Chapter I Scene 19
“
Chapter I Scene 19
”
ด้วยความพยายามและเพิ่มความเร็วในการเดินทาง ทำให้ผมสามารถมาถึงป่าโบราณในตอนเย็นของวันนั้นเลย ถึงแม้ว่าจะมีเสียงบ่นก็เถอะ จริงๆก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่บ่นอยู่นั้นแหละ
ในเมื่อมันเย็นแล้ว ทำให้ผมไม่รีบร้อนเข้าป่าไป ผมเลือกที่จะพักค้างคืนก่อนเดี๋ยวค่อยเดินทางอีกทีหลัง
ก่อนจะมอบหมายให้ทุกๆคนไปทำหน้าที่ของตัวเอง โดยให้เทรย์เวอร์ไปกางเต็นท์ โอเรียนน่าไปหาน้ำ ดาร์เลเน่กับคุณหนูคายาไปเก็บไม้ทำกองไฟ ส่วนผมนั้นจัดเตรียมทำอาหาร โนรานั้นผมไม่ได้มอบหมายอะไร แต่เธอก็ตามติดผมอยู่ดี คิดซะว่าเป็นลูกมือทำอาหารแล้วกัน ถึงผมจะไม่รู้ว่าเธอทำอาหารเป็นไหม
เมื่อโอเรียนน่าหาน้ำมาให้พร้อมบ่นๆ โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นถ้าเธอรู้จักหุบปากนะ ผมไม่ได้พูดออกไปหรอกนะ ผมไล่เธอไปช่วยเทรย์เวอร์แทน เพราะรำคาญ!
“นายจะทำอะไรกิน?” ดาร์เลเน่เดินมาถามผม เมื่อกองไฟเสร็จ คุณหนูคายาเดินตามหลังเธอมา
“ไม่รู้ คงจะย่างเนื้อพริกไทยดำละมั่ง” ผมตอบออกไปส่งๆ
จากนั้นดาร์เลเน่ก็ไม่ได้รบกวนอะไรผม เพียงยืนดูผมกับคุณหนูคายา ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรที่จะมีคนมาดูผมทำอาหาร ถึงตอนนี้จะมียัยลูกครึ่งมาเกาะแกะขาอยู่ก็เถอะ! ผมหยิบถาดไม้ที่มีเนื้ออะไรบางอย่าง ผมได้หมักมันด้วยพริกไทยดำและสมุนไพรต่างๆ
ก่อนจะนำหินสองอันมาวางไว้ตรงข้ามกันที่กองไฟ แล้วจึงนำแผ่นหินแบนราบที่หาได้มาวางไว้ด้านบน แน่นอนว่าผมล้างมันแล้วนะ
ปล่อยให้หินร้อน ก่อนจะโยนไขมันสัตว์ก้อนเล็กๆลงไป ถูมันไปรอบทั่วแผ่นหิน ก่อนจะค่อยๆวางเนื้อชิ้นโตๆชิ้นแรกลง
ซ่า ซ่า ซ่า
เสียงไขมันกำลังถูกความร้อน เริ่มมีกลิ่นหอมของสมุนไพรขึ้นมา ลอยไปตามอากาศ ผมรออยู่นานนิดๆก่อนจะกลับชิ้นเนื้อ ผมไม่ได้ต้องการทำให้มันสุกมากเกินไป ผมต้องการให้เนื้อภายในเป็นสีชมพูอ่อนนิดๆอยู่ นั้นแหละคือใจความสำคัญของมื้อนี้
มื้ออาหารเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นเนื้อย่างที่ดีมากเลย ผมควรไปเปิดร้านอาหารและเริ่มธุรกิจใหม่ไหมนะ? แน่นอนว่าผมก็ต้องเป็นเชฟ
ระหว่างที่ให้สาวๆอาบน้ำนั้น ผมก็ได้เข้ามาในเต้นท์เวทมนตร์ ที่ดูภายนอกนั้นจะดูเล็ก แต่ภายในนั้นกลับใหญ่สองสามเท่า มันสะดวกมากๆเลย ไม่จำเป็นที่จะนอนเบียดใคร ถึงจะหน้าเศร้าที่ผมนั้นนอนคนเดียวก็เถอะ
“กินซะ” ผมว่าหลังจากบาดข้อมือตัวเองพลางยื่นแขนให้โนราที่ตามผมเข้ามาในเต้นท์
โนราพุ่งเข้ามาจับแขนผม ก่อนจะประกบริมฝีปากของเธอลงบาดแผลข้อมือผม เธอดื่มด่ำเลือดของผมด้วยการดูดมัน โดยมีสีหน้าที่เบ่งบานของดอกไม้นั้นเอง
ผ่านไปได้ห้านาทีเศษๆ โนราก็ได้หยุดดูดเลือดผม เธอหลับไปด้วยใบหน้าที่แดงระรื่นเช่นเดียวกันกับคนเมา
“จริงๆด้วย” ผมกำลังมองบาดแผลที่ข้อมือตัวเองที่กำลังสมานตัวลงอย่างรวดเร็ว ตอนแรกผมแค่สงสัย แต่ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่า น้ำลายของโนรามีคุณสมบัติในการฟื้นฟูแบบฉับพลัน
โดยปกติแล้วเท่าที่ผมรู้นะ เผ่าแวมไพร์นั้น น้ำลายของพวกมันมีคุณสมบัติเพียงแค่ทำให้เลือดแข็งตัวหรือหยุดเลือดนั้นเอง เพื่อไม่ให้เลือดไหลทะลักออกมาจากบาดแผลที่พวกมันได้ฝังเขี้ยวลงไปนั้นเอง
เหมือนว่าของโนราจะเหนือกว่านั้น ผมมั่นใจว่าเธอจะมีประโยชน์ในอนาคตแน่ๆ
ผมลูบผมโนราพักนึง ก่อนจะปล่อยให้เธอได้นอนไป และออกมาจากเต้นท์
เหมือนว่าสาวๆจะอาบน้ำเสร็จแล้ว เทรย์เวอร์ก็ด้วยแน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้อาบพร้อมกัน ถ้าเป็นงั้น ผมนี้แหละจะเป็นคนแรกที่จะฆ่ามันเลย โทษฐานที่มันได้เห็นเรือนร่างของดาร์เลเน่กับคุณหนูคายา เปลือยเปล่า!
มันก็ได้ถึงตาผมแล้ว ผมเดินไปพร้อมผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าชุดใหม่กับดาบต้องสาปที่ตอนนี้เหลือแค่ใบดาบครึ่งนึง ถึงแม้ว่าจะหักไปแล้วแต่ว่าคำสาปยังอยู่เหมือนเดิม พอใช้ได้อยู่ ถึงแม้ว่าจะมีดาบใหม่สำรองไว้ก็เถอะ น่าเสียดายจริง เป็นดาบที่ผมชอบแท้ๆ
ผมเดินไปที่แม่น้ำที่ดาร์เลเน่กับคุณหนูคายาได้พบเข้าโดยบังเอิญระหว่างเก็บฟืนไฟ เป็นแม่น้ำที่ลึกเพียงแค่เอวเท่านั้นถ้าไปกลางหน่อย
ก็ไม่เป็นแม่น้ำที่ใหญ่อะไร แต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป
ผมถอยชุดทุกอย่างออก จนตัวเปล่า พอก้มมองแผลเป็นยาวบริเวณท้องตัวเองที่ลูเซี่ยนได้ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า มันก็ทำให้ผมปวดแสบนิดๆ ผมลูบแผลเป็นเบาๆ
ก่อนจะลงไปในแม่น้ำ เย็นสบายอย่าบอกใคร ผมนั่งลงไปจนน้ำท่วมหัวก่อนจะลุกขึ้นพร้อมเสยผมขึ้นไปโชว์หน้าผาก
และในตัวนั้นเองที่ผมรู้สึกว่ามีใครกำลังเดินเข้ามา ผมรีบหยิบดาบต้องสาปที่วางบนหินใกล้ๆมา
หรือจะเป็นพวกเอลฟ์กัน? ไม่น่าใช่ เพราะพวกเอลฟ์คงไม่ออกมาชายป่าหรอก หรือว่าโจร ผมพึ่งกวาดล้างไปเอง เดี๋ยวก็ได้รู้ ในอีก สาม สอง หนึ่ง
ผู้ที่ปรากฏมานั้น คือดาร์เลเน่ที่ตอนนี้กำลังเปลือยกายอยู่นั้นเอง?
“ฉันก็นึกว่าศัตรูซะอีก” ผมว่างั้น ก่อนจะวางดาบลงไว้ที่เดิมของมัน
ผมไม่สนใจเธอและหันไปชำระร่างกายต่อ ไอ้ผมก็นึกว่าเธออาบน้ำไปแล้วซะอีก อย่ามาทำให้ผมใจเต้นสิดาร์เลเน่ เดี๋ยวจับกดเลย อยากพูดงั้นนะ แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป ผมได้ยินเสียงเธอลงน้ำและค่อยๆเข้ามาหาผม
“นายคงจะอัดอั้นมากแล้วสินะ?” ดาร์เลเน่เข้ามากอดด้านหลังผม ก่อนจะใช้สองมือกอดรัดผมไว้ เธอวางคางไว้ที่ไหล่ผมและพูดออกมาเหมือนกระซิบ
กลิ่นไวน์? นี้ดาร์เลเน่ไปดื่มไวน์มา อย่าบอกน่ะว่าไปแอบเข้าเต้นท์ผมและเอาไวน์ออกมากินน่ะ?
ใช่ไม่ได้เลยเธอเนี่ย ก็รู้ว่าตัวเองคออ่อนแท้ๆ
แต่ผมก็ยังไม่ตอบอะไรออกไป ผมปล่อยให้เธอลูบไล้ไปตามร่างกายของผม จะว่าไปผมก็ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าหลังจากออกมานอกเมืองเลย จะว่าอัดอั้นก็อัดอั้นเหมือนกัน
“แข็งอยู่นี้~ หึๆ ดูสิ มันใหญ่กว่าเมื่อสามปีอีก ใช่เจ้านี้ไม่น่าที่ชอบรังแกฉันอยู่ ทุกวัน?” ดาร์เลเน่เธอพูดออกมา พร้อมจับท่อนเอ็นร้อนผม เธอลูบมันอย่างคุ้นมือ ทุกคำพูดของเธอนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์
ไม่ไหวโว้ย!!
“หวา!!”
ผมที่เกิดทนไม่ไหวก็ได้พลิกตัวและเข้าประกอบดาร์เลเน่ พร้อมดันให้หลังเธอติดโขดหินไว้ โทษผมไม่ได้นะ เธอยั่วผมเองอ่ะ!
“หึๆ นายเนี่ยชอบทำรุนแรงไม่เปลี่ยนเลยนะ ช่วยทำแบบอ่อนโยนกับผู้หญิงบางสิ” ดาร์เลเน่พูดออกมาพร้อมนำแขนควงคอของผมไว้
“โทษที นิสัยไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆหรอกนะ แต่จะพยายามก็แล้วกัน…” ผมว่างั้นก่อนจะก้มลงไปจูบกับดาร์เลเน่ เหมือนจะอ่อนโยนนะ แต่เมื่อเจอการรุกขยาดนี้แล้ว…
ผมทำการจูบแบบแลกลิ้นกับดาร์เลเน่อย่างเร่าร้อนฉบับผู้ใหญ่ ผมเลื่อนมือทั้งสองไปไว้ที่สะโพกของเธอ ลูบมันบางขยำบาง ผ่านไปสักพักพวกเราก็ได้ยุติลง และผมก็เข้าไซคอดาร์เลเน่แทน
มือที่อยู่สะโพกของดาร์เลเน่ก็ได้เลื่อนขึ้นมา ข้างหนึ่งตรงหน้าอกเธอ ข้างหนึ่งก็สวนมายาของเธอ
ก็พบว่ามันเปียกแล้วนี้?
“นี้เธอเป็นคนลามกตั้งแต่เมื่อไร?” ผมแกล้งถามเธอ ที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นแอปเปิ้ลแล้ว
“ก็นายนั้นแหละที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”
พอได้ที่ ผมก็จับขาข้างหนึ่งเธอยกขึ้น มืออีกข้างจับเอวเธอไว้ ก่อนที่ผมจะใช้ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปสำรวจแดนลี้ลับนั้นเอง
และพวกเราก็ได้ทำกันไปสามรอบ ก่อนจะเดินกลับเต้นท์ แต่ดาร์เลเน่ไม่ได้กลับไปนอนเต้นท์ของตัวเองที่จะนอนร่วมกับคุณหนูคายาและโอเรียนน่า แต่มานอนกับผม โดยผมก็ได้ทำกับเธออีกสองรอบ ถึงแม้ว่าเธอจะส่างเมาแล้วก็ตาม
แน่นอนว่าโนราก็อยู่ด้วย แต่ว่าเธอยังคงหลับอยู่น่ะ…
