EP.6 การฝึกฝนพิเศษ (อ่านฟรี)
การที่ผมตั้งใจที่จะทำให้มันสำเร็จมากกว่าครั่งที่แล้ว ทำให้ผมตัดสินใจที่จะเพิ่มชั่วโมงการฝึกฝนเป็นสองเท่า
ความอดทนและความแข็งแกร่งของผมมีมากกว่าเด็กอายุสี่ขวบทั่วไป แต่ปัญหาของผมคือการควบคุมร่างกาย
และมักจะดูเหมือนว่า ไม่ว่าผมต้องการให้ร่างกายผมทำสิ่งไหน ก็มักจะความล่าช้าระหว่างคำสั่งในสมองของผม
กับร่างกายเสมอ
มีเพียงสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมเป็นนักสู้ที่เก่งขึ้นก็คือการต่อสู้จริง และนั่นจะทำให้ผมได้สะสมประสบการณ์
ในการตอบโต้ และทำให้ความกลัวของผมลดลงพร้อมกับทำให้ร่างกายของผมเคลื่อนไหวโดย
การใช้สัญชาติญาณขับเคลื่อนผมเดินวนไปรอบๆบ้านและพบว่าพ่อยืนอยุ่นอกประตูพร้อมกับกระเป๋าของเขา
“พ่อกำลังจะไปไหนครับ ?” ผมถาม
“ขอโทษที เรย์ พ่อโดนเรียกตัวด่วนจาก The Kingdom พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ
จากพ่อจริงๆแต่คราวนี้คงใช้เวลาหลายวันหรืออาจจะนานกว่านั้น “
“แล้วการฝึกฝนของผมละพ่อ?” ผมรีบตะโกนกลับไป
“อย่าเป็นกังวลไป พ่อไม่ได้ลืมหลอก เมื่อลูกมีเวลาว่าง ก็เข้าไปดูที่โกดังของพ่อ
พ่อมั่นใจว่าลูกจะชอบสิ่งที่พ่อเตรียมไว้ให้เป็นแน่”พ่อพูดขณะที่เดินไปหารถม้าที่
จอดรอดเขาอยู่
ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับกระแทกประตูใส่ด้านหลังตัวเอง อะไรที่สำคัญขนาดนั้น
ที่ทำให้เขาทิ้งผมแบบไม่บอกล่วงหน้า ผมถอนหายใจเข้าลึกๆและพยายามใจเย็นให้มากที่สุด
การโมโหก็คงจะไม่ช่วยให้ผมทำอะไรได้ ผมตัดสืนใจที่จะเดินไปโกดังเพื่อที่จะดูว่าสิ่งที่พ่อพูดทิ้งไว้
มันคืออะไรกันแน่ ผมแปลกใจที่โรงเก็บของถูกเคลียร์จนสะอาด และพบตุ๊กตาไม้ขนาดเท่าคนยืนอยู่กลางห้อง
ตุ๊กตาไม้ตัวนี้มีดาบและเกราะอยู่ในอ้อมแขนผมเดินมุ่งตรงเข้าไปยังตุ๊กตาไม้และสะดุดตากับโน๊ตแผ่นเล็ก
ข้อความบนกระดาษโน๊ต
“ เรย์ พ่อหวังว่าลูกจะชอบของขวัญชิ้นนี้ นี่คือตุ๊กตาพิเศษที่ถูกร่ายไว้ด้วยเวทมนต์ ตุ๊กตาตัวนี้มีไว้คัดเลือกเข้า
The knight academy พ่อดึงสายบางอย่างไว้ให้ผม เพียงแค่ทาบมือลงบนวงแหวนเวทย์หลังตุ๊กตาตัวนั้น
แล้วตะโกนดังๆออกมาว่า “Level 1” ตุ๊กตาสามารถใช้งานได้ถึง Level 10 สิ่งที่ลูกต้องทำแค่ผ่าน Level1
ให้ได้ดั้งนั้นอย่าพยายามทำอะไรที่เกินกว่า Level1 พ่อรักลูก xoxo “
“ดูสิ ว่าตุ๊กตาตัวไม้ตัวนี้จะแข็งแรงแค่ไหน”
ผมขยำจดหมายเป็นเป็นลูกบอลและโยนมันไปที่มุมห้อง
ผมดึงดาบออกมาแล้วเหวี่ยงไปสุดแรงเท่าที่จะทำได้ไปที่ตุ๊กตา วงแหวนเวทย์ปรากฏขึ้นตามที่ที่ผมชี้ไป
ก่อนที่ผมจะแตะมือลงที่ตุ๊กตาไม้ตัวนั้นแต่เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมไม่สามารถเอามีดเข้าใกล้ตุ๊กตาได้
เพราะเมื่อเข้าใกล้ก็จะรู้สึกเหมือนมีกำแพงหนาๆมากั้นไว้
ต้องเป็นเพราะตุ๊กตาถูกสาปไว้แน่ๆและเวทมนตร์ก็ดูเหมือนจะทรงพลังมากกว่าดาบของผมเสียอีก
ผมกลับมารวบรวมสมาธิทั้งหมดที่มีไปที่ตุ๊กตาอีกครั้งทันใดนั้นเกิดวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่เท่าหัวผม
ผมรีบวางมือลงไปแล้วตะโกนดังๆว่า “Level 1” หลังจากนั้นตุ๊กตาก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงตั้งแต่หัวจรดเท้า
ผมรีบกระโดดถอยกลับออกมาและเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับการจู่โจมของตุ๊กตาอย่างเต็มที่
ผมยืนตั้งท่ารอต่อสู้อยู่ สักพักแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตุ๊กตาไม้ก็ยังอยู่ในตำแหน่งเดิมเหมือนกับที่ผมเห็นตอนแรก
หรือมันจะใช้งานไม่ได้? แน่นอนที่ผมก็ไม่ได้เช็คก่อนตั้งแต่ตอนที่พ่ออยู่ว่ามันใช้งานได้แน่รึเปล่า
ผมรีบเดินเข้าไปหาตุ๊กตาตัวนั้นอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้และแล้วก็พบว่ามันตัวของมันนั้นเปิดกว้างอยู่
“ช๊างงงงงง” เสียงดาบของผมที่กระทบกับตุ๊กตาทำให้จากการที่ผมจู่โจมทำให้ตุ๊กตาขยับไปเล็กน้อย
เจ้าตุ๊กตารีบสวนกลับผมในทันควันและทำให้ผมสะดุดเท้าตัวเองทันใดนั้นร่างกายของผมเคลื่อนไหวช้า
ผมก็ได้รู้ว่าผมนอนหลับตาอยู่ที่พื้น สองสามนาทีต่อมา หลังจากที่ผมได้สติผมก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย
ผมเลยตัดสินใจที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้งและพบว่าเจ้าตุ๊กตานั่นกลับไปอยู่ในตำแหน่งเดิม
ผมคว้าก้อนหินที่อยู่ข้างๆและปาอย่างสุดแรงไปที่ตุ๊กตา แต่กลับพบว่าปฎิกิริยาของตุ๊กตาต้านหินกระเด็นออกมา
ทำให้ผมรู้ว่าสื่งเดียวที่ทำให้ตุ๊กตาตอบสนองก็คือการโจมตีจากผมเท่านั้น ผมตัดสินใจที่จะเชื่อในเช้นต์ของผม
ผมเดินหน้าเข้าไปหาตุ๊กตาอย่างช้าๆ จนมันมาอยู่ตรงหน้าผม แต่ผมยังไม่กล้าที่จะขยับแม้แต่ปลายนิ้ว หลังจาก
ที่ตั้งหลักได้แล้วผมจู่โจมตุ๊กตาอีกครั้ง แต่มันมันหลับผมไว้ได้ทัน จากนั้นตุ๊กตาก็พุ่งเข้าหาผมพร้อมกับเหวี่ยงผม
จากด้านข้างฉันและผมก็หลบไม่ทันจริงๆ แต่สื่งที่ผมทำได้คือการจับตาดูการเคลื่อนไหวของมันได้อย่างชัดเจนดังนั้น
ผมจึงสามารถหลบดาบมันได้ทันแต่การเคลื่อนไหวของผมจะช้ากว่าตุ๊กตาอยู่มาก
“ว๊ากกกกก”
ผมโดนตีเข้าที่หัวอย่างจัง ใบหน้าของผมถูกเหวี่ยงไปตามแรงโจมตึ ผมได้รับรู้ถึงรสชาติของเหล็กที่อยู่ในปากผม
และเข่าของผมก็งอลงที้พื้น เลือดของผมค่อยๆไหลลงที่พื้น แสงสีม่วงจากตุ๊กตาสะท้อนออกมาอีกครั้งก่อนที่จะ
มีเสียงดังขึ้นว่า
“ Level 1 ล้มเหลว ระบบปิดการทำงาน”
