8 ลุงออคัส แห่งดินแดนสิบสอง

เสียงพุ่มไม้ขยับอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ข้างล่าง ข้างบน

“ยังมีมอนสเตอร์อื่นอีกหรอ” คิวมองบนต้นไม้

ชายร่างสูงใหญ่ปรากฏตัว เศษใบไม้ปลิวลงมา มีแสงพระอาทิตย์ส่องผ่านต้นไม้

“เด็กหนุ่มอ่อนหัด เอาแต่คอยพึ่งพาสิ่งต่างๆ แหกปากร้องเมื่อไม่สามารถ อ่อนแอชะมัด” ชายร่างสูงกระโดดลงมาด้านล่าง

“คุณเป็นใคร” ซิสถาม

ระหว่างนั้นหมู่ป่าขนาดใหญ่ที่พุ่งมาด้านหลังของชายร่างสูงใหญ่ เขาไม่มีท่าทีจะหันไปโจมตี ทั้งคู่ยืนมอง ซิสพุ่งไปด้วยท่อเหล็กหวังจะปกป้อง แต่ภายในไม่กี่วินาที ชายผู้นั้นบิดตัวนำมือซ้ายชกเข้าไปกลางหน้าหมู่ป่า แตกเป็นผลึกคริสตัล

เขี้ยวหมูป่าขนาดใหญ่ 1 ชิ้น

“ทำไมหางหมูป่ามันหายากอย่างนี้ นี่ก็ตัวที่สามร้อยแล้วนะ” ชายผู้นั้น พ่นคำพูดออกมา

“ลุงก็หงุดหงิดใช่ไหมล่ะ” คิวแอบยิ้ม “ในสมุดคู่มือไม่เห็นมันจะเขียนหางหมูป่าเลย ลุงจะเอาไปทำไร มันดีอย่างไรหรอ”

การสนทนาไม่ราบรื่น

กระต่ายนักสู้โจมตีซิส เขารับมือโดยการใช้หลังรับแรงกระแทก กระต่ายนักสู้ กระโดดลงพื้น ชกมาที่หลังของซิส ท่อเหล็กหมุนมาโจมตีแต่ไม่โดน คิวรับมือกับหมู่ป่าขนาดกลางโดยการตั้งโล่ ชายร่างสูงนั่งลงบนท่อนไม้

“ทำไมลุงไม่คิดจะช่วยหน่อยหรอ” คิวพูดขณะหมูป่าพุ่งใส่โล่

“แล้วใครเล่าจะได้ประสบการณ์” ลุงพูด “ผู้ที่สัมผัสเท่านั้นจะได้รู้รสชาติมัน”

กระต่ายนักสู้เพิ่ม เป็น 2 ตัว หมู่ป่าขนาดกลางพุ่งโจมตีคิวจากด้านหลังอีก 2 ตัว

“สามต่อหนึ่ง เข้ามาเลย” คิวตะโกน

คิวตั้งโล่ ใช้ทักษะโล่ป้องกันระดับหนึ่ง สีเขียวมรกตครอบคลุมตัวคิว เหมือนกับโล่อากาศ คิวควักระเบิดออกมาสามลูก ทายางเหนียวสีเหลือง จับโล่พุ่งเข้าไปชนหมูป่าตัวที่หนึ่งและติดระเบิด ตัวที่สองและสามก็เช่นกัน เสียงระเบิดดังขึ้น ควันสีดำเทาลอยขึ้นฟ้า ผลึกคริสตัลลอยออกมา

“เยี่ยม สำเร็จ” คิวชูโล่

“แค่ตัวเดียวเหลืออีกสอง” ลุงหักกิ่งไม้เพื่อก่อไฟ

กระต่ายนักสู้ ตาสีเลือดหมูโปนออกมา ขนฟูสีขาว ซิสสัมผัสแล้ว ไม่ได้นิ่มอย่างที่คิด ราวกับว่าขนนั้น เป็นเหล็กอย่างนั้นเหละ

ซิสทำได้แค่ฟาด และตั้งรับเท่านั้น ส่วนในหัวเขาคิดหาจุดอ่อน ไม่ก็วิธีการชนะ

“ไอ้หนุ่มผมสีน้ำตาล นายไม่มีทักษะอะไรเลยใช่ไหม” ลุงก่อไฟสำเร็จ

“ผมพึ่งมาในโลกนี้” ซิสตอบฟาดโดนกระต่ายหนึ่งตัวถอยออกไป

“ก็มีซะสิ จะรอไปเพื่ออะไร” ลุงพูด

ซิสเต็มไปด้วยความงุนงง สิ่งที่พูด แต่เขายังคงหงุดหงิดเรื่องสมุดคู่มือของคิวมากกว่า แถมคู่ต่อสู้ แข็งเหมือนเหล็ก สิ่งที่ซิสรู้ก็คือ มอนสเตอร์ทุกตัวมีจุดอ่อน เพียงแค่เขายังหาไม่เจอ

การต่อสู้ผ่านไป ซิสเริ่มรับรู้ว่าพุ่งโจมตีทำให้เขาเสียพลังงานและแรงมาก สิ่งหนึ่งที่เขาคิดได้คือ กีฬาชนิดหนึ่ง ในเมื่อกระต่ายมันพุ่งมา เขาแค่ตีกลับไปให้แรงก็พอ

‘สิ่งที่พุ่งมาเร็ว มีโอกาสบาดเจ็บสูง’ ท่องตามที่สมุดคู่มือบอก

กระต่ายนักสู้พุ่งเข้ามา ซิสตั้งรับเตรียมตัวตี แต่ไม่ทันตี เขาก็ล้มลงไปก่อน ลืมไปว่ามีสองตัว ซิสตั้งรับใหม่ บอกกับตัวเองว่า ต้องตีสิ่งที่เข้ามาถึงก่อน

ปั้ง! เสียงดังขึ้น เกิดเป็นเปลวไฟเล็ก กระต่ายนักสู้แตกเป็นผลึกคริสตัลเล็กๆ อีกตัวพุ่งเข้ามาอย่างแรง ซิสทำแบบเดิม ตั้งขาให้มั่น การโจมตีที่ผ่านมา เพื่อลดพลังกายของศัตรู แต่ตอนนี้คือการปิดฉาก ปั้ง! เปลวไฟเล็กๆ คริสตัลแตกกระจาย

“ทักษะดี ใช้ได้” ชายร่างสูงปรบมือ “เพราะกระต่ายนักสู้มันรวดเร็วจะพุ่งโจมตีมันยากลำบาก แต่ถ้าตั้งรับให้ดีก็สามารถชนะมันได้ มันเปราะบางน่ะ”

ไอเท็มที่ได้รับ ขนกระต่าย 1 ชิ้น

“เปลืองชะมัด” คิวบ่น “กว่าจะกำจัดได้ หมดระเบิดไปถึงเก้าลูก”

ไอเท็มที่ได้รับ เนื้อหมูป่า 3 ชิ้น

คิวโยนโพชั่นให้ซิสสองขวด กดเพิ่มพลังกาย

ระหว่างที่ลุงดูการต่อสู้ของทั้งสอง สังเกตได้ถึงทักษะการหลบหลีกการพัฒนา การต่อสู้ไม่เหมือนที่เคยเจอสักเท่าไหร่ ตรงกันข้าม กับที่คิด เพราะส่วนใหญ่สู้ไม่ได้ก็ยอมตาย หรือไม่ก็สู้ทั้งๆ ที่ไม่ค้นหาเทคนิคเพิ่ม

“เคยเล่นเกมมาก่อนรึเปล่า เหมือนจะมีทักษะ” ลุงนำเนื้อหมูป่า 1 ชิ้นใหญ่ เสียบไม้ 3 ไม้

“นานมาแล้ว เราทั้งคู่เคย” คิวกำลังนั่งลงบนท่อนไม้ “แล้วลุงล่ะ ชื่ออะไร อยู่มากี่ปีแล้ว”

“ข้ามีนามว่า ออคัส ผู้รักษาดินแดนที่ 12 แห่งพื้นที่สีแดง” ลุงออคัสยืนพูดอย่างสง่างาม

“พื้นที่สีแดงคือที่ไหน” ซิสถามอย่างสงสัย

“มันคือพื้นที่สีแดง สุดขอบเมืองที่เราอยู่ตอนนี้ เต็มไปด้วยผู้คนอีกมากมาย และมอนสเตอร์โหดกว่านี้เยอะ” ลุงเสริม “เดินทางด้วยเท้าก็ใช้เวลาประมาณสองสามเดือน แต่ถ้าขี่ม้า สองอาทิตย์กว่าๆ แต่ข้าน่ะ เข้าประตูวาร์ป ไวกว่า”

“ประตูวาร์ป” คิวพูดขึ้น

“แท่งเหล็กเก้าแท่งล้อมรอบ พื้นที่สีรุ้ง”

“อ๋อ ข้าเคยเห็น ไม่ยักรู้ว่านั่นสามารถวาร์ปได้” คิวย่นคิ้ว

ระหว่างที่คุยกัน ซิสก็พยายามคิดถึงประสบการณ์ที่เคยเล่นเกม กับเชื่อมโยงในสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้