16 นี่เรากำลังแพ้แล้วใช่ไหม

“สวัสดีเจ้าผึ้ง” ซิสฟาดท่อเหล็กเข้าไป

ซิสสู้ได้อย่างสบายมากหลังจากที่สองวันแรก โดนต่อยบวมไปทั้งตัว นอนระบมกับเหล็กแหลม พิษของมันปวดร้าวยิ่งนัก

“รู้น่ะว่าจะพุ่งมาทางนี้” ซิสพูด “เข้ามาเลย ท่อเหล็กเคลือบน้ำ”

น้ำหนักเพิ่มกว่าใช้ท่อเหล็กปกติ พลังโจมตีเพิ่มขึ้นนั่นเป็นสิ่งที่ซิสพึงพอใจ

ผึ้งขนาดกลางไม่ต่ำกว่า 20 ตัวถูกกำจัดแตกกลายเป็นคริสตัลเล็กๆ เข็มเหล็กในทำให้ซิสมีเงินทุนพอสมควร ในตลาดกำลังเป็นที่ต้องการ น้ำผึ้งก็ขายดีเช่นกัน แต่ซิสขายบางส่วนและเก็บไว้ใช้เอง คุณประโยชน์สูง ช่วยทำให้สดชื่น มีพลังในการต่อสู้ มันเพิ่มอะไรอีกไม่รู้หรอก แต่ซิสรู้สึกดี

ช่วงกลางวันก็พักด้วยการนั่งซดซุปเห็ด ต่อด้วย เนื้อกระต่ายย่าง อาหารนอกจากจะให้ความอิ่มยังช่วยเพิ่มพลังกายได้ดี โพชั่นทำได้แค่ไม่ให้พลังกายเราเหลือศูนย์แค่นั้นเอง ซิสเขียนเมนูอาหารใส่ไว้ในกระดาษ ‘กระต่ายอบน้ำผึ้ง’

เสียงปีกบินถี่มากขึ้น ซิสเก็บน้ำผึ้งเข้ากระเป๋า เข็มแหลมพุ่งเข้ามา เศษปีกแมลงจำนวนหนึ่ง

ฟิ้ว! เสียงดังด้านหลังซิส พญาผึ้งขนาดตัวใหญ่พอๆ กับต้นไม้ ยื่นเข็มที่ก้นออกมาเพื่อโจมตีซิส

“เกือบไป” ซิสใช้ท่อเหล็กป้องกันทัน

กระโดดถอยออกมา แล้วตั้งหลัก พญาผึ้งบินสูงขึ้นและโจมตีอีกครั้ง เหล็กแหลมที่พุ่งมาจำนวนมาก ซิสไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด ปักที่ขา พลังกายลดอย่างรวดเร็ว

“โพชั่นอยู่ไหนเนี่ย” ซิสชาบริเวณแผลที่ถูกเหล็กแหลมทิ่ม

เสียงบีบโพชั่นดังขึ้น พลังกายค่อยๆ เพิ่มขึ้น แต่ความเจ็บปวดไม่ได้หายไป ซิสลุกขึ้นร่ายเวทย์น้ำปกคลุมท่อ

“ตาฉันโจมตีล่ะนะ” ซิสวิ่งไปที่โขดหิน เพิ่มระดับความสูง ก้อนที่สามจากนั้นก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้า ฟาดท่อเหล็กใส่พญาผึ้ง

“ยังสูงไม่พอ โถ่เว้ย” ตกลงสู่พื้นกลิ้งลงช้าๆ

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว เหล็กแหลมจำนวนมากพุ่งมาจากพุ่มไม้ด้านหน้า พญาผึ้งโผล่มาอีกหนึ่ง ซิสกลิ้งหลบ

“ให้ตายเถอะ” ซิสคิดในใจ “หนีกลับตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย แต่อีกความคิดหนึ่ง ยังไม่สู้เลย จะยอมแพ้แล้วรึไง”

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว เหล็กแหลมอีกจำนวนหนึ่งพุ่งมาด้านบน ซิสฟาดท่อเหล็กสวนกลับไป กลายเป็นม่านน้ำพลังเวทย์ พลาดโดนไปแค่สองเข็ม โพชั่นเพิ่มพลังกายดังขึ้น โพชั่นเพิ่มพลังเวทย์ขวดสีฟ้าก็ดังขึ้นตาม

“พญาผึ้ง สามตัว” ซิสคำราม

มอนสเตอร์ทั้งสามตัวจู่โจมด้วยการพุ่งเข้าชน หลังจากยิงเหล็กในไปแล้วต้องรอเวลากว่าจะโจมตีรูปแบบเดิมได้อีก กรงเล็บ ข่วน ฟัน กัดเข้าท่อเหล็กบุบลงไป อีกตัวก็ปล่อยกลิ่นออกมา ร่างกายซิสค่อยๆ ล้าลง

ด้วยความสิ้นหวังซิสคิดถึงสมุดคู่มือของคิว “ถ้าเป็นสมุดคู่มือ มันคงบอกว่า ชนะมัน” ซิสหัวเราะหมุนท่อคล้ายใบพัดแรงน้ำทำให้หมุนลื่นขึ้น กระสุนน้ำเล็กๆ พุ่งออกไปโจมตีพญาผึ้ง

“ฉันไม่ควรนึกถึงสมุดบ้านั่น” ซิสหมุนท่อต่อไป “เอาสิ่งที่โดนโจมตีมาจินตนาการเพื่อต่อสู้ครั้งนี้ดีกว่า”

นึกถึงเหล็กแหลมจากพญาผึ้ง ท่อเหล็กพัดเป็นวงกลม ทำให้เกิดน้ำรูปเข็มเล็กๆ พุ่งไปจำนวนมาก

ซิสรู้ดีว่าไม่อาจจะชนะได้ด้วยพลังเวทย์แค่นี้ พลังเข็มน้ำเบามากจนซิสไม่อยากจะใช้มันอีก

“ถ้าเป็นเข็มเดียว น้ำรูปเหล็กแหลม” ซิสคิดต่อ “พลังคงจะแรงกว่านี้”

ซิสเริ่มชี้ท่อไปที่พญาผึ้ง ปลายท่อมีคลื่นน้ำก่อตัว รูปร่างแหลมเหมือนหัวหอก

ฟิ้ว พุ่งออกไป แทงเข้าใส่พญาผึ้งโดนตัวตรงกลาง อีกสองตัวบินออกไป พญาผึ้งตัวกลางอ่อนแรง ปีกบินช้าลง

“จังหวะนี้เหละ” ซิสกระโดดขึ้นไปบนหินและโจมตีจับท่อเหล็กฟันเหมือนดาบ น้ำที่เคลือบท่ออยู่นั้นเหมือนจะยังใช้งานไม่ได้ดี คลุมบางจุด ส่องแสงสีฟ้าบางจุด

พญาผึ้ง แตกสลายกลายเป็นคริสตัลเล็กๆ ลอยอยู่บนฟ้า

ฟิ้ว! เหล็กแหลมจำนวนมากพุ่งเข้าด้านหลังซิส

“หลบ ไม่ ทัน” เสียงเหล็กปักเข้ามาเหมือนที่ซิสเคยได้ยินลูกธนูปักกระดาน

จึก จึก จึก

ร่วงลงสู่พื้น ภาพเลือนราง ชาไปทั้งตัว

“นี่เรากำลังจะแพ้แล้วใช่ไหม” ซิสเพ้อ

เขาล้มอยู่บนพื้นหญ้า ก่อนที่ม่านตาเขาจะปิด รองเท้าสีน้ำตาลเข้ม เรียวขาเล็ก เดินเข้ามา

ซิสหลับไป ในความคิดเขา ก็คงไปเกิดใหม่ในลานน้ำพุ แต่เมื่อลืมตาขึ้นมากับเห็นใครบางคน

“นี่เราตายแล้วใช่ไหม ถึงได้เจอนางฟ้าอยู่บนต้นไม้” ซิสเพ้อ

“รู้สึกตัวแล้วหรอ” เสียงผู้หญิงดังจากบนต้นไม้

ซิสค่อยๆ ลืมตาขยับแขนและขา ลุกขึ้นมานั่งพิงต้นไม้

“นั่นใครน่ะ” พยายามมองหาเสียงคนนั้น

เสียงรองเท้าหนังกระแทกพื้น ซิสค่อยๆ มองขึ้นไป กางเกงขาสั้นสีเหลืองเข้ม เสื้อตัวเล็กรัดเอวด้านใน ด้านนอกเสื้อขนสัตว์สีขาว ด้านหลังสะพายคันธนูอันใหญ่ หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ท่าทางร่าเริง

“ฉันชื่อ คิร่า มาจากหมู่บ้านทานตะวันทางทิศเหนือ ฉันเห็นนายสู้กับรองหัวหน้าพญาผึ้ง ซึ่งฉันตามล่ามาหลายวันแล้ว” คิร่านั่งลง

“แล้วนี่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ขอบใจมากนะ” ซิสพูดอย่างสุภาพ “ฉันไม่มีอะไรตอบแทนมากนัก ได้โปรดรับน้ำผึ้งไป”

ซิสยื่นน้ำผึ้งให้คิร่าหกโหล เธอรับไปใส่เป้สะพายด้านหลัง

“ส่วนมากฉันช่วยใครไม่ค่อยทันหรอก พวกนั้นร่างแตกซะก่อน” คิร่าแสดงความเสียใจ

“ไม่หรอก พวกนั้นแค่หลับไป ตื่นอีกที่หนึ่ง” ซิสพยายามอธิบาย

“ฉันเคยได้ยินเรื่องเล่า ว่าพวกนักผจญภัย มีชีวิตที่เยอะกว่าชาวเมือง แต่ก็มีสิ้นสุด” คิร่าเสริม “มีอะไรที่มันซับซ้อนอีกเยอะมากที่เรากำลังเผชิญ แต่คุณปู่ฉันสอนไว้ว่า ดำเนินไปตามสัญชาตญาณ”

ซิสพยักหน้า พร้อมกับคิดอะไรต่างๆ มากมายในหัว หลุดปากพูดออกไปว่า “ก่อนหน้านี้เธอพูดว่า รองหัวหน้าหญาผึ้งใช่ไหม”

“ใช่ มีอะไรรึเปล่า”

“เปล่าฉันแค่สับสน มันจะใกล้เคียงกับ มินิบอสไหมฉันไม่แน่ใจ” ซิสควักน้ำผึ้งโหลสุดท้ายมากิน

“นั่นมันภาษานักผจญภัย ฮ่าๆ บางคำศัพท์เราก็ไม่รู้จักมันหรอก อาศัยเรียนรู้ไปเรื่อยๆ”

ซิสคิดต่อเรื่องชาวเมือง ถ้าในรูปแบบเกมที่เขาเล่น ก็จะมีตัวละครที่ไม่ได้ถูกควบคุมโดยผู้เล่น หรือเธอจะเป็นจำพวกนั้น เอนพีซี รึเปล่า ยกโหลน้ำผึ้งขึ้นดื่ม

คิร่าวางแผนที่ลงกับพื้น ใช้แท่งสีดำขีดบนแผนที่ เป้าหมายอยู่แถวนี้ เปิดสมุดเล่มเล็กดูรายการสิ่งที่ต้องทำ ยกโหลน้ำผึ้งขึ้นมาตรวจสอบ

“คิร่า” ซิสเรียก