GE489 หญ้าฝังโลหิต (ฟรี)

สองชายชราหลิงหนานไม่กล้าโกหกหนิงฝาน แม้ว่าเรื่องราวความเป็นมาจะยาว ทั้งสองก็เล่าให้ฟังจนหมด

หากกล่าวโดยสรุปแล้ว เหตุผลที่สองชายชราถูกตามล่า เพราะสองชายชราออกตามหาสมบัติ กระทั่งพบกับกลุ่มปราณสังหารที่รุนแรง เมื่อเข้าไปในนั้น ชายชราทั้งสองกลับถูกนำไปยังสถานที่แห่งหนึ่งโดยบังเอิญ สถานที่แห่งนั้นคือโลกจักรวาลเล็กแห่งหนึ่ง เต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณซึ่งอาจมีสมบัติโบราณเก็บซ่อน

ส่วนลึกของสถานที่แห่งนั้นมีกลิ่นอายของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงที่ทรงพลังหลายจุด

การปรากฏตัวของสองชายชราที่มีกลิ่นอายที่ต่างออกไป ทำให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นรู้ตัว หนึ่งในเจ้าของกลิ่นอายเหล่านั้นกล่าว

“พวกเจ้าไสหัวออกไปซะ ไม่อย่างนั้นตาย!”

เจ้าของเสียงผู้นั้นกล่าวโดยไม่ให้เกียรติสองชายชรา แต่ด้วยในโลกใบนั้นมีผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังอยู่หลายคน ทำให้สองชายชราหวั่นเกรง สองชายชราหวั่นเกรงและไม่กล้ามุ่งเข้าไปต่อ แต่ทั้งสองจะไม่ยอมจากไปมือเปล่า จึงออกค้นหาสมบัติและสิ่งล้ำค่าที่อาจจะมีในบริเวณขอบนอก

ทั้งสองไม่พบสิ่งใด มีเพียงวัชพืชไร้ค่าเท่านั้น

ชายชราทั้งสองจึงตัดสินใจเก็บวัชพืชไร้ค่ากลับมาด้วย แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะการเก็บวัชพืชกลายเป็นการยั่วยุผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น ซึ่งผู้ที่ปรากฏตัวและทะยานเข้าหาสองชายชราคือสตรีผมแดงคนหนึ่ง

สิ่งที่ทำให้สองชายชราตกใจ คือสตรีผมแดงทรงพลังกว่าทั้งสองมาก และที่สำคัญ ดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆในโลกใบนี้จะเป็นสตรีทั้งหมด!

“ทาสโลหิตรับคำสั่ง! ใครก็ตามที่ขโมยสมุนไพรไป ฆ่าพวกมันโดยไม่มีข้อยกเว้น!”

ผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยกกล่าว สองชายชราตกตะลึง เหตุใดการเก็บวัชพืชไร้ค่าจึงทำให้ถูกสังหาร หากกขโมยสมุนไพรล้ำค่าก็ว่าไปอย่าง นับเป็นคำสั่งฆ่าที่ไร้เหตุผล

แต่ถึงสองชายชราจะบ่นกล่าวไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสตรีผมแดงและผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆได้ไล่ตามมาแล้ว

เมื่อมุ่งออกจากโลกใบนั้นได้ สองชายชราได้ทำลายประตู ปิดกั้นไม่ให้คนอื่นๆออกมาได้ แต่ในขณะเดียวกัน สตรีผมแดงกลับผ่านประตูออกมาได้

เมื่อสองชายชราเห็นว่ามีเพียงสตรีผมแดงที่ออกมาได้ และเห็นว่านางอยู่เพียงขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นกลาง ทำให้สองชายชราคิดว่าน่าจะเอาชนะนางได้ไม่ยาก แต่นางกลับแข็งแกร่งกว่าที่พวกมันคิดเอาไว้มาก จนพวกมันไม่อาจรับมือนางได้

วิชาลับของนางเป็นวิชาที่ทรงพลัง แม้สองชายชราจะทุ่มสุดกำลังก็ยังรับมือนางไม่ได้ ซ้ำยังบาดเจ็บหนักจนต้องหนีเอาชีวิตรอด และสุดท้ายก็ได้มาพบกับหนิงฝาน...

“คาดไม่ถึงว่าที่นั่นจะมีผู้เชี่ยวชาญไร้แบ้งแยกอยู่ การที่พวกเจ้าหนีออกมาจากที่นั้นได้นับเป็นเรื่องที่โชคดี” หนิงฝานกล่าว

“โชคดี? หากไม่ได้พบสหายเต๋า พวกข้าคงถูกนางสังหารไปแล้ว… ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าสหายเต๋าชื่อว่าอะไร ความแข็งแกร่งระดับท่าน พวกข้าไม่เคยได้ยินกิตติศัพท์มาก่อน หรือสหายเต๋าจะไม่ใช่คนของโลกพิรุณ?”

ชายชราทั้งสองสงสัยในตัวตนของหนิงฝาน เพราะความแข็งแกร่งระดับนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ทั้งสองจะไม่เคยได้ยิน

“ข้ามีนามว่าซัวหมิง...”

“ที่แท้ท่านมีนามว่าซัวหมิง นับเป็นวาสนาที่พวกข้าได้พบ… พวกข้ามีสิ่งของตอบแทนที่ท่านช่วยชีวิตของพวกเราไว้”

สองชายชรานำโอสถรักษาออกมาใช้เพื่อสะกดอาการบาดเจ็บ ก่อนจะนำกล่องที่บรรจุสมุนไพรแสนปีออกมา 5 กล่อง ยื่นให้กับหนิงฝาน

“สมุนไพรแสนปี!” ซูหยานอุทาน หมิงเชว่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ราวกับอยากกินพวกมันเดี๋ยวนี้

สมุนไพรแสนปีคือสมุนไพรหลักที่ใช้ปรุงโอสถผันแปรที่ 7 เป็นสิ่งล้ำค่าของผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยก แต่สองชายชรากลับกล้ามอบให้หนิงฝาน

“กระเป๋าของพวกข้าหายไประหว่างต่อสู้ จึงเหลืออยู่เพียงสมุนไพรพวกนี้ ถือซะว่าพวกมันเป็นสิ่งตอบแทนที่สหายเต๋าชีวิตของพวกข้าเอาไว้… แต่หากสหายเต๋ายังไม่พอใจ ในอนาคตเชิญมาที่ ‘ศาลาเทพในตำนาน’ แม้ว่าพวกข้าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญไร้สังกัด แต่มีโอกาสได้ร่วมก่อตั้งขุมกำลังแห่งนั้นขึ้นในแคว้นกลาง หากเป็นที่นั่น สมควรมีสิ่งที่จะทำให้สหายเต๋าพึงพอใจอยู่”

แม้สมุนไพรแสนปีจะล้ำค่า แต่หากเทียบกับชีวิตของทั้งสองแล้วย่อมไม่อาจเทียบได้

หนิงฝานจ้องมองสองชายชราพลางรับกล่องสมุนไพรมา หนิงฝานสัมผัสได้ถึงความกลัวของสองชายชรา ทำให้ทั้งสองยอมนำสมุนไพรล้ำค่าออกมาให้

“จะว่าไป ข้าขอดูวัชพืชที่พวกท่านเอาออกมาจากโลกใบนั้นได้หรือเปล่า?” หนิงฝานกล่าวถาม

“สหายเต๋าอยากดูเหรอ?”

“มันเป็นได้แค่วัชพืช ไม่ใช่สมุนไพรใดๆ ซ้ำยังเป็นเหตุที่ทำให้ถูกไล่ล่าเอาชีวิต ถึงมันไม่ใช่สมุนไพร แต่มันก็อาจจะเป็นสิ่งล้ำค่าที่พวกข้าไม่รู้จัก บางทีสหายเต๋าอาจรู้ว่ามันคืออะไร?”

ในเมื่อสองชายชราไม่รู้ว่ามันคืออะไร หากหนิงฝานต้องการ ชายชราก็พร้อมจะมอบให้

เมื่อสองชายชรานำหญ้าที่มีสีแดงเหมือนโลหิตออกมา หนิงฝานขมวดคิ้วทันที เพราะเขารู้ว่ามันคืออะไร

สองชายชราสังเกตุเห็นสีหน้าของหนิงฝาน เห็นหนิงฝานประหลาดใจ และหยิบวัชพืชที่ว่าไปดูอย่างละเอียด

“สหายเต๋าซัวรู้หรือเปล่าว่ามันคืออะไร?”

“สิ่งนี้ไม่เป็นประโยชน์กับพวกท่าน”

สองชายชรารู้ความหมายของหนิงฝาน จึงไม่กล่าวถามเรื่องวัชพืชนั้นต่อ… เมื่อหมดเรื่องพูดคุยแล้ว สองชายชราก็กล่าวลา เพื่อหาสถานที่เก็บตัวรักษาอาการบาดเจ็บ

ก่อนสองชายชราจะจากไป หนิงฝานได้ถามเรื่องตำแหน่งของโลกใบนั้น แต่จากคำบอกเล่าของทั้งสอง ดูเหมือนทางเข้าจะถูกทำลายจากการต่อสู้ที่รุนแรง จนไม่อาจผ่านเข้าไปได้อีก จึงเป็นไปไม่ได้ที่หนิงฝานจะเข้าไปในนั้นได้

เมื่อสองชายชราจากไป หนิงฝานนำวัชพืชที่ได้ออกมาจากกระเป๋า ให้ผู้ติดตามของหมิงเชว่ลงไปอยู่ใต้ท้องเรือ เหลือเพียงตัวเขา ซูหยาน และหมิงเชว่

“นายท่านรู้เหรอว่าพวกมันคืออะไร?” การที่หนิงฝานไล่คนอื่นๆไป ซูหยานรู้แล้วว่าวัชพืชนั่นไม่ธรรมดา

“หญ้าต้นนี้ไม่ใช่สมุนไพร ไม่ได้มีรสชาติอร่อย แต่ข้ารู้ว่ามันไม่ธรรมดา!” หมิงเชว่สัมผัสได้ถึงพลังที่อัดแน่นอยู่ภายใน

“ใช่… หญ้านี้ไม่ธรรมดา นามของมันคือ ‘หญ้าฝังโลหิต’ เป็นของหายากในสมัยโบราณ ไม่ใช่สมุนไพร ไม่ได้มีปราณสมุนไพร แต่เป็นของล้ำค่าสำหรับผู้ที่ฝึกในในเส้นทางตามวิถีสังหาร ถ้าข้าเดาไม่ผิด โลกที่สองชายชรานั่นบังเอิญเข้าไป เป็นสถานที่ที่ผู้เชี่ยวชาญฝึกฝนตามเส้นทางของการสังหารอาศัยอยู่ และสิ่งที่ใช้ยกระดับพลังของพวกมัน คือหญ้าต้นนี้… สตรีผมแดงที่ข้าจับตัวมาไม่ธรรมดา บางทีโลกใบนั้นอาจไม่ธรรมดาอย่างที่คิด”

หนิงฝานเก็บหญ้าไปพลางกล่าว “ทางเข้าที่นั่นถูกทำลาย เราคงเข้าไปในนั้นไม่ได้… ยามนี้พวกที่อยู่ในนั้นอาจไม่รู้ว่าสตรีผมแดงถูกข้าจับตัวมา ไม่มีทางที่พวกมันจะว่าเป็นฝีมือเรา”

ยามนี้สตรีผมแดงกลายเป็นกระถางขัดเกลาอันดับหนึ่งของหนิงฝาน นางไม่มีทางรอดไปจากมือหนิงฝาน

ยังเหลือเวลาอีก 3 วันกว่าจะเดินทางถึงเกาะอสูร หนิงฝานพักอยู่ชั่วครู่ เพื่อเตรียมใช้วิชาคารมเพื่อล้วงเอาความลับจากสตรีผมแดง

แต่ในชั่วขณะนั้น กลุ่มปราณปีศาจที่ทรงพลังปรากฏขึ้นบนท้องนภา แล้วแพร่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว

ผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นกลางปรากฏออกมาจากกลุ่มปราณปีศาจ หนิงฝานขมวดคิ้ว เพราะผู้ที่มามีกลิ่นอายเดียวกันกับผู้ที่ต้องการสังหารเขา

“มันแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งกว่าสตรีผมแดง และกลิ่นอายของมันก็ไม่ใช่คนจากโลกพิรุณ!” ซูหยานขมวดคิ้ว

“มันคือคนเดียวกันกับที่แผ่เจตนาสังหารใส่ข้า และไม่ใช่ผู้ที่สองชายชราหลิงหนานไปยั่วยุไว้… หยานเอ๋อร์ เจ้าคอยปกป้องเรือ ข้าจะไปจัดการกับมันเอง”

หนิงฝานเหยียบย่างนภาเข้าหาผู้ที่มา ลักษณะของคนผู้นั้นเป็นบุรุษที่ผอมบาง ในมือถือป้ายคำสั่งสังหาร มุ่งตรงมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

การปรากฏตัวของมันนับว่าเกินคาด เพราะจากระยะทาง หนิงฝานคาดว่าสมควรใช้เวลาหลายเดือนกว่าที่มันจะมาถึง

แต่นี่ผ่านไปแค่ 1 วัน มันก็มาถึงตัวเขาแล้ว ดูเหมือนมันมีวิธีเดินทางไกลอยู่

นั่นยิ่งทำให้หนิงฝานอยากรู้ว่าเพราะเหตุใดมันถึงทุ่มทรัพยากรมากขนาดนั้นเพื่อตามล่าเขา

เมื่อมันเหลือระยะห่างจากหนิงฝานหมื่นจ้าง มันหยุดฝีเท้าแล้วเพ่งมองหนิงฝาน

“ข้าได้รับคำสั่งจากกษัตริย์เนี่ยให้มาสังหารเจ้า ข้ามีนามว่า เต้าเหยียน ตัวเจ้าที่เป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณไม่ควรค่าให้ข้าลงมือ จงฆ่าตัวตายเองซะ!”

มันยืนเอามือไพล่หลัง หลับตาเพื่อรอให้หนิงฝานฆ่าตัวตาย

สำหรับมันแล้ว มันเป็นถึงองครักษ์ที่ทรงพลังของหานเนี่ยเทียน บรรลุขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นกลาง แต่หนิงฝานเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณที่ต่ำต้อย ไม่คู่ควรให้ลงมือ จึงดูถูกเหยียดหยามหนิงฝาน

“กษัตริย์เนี่ย!” แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา แค่นั้นก็ทำให้เขารู้แล้วว่าทำไมมันถึงอยากจะสังหารเขา นั่นเพราะหานเนี่ยเทียนส่งมันมาฆ่าเขา เพราะฉะนั้น เขาต้องมันฆ่าให้ได้

*ตูม!*

หนิงฝานปลดปล่อยแรงกดดันที่รุนแรงจนทำให้มันดวงตาเบิกกว้างด้วยตกตะลึง

แรงกดดันที่หนิงฝานเปล่งออกมาเหนือชั้นกว่ามันมาก เพราะระดับโลหิตที่เหนือชั้นกว่า จนทำให้ปราณปีศาจในร่างของมันถูกสะกดไปไม่น้อยมาก

หนิงฝานก้าวเท้าไปเบื้องหน้า แรงกดดันที่หนักอึ้งราวกับภูเขายักษ์กดทับร่างของมัน มันรู้ทันทีว่ามันไม่อาจต้านรับแรงกดดันของหนิงฝานได้

“เจ้าไม่ใช่ขอบเขตประสานวิญญาณ!”

เต้าเหยียนตกตะลึงและหวาดกลัว เพราะแรงกดดันและเจตนาสังหารของหนิงฝาน ตรึงอยู่บนร่างของมัน ราวกับหวังจะสังหารมันให้ตาย!...