ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
วันสอบ
6.00
“298 .. 299 แฮก.. 300” ผมกำลังดันพื้นอยู่ครับตลอดเวลาที่ผ่านมาผมจะตื่น ตี5 เพื่อที่จะออกกำลังกายตอนเช้า แม้ตอนนี้กล้ามจะยังไม่ขึ้น แต่เดี๋ยวสักวันมันต้องขึ้นแน่นอน!! ซิกแพกมันต้องมี มันต้องมา!
‘นายท่านทักษะความแข็งแรงเพิ่มขึ้นเป็น 30 ครับ’
ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง วันนี้เป็นวันสอบเข้าเรียนที่ม.k ผมอ่านเนื้อหาทั้งหมดไปหลายรอบจนนับไม่ได้เลยว่ากี่รอบ ตอนนี้ถึงกับจำเนื้อหาได้ทุกบรรทัด ใครถามมาผมตอบได้อย่างกับก็อบวางเชียว
“มากินข้าวเร็วลูก วันนี้สอบใช่ไหม มั่นใจไหมลูกแม่” แม่ผมที่กำลังจัดโต๊ะอาหารทักขึ้นมา
“ใช่ครับแม่ ผมมั่นใจว่าสอบติดแน่นอน”
“จ้า เป็นกำลังใจนะจ้ะ” แม่ยิ้มให้ เดินเข้ามากอดหอบแก้มทั้งสองข้าง
แม่กับพ่อของผมลาออกจากงานเรียบร้อยแล้วครับตอนนี้แม่กับพ่อกำลังจัดการวางระบบของร้าน รับสมัครคนงานที่ร้าน กับคิดเมนูของคาเฟ่อยู่ว่าจะขายอะไรบ้าง ตอนแรกผมจะสอนแม่ทำขนมอยู่เหมือนกัน แต่วุ่นๆ กับการอ่านหนังสือ (ทั้งๆที่ไม่จำเป็น) ผมยังเลยไม่ได้สอนสักทีเดี๋ยวผมว่าถ้าผมกลับจากการสอบจะคุยกับแม่อีกทีเรื่องนี้
“พี่นันนนนน” เสียงของน้ำดังมาจากข้างบนกับเสียงวิ่งลงมาอย่างรวดเร็ว ผมหันไปมองบรรไดก็เจอน้องสาวผม
หมับ!
“สู้ๆนะคะ พี่นัน น้ำเป็นกำลังใจให้” น้ำวิ่งมากอดผม
“ค่ะน้องรัก” ผมยิ้มให้น้ำแล้วหอมแก้มน้ำไปหนึ่งฟอด
หลังจากนั้รผมนั่งแท็กซี่มาที่มหาลัยหลังจากทานอาหารเสร็จ ผมนัดกับทัชไว้ที่หน้ามหาลัยครับ
“ไอนันนนนนน!!!” เสียงของทัชตะโกนขึ้นทักทันทีเมื่อเห็นผมลงจากแท๊กซี่ คนที่มาสอบหันมามองพวกเรากันหมด
“อย่าเสียงดังสิทัช” ผมหันไปดุเพื่อนของผมเล็กน้อย
“ไรวะ นิดๆหน่อยๆ มึงหัดพูดเพราะหรือไงวะ! แม้งไม่ชินเลย” มันบ่นอย่างปลงๆ ช่วง 3 วันที่ผ่านมามันโทรมาบ่นๆ ให้ผมฟังบ่อยๆ ว่าขี้เกียจอ่านหนังสือนู้นนี่นั่น
“ทัชสอบตึกไหนหรอ” ผมไม่สนใจที่มันพูดสักเท่าไหร่ เลยหันไปเปลี่ยนเรื่องทันที
“กูสอบวิศวะก็ตึกวิศวะสิวะ ถามโง่ๆ” เอา! ด่าผมโง่ซะงั้น แต่ถ้าจำไม่ผิดทัชไม่เคยบอกผมสักหน่อยว่ามันจะสอบอะไร? แล้วผมจะรู้ไหมละ
“ครับ ทัชสอบเวลาเดียวกับผมใช่ไหม”
“เอออ งั้นแยกกันตรงนี้ละ สู้ๆละมึง”
“ครับ งั้นผมไปตึกแพทย์ก่อนนะ บาย” ผมหันไปโบกมือลาทัชแล้วเดินไปตึกแพทย์ทันที ตลอดระยะทางเดินเห็นแต่คนก้มหน้าอ่านหนังสือตลอดทาง คนจะเยอะไปไหนเนี่ย!
“คราวด์ คนสอบแพทย์มีทั้งหมดกี่คน”
“ทั้งหมด 6210 คนครับนายท่าน”
อืมม.. เยอะเหมือนกัน
“คำนวณ % ที่ผมจะสอบเข้าได้เป็นอันดับหนึ่งให้หน่อยครับ”
“99.99% ครับนายท่าน” หืมม แล้วอีก 0.01% หายไปไหน?
“อีก 0.01% หายไปไหนละคราวด์” ผมถามอย่างสงสัย
“ถ้าผมบอก 100% เดี๋ยวนายท่านไม่ตั้งใจสอบครับ ผมเลยเผื่อ 0.01 เป็นกำลังใจให้” ห้ะ! อย่างงี้ก็ได้หรอ
“เหอๆ ขอบคุณมากคราวด์”
“ยินดีครับ นายท่าน”
- นักเรียนที่จะเข้าสอบรบกวนมาเตรียมตัวรอที่หน้าห้องสอบได้แล้วค่ะ -
เสียงประกาศตามสายดังไปทั่ว ทำให้คนบริเวณนั้นปิดหนังสือแล้วขึ้นไปหน้าห้องสอบทันที ถึงเวลาที่จะสอบสักที!
“เข้าห้องสอบได้เลยค่ะ” เสียงของอาจารย์ที่คุมสอบพูดขึ้นมา
ผมเดินเข้าไปหาที่นั่งสอบของตนเองเจอแท็บเล็ตวางอยู่ทุกโต๊ะ หืมม ที่นี่เป็นข้อสอบออนไลน์งั้นหรอ สมเป็นมหาลัยชื่อดังจริงๆ ค่าเทอมแพงแสนแพง
“สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นอาจารย์คุมสอบนะคะ จะแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับข้อสอบ แท็บเล็ตที่อยู่บนโต๊ะจะเชื่อมต่อกับรหัสผู้เข้าสอบ ข้อสอบจะมีไฟล์อยู่ตามวิชาที่ได้แจ้งไป ปากกาแท็บเล็ตอยู่ใต้โต๊ะ กรณีข้อสอบมีให้เขียนสามารถนำมาใช้ได้เลยหรือใครจะใช้มือเขียนก็ตามสะดวกค่ะ ใครทำเสร็จแล้วกดส่งข้อสอบในแท็บเล็ตได้ทันที ถ้าต้องการออกไปทานอาหารสามารถกดหยุดเวลาแล้วออกห้องสอบได้เลยแต่อย่าหวังว่าจะจำเนื้อหาข้อสอบแล้วไปหาคำตอบนอกห้อง! เพราะเมื่อผู้เข้าสอบกดหยุดจะเปลี่ยนเนื้อหาข้อสอบที่ยังไม่ได้ทำทั้งหมด ถ้าทำเสร็จแล้วสามารถออกห้องสอบได้เลยนะคะไม่ต้องรอเวลาหมด เพราะฉะนั้นเริ่มทำข้อสอบได้ค่ะ!!” เสียงของอาจารย์อธิบายรายละเอียดยาวเป็นหางว่าวแล้วทิ้งท้ายให้เริ่มทำข้อสอบได้
ผมกดเปิดแท็บเล็ตกดดูไฟล์ต่างๆของวิชาที่สอบนั่งสไลด์หน้าจอดูไปเรื่อยๆ ความรู้สึกผมตอนนี้คือ มันง่าย ง่ายจริงๆนะ หรือผมอ่านเยอะเกินไป? คงใช่แหละ
ผมนั่งทำข้อสอบไปเรื่อยๆ ใช้เวลาไปทั้งหมด 3 ชั่วโมงกับวิชาทั้งหมด ใครว่าผมช้ามันไม่ได้ช้าเลยผมต้องเขียนตัวหนังสือสวยๆ เดี๋ยวคนตรวจจะอ่านไม่ออก แล้วข้อสอบทั้งหมด 80% เป็นข้อเขียน!! ผมตอนนี้บอกได้เลยว่าปวดมือ!! ปวดมือโว้ยยยยย!! ออกกำลังกายมาเยอะแค่ไหนแต่ให้มานั่งเขียนต่อเนื่อง 3 ชั่วโมงก็ไม่ไหวนะ
ผมไล่อ่านคำตอบอีกรอบจนมั่นใจแล้วกดส่งข้อสอบทั้งหมดทันที แล้วลุกออกจากที่นั่งขณะนั้นคนในห้องต่างมองมาที่ผมกันหมด
‘ไอนี่มันบ้าหรือไง กูยังทำไม่เสร็จเลยโว้ยย’
‘มั่วแน่ๆ ไอนั่นมั่วแน่ๆ’
เสียงบ่นของคนในห้องดังขึ้นมา
ผมได้ใส่ใจอะไรเดินออกจากห้องไปอย่างชิวๆ คูลๆ
ติ้ง!
[สำเร็จภารกิจ (3) : สอบเข้าคณะแพทย์ด้วยคะแนนอันดับ 1
ได้รับ : ยาเสน่ห์ + ครีมทาผิววิ้งวิ้งเพื่อใบหน้าอันหล่อเหลา]
หืมม ยังไม่ได้ประกาศคะแนนเลยนะ คนอื่นยังทำไม่เสร็จกันเลย? สงสัยระบบมันรู้อนาคตช่างมันดีกว่า
ผมหยิบยาเสน่ห์ที่ได้มาขึ้นมาดู หมุนซ้ายหมุนขวากระปุกที่บรรจุไว้ 3 เม็ด ข้างกระปุกเขียนไว้ว่า
สรรพคุณ : ผิวของคุณจะเด้งดิ๋งดั๋งเหมือนโมจิ คุณจะมีเสน่ห์จนใครๆก็ต่างหลงรัก ใครที่ทานแล้วจะสวยทานแล้วหล่อ ฉันนะสิ ฉันนะสิ!!
นั้นเรียกว่าสรรพคุณจริงๆใช่ไหม!!!
ผมตัดสินใจทานมันทันที 1 เม็ดเพื่อความอยากลองล้วนๆ
‘นายท่ามีค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้นเป็น 300 ครับ’
เม็ดนึงมัน +200 เลยหรอเนี่ย ช่างมันละกัน กลับบ้านไปเอาครีมที่ได้มาให้น้องน้ำดีกว่า.. อืมมม หรือแบ่งเป็นกระปุกให้พ่อกับแม่ด้วยดี แต่มันเขียนว่าเพื่อความหล่อเหลา? สำหรับผู้ชายอย่างเดียวหรือเปล่า
เดี๋ยวค่อยคิดละกัน ตอนนี้ต้องกลับบ้านไปสอนแม่ทำขนม!
........
