บทที่ 16: อย่าเอะอะกันไป
วิลเลียมนำเหล่านักรบเข้าไปในป่า โดยอาศัยความได้เปรียบด้านความเร็วของเอลฟ์ เพียงหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ไปถึงชานเมืองของออร์คนักรบที่มารวมตัวกัน
เอลฟ์นักลาดตระเวนหลายคนเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง แล้วรายงาน “ท่านลอร์ด จำนวนของออร์คนักรบเพิ่มขึ้นอีก 100 ตนและพวกมันก็ยังคงทำการขนส่งอาวุธและอุปกรณ์มากมายกันอยู่ ดูเหมือนกับว่าพวกมันตั้งใจที่จะเริ่มสงครามกับพวกเรา!”
“ทั้งหมด 600 ตน? พวกมันมีทหารยามด้านนอกกี่คน?” วิลเลียมลูบคางของเขาอย่างครุ่นคิด
“ไม่น้อยเลย มีทีมออร์ค 10 ทีมที่กำลังตรวจตราอยู่ รวมทั้งหมด 50 ตน!”
ลอทเนอร์ไม่เคยกังวลเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของคนของเขา ถ้าเขาต้องการจะฆ่าใครสักคนในป่า เขาสามารถกำจัดออร์คกลุ่มนี้ทั้งกลุ่มได้ด้วยตัวคนเดียว โดยมีเงื่อนไขที่ว่าพวกมันจะไม่วิ่ง ไม่อย่างนั้นล่ะก็ มันก็จะเป็นเรื่องน่าปวดหัวอย่างมากและยังเสียเวลาอีกด้วย
และวิลเลียมเองก็คิดเหมือนกัน!
[ภารกิจ: วิกฤตการณ์ใกล้อาณาเขต]
[ระดับ 2: เห็นได้ชัดว่ามีออร์คเผ่าหนึ่งที่ตั้งใจจะมาแย่งชิงเหมืองแร่เหล็กแห่งนั้น และแถมพวกมันก็ยังอยากจะทำลายเมืองของคุณด้วย จัดการพวกมันให้สิ้นซาก]
[ภารกิจเสร็จสิ้น: 0%~100%]
[รางวัล: ประสบการณ์ 10000~50000 หน่วย]
[รางวัล: ไม่ทราบ]
[รางวัล: ความภักดีและการเป็นที่ชื่นชอบของพลทหาร]
วิลเลียมหรี่ตาของเขาลง ภารกิจที่สอง เหอะ อย่างที่คาดไว้ รางวัลของภารกิจสำหรับลอร์ดเริ่มที่จะข้องเกี่ยวกับความจงรักภักดีของนักรบของเขา
จากคำอธิบายของภารกิจ มันเป็นสิ่งยากเอาเรื่องสำหรับลอร์ดหลายคน เพราะนี่อาจเป็นการส่งกองกำลังทหารไปฆ่าศัตรูหรืออาจเป็นการส่งพวกเขาไปตาย ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขาเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลอร์ดคนหนึ่งซึ่งอยู่ที่เลเวล 10
แต่อย่าลืมไป
เขาอยู่ในระดับเรเจนดารี!
ไม่สำคัญว่าเขาจะอ่อนแอขนาดไหนในบอสระดับรีเจนดารี เขาก็ยังคงเป็นรีเจนดารี!
วิลเลียมเลื่อนสายตาของเขาไปยังเอลฟ์หัวหน้าหน่วยลาดตะเวน “ให้เรายืมคันธนู, ลูกธนู และอาวุธของท่าน!”
“ครับ ท่านลอร์ด!” กัปตันเอลฟ์ของหน่วยลาดตระเวนแคลงใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้กลัวว่าท่านลอร์ดจะโลภอยากได้อาวุธของเขา
ด้วยสายเลือดที่มีศักยภาพในการเป็นผู้นำ เอลฟ์หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนอยู่ที่เลเวล 33 และอุปกรณ์ของเขานั้นก็ไม่เลวเลย
คันธนูยาวสีฟ้าอันหนี่งที่มาพร้อมพลังการต่อสู้ 130-180 แต้ม
ดาบเดี่ยวสีฟ้าอันหนึ่ง พลังการต่อสู้ 120-160 แต้ม
และสำหรับคุณสมบัติเพิ่มเติม มันมีเพียงเล็กน้อยและไม่คุ้มให้พูดถึง
ตราบใดที่มันคืออุปกรณ์เบื้องต้นและคุณสมบัติของมันถึงมาตรฐาน มันก็สามารถนำมาใช้ได้
ท้ายที่สุดแล้ว ค่าคุณสมบัติของบอสระดับรีเจนดารีก็สูงและมีค่าพลังชีวิตเยอะอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงสมัครใจ…
เลเวลของอาวุธและอุปกรณ์ในเกมนี้ไม่จำเป็นต้องมีจำนวนจำกัด เพียงแค่ระดับเลเวลและคุณสมบัติเท่านั้นที่มืออาชีพคนอื่นจะสามารถหยิบมันขึ้นมาและใช้อุปกรณ์ชนิดนี้ได้
ตราบใดที่คุณตั้งใจ นักเวทย์ก็สามารถสวมชุดเกราะได้ แต่ผลลัพธ์พิเศษบางอย่างอาจไม่ทำงาน
“วิลเลียม ในฐานะลอร์ด เจ้าสามารถซุ่มยิ่งธนูจากด้านข้างก็ได้ เจ้าไม่จำเป็นต้องนำตัวเองเข้าไปในสนามรบ!” ลอทเนอร์ค่อนข้างกังวล
แต่นอกเหนือไปจากชุดเกราะชั้นในระดับอีปิค บอสระดับรีเจนดารีผู้ที่มีอุปกรณ์อยู่ในเลเวลระดับต่ำก็ส่ายหัวของเขา “ไม่ ลอร์ดควรเป็นคนที่นำทัพ นอช ท่านไปล้อมที่จุดรวมพลของพวกมันกับคนอื่นๆ ซะ เราจะฆ่ามันด้วยตัวเอง อย่าให้ใครหน้าไหนในพวกมันหนีรอดไปได้!”
“ท่านลอร์ด ให้พวกเราจัดการกับออร์คพวกนั้นเองเถอะ!” เอลฟ์นักรบคนอื่นไม่เห็นด้วย ที่สุดแล้ว นี่ก็เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย
แม้ว่าพวกเขาจะเห็นว่าลอร์ดผู้นี้ฝึกฝนพลังการต่อสู้ของเขาได้อย่างสมบูรณ์ เขายังคงเด็กอยู่และการกระทำนี้ก็ฟังดูไม่เข้าท่าเอาซะเลย พวกเขาก็ต้องการที่จะกลับไปสู่อาณาจักรเอลฟ์อยู่หรอก แต่หัวใจของพวกเขากลับไม่ยอมให้หักหลังลอร์ดคนนี้…
“ทำตามคำสั่งของเรา ท่านลุงลอทเนอร์จะปกป้องเราเอง พวกท่านที่เหลือแค่ไปล้อมออร์คพวกนั้นเสีย!” วิลเลียมมองไปยังลอทเนอร์
ลอทเนอร์ได้แต่พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ แต่ถ้ามีศัตรูที่คุกคามชีวิตของท่าน ทั้งธนูและลูกธนูในมือของข้าจะไม่ล้อเล่นแน่!”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าท่านเห็นว่าลูกธนูของเรากำลังจะหมดเมื่อไหร่ ก็โยนซองลูกธนูมาให้เราก็พอ!” มุมปากของวิลเลียมยกขึ้นเล็กๆ จากนั้นจึงย่างก้าวด้วยความคล่องแคล่วไปยังจุดรวมพลของพวกออร์ค
ในเวลาเดียวกัน เอลฟ์นักเวทย์ห้าตนมองหน้ากันและกัน ก่อนจะส่งบัฟที่เพิ่มประสิทธิภาพทุกรูปแบบให้เขา
แสงสว่าง
อัญเชิญจิตวิญญาณ
เพิ่มความแข็งแกร่ง
เพิ่มการป้องกัน และอื่นๆ เอฟเฟคส่วนใหญ่จะสามารถมีประสิทธิภาพนานประมาณสิบนาทีและผลลัพธ์ก็ไม่ได้เห็นได้ชัดนัก แต่มันก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย
เอลฟ์ตนอื่นแยกกันออกไปอย่างเงียบเชียบและเข้าล้อมกลุ่มออร์ค
ในป่าแห่งนี้…
อย่าคิดจะสู้กับเอลฟ์!
ด้วยธรรมชาติของมนุษย์ เมื่อพวกเขามองว่าการเพิ่มจำนวนประชากรของเอลฟ์นั้นเป็นสิ่งที่คุกคาม พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะเข้ามาในป่าอย่างผลีผลามเพราะรู้ว่าในป่าที่เก่าแก่แห่งนี้ พวกเขาไม่สามารถต่อกรกับวิธีการสู้ศึกของเหล่าเอลฟ์ได้ และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสู้กับเอลฟ์!
ร่างหนึ่งกำลังกระโดดอยู่ในป่าอย่างเงียบเชียบราวกับเสือดาวที่ปราดเปรียว
ถึงแม้ว่าความเร็วของเขาจะรวดเร็วและเขาก็กระโดดได้สูงมากๆ มันก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะทำการเคลื่อนไหวใดๆ
ทุกครั้งที่เขาเดิน เขาสามารถหลีกเลี่ยงบริเวณที่เป็นหญ้าซึ่งอาจทำให้เกิดเสียงได้อย่างง่ายดาย เขาเป็นเหมือนกับเอลฟ์นักล่าผู้ทรงพลังคนหนึ่งที่สามารถเคลื่อนไหวไปรอบๆ โดยที่ไม่มีทางถูกเห็นตัวได้
ลอทเนอร์เห็นทั้งหมดนั่นและเริ่มที่จะสงสัยเล็กน้อย…
มันจะเป็นไปได้งั้นหรือ?
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตมันเป็นเพียงแค่การแสดงของเขา รวมถึงการตกต้นไม้ด้วยงั้นหรือ?
และทำไมถึงไม่เปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของเขาเมื่อเป็นลอร์ดแล้วล่ะ?
………
หลังการสำรวจจากบนต้นไม้ วิลเลียมค่อยๆ เข้าใกล้ทีมออร์คทหารยามทีมหนึ่ง
ระดับของออร์คห้าตัวนี้ปรากฏต่อหน้าเขาเรียบร้อยแล้ว
มีสามตัวอยู่ที่เลเวล 20, สองตัวเลเวล 15 ไม่มีระดับสูงและพวกมันทั้งหมดเป็นแค่ออร์คนักรบธรรมดาทั่วไป
“ถ้าอย่างนั้นก็หวานหมูล่ะ!” วิลเลียมหรี่ตาของเขาลง หยิบลูกธนูสามอันออกมาจากซองใส่ลูกธนูด้วยมือซ้าย
จับลูกธนูดอกหนึ่งด้วยมือขวาและง้างมันไปด้านหลังของคันธนู เขายิงมันออกไปด้วยพลังการต่อสู้ที่เต็มเปี่ยม!
ฟิ้วว
ลำแสงหนึ่งวิ่งผ่านเข้าไปยังป่าที่มืดมิด ทำให้ออร์คที่กำลังเดินอยู่ด้านหลังสุดล้มลงบนพื้นโดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ
เฮดช็อต จุดอ่อนร้ายแรงที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต ในจังหวะที่ลูกธนูทะลุเข้าไปที่หัวทำให้เกิดบาดแผลสาหัส
ออร์คนักรบตนนั้นผู้ที่ไม่มีเลือดมากนักจึงตายในทันที
ได้รับค่าประสบการณ์ 400 หน่วย
ออร์คสี่ตัวที่อยู่ด้านหน้าได้ยินเสียงและขณะที่กำลังจะหันหลังมา วิลเลียมก็หยิบลูกธนูขึ้นมาดอกหนึ่งจากลูกธนูสามดอกในมือซ้ายของเขา ง้างมันไปด้านหลังของคันธนูและยิงมันออกไป…
ภายในเวลาเพียงแค่สองวินาที
ออร์คนักรบสามตนถูกฆ่าด้วยเฮดช็อตของเขา
แต่ในตอนที่ออร์คที่เหลืออีกสองตัวหยิบอาวุธของพวกมันออกมาและกำลังจะตะโกน…
ร่างหนึ่งก็ลงมาจากฟ้า วิลเลียมที่อยู่กลางอากาศก็ง้างคันธนูของเขาและยิงลูกธนูออกไป
ออร์คตัวที่กำลังอ้าปากกว้างรับรู้ถึงความเจ็บปวดและกำมือเข้าที่คอของมัน ก่อนจะล้มลงไปที่พื้น
ขณะที่ออร์คอีกตัวซึ่งกำลังตกอยู่ในความอึ้งตะลึงจะสามารถโต้ตอบอะไรกลับได้ วิลเลียมที่ยังคงอยู่กลางอากาศก็ชักดาบตรงข้อมือของเขาออกมา ก่อนจะลงสู่พื้นดิน แล้วจัดการกับศัตรู!
สวบ
วิลเลียมดึงดาบของเขาออกจากหัวของออร์คตัวนั้นในขณะที่เลือดสีเขียวของมันไหลลงมาช้าๆ เขายังไม่หยุดและกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้พร้อมๆกับการมองหาทีมตรวจตราที่เหลือ!
การปฏิบัติในแผนการรบที่ดูเหมือนจะซับซ้อนนี้กลับถูกทำให้จบลงภายในเวลาน้อยกว่าสามวินาที
ลอทเนอร์ไม่อาจห้ามความรู้สึกตกตะลึงได้เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ออร์คทั้งห้าตัวนั้นยังไม่ทันที่จะพูดออกมาสักคำเสียด้วยซ้ำ พวกมันก็ถูกกำจัดโดยท่านลอร์ดอย่างง่ายดาย…
“และเขาก็ไม่ได้ใช้แม้แต่ทักษะพลังการต่อสู้ใดๆ!” ลอทเนอร์ถอนหายใจ โดยเฉพาะความยากในการยิงขณะกำลังกระโดดอยู่นั้นยากเป็นอย่างมาก แม้แต่ตัวเขาเองก็ต้องฝึกซ้อมมาเป็นเวลานานกว่าที่เขาจะเชี่ยวชาญมันได้อย่างสมบูรณ์
เขาไม่เคยคาดคิดว่าลอร์ดคนนี้จะซ่อนมันไว้
ลอทเนอร์กลืนน้ำลาย “เท่าไหร่กัน… เขาโกหกคนในเมืองดาร์คไนท์ไปเท่าไหร่กัน?”
