บทที่ 4 ปกรณัมการกลั่นแกล้ง
บทที่ 4 ปกรณัมการกลั่นแกล้ง
ชิซึกุจะว่าคือ เธอเป็นคนที่มีทักษะการต่อสู้เก่งที่สุดในห้องแล้วล่ะ เธอคนนี้เป็นผู้หญิงและคนเดียวที่ชั้นเคยคุยด้วย
ถึงจะแค่เคยก็เถอะนะ จะว่าเธอเป็นคนสมองมีแต่กล้ามเนื้อก็ถูกส่วนหนึ่งเพราะเธอหัวดีมาก เพียงแต่ขาดสามัญสำนึก หรือซื่อบื้อนั่นแหละ
ก็นะชั้นโดนต่อยอยู่แล้วเธอมาเห็นและจะห้าม แต่ว่าเจ้าคนที่รังแกชั้นบอกว่านี่เป็นสิ่งที่ชั้นต้องการ
ซึ่งเธอก็ถามชั้นเพื่อยืนยัน แน่นอนว่าชั้นมีแต่ต้องตอบว่าใช่เท่านั้น แต่เพราะความซื่อบื้อของเธอดูไม่ออก เธอจึงไม่ได้ช่วยชั้นนั่นแหละ
“โดยเฉพาะนายฟุวะ ไปจับหน้าอกผู้หญิงแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง?”
“ห๊า? อะไรของเธอคุราตะ สมองเพี้ยนไปแล้วเหรอ เจ้านี่มันเป็นผู้ชายนะ”
“แต่ตอนนี้เป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือยังไง?”
“อ่า เหรอ? แต่ว่าเจ้านี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนี่.. ใช่ไหม? ริวตะจัง~”
“…”
ชั้นไม่ได้ตอบ สายตาของฟุวะจ้องมาที่ชั้น มันทำให้ชั้นรู้สึกกลัวทันที.. แน่นอนว่าเพราะเคยถูกหมอนี้ซ้อมจนกลัวไม่กล้าแม้แต่มองหน้า..
“อะ…อืม…”
ชั้นตอบกลับด้วยเสียงสั่นๆ ทำให้ฟุวะหัวเราะออกมาด้วยความพอใจก่อนจะหันหน้าไปหาชิซึกุ
“เห็นไหม? เจ้าหมอนี่มันชอบถูกลวนลามไงล่ะ ยังไงซะมันก็ได้เป็นผู้หญิงสมใจอยาก และคงอยากโดนลวนลามนั่นแหละน่า!”
ซึ่งฟุวะพูดแบบนั้นทำให้นักเรียนหญิงมองชั้นด้วยสายตาขยะแขยงขึ้นมาในทันที รวมถึงผู้ชายด้วย
ซึ่งมันตามมาด้วยเสียงซุบซิบนินทา ซึ่งไม่คิดจะปิดบังเสียงนินทาไว้เลยเพราะชั้นได้ยินชัดเจน
“ไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าริวตะนี่จะอยากถูกลวนลาม”
“กลายเป็นผู้หญิงแล้ว ยังบอกว่าต้องการถูกลวนลาม.. เลวที่สุด”
“พวกผู้ชายก็เป็นซะแบบนี้ แม้จะเป็นซะเองแต่ก็ยังทำตัวน่าขยะแขยงได้อีก”
“ก็แค่คนที่อยากถูกผู้ชายด้วยกัน”
“ชอบยั่วผู้ชายด้วยกัน”
“กลายเป็นผู้หญิงเพื่อที่จะให้ผู้ชายลวนลาม”
“อี๋ ขยะแขยง..”
ไม่ใช่.. ไม่ใช่สักหน่อย.. ชั้นไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย พวกเธอทุกคนดูไม่ออกหรือไงว่าชั้นโดนข่มขู่!?
แค่มองสายตามัน มองไม่ออกเหรอ!? ใครจะไปอยากโดนลวนลามกันล่ะ แถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีก
แต่ว่าถึงจะพูดออกไปก็ไม่มีอะไรดี.. สำหรับชั้นในตอนนี้…พวกเขาทุกคนคงมีอคติกับชั้นในจิตใจไปแล้ว
แต่ว่าไอ้แบบนี้พึ่งเคยเจอครั้งแรกแหะ.. ที่โดนมองด้วยสายตาอิจฉาและรังเกียจ แต่ว่าในตอนนั้นเอง
“ต่อให้เป็นแบบนั้นนายก็ไม่ควรทำกับผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน!”
ชั้นเงยหน้าขึ้นมามองชิซึกุด้วยความแปลกใจ.. และนี่ก็เป็นครั้งแรกเช่นกัน..ที่ชั้นเห็นชิซึกุพูดแบบนี้
“โอ๊ะ งั้นเหรอ..?”
มันพูดแบบนั้นก็เดินออกจากชั้นอย่างหน่ายใจ พร้อมกับมองมาที่ชั้น..แน่นอนว่าเป็นสัญญาณสายตาที่บอกให้ไปเจอกันหลังจากนี้..
ไม่อยากไปเลย.. เจ้านี่มันคงแค้นน่าดูที่โดนขัดแบบนี้ต้องโดนมันซ้อมอีกแน่ๆ .. ให้ตายสิ… เฮ้อ ทำไมชั้นต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวันด้วยนะ
หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มเดินห่างจากชั้น.. และซาโต้ที่ช่วยชั้นในตอนแรกก็เดินแบบแปลกๆ และพึมพำเหมือนคนขาดสติ
“อภัยให้ไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้”
“…”
ชั้นรู้สึกกลัวกับท่าทางของซาโต้นิดหน่อย แต่ในตอนนั้นเองชิซึกุก็เดินมาหาชั้นแล้วพูดขึ้นมา
“ถึงนายจะเป็นผู้ชายมาก่อน แต่ตอนนี้นายเป็นผู้หญิงไปแล้ว นายควรที่จะเลิกทำตัวเหมือนผู้ชาย ยอมถูกแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ ไม่ได้นะ”
“อืม..ขอบใจนะ”
ชั้นพูดออกมา.. ตอนที่ชั้นเป็นผู้ชายคนมาจับร่างกายชั้นก็แทบจะอ้วกแตกอยู่แล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้น่า..
แต่ว่ามันขัดขืนไม่ได้นี่น่า เอาเถอะยังไงซะยัยนี่ก็ดูไม่ออกอยู่แล้วชั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก
ไม่นานพวกเราก็เดินมาถึงที่พักเป็นห้องสุดหรู แม้แต่ชั้นเองก็ยังได้ห้องสุดหรู และชายชราคนนั้นไม่ยอมบอกกระทั่งชื่อ
แต่เขาบอกว่าจะมารับวันพรุ่งนี้อีกที ให้เราพักในวันนี้.. ชั้นถอนหายใจออกมาและแอบออกจากห้องไปยังห้องฟุวะ
เพราะว่าชั้นเห็นตอนที่เลือกห้องให้.. ถ้าไม่มามีหวังชั้นถูกเจ้านี่ทำอะไรรุนแรงแน่ๆ .. ชั้นก็เคาะประตู
ในตอนนั้นเองประตูก็เปิดออกโดยสมุนของฟุวะ ชั้นก็เดินเข้าไปจ้างในซึ่งไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนเห็นสิ่งนี้ แน่นอนว่าตอนนี้เป็นตอนเย็น
“อ่าวๆ มาแล้วเหรอริวตะจัง~”
ชั้นเดินเข้ามาในห้องที่มีแต่กลิ่นผู้ชาย แต่แรกเดิมทีชั้นก็ไม่ชอบกลิ่นแบบนี้อยู่แล้วด้วย
“มีอะไร…กับชั้นเหรอ..”
“มาช้าไปสิบนาทีนะ”
“…”
“ไหนบอกมาสิว่า ถ้ามาช้าห้านาทีต้องเจออะไร..”
“ถูกต่อยหนึ่งครั้ง…”
“สิบนาทีก็?”
“สองครั้ง…”
“ปิ๊งป้อง ถูกต้องจ้า”
หมัดของฟุวะลอยมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เข้าที่ท้องของชั้น ด้วยความที่ร่างกายกลายเป็นหญิงจึงอ่อนแอกว่าที่เป็นผู้ชาย ชั้นจึงถูกต่อยจนล้มคุกลงไปก้องกับพื้น
เจ็บ.. เจ็บ… เจ็บชะมัด เจ็บกว่าที่โลกเดิมอีก… แต่ว่ายังไม่ให้ชั้นได้พักมันก็ดึงผมของชั้นขึ้นไป
“โอ๊ะ อย่าพึ่งอย่าพึ่ง เหลืออีกหนึ่งหมัด”
ก่อนที่จะต่อยไปที่ท้องชั้นอีก “อ๊อก” ชั้นร้องออกมาจากลำคออาหารกลางวันของวันนี้ถูกสำลักออกมาจากปากทันที
“ฮ่าๆ พวกแกดูสีหน้ามันตอนเป็นผู้หญิงสิ สุดๆ ว่ะ!”
“ช่ายๆ ตอนเป็นผู้ชายนี่เหมือนจะโดนจนชินไม่มีท่าทีตอบสนองแล้วนี่น่า”
“แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ตอนเป็นผู้หญิงสินะ ฮ่าๆ”
ชั้นกุมท้องคุกเข่าด้วยความเจ็บปวดน้ำมูกน้ำตาไหลเป็นปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของร่างกาย
ฟุวะเอาเท้าเหยียบหน้าชั้นลงพื้นอย่างรุนแรง “ปัง” ก่อนที่จะพูด
“ใครบอกให้แกเอาของเสียออกมาใส่ห้องชั้นวะ กินกลับเข้าไปซะ!”
“….”
หน้าของชั้นฟกช้ำลงกับพื้นที่มีอ้วกของตัวเอง บัดซบที่สุด.. บัดซบที่สุด.. ทำไมชั้นต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
“ไม่ได้ยินหรือไงวะ หรืออยากจะให้พวกชั้นข่มขืนแกซะตรงนี้?”
“…ขะ.. เข้าใจแล้ว..”
ชั้นรีบพูดทันที และรีบทำความสะอาดอ้วกโดยการนำมันกลับคืนที่เดิม… เป็นฉากที่น่าสมเพชที่สุด
“ดูสิวะ มันกลัวว่าพวกเราจะข่มขืนมันวะเพื่อน”
“ฮ่าๆ ชั้นไม่เอาแกหรอกเว้ย!”
พวกมันหัวเราะเยาะเย้ยชั้น.. ชั้นเองก็หวังนะ.. หวังว่าหลังจากมาโลกนี้เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกเพราะถ้ามีพลังก็ต่อกรได้..
แต่คนพวกนี้แข็งแกร่งกว่าชั้น 20 เท่า.. ทำไมชีวิตชั้นถึงซวยได้แบบนี้กันนะ.. เฮ้อ..
“แต่เป็นชั้น ชั้นเอามันนะเว้ย ถึงจะเป็นผู้ชายข้างในแต่ข้างนอกนี่มันมิสะรินชัดๆ”
“ห๊า? นี่แกพูดจริงดิ?”
“ฮ่าๆ งั้นแกก็ลองทำสิถ้าคิดว่ามีอารมณ์กับไอ้หมอนี่จริง”
“นั่นสิ ทำเลย ทำเลย ทำเลย”
ไม่.. ทำไมต้องเป็นแบบนี้.. ชายคนนั้นมันพูดขึ้น “งั้นถ้าชั้นเอาครั้งแรกของมันอย่ามาโมโหทีหลังนะเว้ย”
“ไม่!”
มันลุกขึ้นและเดินมาทำให้ชั้นร้องออกมาถอยหลังทันที ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา “ดูสิวะ มันกลัวเป็นผู้หญิงเลยว่ะ!”
มันจับแขนสองข้างชั้นช่วงข้อมือและกดลงพื้นด้วยมือข้างหนึ่งและนั่งทับตัวชั้น..
“ไม่… ไม่… ต้องไม่เป็นแบบนี้”
ชั้นร้องออกมา..พร้อมกับดิ้นไปมา
“อยู่เฉยๆ สิวะ!”
มันเอามืออีกข้างมาตบหน้าชั้นจนกำเดาไหลออกมา ไม่นะ.. นี่ชั้น.. ต้องมาเป็นของเล่นแบบนี้เหรอ..
ไม่เอานะ… ไม่ต้องการแบบนี้สักหน่อย…
…….
[ถือว่าเตือนแล้วนะครับ อิอิอิอิ อ้อ แล้วก็หลังจากจบช่วงแรกไป จะไม่ได้เห็นพระนางเอกของเราบรรยายแล้วนะครับ เพราะจะเป็นการบรรยายบุคคลที่ 3 แทน – ผู้เขียน]
