บทที่ 161.1

บทที่ 161.1

ผู้แปล loop

ในวันจันทร์

หลังจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ดงซูบิน กลับมาทำงานอย่างตื่นเต้น เขาจะได้รับการย้ายไปสู่พื้นที่ชนบทเพื่อไปเป็นรองหัวหน้าสำนัก แม้ว่าเสี่ยวหลานจะใช้เส้นสายของเธอเพื่อช่วยให้เขาได้รับการโอนย้ายแต่ประกาศอย่างเป็นทางการยังไม่ออก มันน่าจะออกไม่กี่วันนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินต้องอยู่ในหน้าที่นี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เขาไม่สามารถทำผิดพลาดใด ๆ ก่อนการโอนย้ายใดๆ

“อรุณสวัสดิ์หัวหน้าซูบิน”

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

“หัวหน้าซูบินฉันได้ยินมาว่าคุณจะถูกเลื่อนขั้นนี้?” พนักงานจากแผนกการเงินถามเบา ๆ

ใครบางคนจากคณะกรรมการตรวจสอบวินัยเดินมา “หัวหน้าดงซูบินจะโอนย้ายจริงเหรอ?”

ดงซูบิน งงงวย "ผมไม่แน่ใจ. คุณทุกคนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”

“ฮะ ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ มีข่าวลือว่าคุณจะถูกโอนไปยังสำนักความปลอดภัยสาธารณะ จริงป้ะ?”

ดงซูบิน คิดกับตัวเอง ไม่มีความลับในการรับราชการเสี่ยวหลานน่าจะขอความช่วยเหลือจากหลาย ๆแห่ง สำหรับคนที่จะโอนย้ายให้และต้องมีการบอกต่อๆกันแต่ดงซูบิน ก็ไม่ต้องการที่จะเก็บความลับใดๆไว้ เขาตอบโดยบอกว่าเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

หากเป็นคนอื่นที่ได้รับการโอนย้ายจะไม่มีใครสนใจ แต่มันคือหัวหน้าซูบินที่จะย้ายออกไป เขาจะถูกโอนจากความมั่นคงแห่งรัฐไปสู่ความมั่นคงสาธารณะ ภายในครึ่งชั่วโมงสาขาทั้งหมดรู้ว่าหัวหน้าซูบินจะโอนออกไป ทุกคนคุยกันเรื่องนี้

หัวหน้าซูบินมีความสามารถมาก เขาสามารถรับโอนจากสำนักความมั่นคงแห่งรัฐไปยังหน่วยงานอื่น เขาจะไปที่สำนักงานความมั่นคงสาธารณะเพื่อเป็นรองหัวหน้าสำนัก ทุกคนไม่สามารถจัดการเรื่องการโอนดังกล่าวได้ หากไม่มีเส้นสายใครจะช่วยคุณจัดการเรื่องการโอนนี้ แต่มันน่าเสียดาย จะเกิดอะไรขึ้นกับสาขาเขตตะวันตกหลังจากหัวหน้าซูบินออกไปแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยสาขาได้หากมีปัญหาเกิดขึ้น!

ต้าหลินเหม่ย,ฉางจ้วง และคนอื่น ๆ จากสำนักงานกิจการสาธารณะก็ได้ยินข่าวลือเช่นกัน

ดวงตาของวังซินเป็นสีแดงทั้งหมด “หัวหน้าซูบินคุณจะจากไปจริงๆเหรอ?” ในที่สุดเธอก็พบเจ้านายที่ดีและไม่ต้องการให้เขาจากไป

ต้าหลินเหม่ย ก็กำลังจะร้องไห้เช่นกัน แต่นี่ถือเป็นการเลื่อนตำแหน่งสำหรับหัวหน้าซูบิน เธอไม่สามารถขอให้เขาอยู่ต่อได้

“หัวหน้าซูบินค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วย”

ฉางจ้วงหัวเราะ “หัวหน้ากำลังทำลายสถิติใหม่เลยนะ จากจำนวนครั้งในการเลื่อนขั้นของหัวหน้า”

ถึงแม้ดงซูบินจะดีใจมาก แต่เขาโบกมือแล้วหัวเราะ “มันยังไม่ได้รับการยืนยันสักหน่อย ถึงเวลาเริ่มงานแล้ว”

เกาแพนเหว่ยยิ้มและแสดงความยินดีกับดงซูบิน หลังจากดงซูบินเข้ามาในห้องของเขา เกาแพนเหว่ยรีบเข้าไปในห้องทำงานของเขาอย่างรวดเร็ว เขาช่วยดงซูบินในการชงชาหนึ่งถ้วย เขารู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าดงซูบินจะย้ายออกไป เขารู้ดีว่าหัวหน้าซูบินนั้นเก่งมาก แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นรองหัวหน้าภายในไม่กี่เดือนและจะย้ายออกจากสำนักความมั่นคงแห่งรัฐ ดงซูบินจะไปที่สำนักความมั่นคงสาธารณะแทย เพื่อรับบทบาทเป็นหัวหน้า เฉพาะผู้ที่มีเส้นสายที่ทรงพลังเท่านั้นที่สามารถทำได้

ดงซูบิน รู้ว่าทำไมเกาแพนเหว่ยจึงปฏิบัติต่อเขาอย่างดีในวันนี้ เขาต้องนึกถึงตำแหน่งของดงซูบิน

ในตอนเช้าดงซูบินยังคงทำงานของเขาต่อไป เขาส่งเอกสารให้ผู้นำที่เกี่ยวข้อง

เมื่อ ดงซูบินมาถึงสำนักงานของเสี่ยวหยานทันใดนั้นเสี่ยวหยาง ก็หยุดเขาไม่ให้ไป “เสี่ยวตงนั่งลง มาคุยกันหน่อย”

ดงซูบิน รู้ว่าเสี่ยวหยาน ต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือ เขาล้างคอของเขาและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ที่ถูกต้องเขาจะแจ้งให้ เสี่ยวหยานก่อน เมื่อเขาทำอะไรผิด “หัวหน้าเสี่ยว …ผม……ผม……”

เสี่ยวหยานมองดูเขา “นายกำลังจะถูกย้ายออกไป”

ดงซูบิน ตอบกลับ "น่าจะเป็นอย่างงั้น. แต่มันยังไม่ได้รับการยืนยัน ผมไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะ……” เขาไม่กล้าบอก เสี่ยวหยาน เกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนหน้านี้ ถ้าเสี่ยวหยานปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไป? เขาจึงจะขอให้เสี่ยวหลาน จัดเตรียมการโอนย้ายของเขาต่อไปหรือไม่? นั่นจะเป็นการไม่ให้เกียตริเสี่ยวหยานเพราะเสี่ยวหยาน ช่วยดงซูบินมากตั้งแต่เข้าสู่สำนักความมั่นคงแห่งรัฐ เธอสนิทกับเขามากและเขาไม่ต้องการที่จะออกไปกับเธอ

เสี่ยวหยานยิ้ม “ฉันคิดว่านายจะรู้สึกแย่หลังจากที่นายได้รับตำแหน่งรองหัวหน้าแผนก นาย…นายจะไม่ได้นั่งเฉย”

ดงซูบิน ยิ้มอย่างน่าอาย

“คุณกำลังจะไปที่อยู่ในระดับชนบท? สภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากปักกิ่ง นายต้องจดจำสิ่งต่างๆมากมายให้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนายอารมณ์เสีย นายต้องควบคุมอารมณ์ของคุณ” เสี่ยวหยานยังไม่ต้องการที่จะเห็นการลาดงซูบิน เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ดีและสามารถช่วยเธอแก้ปัญหาได้มากมาย เธอจะไม่พบคนอย่างเขามาก่อนและเธอก็ยังมีความสุขกับดงซูบิน “สำนักความปลอดภัยสาธารณะมีตัวเลือกมากกว่าความมั่นคงของรัฐ มันเป็นสิ่งที่ดีถ้านายสามารถถ่ายโอนไปที่นั่น นายจะมีอนาคตที่สดใสโดยเฉพาะในระดับชนบท ด้วยความสามารถของนาย นายจะได้รับผลลัพธ์ที่ดี ทำดีที่สุดแล้วอย่าทำให้ฉันเสียเกียรติ!”

ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเสี่ยวหยาน จะพูดสิ่งนี้และรู้สึกประทับใจ “หัวหน้าเสี่ยว ผม……”

เสี่ยวหยานรู้ว่าดงซูบินต้องการพูดอะไรและเธอก็หัวเราะ “พูดตามตรงฉันไม่ต้องการให้นายจากไป แต่การถ่ายโอนนี้มีความสำคัญต่อนาย นายคิดว่าฉันจะห้ามไม่ให้นายจากไป?”

ดงซูบินตอบอย่างซาบซึ้ง "ขอบคุณ. หัวหน้าเสี่ยว ผมจะจดจำคำสอนของหัวหน้าไว้เสมอ ขออภัยที่ทำให้เกิดปัญหากับหัวหน้าในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา”

เสี่ยวหลานหัวเราะ “จะดีถ้าคุณจำคำสอนของฉันได้ นายไม่เคยได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้มาก่อน”

“เอ่อ……ไม่ครับ”

“เอาล่ะ.” เสี่ยวหยาน มองกลับไปที่เอกสารที่เธออ่าน “นายคิดว่าใครเหมาะสมที่จะเข้ารับตำแหน่งในสำนักงานกิจการทั่วไป”

ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่ง “เอ่อ……การโอนของผมยังไม่สิ้นสุด แต่เกาแพนเหว่ย เหมาะที่จะเป็นรองหัวหน้าสำนักงาน เขามีประสบการณ์และเป็นผู้รอบรู้” ดงซูบินไม่ต้องการแนะนำต้าหลินเหม่ย และคนอื่น ๆ เพราะพวกเขาทั้งหมดไม่มีประสบการณ์ มีเพียงเกาแพนเหว่ยเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเป็นรองหัวหน้า

เสี่ยวหยานพยักหน้า "ตกลง. กลับไปทำงาน. อย่าคิดว่าฉันจะหย่อนยานเพียงเพราะนายกำลังจะถูกย้ายออกไป ฮ่า ๆ .”

“ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด.”

กลับมาที่สำนักงานกิจการทั่วไปดงซูบินเรียกเกาแพนเหว่ย ไปที่สำนักงานของเขา “แพนเหว่ยนั้งก่อน”

เกาแพนเหว่ยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและนั่งลงตรงข้ามกับดงซูบิน

ดงซูบิน ยิ้ม “แพนเหว่ย นายอายุเกือบ 30 แล้วใช่ไหม? นายเป็นสมาชิกอาวุโสของสำนักงานกิจการทั่วไป ฉันรู้ว่านายใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หัวหน้าเสี่ยวขอคำแนะนำจากฉันก่อนหน้านี้และฉันแนะนำให้นาย นายต้องเตรียมพร้อมที่จะรับช่วงต่อหน้าที่ของฉันถ้าฉันย้ายไป”

"อา?" เกาแพนเหว่ย ตกตะลึง เขาตอบด้วยความตื่นเต้น:“ขอบคุณหัวหน้าซูบิน ขอบคุณมาก!”

ดงซูบินโบกมือของเขา "ทำให้ดีที่สุด……." เขาจำสิ่งที่เสี่ยวหยานพูดกับเขาและคัดลอกเธอ “อย่าทำให้ฉันเสียเกียรติ”

เกาแพนเหว่ยจับตามองตำแหน่งรองหัวหน้าสำนักงานกิจการทั่วไปมาเป็นเวลานาน แต่ไม่ว่าเขาจะต่อสู้เพื่อตำแหน่งนี้อย่างไรเขาก็ไม่สามารถทำได้ เขาคิดว่าหัวหน้าซูบินจะแนะนำต้าหลินเหม่ยหรือจ้วงจือสำหรับตำแหน่งนี้ แต่ดงซูบินแนะนำเขา เกาแพนเหว่ยมันทำให้เขา รู้สึกตื่นเต้น หัวหน้าซูบินใกล้ชิดกับหัวหน้าเสี่ยวมากและหัวหน้าเสี่ยวจะพิจารณาคำแนะนำของเขาอย่างแน่นอน

ก่อนอาหารกลางวันดงซูบินไปที่สำนักงานของผู้นำคนอื่น ๆ ที่สนิทกับเขา อย่างเช่นหัวหน้าเฉิน ไปที่สำนักเมือง เพื่อประชุมและไม่ได้อยู่ในห้องทำงานของเขา แต่คณะกรรมการเพื่อการตรวจสอบวินัยของซองโฉจือ หัวหน้าสำนักงานกิจการทั่วไปลี่ชิงและส่วนที่เหลือยังอยู่ ผู้นำทุกคนให้กำลังใจด้วยคำพูดของดงซูบิน

หลังอาหารกลางวันดงซูบินกลับไปที่สำนักงานของเขา เขาพูดกับผู้นำเกือบทุกคนและที่เหลืออยู่ก็คือการแจ้งการโอนอย่างเป็นทางการ

แต่ปัญหานั้นมักจะเกิดขึ้นเสมอ!

เมื่อเวลาประมาณ 12.20 น. ต้าหลินเหม่ย วิ่งเข้าไปในห้องทำงานของดงซูบินโดยไม่ได้เคาะ “หัวหน้าซูบิน! มีปัญหา!”

ดงซูบินมองเธอ "เกิดอะไรขึ้น?" แย่แล้ว! ฟไหม้อีกแล้วหรอ?

ต้าหลินเหม่ย ชี้ไปที่ด้านนอก “มีบางคนที่อยู่นอกทางเข้าหลักของเราตะโกนชื่อหัวหน้า เขาพูดว่า……”

“ตะโกนชื่อฉันเหรอ” ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ “ทำไมบางคนถึงตะโกนชื่อฉัน”

“หัวหน้า……ฉันคิดว่าหัวหน้าควรออกไปและดูด้วยตัวคุณเอง”

ดงซูบินรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบออกไปพร้อมกับต้าหลินเหม่ย พนักงานทุกคนของสำนักงานกิจการทั่วไปและบางคนจากแผนกการเมืองอยู่ข้างนอกทางเดินมองออกไปนอกหน้าต่าง พวกเขากระซิบกันเองเมื่อเห็นดงซูบิน ดงซูฐิน มีความรู้สึกไม่ดีและมองออกไป เขามองไม่เห็นอย่างชัดเจนเพราะระยะทาง แต่เขาเห็นชายวัยกลางคนยืนอยู่ด้านนอกประตูใหญ่ ชายวัยกลางคนนั่นชี้ไปที่อาคารของพวกเขาและตะโกน!

“ดงซูบิน! ออกมา! ฉันรู้ว่าคุณกำลังทำงานอยู่ข้างใน! อย่าคิดว่าคุณสามารถซ่อนอยู่ข้างในได้ตลอดไปใช่ไหม คุณจะชำระหนี้การพนันของคุณกับฉันเมื่อไร อา? 254,000 หยวน! คืนเงินให้ฉันในวันนี้! ดงซูบิน! ออกไปที่นี่! คุณเสียเงินให้ฉัน! จ่ายคืนให้ฉันตอนนี้!”

ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนเป็นสีดำ!

ผู้ชายคนนั้นดังมาก ทุกคนในค่ายได้ยินเขา ผู้คนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความตกใจ หัวหน้าซูบินเป็นหนี้เงินเพราะการพนัน? เขาเป็นหนี้ชายคนนั้นมากกว่า 200,000 เลยหรอ

ดงซูบิน หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเรียกสำนักงานที่หก “ส่งชายสองคนไปจับกุมบุคคลข้างนอก! ฉันต้องการดูว่าใครกำลังพยายามจัดกลั่นแกล้งฉัน!” ดงซูบินไม่รู้จักบุคคลนั้น เนื่องจากชายคนนั้นรู้จักชื่อและที่ตั้งของที่ทำงานของเขาเขาจึงต้องมีใครส่งใครซักคนส่งเขามา เหวยหนาน?ฉางจี้? โจวกัวซาน? หยานเหล่ย ดงซูบินทำให้คนสี่คนนี้ขุ่นเคือง นอกจากพวกเขาจะไม่มี