ตอนที่แล้วตอนที่ 10 มนุษย์ไร้หัวใจ 1
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 11 สายสัมพันธ์หัวใจรุ่นแรก 1

ตอนที่ 10 มนุษย์ไร้หัวใจ 2


ตอนที่ 10 มนุษย์ไร้หัวใจ 2

วันนี้ซังยอนอารมณ์ดีมาก ถึงแม้เขาจะมีหนี้สินมหาศาลและอดีตที่เลวร้าย แต่แล้ววันนี้ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เพราะเขาได้ใช้เวลาอยู่กับลูกสาวคนที่รักมากที่สุด เธอได้มาเติมเต็มวันที่แสนเศร้าให้สดใส ถึงแม้วันพรุ่งนี้ชีวิตที่ยากลำบากต้องดำเนินต่อไปอีกครั้ง เขาจะไม่คิดโทษตัวเอง เพราะอย่างน้อยวันนี้ก็ได้รับความสุขอย่างมหาศาล

หลังจากที่ลงจากรถเมล์ก็ไม่ได้กลับบ้านทันที เขาหยิบภาพจากกระเป๋าเงินออกมา มันเป็นภาพที่เขาถ่ายคู่ชินเฮแต่ถูกตัดออกไปส่วนหนึ่ง ในรูปซังยอนหัวเราะอย่างมีความสุขขณะที่จับมือชินเฮ ความจริงแล้วมันเป็นรูปที่มีชินเฮอยู่ตรงกลางและมีคนอยู่ด้านข้างเธอทั้งสองข้าง แต่แล้วเขาตัดภาพไปส่วนหนึ่งให้เหลือแต่ด้านเขาและชินเฮในรูป

แน่นอนส่วนที่ตัดไปคือรูปมียุน เมื่อครั้งที่หยิบรูปขึ้นมา เขาตัดรูปส่วนมียุนออกเพราะอยากลืมความทรงจำที่เจ็บปวดทั้งหมดให้สิ้น

ซังยอนมีความสุขขณะที่มองดูรูป เขานำมือลูบไปที่ภาพ และรู้สึกราวกับได้สัมผัสชินเฮด้วยความทว่า มือของเขาไม่แม้จะไปสัมผัสตรงส่วนขอบที่ถูกตัดออกไป

ซังยอนก้าวช้าลงขณะที่กำลังเดินไปยังห้องเช่าราคาถูก ท้องฟ้าปลอดโปร่งตลอดทั้งวันขณะที่เขาเล่นกับชินเฮ แต่ตอนนี้กลับมืดสนิท เขาต้องผ่านตัวเมืองเพื่อไปยังจุดหมาย ซังยอนเลี่ยงที่จะเดินเท้า เพราะผู้คนส่วนใหญ่ชอบออกมาเพลิดเพลินยามค่ำคืน

ตึก ตึก!

ซังยอนประหลาดใจ เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังอยู่ในหู

ตึก ตึก! ตึก ตึก!

ราวกับว่ามีใครเพิ่มเสียงลำโพงให้ดังสุด เสียงหัวใจเขาเต้นแรงคล้ายกับมาเต้นอยู่ข้างหู

ซังยอนมองไปโดยรอบเพื่อค้นหาแหล่งที่มาของเสียง แต่แล้วก็ไม่พบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใดที่ทำให้เกิดเสียงได้ ส่วนผู้อื่นก็เดินไปตามทางราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงใดทั้งสิ้น แต่ในความจริงผู้คนรอบข้างมองซังยอนอย่างประหลาด ขณะที่เขาสังเกตดูรอบตัว

ตึก ตึก! ตึก ตึก! ตึก ตึก!

เสียงหัวใจเต้นเร็วขึ้น ในที่สุดซังยอนก็ตระหนักได้ เสียงไม่ได้มาจากที่ไหน แต่มันเป็นเสียงหัวใจเขาเอง

“เอื้อก!”

ความเจ็บปวดเริ่มก่อตัวขึ้น มันเป็นความเจ็บปวดที่ทรมานที่สุดคล้ายกับที่เขาเคยเจอ แต่แล้วซังยอนรู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดครั้งนี้ต่างออกไปจากทุกครั้ง

เขาลูบคลำที่หัวใจ ทั้งรู้สึกได้ถึงการเต้นอย่างรวดเร็วผ่านมือที่วางอยู่เหนือหน้าอก ราวกับว่าหัวใจกำลังร้องขอความช่วยเหลือ มันส่งเสียงร้องไห้ออกมาเหมือนกำลังจะแตกสลาย

ตึก!

เขาทรุดเข่าลง เพราะอดทนไม่ไหวอีกต่อไป

“ฮึ้ก – อึ้ก! ฮึ้ก – อึ้ก! ฮึ้ก – อึ้ก!”

เขาหายใจเร็วขึ้น น้ำลายไหลออกจากปาก ทว่าตอนนี้เขาไม่ทราบแล้วว่าตนเองมีอาการเป็นอย่างไร

ผู้คนเริ่มพูดคุยอยู่รอบตัว พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับซังยอน

“เฮ้! นี่คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินมากับเด็กคว้าไหล่ซังยอน ขณะนั้นซังยอนเงยหน้าขึ้น

สายตาเริ่มพร่ามัว และโลกทั้งใบเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว

“ฮึ้ก – อึ้ก! ฮึ้ก – อึ้ก! ฮึ้ก – อึ้ก!”

ท้ายที่สุดเขาอาเจียน ก่อนหน้านี้ไม่นานเขาได้ทานอาหารอร่อยแล้วเล่นกับชินเฮต่อเป็นเวลาสักพักใหญ่ ถึงกระนั้นเขาอาเจียนอาหารที่ได้กินไปทั้งหมดออกมา

เขาได้ยินเสียงคนตะโกนโวยวายอยู่รอบตัว ผู้คนเริ่มขยับห่างจากเขาอย่างลนลาน

'มันรู้สึกแปลก ๆ’

สติกำลังจางหายไป แต่เขาก็ยังรับรู้ถึงความจริงที่ว่า มีบางอย่างผิดปกติ

'เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วน่ะ?'

ความเจ็บนี้ควรหายไปตั้งนานแล้ว โดยปกติมันจะกินเวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่ทำไมครั้งนี้ความเจ็บปวดยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่อง

ขณะนั้นซังยอนตระหนักถึงบางสิ่ง

'ในที่สุดมันแตกสลาย'

หัวใจของเขาไม่ได้แค่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันกำลังร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ มันเป็นความตายของหัวใจ มันเป็นระฆังที่เป็นลางไม่ดีที่เตือนถึงจุดจบของชีวิตเขา

“บ้าเอ้ย!”

บ้าม!

เขาสบถออกมาด้วยความสิ้นหวัง ทั้งยังคงได้ยินผู้คนกรีดร้องอยู่รอบตัว

“เฮ้! เฮ้! ตื่นขึ้นสิ!”

มีคนกำลังเขย่าร่างเขา ขณะนั้นมันเป็นช่วงเวลายากลำบากที่จะพูดออกไป จิตใจซังยอนเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“เก้าหนึ่งหนึ่ง! ใครก็ได้โทรเรียกเก้าหนึ่งหนึ่งเดี๋ยวนี้!”

ยังคงมีพลังงานวุ่นวายอยู่รอบตัว ดูเหมือนว่าผู้คนเริ่มรับรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น และเริ่มตื่นตระหนก ขณะนั้นก็มีผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาเก้าหนึ่งหนึ่ง

‘ไม่!’

ซังยอนข่มใจตัวเอง

‘เต้น! ต้องเต้นต่อสิ! ฉันยังอยากให้แกเต้นต่อไป!’

เขายังตายตอนนี้ไม่ได้ อย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องชำระหนี้ให้หมดสิ้น หากเขาตายตอนนี้หนี้จำนวนมหาศาลจะถูก "สืบทอด" ให้ชินเฮทันที ชินเฮไม่ทราบวิธีการยกเลิกรับมรดก หนี้สินทั้งหมดจะตกเป็นของเธอโดยปริยาย

'จะให้มันเกิดขึ้นไม่ได้!'

เขาควรบอกเรื่องนี้ให้ผู้อำนวยการมูลนิธิเด็กกำพร้ารับรู้

‘เราไม่ได้อยากมีเวลามากมายอะไร! แต่แค่อยากแน่ใจว่าหนี้ทั้งหมดจะไม่ถูกส่งต่อให้ชินเฮ...! ’

เขารู้สึกเหมือนกำลังจะตาย แต่ยังคงเอาแต่คิดถึงเรื่องอนาคตชินเฮ

เสียงเต้นหัวใจที่เคยดังขึ้นกลับจางหายไป มันเคยเต้นอย่างบ้าคลั่ง แต่ตอนนี้มันเริ่มช้าลง ซังยอนรู้ว่าหัวใจเขาจะไม่กลับสู่สภาวะปกติอีกแล้ว เขาดับเปลวไฟแห่งความหวังลงและทุกอย่างก็ได้หยุดชะงัก

‘อ้าก!’

ซังยอนมีสัญชาตญาณ ว่าหัวใจจะไม่กลับมาเต้นอีกครั้ง

‘ขอสัญญา... ว่าจะรีบกลับมาพบก่อนที่จะ...’

จังหวะหายใจเริ่มช้าลงจนหยุดเต้น

'ยัง ... เรายังอยากเห็นชินเฮเป็นครั้งสุดท้าย'

อย่างน้อยที่สุดความคิดนั้นก็ทำให้เขาสบายใจขึ้น เขารู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของลูกสาว ทั้งยังเข้าใจอย่างถ่องแท้ในความทรงจำที่มีทั้งเสียงและภาพของลูกสาวปรากฏอยู่ เธอคือนางฟ้าคนสุดท้ายสำหรับเขา ที่หลงเหลืออยู่ในโลกนี้

“ชิน...เฮ”

เขาพูดชื่อกำลังคำนึงถึงอยู่ในความคิด

“เฮ้! เฮ้!”

ชายคนหนึ่งเขย่าร่าง แต่แล้วตอนนี้ร่างเขาคล้ายกับท่อนซุงที่ไร้ความรู้สึกใด ราวกับเป็นไผ่บางเบาที่หักเหไปตามลมร่างกายซังยอนสูญเสียพลังทั้งหมด

ตึก ตึก!

ราวกับหัวใจกำลังหมดแรง หัวใจซังยอนเต้นอย่างหนักแล้วกำลังหยุดเคลื่อนไหว ท้ายที่สุดมันเงียบและสงบลง

หลังจากวันนั้น หัวใจซังยอนไม่เคยเต้นอีกเลย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด