บทที่ 7 ปกรณัมแห่งจอมมาร

  

บทที่ 7 ปกรณัมแห่งจอมมาร

​​​​​​​

หลังจากนั้นพวกเราก็ต้องฆ่าทุกวัน มันทำให้ชั้นรู้สึกเหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจ ถึงแม้ทุกคนจะสามารถฆ่าได้อย่างง่ายดาย

แต่สำหรับชั้นไม่ใช่ อาจจะมีคนมองว่าถ้ายิ่งฆ่า ก็จะยิ่งชินชาจนไม่เหลือความรู้สึก แต่ชั้นฆ่ามามากกว่าสิบคนแล้ว

แต่ทุกๆ ครั้งมือชั้นก็สั่นเทาด้วยความกลัว และในทุกๆ วันชั้นจะฝันเห็นภาพความทรงจำที่ชั้นเคยฆ่าหนึ่งหลับต่อหนึ่งคน

ชั้นเห็นความทรงจำพวกเขา พวกเขาก็เป็นคนธรรมดาเหมือนพวกเรา แต่ถูกอาณาจักรแห่งนี้จับมาทรมาน และจับมาทดลองบางอย่าง

และเมื่อสิ้นสุดชั้นก็จะถูกวิญญาณนั้นๆ หลอกหลอนลากดึงลงสู่นรกแห่งความทรมาน ทำให้จิตใจชั้นแทบแตกสลาย

ชั้นเจอความทรมานทั้งตอนตื่นและตอนหลับไม่ว่าจะตอนไหนชั้นก็ไม่สามารถพักผ่อน ชั้นไม่รู้ว่าคนอื่นนั้นเป็นเหมือนชั้นไหม

ไม่รู้ว่าโลกนี้มีกฎแห่งกรรมที่ฆ่าแล้วจะมีวิญญาณตามพยาบาทอาฆาตแค้นหรือไม่ แต่ชั้นในตอนนี้กำลังเจอมัน

หรือคนอื่นอาจจะเจอเพียงแต่พวกเขาไม่แสดงชั้นก็ไม่รู้ แต่สำหรับชั้นมันทรมานอย่างมาก หากจะบอกว่าถ้าตัวเองจิตใจแตกสลายก็คงไม่น่าตกใจ

แต่ทว่าคนที่มาช่วยเยียวยาความเหนื่อยล้าจิตใจ และการรังแกจากเพื่อนร่วมชั้นก็คือ ชิซึกุ เธอมาช่วยชั้นตลอด

เธอจึงเป็นเหมือนที่พึ่งเดียวของชั้น .. ดูเหมือนว่าชั้นจะตกหลุมรักเธอซะแล้วล่ะ แต่ก็นะชั้นก็ยังไม่คิดว่าชั้นรักเธอจริงๆ หรอก

อาจจะเป็นแค่ความรู้สึกหลงเท่านั้น ชั้นจึงปล่อยไปโดยไม่ใส่ใจกับมันมาก เวลาหลายวันที่ผ่ามาตั้งแต่มาอยู่โลกนี้ทำให้พวกเราสนิทกันมากขึ้น

ถึงแม้ชั้นจะถูกรังแกอยู่บ่อยครั้ง แถมยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ชิซึกุก็จะมาหยุดทุกครั้ง วันนี้ชั้นตั้งใจจะไปหอสมุด

นี่ก็ผ่านมาแล้ว 10 วันตั้งแต่มาอยู่โลกนี้ ชั้นสัมผัสได้ว่าตัวเองมีพลังเวทสามารถใช้มันออกมาและมีพละกำลังสูงขึ้นก็จริง

แต่เทียบกับคนอื่นไม่ได้เลยที่พัฒนาอย่างก้าวกระโดดเหมือนปีศาจ ชั้นเลยต้องหาความรู้เพื่อที่จะอยู่รอด

ชั้นเดินไปหอสมุดขนาดใหญ่เป็นหอที่สูงหลายชั้น พอเดินเข้าไปก็เหมือนเดินผ่านม่านอะไรสักอย่าง อืม..มันคงเป็นระบบความปลอดภัยละมั้ง

และข้างในไม่มีคนเฝ้าเลย แต่มีหนังสือมากมายเต็มผนังไปหมด ชั้นเลยใช้เวลาหาหนังสือที่ต้องการอ่านอยู่นานพอตัวและได้หนังสือเล่มหนึ่งมา

ชั้นไปหาที่นั่งดีๆอ่าน วันนี้เป็นวันพักผ่อนไม่มีฝึกการต่อสู้ ปกติพวกเราต้องฝึกหลังจากฆ่าคนมา แต่วันนี้ก็ฆ่าคนตามปกตินะ แต่แค่ไม่ฝึก

ปกติในที่นี้ไม่ได้ความว่าฆ่าคนเป็นเรื่องสามัญธรรมดานะ หมายถึงทำแบบนี้ทุกๆ วันตั้งหากล่ะ.. ใช่

“เรื่องราวของผู้กล้าและจอมมาร”

นี่คือชื่อหนังสือดังกล่าว ถึงชั้นจะฟังตาแก่คนนั้นอธิบายมาแล้วรอบหนึ่ง แต่ว่ามันยังไม่ใช่ทั้งหมดนี่น่า

ชั้นเลยมาอ่านเองนี่แหละ ชั้นเลยเปิดอ่านเนื้อหาช่วงแรกคือการสรรเสริญเยินยอมนุษย์ด้วยกันเอง และหลักๆ นั้น

“เมื่อประมาณ 500 ปีก่อน.. มีคนสองคนปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองคนอ้างว่าไม่ได้เป็นคนของที่นี่ ทว่ามีพลังที่แข็งแกร่ง นั่นคือสองผู้กล้าที่ถูกเรียกขานว่า เทพนักรบและเทพีสงคราม!”

“ทั้งสองนั้นปรากฏตัวขึ้นพร้อมบอกว่าจะช่วยกำจัดจอมมาร ซึ่งตอนแรกไม่มีใครเชื่อพวกเขาว่า ‘จอมมาร’ นั้นมีอยู่จริงเป็นแค่เรื่องเล่าในตำนานปรัมปราเท่านั้น”

“และผ่านไปไม่นาน จอมมารก็ปรากฏตัวขึ้นรุกรานมนุษยชาติ ตัวมันนั้นในคราแรกนั้นมีเพียงตัวคนเดียว ไม่สิ… ถ้าจะกล่าวมันเป็นแค่ปีศาจที่แข็งแกร่งคนหนึ่งเท่านั้น”

“ทว่าเมื่อมันเข่นฆ่าจอมมารซาตานและได้รับพลังของซาตานสถาปนาตนเองกลายเป็นจอมมารและรุกรานมนุษยชาติ”

“ความเสื่อมสลายแผ่ขยายไปทั่วทั้งทวีป และในตอนนั้นเองผู้กล้าก็ปรากฏตัวขึ้นเพื่อช่วย ทั้งคู่นั้นสามารถต่อต้านจอมมารและกองทัพปีศาจกันอย่างบ้าคลั่ง!”

“การต่อสู้ดำเนินไปหลายปี จนในที่สุดก็สิ้นสุดลงผลคือทำให้ จอมมารพ่ายแพ้แต่มันมีแผนชั่วคือหลบหนีด้วยเศษเสี้ยววิญญาณเพื่อจะกลับมาคืนชีพอีกครา!”

“นอกจากเรื่องที่ทราบว่ามันนั้นกำลังจะฟื้นคืนชีพในสักวันเพราะมีพลังงานมืดหลงเหลืออยู่ ก็ไม่ทราบข้อมูล!”

“แต่สิ่งที่เราทราบอย่างหนึ่งในตัวตนของจอมมาร และคำพูดของผู้กล้าที่ต่อสู้กับจอมมาร แม้ไม่ทราบว่ามันคืออะไรแต่สิ่งที่ผู้กล้าเคยบอกเกี่ยวกับจอมมารนั้นสั้นๆ และเรียบง่าย”

“‘อิจฉา’ แค่นั้นนี่คือคำนิยามของจอมมาร.. ซึ่งได้มีทฤษฎีปรากฏขึ้นมากมาย บ้างก็ง่าแดนปีศาจนั้นรกร้างว่างเปล่า มันจึงอิจฉาแผ่นดินมนุษย์”

“บ้างก็บอกว่า มันอิจฉามนุษย์ที่มีกฎมีเกณฑ์สงบสุข ในขณะที่แดนปีศาจเต็มไปด้วนกลิ่นคาวเลือดตลอดทาง.. ทั้งนี้ยังไม่มีใครเคยไปถึงทวีปแห่งดินแดนปีศาจเลย จึงไม่ทราบข้อมูลแน่ชัด”

จบแค่นี้แหละ.. อืมสองผู้กล้าชายหญิงนี่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนจากทวีปนี้สินะ งั้นเป็นกึ่งมนุษย์อะไรทำนองนี้หรือเปล่า

ไม่สิ เห็นชัดว่าพวกมนุษย์มันเห็นแก่ตัวฆ่าแม้แต่กึ่งมนุษย์เพราะว่าครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์ครึ่งเป็นสัตว์ที่ต่ำต้อยกว่าตัวพวกมัน

ไม่มีทางที่พวกกึ่งมนุษย์จะช่วยแน่ๆ งั้นเป็นมนุษย์จากทวีปอื่น.. หรืออาจจะเป็นไปได้ว่าเป็นผู้กล้าต่างโลกเหมือนเราก็ได้

และชั้นก็หาข้อมูลเกี่ยวกับจอมมารอีกไม่น้อย แต่ข้อมูลนั้นมีแต่เรื่องราวที่เหมือนปรุงแต่งขึ้นหน้าด้านๆ เพื่อหาขายเอาเงินเท่านั้น

ประมาณว่าจอมมารนั้นได้ยึดโลกไว้ในกำมือเหลือแค่ทวีปมนุษย์เป็นทวีปสุดท้ายแต่ไม่สำเร็จ อะไรประมาณนี้

แต่ว่าที่จะมีในหนังสือๆ ทุกเล่มคือ หัวหอกนำทัพจอมมารมี 5 คน! แต่ละคนมีพลังที่แตกต่างเป็นเอกลักษณ์!

และทุกคนล้วนถูกสังหาร ทว่ายังมีคนหนึ่งที่เหลือรอดว่ากันว่ามันแข็งแกร่งที่สุดรองจากจอมมารเท่านั้น

และเป็นมันที่กำลังฟื้นคืนชีพจอมมารตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมา..

………

[เรื่องนี้ผมจะไม่ยืดเนื้อเรื่องให้ยาวมากนะครับ – ผู้เขียน]