ตอน 9
EP 9
By loop
มันเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนมากสำหรับการขนส่งหุ่นยนต์กลับไปที่แคมป์ เฉินจินต้องใช้เครื่องมือของเขาเพื่อแยกชิ้นส่วนที่มีประโยชน์ออกจากซากปรักหักพังของหุ่นยนต์ในสนามรบ เขาถอดมันออกเป็นเก้าส่วนตามที่ได้คาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ และส่งชิ้นส่วนที่ใช้กลับไปที่แคมป์บริเวณปล่องภูเขาไฟ
เฉินจินสามารถใช้วลีเหล่านี้เพื่ออธิบายขั้นตอนการขนส่ง: ซับซ้อนด้วยรายละเอียดหนักและเหนื่อยล้า! เขาเกือบตายแล้ว โมดูลต่อหนึ่งชิ้นมีน้ำหนักมากที่สุดชั่งน้ำหนักแล้วเกือบ 30 กิโลกรัม หัวหุ่นยนต์ที่เบาที่สุดคือ 5 ถึง 6 กิโลกรัม น้ำหนักรวมของทั้งเก้าโมดูลอยู่ที่ 120 กิโลกรัม
เฉินจินใช้เวลาทั้งหมดสองวันในการเดินทางห้าเที่ยวในการขนส่งเก้าโมดูลกลับไปที่แคมป์ หลังจากเชื่อมต่อเข้ากับพลังงานและทดสอบเขาพบว่าสองในหกโมดูลมีปัญหาและไม่สามารถซ่อมแซมได้ เขาต้องเดินทางไปหารถวินรันเนอร์ อีกครั้งและหาโมดูลอื่นสองตัวเพื่อทดแทน
หลังจากเขาติดตั้งโมดูลที่มีแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงที่ชาร์จเต็มแล้วสามก้อนลงในช่องใส่แบตเตอรี่ที่ด้านหลัง (สามารถเก็บแบตเตอรี่ได้สูงสุด 10 ก้อน) เพื่อให้ได้ระดับพลังงานต่ำสุดที่จำเป็นในการใช้งาน เขากดปุ่มสีแดงที่หน้าอก
"ปี๊บ ~" มันมีส่งเสียงกึกก้อง
เฉินจินได้ยินเสียงมอเตอร์สตาร์ท
"
การเริ่มต้นระบบ" ระบบจะเริ่มการแจ้งเตือนการแจ้งเตือน หุ่นยนต์ต่อหน้าเขาที่ถูกผูกไว้กับเก้าอี้ค่อยๆยกศีรษะขึ้น ดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ของมันสว่างขึ้นด้วยแสงสีแดงสลัว หลังจากภาพอินฟราเรดของเฉินจินเข้าสู่การมองเห็นดิจิตอลแล้วแสงสีแดงจากภายในดวงตาของมันก็จะแข็งกราวขึ้นและสว่างขึ้นกว่าเดิม แสงที่หน้าอกมีประกายสีแดงและเสียวเตือนก็ดังออกมา "เมเด! คนหามนุษย์! ฆ่าพวกมัน!"
ตาสีแดงนั้นจ้องมาที่เฉินจิน ข้อต่อต่างที่พยายามดิ้น คอและร่างกายบิดอย่างต่อเนื่องโดยมันตั้งใจที่จะหลุดพ้นจากการพันธนาการนี้ หากโมดูลแขนและขาของมันได้รับการติดตั้งอีก เฉินจินก็กลัวว่าเขาจะถูกโจมตีแล้ว
เฉินจินได้ใช้ความระมัดระวังอย่างมาก ถือปืนไรเฟิลอัตโนมัติที่สูงกว่าในมือของเขาเขาเล็งไปที่หัวของหุ่นยนต์ "ชั่วร้าย" ด้วยนิ้วของเขาบนไกปืนเขาสามารถยิงเพียงหนึ่งและกำจัดหุ่นยนต์นี้!
ในขณะนี้คนยืนอยู่เคียงข้างเขาวาวะเดินไปที่หุ่นยนต์และส่งข้อมูลไปยังหุ่นยนต์ชั่วร้ายผ่านสัญญาณไฟกระพริบที่หน้าอก
เวลาปัจจุบัน: 2558-8-22 13:48:22
นี่คือข้อมูลตามเวลาเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเวลาในขณะนี้คือวันที่ 22 สิงหาคมในปี 2258
เมื่อรับทราบข้อมูลนี้ ทันใดนั้นหุ่นยนต์ที่ถูกผูกติดกับเก้าอี้ก็หยุดเคลื่อนไหวและต่ออายุบันทึกคอมพิวเตอร์ ระบบควบคุมหลักเริ่มกระบวนการอัพเกรด "อัปเดตไวรัสรีบูต 1.0 เพื่อรีบูต 2.0 ปกป้องมนุษย์รักมนุษย์"
เมื่อได้รับคำสั่งจากแกนกลางเหล่านี้หุ่นยนต์ชั่วร้ายก็ได้ทำซ้ำ "ปกป้อง…. มนุษย์? รัก…. มนุษย์?" มันเริ่มสแกนภาพของเฉินจินภายในในตาของมัน จากนั้นมันก็หยุดดิ้นและบิด แสงสีแดงเข้มจากดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ค่อยๆเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้าที่อ่อนโยนและชัดเจน
"นี้…." เฉินจินลังเลและสงสัย เขาควรต่อสู้กับหุ่นยนต์ตัวร้ายนี้หรือไม่?
"วาวา, วาวา ~"วาวา วิ่งมาหาเขาและยกแขนกลและโบกมือให้เขาอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ได้รับความสนใจ
“แกกำลังบอกฉันว่าไม่ต่อสู้หรือ” เฉินจินเข้าใจความหมายของมัน เมื่อมองดูหุ่นยนต์บนเก้าอี้อีกครั้งดูเหมือนว่ามันเปลี่ยนไปอยากมาก ดูไม่ดุร้าย ไม่มีส่วนใดของร่างกายเคลื่อนไหวยกเว้นดวงตา
ช้าๆเขาลดปืนลงในมือ ใกล้จะถึงแล้วเขาก็เดินไปอีกสองก้าว
"สวัสดีท่านโปรเฟสเซอร์ ของผม" หุ่นยนต์บนเก้าอี้ทักทายเฉินจินด้วยเสียงอิเล็กทรอนิกส์จากหน้าอก
เฉินจินตกใจ "มันพูดได้หรอ"
"ใช่! ผมเป็นหุ่นยนต์ระดับสูง"
แม้ว่าภาษาอังกฤษของเฉินจินจะไม่ดี แต่เขาก็สามารถเข้าใจคำพูดได้อยู่บ้าง การตรวจจับภาษาที่เฉินจินพูดนั้นพูดว่า "โปรเฟสเซอร์ ชุดภาษาของผมประกอบด้วยภาษาจีนคุณสามารถสื่อสารกับผมด้วยภาษาจีนได้"
"จีน ... เป็นภาษาจีนเดียวกันกับที่ใช้บนโลกนะ"
หัวใจของเฉินจินเต็มไปด้วยความสุข เยี่ยมมากในที่สุดฉันก็มีคู่สนทนาในโลกนี้
แม้ว่ามันจะเป็นแค่หุ่นยนต์ เฉินจินยังตั้งข้อสงสัยขึ้น "ทำไมนายถึงต้องการโจมตีฉัน ในตอนนั้นทำไมนายถึงโจมตีมนุษย์ในอดีต"
"ผมไม่รู้" มันสั่นศีรษะกล่าวว่า "ภายในมันคือชิปประมวลหลักที่ฉันเขียน '3 กฎหมายสำหรับหุ่นยนต์' ซึ่งจะไม่ปล่อยให้ผมทำร้ายมนุษย์อย่างไรก็ตามผมติดเชื้อไวรัสซึ่งสั่งให้ผมฆ่ามนุษย์ทุกคน ผมไม่สามารถควบคุมได้ ตัวเอง."
ไวรัส…. เป็นสกายเน็ตได้หรือไม่ เฉินจินคิดถึงความเป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องทันที "ทำไมนายไม่โจมตีฉันเหมือนก่อนหน้านี้ นายกลับมาเป็นปกติ"
"เป็นผลของไวรัสได้ถูกชำระไปแล้ว" 3 กฎของหุ่นยนต์ "ได้ทำหน้าที่ของมันใหม่โปรเฟสเซอร์ ผมจะไม่ทำร้ายมนุษย์อีกเลย"
"ทำไมฉันถึงต้องเชื่อนาย? ถ้าผลของไวรัสยังไม่หายไปและมันกลับมาอีกครั้งในอนาคต มันอาจจะทำให้นายต้องโจมตีมนุษย์แล้วถ้าเช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้น? นอกจากนี้ฉันจะรู้ได้ยังไงว่านายไม่ใช่หุ่นยนต์วางแผนที่มีความตั้งใจที่จะฆ่าฉัน " เฉินจินถกเถียงกันเรื่องนี้
หุ่นยนต์เงียบไปครู่หนึ่ง จากชิปหน่วยความจำของมัน มันเปิดวิดีโอของมัน ที่กำลังบ้าคลั่งโจมตีมนุษย์ในอดีต หลังจากการพิจารณาบางอย่างมันก็บอกว่า "ท่านโปรเฟสเซอร์ ถูกต้อง! ผมทรยศมนุษย์และต่อต้าน '3 กฎหมายของหุ่นยนต์' ผมฆ่ามนุษย์จำนวนมากและผมละอายใจมาก คุณพูดถูกที่ว่าไวรัสไม่เคยหายไปจากร่างกายของผม มันเพิ่งได้รับการอัพเกรดเป็นเวอร์ชั่น 2.0 ไม่มีใครรู้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใดๆในอนาคต ดังนั้นการตอบสนองที่เหมาะสมที่สุดจากโปรเฟสเศอรก็คือการกำจัดผมออกไปและยุติความเป็นไปได้ใดๆที่อาจจะเกิดกับมนุษย์อีกครั้ง "
เฉินจินตกใจ หุ่นยนต์กำลังขอความตายอย่างจริงจังหรอ? เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า "นายกลัวความตายไหม?"
มันตอบว่า "สำหรับหุ่นยนต์ไม่มีชีวิตและความตายเป็นคำเรียกที่พวกคุณใช้เท่านั้น และถึงแม้ว่าผมจะหวงแหนชีวิตของตัวเอง แต่ผมก็กลัวว่าจะทำร้ายมนุษย์มากกว่า"
"นายแน่ใจหรือว่านายจะไม่ทรยศต่อมนุษย์อีกครั้ง"
"ผมไม่สามารถมั่นใจได้ตราบใดที่ไวรัสยังมีอยู่ หุ่นยนต์ทั้งหมดจะไม่สามารถแน่ใจได้"
"งั้นนายบอกฉันได้ไหมว่ามีไวรัสในตัวของเพื่อนคนนี้ของฉันไหม?" เขาชี้ไปที่ วาวา "มันติดเชื้อด้วยไหม?"
"ใช่! แต่น่าเสียดายที่มันไม่ใช้หุ่นยนต์ที่ถูกออกแบบมาให้ต่อสู้ ดังนั้นมันจึงไม่มีพิษภัยอะไร"
"ดังนั้น…”
"ไวรัสสั่งให้ผมปกป้องและรักมนุษย์"
เฉินจินถามว่า "นั่นหมายความว่าหุ่นยนต์สามารถทำทุกอย่างเพื่อมนุษย์"
มันตอบว่า "ใช่! อย่างน้อยก็ตอนนี้"
เฉินจินเงียบไปครู่หนึ่งขณะที่เขาดิ้นรนเพื่อความสมดุลภายใน
...
เร็วมากเฉินจินคลายเชือกที่ผูกหุ่นยนต์ไว้บนเก้าอี้ เขาติดตั้งแขนกลและขา พวกมันทั้งหมดสามารถใช้ตามปกติ
เฉินจินเพิ่มแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงอีกสองก้อนเข้าไปในช่องใส่แบตเตอรี่ด้านหลัง ตอนนี้มีแบตเตอรี่ทั้งหมดห้าก้อน หลังจากซ่อมเสร็จเฉินจินตั้งชื่อหุ่นยนต์ต่อสู้สูงสองเมตรนี้ "ดาลี่" มันมีแขนขาที่แข็งแรงแข็งแรงและว่องไว
ดาลี่!
เฉินจินกล่าวทักทาย "ดาลี่!"
ดาลี่เดินไปหาเขาและตอบว่า "ใช่แล้วท่านอาจารย์!"
"นายได้รับหน้าที่ในการดูแลของการป้องกันอุปกรณ์ต่อพ่วง ปกป้องความปลอดภัยของบริเวณที่ตั้งแคมป์"
ดาลี่คำนับเขา "รับทราบ!"
พยักหน้าเขาเฉินจินปีนขึ้นไปบนบันไดของเขากลับไปที่ห้องนอนของเขาบนโลกเพื่อพักผ่อน
