ไซตามะต่างโลก Ep.28 - ของที่ถูกขโมย
วันนี้ลง 2 ตอน
ไซตามะต่างโลก Ep.28 - ของที่ถูกขโมย
“ถ้านายแข็งแกร่งถึงขนาดนั้นจริงๆ ฉันก็อยากจะขอร้องเพิ่มอีกสักหน่อย”
นาจิโกะเช็ดริมฝีปากของเธอ เค้นรอยยิ้มกระอักกระอ่วน “มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะขอร้องนาย … มีผู้หญิงคนหนึ่งในอารอนปาร์ค เธอเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวในกลุ่มโจรสลัด ชื่อว่านามิ เธอยอมรับใช้อารอนเพื่อผลประโยชน์ของหมู่บ้าน ถ้านายเจอเธอ ได้โปรดอย่าทำร้ายเธอนะ”
ไซตามะพยักหน้า “อา ฉันจะจำเอาไว้”
“งั้นแค่นี้ฉันก็โล่งใจแล้ว”
โนจิโกะลูบคางของเธอ หรี่ดวงตาแคบลงพลางครุ่นคิด “อาาา การมีผู้ชายที่พึ่งพาได้แบบนี้นี่มันรู้สึกดีจริงๆ”
ระหว่างสนทนา เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นจากประตู
“โนจิโกะ ฉันกลับมาแล้ว”
ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าอันคมชัด สาวผมสีส้มปรากฏตัวขึ้นหน้าประตู “เหมือนว่าฉันจะได้ยินเสียงผู้ชายเลยนะ อย่าบอกนะว่านั่นเป็นเสียงแฟนของพี่?”
โนจิโกะกับไซตามะหันตามเสียง มองไปทางประตูพร้อมกัน
ที่แท้ก็เป็นนางแมวขโมยนามิ ที่พึ่งพบเจอกันไซตามะเมื่อไม่นานมานี้นี่เอง
“กลับมาได้ถูกเวลาเลย!”
โนจิโกะยืนยืนขึ้นด้วยความสุข เอ่ยทักทายนามิ “พวกเราพึ่งจะคุยกันเรื่องเธอพอดี โชคดีจังที่เธอกลับมาทันเวลา ก่อนที่สุภารบุรุษทหารเรือคนนี้จะออกหน้าไปจัดการกับอารอน อ้อไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ เพราะเขาน่ะ แข็งแกร่งมาก …”
ไซตามะโบกมือ “อ่า ฉันชื่อไซตามะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ทหารเรือ?”
นามิชำเลืองมองไปทางไซตามะ และในเวลานั้นเธอก็พบกับหัวล้านเปล่งประกายอันแสนคุ้นคเย
หลังจากกระพริบตาปริบๆ และคิดสักพักว่าไม่น่าจะผิดพลาดแล้ว นามิก็ชี้นิ้วใส่ไซตามะด้วยความตกใจ “เป็นนาย! ไอ้โรคจิตชอบโชว์ของลับ!”
ไซตามะลืมนามิไปนานแล้ว เขาตอบกลับไปด้วยความสงสัย “รู้เรื่องนั้นได้ยั- ไม่สิ เธอเป็นใครกัน?”
“เฮ้ เฮ้! นี่พึ่งผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง นายก็ลืมทุกอย่างแล้วหรอ?”
นามิม้วนแขนเสื้อขึ้น เดินมาหยุดหน้าใส่ไซตามะ ตบมือของเธอลงกับโต๊ะและตะโกน “ฉันยอมรับนะว่านายเป็นคนดี แต่โกหกแบบนี้มันไม่มากเกินไปหน่อยหรอ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะหลอกพี่สาวฉัน ถ้านายชอบเธอ นายก็ต้องตามจีบเธอด้วยใจจริงสิ ทำไมนายต้องแกล้งหลอกว่าเป็นกองทัพเรือ ให้ความหวังที่ไม่มีวันเป็นจริงกับเธอด้วย ..”
ไซตาะมะพอได้ยิน ก็เกิดเครื่องหมายคำถาม “???”
โนจิโกะที่อยู่เบื้องหลัง คิดว่านามิเกิดความเข้าใจผิดขึ้น เลยรีบอธิบาย “นามิ เธอเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่คนเลวนะหรือคิดอะไรแอบแฝงนะ ตอนไปที่เมืองโกซา เขาก็พึ่งจะฆ่าหนึ่งในเสนาธิการของอารอนไป ..”
“นี่นาย … !”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ นามิไม่เพียงไม่ยอมเผยถึงความสุขออกมา แต่สีหน้าของเธอกลับแสดงออกถึงความหวาดกลัว “ซวยแล้ว! นายทำอะไรลงไป! ถ้าอารอนรู้ว่าลูกน้องของเขาถูกนายฆ่าตาย ไม่ใช่แค่นาย แต่หมู่บ้านเล็กๆของพวกเราก็ยังพลอยเดือดร้อนไปด้วยเหมือนกัน โถ่!”
มองไปยังนามิที่เดินวนไปวนมาด้วยความตื่นตระหนก ไซตามะก็ยื่นถ้วยในมือที่เขาดื่มชาไปแล้วครึ่งถ้วยให้เธอ “เอ้า ดื่มชาซักหน่อยจะได้ผ่อนคลาย”
“อ่า ขอบใจ ..”
นามิรับถ้วยชามาโดยไม่รู้ตัว แต่วินาทีต่อมา เธอก็ตอบสนองทันควัน กระแทกก้นถ้วยลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธ “เพ้ยย! ใครมันจะไปอยากดื่มชาดำต่อจากนาย! นี่นายเข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ในตอนนี้รึเปล่า ไอ้หัวล้านชอบโชว์!”
“ใจเย็นก่อนสิ”
โนจิโกะที่ได้เห็นกับตามาแล้วว่าไซตามะแข็งแกร่งมากขนาดไหน วางมือลงบนไหล่ของนามิ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “สุภาพบุรุษทหารเรือคนนี้ ความจริงแล้วแข็งแกร่งมากเลยนะ เธอช่วยไว้ใจเขาหน่อยเถอะ”
“โนจิโกะ พี่ไม่เข้าใจ!”
นามิถอนหายใจ “เจ้าหมอนี่มันเป็นพวกล่อนจ้อนที่วิ่งเปลือยไปทั่ว คนแบบนี้จะเป็นนายพลจัตวาได้ยังไงกัน นี่มันยังไงก็เป็นไปไม่ได้ ..”
ไซตามะเกาหัวแกรกๆ “เอ่อเรื่องนั้น อันที่จริงแล้ว-”
ทว่าก่อนที่เขาจะทันได้อธิบาย ข้างนอกก็เริ่มเกิดเสีงดังโวยวายขึ้นเสียก่อน
ทุกคนในหมู่บ้านดูเหมือนจะวิ่งออกมาดู และร้องตะโกนออกมา “ทหารเรือมาแล้ว!”
ทหารเรือมาอย่างงั้นหรอ?
โนจิโกะหันไปมองดวงตาที่ว่างเปล่าของไซตามะ
ทหารเรือ .. ?
เขาเองก็ทหารเรือไม่ใช่หรอ?
หรือว่าพวกที่มาใหม่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา?
แต่เขาพึ่งจะบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้คนเดียวนี่?
“เห็นไหม บอกแล้วว่าเจ้าหมอนั่นมันเป็นตัวปลอม!”
นามิเท้าสะเอว ถลึงตาใส่ไซตามะ “ตอนนี้กองทัพเรือตัวจริงมาถึงแล้ว ถ้านายยังอยู่ที่นี่ไม่รีบหนี ระวังมันจะสายเกินไปล่ะ!”
ไซตามะไม่เข้าใจ “ก็แล้ว .. ทำไมฉันต้องหนีด้วยล่ะ?”
“คนอย่างนายนี่มัน--”
นามิทำเสียงฮึฮะ “ฉันเห็นว่านายเป็นคนดี ก็เลยเตือน ถ้านายอยากจะจีบพี่โนจิโกะ ฉันก็ไม่ห้าม แต่นายต้องไม่โกหกเธอ ..”
เสียงรบกวนข้างนอก ยิ่งนาน ก็ยิ่งดังขึ้น
กลุ่มคนในชุดเครื่องแบบกองทัพเรือกำลังมุ่งตรงมายังที่นี่
“นั่นอาคิโนะซุเกะซังนี่นา!”
ในกลุ่มทหารเรือ โนจิโกะเห็นอาคิโนะสุเกะกำลังนำทางมาอย่างรวดเร็ว
เขาคือตำรวจประจำหมู่บ้าน
ถ้าเขาเดินนำทางมาด้วยตัวเองแบบนี้ หมายความว่า อีกฝ่ายเป็นกองทัพเรือจริงๆใช่ไหม?
ก่อนที่จะทันได้คิดเกี่ยวกับมัน กลุ่มกองทัพเรือก็ได้มาถึงหน้าประตูสวนส้มและหยุดลง
“จิจิจิจิ ฉันนาวาเอกเนซูมิ จากสาขากองทัพเรือ 16”
เนซูมิในชุดคลุมแห่งความชอบธรรม ก้าวเดินออกมาข้างหน้า สองมือไพล่หลัง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันได้รับรายงานมาว่ามีอาชญากรที่ชื่อว่า ‘นามิ’ อาศัยอยู่ที่นี่ จงออกมาซะดีๆ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงต้องเข้าไปข้างใน ใช้กำลังจับกุมด้วยตัวเอง”
นามิ?
“นามิไปทำอะไร!?”
โนจิโกะที่ยืนอยู่หน้าประตูขมวดคิ้ว เอ่ยถาม “ไม่ใช่ว่าคุณมาที่นี่ก็เพราะได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือให้มาจัดการกับอารอนหรอกหรอ?”
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลย”
นาวาเอกเนซูมิกระดิกนิ้วที่ไพล่อยู่เบื้องหลัง ส่งสัญญาณให้ทหารเรือแยกย้ายกันไปกระจายตัว ล้อมรอบบ้าน ยกปืนขึ้นเล็งอยู่ตลอดเวลา “จงอย่าคิดจะต่อต้านกองทัพเรือ เพราะสิ่งที่พวกเราทำแน่นอนว่าย่อมต้องเป็นความถูกต้อง แต่ถ้าคิดอยากจะขัดขืนพวกเรา ก็อย่ามาโทษว่าฉันหยาบคายก็แล้วกัน”
“พี่โนจิโกะ ให้ฉันจัดการเอง”
นามิเดินออกมาจากบ้าน หยุดยืนเบื้องหน้าโนจิโกะ ตะโกนขู่กลับไป “พวกคุณคิดจะจับฉันใช่ไหม? พวกคุณพลาดแล้วล่ะ เพราะฉันเป็นคนของกลุ่มโจรสลัดอารอน … ถ้าคุณนาวาเอกทำอะไรกับฉัน อารอนจะต้องไม่อยู่เฉยแน่ๆ ในเมื่อเป็นแบบนั้นแล้วคุณยังคิดจะจับตัวฉันอีกรึเปล่า?”
“จิจิจิจิ โจรสลัดงั้นหรอ? พูดเรื่องอะไรกันไม่เห็นจะเข้าใจเลย”
ทันใดนั้นเนซูมิก็ผายมือออก ระเบิดเสียงหัวเราะ “ตามรายงานที่พวกเราได้รับมา มันระบุเอาไว้แค่ว่าเธอน่ะเป็น ‘แมวขโมย!’”
นามิสะดุ้งตกใจ “ว่ายังไงนะ!?”
“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเธอขโมยสมบัติมาจากพวกโจรสลัดเป็นจำนวนมาก ..”
นาวาเอกเนซูมิกล่าวด้วยรอยยิ้มแย้ม “แต่เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นโจรสลัด ดังนั้นพวกเราเลยจะไม่คิดบัญชีในส่วนนั้นกับเธอ ยังไงก็ตาม เงินที่เธอขโมยมา มันคือเงินที่ถูกโจรสลัดขโมยมาอีกที ฉะนั้นมันไม่ใช่ของเธอ! เธอจะต้องนำเงินทั้งหมดออกมาอย่างเชื่อฟัง เข้าใจไหม! แล้วฉันจะเป็นตัวแทนส่งมอบเงินนั่นให้กับทางรัฐบาลโลกเอง จิจิจิจิ”
จากนั้น ไม่รีรอรับฟังคำตอบของนามิ เนซูมิสั่งการทันที “บุกเข้าไปข้างใน แล้วค้นหาสมบัติที่ถูกขโมยมาซะ!”
“ไม่ยอมหรอก!”
นามิคว้ากระบองสามท่อนออกมา ประกบมันเป็นชิ้นเดียวขวางประตูเอาไว้ “ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าทั้งนั้น! สมบัติที่ว่ามันเป็นของฉัน! พวกคุณเป็นทหารเรือ เห็นได้ชัดว่ามีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าต้องทำไม่ใช่รึไง? อารอนมันบังคับให้พวกเราต้องตกเป็นทาส พวกคุณก็รู้เรื่องนี้อยู่เต็มอก แต่ทำไม! ทำไมพวกคุณถึงไม่ทำอะไรกับอารอนเลย!!”
