ตอนที่ 9
“ไม่น่าเชื่อนะคะ นิสัยอย่างคุณไอซ์จะมีภรรยาน่ารักแบบนี้” สามผมสั้นอ้าปากกินส้มตำบอก
“แหมพี่ก็ ไม่ต้องชมหรอกค่ะ มีคนชมเยอะชินแล้วละ ฮ่าฮา” โซลาห์ยิ้มกว้างวางจานลงมองหน้าพวกสาวใช้ที่เกาะกลุ่มกินกันอย่างอร่อย
“แต่ดูคุณท่านจะไม่ปลื้มเอามากๆ” สาวผมบ๊อบกระซิบบอกจังหวะเดียวกับที่ไอซ์เดินเข้ามาในซอกมุมทางเดิน
“ก็ไม่แปลกหรอกค่ะ คุณย่าเคืองหนูไง คุณไอซ์เขาเลือกหนูไม่ได้เลือกคนที่คุณย่าต้องการก็เลยอคติกับหนู พวกพี่ลองคิดดูนะถ้าคุณย่าไม่คลุมถุงให้คุณไอซ์ หนูก็คงไม่ต้องมาเสียตัวอย่างนี้หรอก พี่ว่าจริงมั้ย”
“แฮ่ม! นี่เธอ นินทาอะไรคุณย่าฉัน” ไอซ์โผล่มาทางด้านหลังจนโซลาห์สะดุ้งเฮือกเหลียวหลัง
“มานานยัง”
“รู้ทุกคำพูดแล้วกัน”
“มาทำอะไรคะ”
“ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เดินทางแต่เช้า” ไอซ์จับแขนโซลาห์ลุกจากเก้าอี้
“ดะ เดี๋ยว นอนหรอ ก็นี่ไงห้องนอน” โซลาห์รั้งมือเขาไว้พร้อมชี้ไปที่ห้องคนใช้
“นี่มันห้องคนใช้ ห้องเธอคือห้องเดียวกับฉัน”
“ห๊ะ! มะ หมายถึงห้องเดียวกัน เตียงเดียวกันอะนะ” โซลาห์เบิกตาโตตกใจ ทำคนใช้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ใช่ ทำไม ทำเป็นไม่เคย ผัวเมียนอนด้วยกันแปลกตรงไหน” ไอซ์มองหน้าคนใช้ในเชิงถาม ทั้งหมดรีบส่ายหน้าตอบทันทีอย่างเข้าข้างเจ้านายทำโซลาห์หน้าเหวอ
“ไป” ไอซ์ดึงแขนโซลาห์
“ไม่ไป” โซลาห์ส่ายหน้ายื้อทุกอย่างที่จับรั้งได้
“ดื้อจริงๆนะเธอ” ไอซ์ส่ายหน้าไปมาก่อนช้อนตัวเธออุ้ม
“กรี๊ดด คุณไอซ์” โซลาห์ดิ้นพล่านมองพื้นที่สูงชันตามส่วนสูงของคนอุ้ม
โอ๊คเดินออกมาดูเมื่อได้ยินเสียงโวยวายเหลือบมองน้องชายกับโซลาห์ที่ถูกอุ้มขึ้นบันได รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นบนใบหน้าชายหนุ่มอย่างชอบอกชอบใจ
ปัง! ปึก
ประตูปิดลงหลังจากนั้นก็ตามด้วยก้นของหญิงสาวกระแทกลงบนเตียงอย่างแรงจนร้องไม่ออกได้แต่มองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ
“คุณไอซ์ ตกลงฉันเป็นแฟนปลอมๆหรือเมียคุณเนี้ย”
“ไม่รู้แล้วแต่จะคิด” ไอซ์บ่ายเบี่ยงไม่ตอบคำถามให้ตรงประเด็นนั่งลงบนเตียงก่อนผลักตัวโซลาห์ไปอีกฝั่งแล้วกั้นหมอนข้างไว้ตรงกลางโน้มตัวลงนอนและทิ้งท้ายประโยคคลาสสิค
“ปิดไฟด้วย”
“โห่ อะไรเนี้ย” โซลาห์แบะปากมองเขาก่อนหันไปเอื้อมมือปิดไฟโน้มตัวลงนอนเหล่มองไอซ์ที่หันหลังให้ ชายหนุ่มอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนหลับตาลง โซลาห์กัดฟันไม่พอใจจำใจนอนหลับทั้งแบบนั้น
เช้าวันต่อมา
ไอซ์สวมเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมบนกางเกงสแลคหยิบนาฬิกาข้อมือมาใส่ที่ข้อมือก่อนเหลือบมองโซลาห์ที่สวมเสื้อแขนตุ๊กตา กระโปรงยาว ม้วนผมเสียบปิ่น เธอก้มมองมือถือที่อยู่บนเตียง ดวงตากลมโตมองหน้าจออย่างเศร้าหมองก่อนหยิบมากดโทรออก
ติ๊ด
“(ฮัลโหล) แม่ (อ้าว โซลาห์ นึกว่าใคร เมื่อคืนไปไหนไม่กลับมานอนบ้าน) หนูต้องไปทำงานต่างจังหวัด เงินเดือนหนูจะโอนให้แม่นะ ไม่ต้องห่วงหนูสบายดี (ดูแลตัวเองด้วยนะ) หนูรักแม่นะ (รู้ แม่รู้) แค่นี้นะแม่”
ติ๊ด
โซลาห์ปัดน้ำตาที่หยดลงสู่แก้มก่อนเก็บมือถือ ไอซ์มองเธอช้าๆก่อนที่เธอจะเงยหน้ามาสบตาเขา
“เพิ่งรู้ว่าขี้แย”
“คุณไม่คิดถึงแม่หรือไง ฉันเองยังคิดถึงพ่อเลย แม่ฉันอยู่บ้านคนเดียว” โซลาห์สลดก้มหน้าลงจับส่ายสะพายกระเป๋าเล็ก
“แล้วพ่อเธอไปไหน”
“ไปที่เดียวกับแม่คุณนั่นแหละ”
“ที่ไหนละ”
“อ้าว แม่คุณยังไม่เสียหรอ” โซลาห์อาการค้างชะงัก
“ยัง แม่เลิกกับพ่อ ปานนี้คงแต่งงานมีลูกใหม่แล้วมั้ง” ไอซ์ยักไหล่หยิบกุญแจรถแล้วเปิดประตูเดินออก โซลาห์เกาหัวงงรีบเดินตามแล้วปิดประตูไล่หลัง ไอซ์ขึ้นรถคันใหม่สีดำตามด้วยโซลาห์ที่พุ่งไปนั่งข้างคนขับอย่างว่องไว
โอ๊คเดินเข้าบริษัทแต่เช้าตรู่เดินมาที่โต๊ะเลขาส่วนตัวที่หน้าห้องประธาน เครียร์เรียงเอกสารก่อนจะเห็นชายหนุ่มเดินมาหา เธอลุกขึ้นเลิ่กลั่กอย่างตั้งตัวไม่ถูก
“สวัสดีค่ะ ทานอะไรมาหรือยังคะ” เธอเอ่ยถามเขาที่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงมองหน้าเธอช้าๆ
“วันนี้มีประชุมอะไรบ้าง” โอ๊คถามต่อมองเครียร์ที่รีบหยิบตารางงานนัดหมายขึ้นมาตรวจดูจากไอแพต
“มีประชุมกับหุ้นส่วนใหญ่ตอนบ่ายโมงค่ะ แล้วก็ดินเนอร์กับลูกค้าใหม่”
“ไม่เห็นมีอะไรด่วน ยกเลิกงานทั้งหมดเลยนะครับ”
“คะ เอ่อ ไม่ทราบว่าทำไมคะ”
“ผมจะพาคุณไปเที่ยวทะเล” โอ๊คฉีกยิ้มคว้ามือเครียร์ออกจากโต๊ะ เธอแทบหยิบกระเป๋าไม่ทันถูกจูงออกจากห้อง เมื่อประธานและรองประธานไม่อยู่เหลือเพียงหนึ่งเดียวที่ต้องดูแลบริษัทไปอย่างโดดเดี่ยว ความสตรองของกานดาเป็นที่เลื่องลือและไว้ใจได้ที่สุดสำหรับบริษัท เธอผู้ควบคุมดูแลดั่งเจ้าของบริษัทคงไม่ต้องเอ่ยถึงเงินเดือนแต่ละเดือนรับเต็มหน่วง
