟันและตะโกนออกมาเสียงดัง:“ไม่ต้องสนใจ”
“ข้อมูลบางอย่างกำลังเปลี่ยนแปลง!”
“ไม่ต้องสนใจ พวกนายทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ อย่าปล่อยให้มันรู้ตัว!”
"อึ!" เซียววังอุทาน “มันอาจรู้ตัวแล้ว ตอนนี้มันกำลังรางเส้นทางการเข้าถึงทั้งหมด เราไม่มีเวลาอีกแล้ว!”
วังฟู ตะโกน:“อย่าปล่อยให้มันหนีไป! เสี่ยวฮัน! ถึงตานายแล้ว!”
เจ้าหน้าที่สำนักเมืองกล่าวว่า:“ฝ่ายเราใกล้เสร็จสมบูรณ์! ช่วยถ่วงเวลาไว้อีกสักพัก!”
ดงซูบินไม่สามารถทำอะไรได้ เขาดูเจ้าหน้าที่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อติดตามแฮ็กเกอร์อย่างประหม่า มีโอกาสเดียวเท่านั้น หากเขาพลาดโอกาสนี้ในการจับกุมแฮ็กเกอร์ใครจะรู้ว่าเขาต้องรอนานเท่าไร!
5 วินาที ...
10 วินาที ...
20 วินาที ...
ตำรวจอินเทอร์ไซเบอร์จากสำนักข่าวเมืองก็ทุบโต๊ะของเขาทันที "ฉันทำได้แล้ว! ฉันได้ที่อยู่ของเขามาแล้ว!”
หัวใจของ ดงซูบินเต้นแรงมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “นายช่วยยืนยันได้ไหมว่ามันคือที่อยู่ที่แท้จริงของแฮ๊กเกอร์?”
"ผมแน่ใจ! เขาอยู่ในเขตหยานไท่!”
ดงซูบิน กระแทกแป้นพิมพ์ด้วยความดีใจ “ทำได้ดีมาก!”
วังฟูมุ่งเน้นไปที่การจับแฮ็กเกอร์และไม่ได้คิดมากเกินไป แต่ตอนนี้แฮ็กเกอร์ที่พวกเขาค้นหามาหนึ่งเดือนได้ถูกค้นพบอย่างง่ายดาย วังฟูและคนอื่น ๆ ก็ตกใจ
ดงซูบินพูดอย่างมีความสุข:“หลังจากที่เราจับกุมผู้ชายคนนั้นได้แล้ว ฉันจะพาพวกนายเดินไปรับรางวัลที่สุดยอดนี้!”
วังฟูและคนอื่น ๆ หันกลับมามองดงซูบินง พวกเขาทั้งหมดรู้ว่ามันไม่ใช่ผลงงานของพวกเขา มันคือหัวหน้าซูบินที่จับแฮ็กเกอร์ ไม่มีใครรู้ว่าหัวหน้าซูบินได้เห็นแฮ็กเกอร์จะโจมตีเว็บไซต์ความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลอย่างไร หัวหน้าซูบินเป็นแฮ็กเกอร์ด้วยหรือ!
ดงซูบินหัวเราะ “ที่อยู่ที่แน่นอนของเขาคืออะไร? เราจะไปจับมันก่อนที่มันจะหนีไป!”
เจ้าหน้าที่จากสำนักเมืองตอบ “มันอยู่ที่ถนนชุนชุย, นิคม 1, แปลง 2, หน่วย 303”
เมื่อเจ้าหน้าที่พูดที่อยู่ทุกคนจากสำนักงานความมั่นคงสาธารณะของมณฑลรวมถึงดงซูบินก็ตกตะลึง!
ทุกคนในเขตหยานไท่รู้ว่าอาคารหลักของรัฐบาลมณฑลตั้งอยู่ที่ถนนชุนชุยและที่พักของคณะกรรมการพรรคประจำมณฑลก็มีเช่นกัน! ทุกคนที่อยู่ในบล็อก 2 เป็นผู้นำในการปกครองมณฑล!
แฮ็กเกอร์คือ……สมาชิกคณะกรรมการพรรคในเคาน์ตีหรือสมาชิกครอบครัวคนใดคนหนึ่งของพวกนั้นสินะ