20 ซิสใกล้จะแตกสลาย
เพียงเสี้ยววินาทีพญาผึ้งบินวนไปมา ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีอัศวิน ขาเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร กลับเจาะเข้าชุดเกราะอัศวิน เขาชกสวนกลับไป พญาผึ้งม้วนตัวบินต่ำพุ่งเข้าชนอีกรอบ กัดเข้าไปที่แขนขวา อัศวินต้องปล่อยดาบเพราะแขนชา เขาควักมีดสั้นด้านซ้ายออกมาฟัน พญาผึ้งกรีดร้องถอยออกไป
ซิสพุ่งเข้ามาฟาดต่อเนื่อง หลังจากพยายามร่ายเวทย์น้ำปลกคลุมท่อ
คิวค้นหาระเบิดที่แรงขึ้นเพราะรู้ว่าไม่สามารถกำจัดด้วยระเบิดธรรมดา อัศวินรีบรักษาแขนตัวเองอย่างเร่งด่วน พิษร้ายแรงเกินกว่าที่จะหายทันที เขาคว้าดาบใหญ่ในมือซ้าย วิ่งตรงอย่างเร็วเพื่อโจมตี ฟันเข้ากลางลำตัว พญาผึ้งส่งเสียงคำราม ดวงตาเปลี่ยนสีม่วงเป็นสีแดงก่ำ กล้ามเนื้อผุดขึ้นตามขา
“พลังของมันกำลังเพิ่มขึ้น” อัศวินกล่าว
“ถอยออกมา ระเบิดพร้อมแล้ว” คิวตะโกน
ซิสยังคงต่อสู้โดยใช้ท่อเหล็กฟันไปมา แต่ดูเหมือนจะทำพลังโจมตีไม่ได้มากเท่าที่ควร
คิวอ้อมไปด้านหลัง พยายามติดระเบิดหวังจะทำลายในชุดเดียว
ตู้ม! เสียงระเบิดดังขึ้น คิวยังคงโยนเข้าไปอีกสามลูก
“ยังหรอก ดูจากความโหด ระเบิดแค่นั้นทำอะไรไม่ได้” คิวกระโดดถอยออกมา
อัศวินได้จังหวะลอยมาจากฟ้าดาบผ่ากลางลำตัว เสียงร้องดังขึ้น พญาผึ้งกองอยู่บนพื้น
“สำเร็จ” อัศวินยืนกล่าว
“ระวัง มันแค่ล้มลงไป” ซิสพุ่งเข้าไปแต่ไกลกว่าจะถึง
พญาผึ้งลอยขึ้นฟ้าที่ก้นมีพลังงานมหาศาลรวมตัวกัน เหล็กแหลมจำนวนมากโผล่เตรียมจู่โจม ควันสีม่วงพ่นออกทางปาก
คิวยกโล่แสงสีเขียวกระจายออกมา ป้องกันเหล็กแหลมให้กับอัศวิน บางอันก็ทะลุโล่ของคิว แต่ส่วนใหญ่ป้องกันได้
“โล่นายแข็งแกร่งไม่เบา” อัศวินยืนด้านหลังคิว “แต่ไม่เป็นไรหรอก ชุดเกราะฉันแข็งแกร่งอยู่แล้ว”
อัศวินเดินออกไปพร้อมกับถือดาบ เตรียมโจมตี เหล็กแหลมพุ่งมาอีกชุด ทะลุผ่านเกราะอัศวินไป เขากดโพชั่นระดับสูงเพื่อต้านทาน แต่ไม่ไหวรุนแรงเกินไป
“ไม่ น่า ประ มาท เลย” อัศวินล้มลงค่อยๆ แตกสลายเป็นคริสตัล
สมุดคู่มือคิวเด้งออกมาจากกระเป๋า คิวรีบจับและยัดลงไป
“ไม่!” เสียงคำรามของซิส เขาพุ่งขึ้นไปโจมตีจับท่อฟันคล้ายดาบ น้ำที่เคลือบท่อไม่ค่อยสมบูรณ์ช่วยเพิ่มพลังโจมตีได้เล็กน้อย
“ระวังซิส” คิวยกโล่มาป้องกันเหล็กแหลมให้ซิส
“ขอบใจมากคิว นายเป็นโล่ ฉันจะเป็นดาบให้เอง”
ทั้งคู่เข้าขากันดีจนพญาผึ้งปีกสีรุ้ง ไม่สามารถโจมตีได้ แต่ก็โดนการโจมตีของซิสอยู่เรื่อยๆ
พญาผึ้งเปลี่ยนการโจมตีหันมากัดที่ท่อของซิสแตกกระจาย และพุ่งเข้ามากัดแขนด้านซ้ายของซิสเขาชกแขนขวาสุดแรงเข้าที่ใต้ใบหน้า เสียงร้องเจ็บปวดของซิสทำให้เขาชกซ้ำไปที่ท้องของพญาผึ้ง ความเจ็บปวดทำให้พญาผึ้งกัดแรงขึ้นอีกและปล่อยควันพิษเข้าโจมตี ซิสไร้ทางสู้
คิวอ่อนล้า ค้นหาระเบิดและน้ำยาอย่างเร่งด่วน
“โถ่เว้ย” ซิสชกครั้งที่สามและบีบตัวพญาผึ้งไว้ มือของเขานั้นเริ่มมีน้ำก่อตัวจำนวนมาก ไหลเวียนอย่างรวดเร็ว ตามร่องนิ้วก่อตัวเป็นเหล็กแหลมน้ำทิ่มแทงเข้าไปในตัวพญาผึ้ง จำนวนมากขึ้น ใหญ่ขึ้น ซิสคำรามเสียงดังและชกอีกครั้ง แขนซิสด้านซ้ายไม่รู้สึกแล้ว
น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง ทะลุทั่วตัวพญาผึ้ง
“เหมือนนายใช้หนาม ที่มีรูปร่างเป็นน้ำแข็งเลย เท่สุดๆ” คิวยืนพูดอย่างตกตะลึง
พญาผึ้งค่อยๆ แตกเป็นคริสตัลลอยอยู่ทั่วฟ้า
“ช่วยด้วย” ซิสส่งเสียงร้อง
คิวได้สติ ก็รีบวิ่งเข้ามาช่วย บีบโพชั่นเพื่อเพิ่มพลังกาย รีบเก็บปีกสีรุ้ง และหินสีรุ้งเข้ากระเป๋า หลังจากนั้นก็แบกซิสวิ่งเข้าสู่เมือง
ผ่านประตูที่มียามเฝ้า เลี้ยวซ้ายเข้าตรอกเล็กๆ ผ่านร้านค้า มุ่งหน้าไปที่ห้องรักษาเพียงอย่างเดียว
ในห้อง ตกแต่งไปด้วยรูปภาพ มีเตียงอยู่ประมาณสี่เตียง ขวดโพชั่นวางอยู่เหนือหัว ป้ายเขียนไว้ว่า รับเงินสดเท่านั้น
“ถ้ามาช้ากว่านี้ แตกเป็นคริสตัลแล้ว” หมอประจำเมืองทิศเหนือพูดต่อ “ว่าแต่ทำไมไม่ยอมแพ้แล้วแตกเป็นคริสตัลไปล่ะ ส่วนมากมารักษาแค่ทั่วไป แต่นี่ปางตาย”
“ผม ไม่ ยอม แตก สลาย” ซิสกล่าวก่อนสลบไป
หมอใช้น้ำยาสีขาวขุ่นราดลงบนแผล พันด้วยผ้าสีขาว วางแผ่นหนังลง และประทับฝ่ามือของหมอผู้รักษา แสงสีเหลืองอ่อนๆ กระจายไปทั่วร่างกายของซิส
เวลาผ่านไป
“เจ้าหมอเนี่ย ตอนเล่นเกมคอมพิวเตอร์ มันไม่ยอมตายเลย แทบจะน้อยมาก เซฟตัวเองสุดๆ โพชั่นก็ไม่ใช้ ของดีๆ เก็บเข้าคลังหมด ไม่ยอมที่จะใช้อาวุธดี เพราะกลัวว่าจะไม่มีให้ใช้อีก จนเกมนั้นปิดไป มันก็ยังคงใช้ของกากๆ ยันจบเกม” คิวเล่าให้หมอฟัง
“ฉันได้ยินนะ” ซิสพูดขณะหลับตา
“เย้ นายยังไม่ตาย” คิวยิ้ม
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกมา ซิสคอตก
“คิว ค่ารักษามันแพงทำไมนายไม่บอก” ซิสหงุดหงิด
“นายไม่ยอมตายเอง เต็มที่ก็เสียเงินนิดหน่อย”
“ฉันไม่น่ารอดเลย เงินหมดตัวเลย เงินที่หามาจากการขายน้ำผึ้ง ปีกแมลง ขุดเห็ด โถ่ว แถมถูกบันทึกประวัติเรียบร้อย ฉันต้องไปเสียภาษีให้เจ้าหน้าที่อีกด้วย” ซิสพูดต่อ “โถ่ชีวิต”
“นี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง ภาษีเมื่ออยู่ที่นี่ครบสองเดือน ยังไงก็ต้องจ่าย” คิวยักไหล่ “มันเป็นสิ่งที่ฉันจะบอกนายตั้งนานแล้ว”
