ไซตามะต่างโลก Ep.29 - พลจัตวาไซตามะ!
ไซตามะต่างโลก Ep.29 - พลจัตวาไซตามะ!
“งั้นแล้วเธอรู้เรื่องนี้รึเปล่า”
นาวาเอกเนซูมิยักไหล่ “ว่าถ้าโจรสลัดคือความชั่วร้าย เช่นนั้นการลักขโมยก็ถือว่าเป็นความชั่วร้ายด้วยเหมือนกัน เธอบอกว่าทำไมทหารเรือไม่ไปจับโจรสลัด นั่นก็เพราะเราต้องมีการรวบรวมหลักฐานมาก่อนไม่ใช่รึไง? หลักฐานอันไหนรวบรวมได้ครบก่อน ก็ต้องจับคนๆนั้นก่อนสิ ดูเหมือนว่าความคิดเธอจะมีปัญหานะ นางแมวขโมย จิจิจิจิ”
“ก็เห็นๆกันอยู่ว่าปัญหามากมายที่เกิดขึ้น นั่นแหละคือหลักฐาน แต่คุณ ..”
นามิตะโกนใส่เนซูมิ “แต่คุณก็ยังจ้องจะจับผิดแต่กับฉัน คนตัวเล็กๆที่ขโมยของมาจากพวกโจรสลัด แถมยังจะยึดมันไปทั้งหมด นี่มันไม่ใช่เป็นการรังแกกันรึไง?”
“จิจิจิ อย่ามาพูดทำเหมือนกับว่าตัวเองสูงส่งนักเลย”
นาวาเอกเนซูมิแสยะยิ้ม ยกมือปาดจมูก “อย่าลืมสิว่าเธอน่ะเป็นขโมย แล้วทหารเรือมาจับขโมย นี่มันมีอะไรผิดปกติรึไง? ถ้าให้พูดตามที่เธออ้าง ไม่ให้จับกุมตัวเล็กๆ แล้วจะให้พวกเราไปจับกุมตัวใหญ่อย่างสี่จักรพรรดิรึไง? อารอนน่ะ จะถูกจับกุมเมื่อไหร่มันก็ขึ้นอยู่กับเวลา ไม่ใช่เรื่องที่นางแมวอย่างเธอจะเข้ามาสอด จิจิจิจิ”
“แก-”
นามิถูกหยุดด้วยคำกล่าวของนาวาเอกเนซูมิ ไม่อาจหาเหตุผลมาโต้แย้งกับเขาได้
เบื้องหลังนามิ โนจิโกะเห็นท่าไม่ดี จึงได้แต่หันไปพึ่งความหวังสุดท้ายของเธอ
“สุภาพบุรุษทหารเรือ!”
โนจิโกะหมุนตัวกลับ ตะโกนไปทางไซตามะ “ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเถอะ! เงินนั่นของนามิ มันมีไว้เพื่อไถ่หมู่บ้าน …”
“ฉันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ”
ไซตามะลุกจากที่นั่ง เพียงประโยคแรกก็ทำให้จิตใจของโนจิโกะดิ่งวูบ “เท่าที่ฉันได้ยินมาจนถึงตอนนี้ ในคำพูดของเขามันไม่มีปัญหาอะไรเลย การลักขโมยคือความชั่วร้ายจริงๆ และถ้าเจ้าของไม่ยินยอมมอบให้ ก็ใช่ มันควรจะถูกส่งกลับไปยังรัฐบาลโลก”
ประกายแห่งความหวังในแววตาของโนจิโกะค่อยๆหมองลง
นั่นสินะ ..
เขาเองก็เป็นทหารเรือเหมือนกันนี่นา …
ถ้าเป็นเรื่องที่ผิด แล้วเขาจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือได้ยังไง?
ฉันมันโง่เอง
“ยังไงก็ตาม”
เมื่อก้าวออกมาจากภายในบ้าน หัวล้านของไซตามะก็สะท้อนเข้ากับแสงอาทิตย์ สาดประกายเจิดจรัส“เจ้าคนที่ชอบทำเสียง ‘จิจิ’ นี่ก็เป็นความชั่วร้ายเหมือนกัน ฉะนั้นเขาย่อมไม่มีคุณสมบัติที่จะสั่งสอนเธอ”
‘สมบัติแห่งความชอบธรรม’
‘ออกปฏิบัติการ!’
“พอได้แล้วนาวาเอกเนซูมิ”
ไซตามะวางมือลงบนไหล่นามิ ผลักเธอไปด้านหลัง “นายเองก็มีความผิดติดตัวอยู่ไม่ใช่รึไง ถึงแม้ว่าการจับกุมนายจะไม่อยู่ในคำร้องภารกิจ แต่ในฐานะฮีโร่และกองทัพเรือเหมือนกัน ฉันคงยอมให้นายก่อความวุ่นวายไปมากกว่านี้ไม่ได้”
“แกเป็นใครกัน”
นาวาเอกเนซูมิเดิมทีไม่รู้จักไซตามะ เขามองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย “รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร? ฉัน นาวาเอกเนซูมิ แต่แกมันเป็นคนพลเรือนหัวล้านธรรมดาๆ .. อาเร๊ะ? หัวล้าน … ?”
กล่าวถึงจุดนี้ นาวาเอกเนซูมิก็ตะลึงลาน เริ่มบังเกิดความไม่มั่นใจ “เดี๋ยวก่อน … แกชื่ออะไรนะ?”
ไซตามะยกนิ้วโป้งเสยชี้เข้าหาตัว เอ่ยตอบกลับไป “ฉันชื่อไซตามะ แล้วก็ไม่ใช่พลเรือนธรรมดา แต่เป็นฮีโร่”
“ชอบประกาศตัวว่าเป็นฮีโร่ … แถมยังหัวล้าน …”
เมื่อคุณสมบัติทั้งหมดถูกรวมเข้าด้วยกัน ร่างเงาของคนๆหนึ่งก็ทับซ้อนลงกับคนเบื้องหน้าทันที “ท่าน .. ท่านคือผู้ดูแลโร๊คทาวน์ พลจัตวาไซตามะ!!”
ไซตามะพยักหน้า “เออ นั่นฉันเองแหละ”
คำตอบแสนเรียบง่าย น้ำเสียงที่เปล่งก็อ่อนโยน
ทว่านามิกับโนจิโกะที่อยู่เบื้องหลัง กลับเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะมันไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าชายที่มีใบหน้าเกียจคร้านคนนี้ จะมียศเป็นถึงพลจัตวาจริงๆ!
ต้องรู้นะว่านั่นคือยศสูงสุดที่ทหารเรือสาขาย่อยสามารถเอื้อมถึงได้!
แล้วเขาอายุเท่าไหร่กัน?
40?
30?
ไม่ใช่! ต้องหนุ่มกว่านั้นแน่นอน
หากด้วยอายุเท่านี้แต่กลับสามารถขึ้นเป็นพลเรือจัตวาได้ ถ้างั้นบางทีในอนาคตอันใกล้ ระดับพลเรือเอกแห่งศูนย์บัญชาการใหญ่ อาจไม่ใช่แค่ความฝัน!
นามิทำใจเป็นเวลานาน ก็ยังไม่เต็มใจจะเชื่อ “นี่นาย .. เป็นทหารเรือจริงๆน่ะหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
ไซตามะหันกลับมาพูดด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า “แต่เพื่อให้อะไรๆมันชัดเจน ขอย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่ใช่พวกชอบโชว์”
เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของไซตามะดูง่วงเหงาและอ่อนแอ แต่ตอนนี้ เมื่อยืนอยู่เบื้องหลังเขา มันกลับให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างคาดไม่ถึง
“พลจัตวา ...”
หน้าผากนาวาเอกเนซูมิเริ่มผุดเม็ดเหงื่อหยดย้อยลงมา พูดด้วยท่าทีแข็งทื่อ “กระผมไม่ทราบมาก่อนว่าท่านเอง ก็ได้รับหลักฐานให้มาจับกุมนางแมวขโมยนามิ ...”
“โอ้ ไม่ใช่หรอก”
ไซตามะโบกมือด้วยดวงตาดั่งปลาตาย เอ่ยตอบกลับไป “แต่ฉันมาที่นี่เพื่อแก้ปัญหาเรื่องโจรสลัดอารอน แล้วฉันก็จะมาพาตัวนายกลับไปด้วย”
หัวใจของเนซูมิกระตุกวูบ!
พาฉันกลับไป?
“อย่า .. อย่าล้อเล่นนะ!”
เนซูมิเริ่มตื่นตระหนก “ถึงแม้ว่าแกจะยศสูงกว่าฉัน แต่มันก็แค่ระดับเดียวเท่านั้น! ย่อมไม่มีคุณสมบัติที่จะจับกุมตัวฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต! ยิ่งไปกว่านั้นแกเองก็ไม่มีอะไรที่จะใช้พิสูจน์ถึงสถานะเลยไม่ใช่รึไง? ใครจะรู้ บางทีแกอาจเป็นพลจัตวาไซตามะตัวปลอมก็ได้ รู้รึเปล่าว่าการปลอมตัวเป็นทหารเรือ ถือว่าเป็นอาชญากรรม และฉันสามารถฆ่าแกตอนนี้ได้เลย!”
มีแต่ต้องพูดแบบนี้ออกไป
เพราะหากไม่ตัดสินใจลงมือทำตอนนี้ หากถูกจับตัวกลับไป เนซูมิรู้ดีกว่า ย่อมไม่มีโอกาสที่จะรอดพ้นอีกแล้ว
ราชาปีศาจหัวล้าน , หมัดเดียวจอดแล้วยังไง?
ฉันไม่มีทางถูกหลอกด้วยฉายานี้หรอก!
ตัวฉันจะต้องรีบแก้สถานการณ์ในตอนนี้ให้เร็วที่สุด!!!
“ทหารทุกคนจงฟัง!”
ในหัวใจของนาวาเอกเนซูมิบังเกิดความคิดร้าย เขาสั่งการทหารใต้บังคับบัญชาอย่างไร้ความปราณี “เจ้าหมอนี่ จริงๆแล้วเป็นโจรสลัดที่คิดปลอมตัวเป็นท่านพลจัตวา นี่ถือว่าเป็นอาชญากรรมร้ายแรง! พวกแกจงรีบยิงมัน ฆ่ามันให้ฉันซะ!”
ด้วยคำสั่งนี้ ในความคิดของเนซูมิ วินาทีต่อไปไซตามะย่อมถูกประหาร
แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร เพราะในหัวใจของผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนล้วนตระหนักได้ถึงความผิดในจิตใจ
แน่นอน ทั้งหมดล้วนล่วงรู้ถึงความจริงที่ว่านาวาเอกเนซูมิกับอารอนสมรู้ร่วมคิดกัน
ยิ่งไปกว่านั้น จากบทสนทนามาจนถึงตอนนี้ มันก็แทบจะมั่นใจได้แล้ว ว่าคนตรงหน้าพวกเขา คือนายพลจัตวาไซตามะแห่งโร๊คทาวน์ แล้วพวกเขาจะไปกล้ายิงใส่ไซตามะได้ยังไง?
เพราะท้ายที่สุดนี้ ความผิดตามกฏหมายของพวกเขามันก็แค่ถูกส่งเข้าคุกเท่านั้น
แต่หากยิงเจ้าหน้าที่ทหารเรือ พวกเขาจะถูกมองว่าเป็นกบฏ และถูกจะต้องถูกจับส่งไปประหาร!
“นี่ .. พวกแกมัวทำอะไรกันอยู่!”
เนซูมิพบว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง ในหัวใจฟุ้งไปด้วยความอลหม่าน “ทำไมถึงไม่ยิงออกไป! อาชญากรยืนอยู่ตรงหน้าแล้วนะ! รีบจัดการมันให้ฉันเร็วเข้า!”
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเนซูมิจะตะโกนมากเท่าไร ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ตัดสินใจแน่วแน่ ว่าจะไม่ยิงไซตามะ
เสียงร่ำร้องของเนซูมิเองยิ่งนานก็ยิ่งอ่อนโทรมลง และในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าโอกาสสุดท้ายได้ถูกพัดพาหายไปกับกระแสน้ำแล้ว
ปุก …
เสียงหัวเข่ากระแทกลงกับพื้น เนซูมิเริ่มร้องไห้ออกมา
ชาวบ้านและทหารเรือต่างจ้องมองเขาเป็นสายตาเดียว
เป็นสายตาที่รับรู้ได้ว่า คนๆนี้ได้จบสิ้นแล้ว ….
ไซตามะเดินออกไปด้วยสีหน้าว่างเปล่าดังเดิม “เอาล่ะๆ หยุดร้องได้แล้ว ฉันจะพาตัวนายกลับไป หลังจากที่แก้ปัญหาเรื่องอารอน โอ้ ขอบอกก่อนนะว่าอย่าคิดหนีซะล่ะ”
‘อารอน … ’
จริงสิ!
การบุกมายังสวนส้มนี่ แท้จริงแล้วเป็นอารอนที่ขอให้เขามานี่นา!
ตามคำพูดของอารอน ดูเหมือนว่านางแมวขโมยตัวน้อยนี่จะเก็บเงินได้เกือบครบ 100 ล้านเบรีแล้ว!
เงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ ใครบ้างเล่าจะไม่อยากได้!
ถ้าใช้ประโยชน์จากมัน บางทีฉันอาจจะสามารถรอดชีวิตไปก็ได้!
“โปรด .. โปรดรอก่อนพลจัตวาไซตามะ”
นาวาเอกเนซูมิยืนขึ้น ชี้นิ้วไปทางนามิที่อยู่ถัดออกไป “นางหัวขโมยนั่น! เธอแอบขโมยเงินจากที่ต่างรวมๆแล้วเกือบตั้ง 100 ล้านเบรี! ตราบใดที่ท่านปล่อยกระผมไป กระผมจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และเงินทั้งหมดนั่นจะตกเป็นของท่านเพียงผู้เดียว!”
