ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
ผมใช้เวลากว่า 3 ชั่วโมงในการออกแบบร้านคาเฟ่ดอกไม้ตามที่ต้องการมันออกมาเป็นที่น่าพอใจของผมมากที่สุด ! ผมนี่มีแววด้านศิลปะเหมือนกันนะเนี่ย
“คราวด์ สแกนแบบของผมแล้วเปิดออกมาเป็นภาพ 3 มิติให้ที”
ติ้ง!
ภาพโฮโลแกรม 3 มิติของคาเฟ่ที่ผมออกมา
ด้านหลังของร้านผมสร้างตึกที่อยู่อาศัยไว้ 2 ชั้น ผมจะย้ายที่อยู่มาอยู่ที่นี่!
“น่าพอใจจริงๆ” ผมปิดภาพโฮโลแกรมแล้วเดินออกจากห้อง เป้าหมายต่อไปคือหาที่ดินสักผืนละนะ เงินก็มี แบบก็มี !
“แม่ครับพ่อครับ ผมไปขอออกไปข้างนอกแปปนึงนะ” ผมตะโกนบอกแม่กับพ่อที่น่าจะอยู่หลังบ้านให้ได้ยิน
“จ้า” เสียงตะโกนจากข้างหลังดังขึ้นมา
ผมเดินออกจากบ้านซักระยะ โบกมือเรียกแท็กซี่แต่ไม่มีใครให้ผมขึ้นเลย? บอกไปส่งรถ?? เห้อออ อยู่ยากจริงๆ กว่าผมจะได้รถก็นานกว่า 40 นาทีสงสัยผมต้องซื้อรถสักคันซะแล้วสิ ให้แม่กับพ่อคนละคัน.. ถ้าเอาให้ตอนนี้เดี๋ยวไม่เซอไพรส์ แค่ร้านที่ผมจะสร้างคงตกใจจนเป็นลมแน่ๆเลย
พอผมถึงธนาคารผมเดินเข้าไปหานายธนาคารใส่แว่นที่นั่งอยู่
“สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” นายธนาคารเอ่ยทัก
“ผมมาซื้อที่ดินครับ”
“ได้ครับ คุณลูกค้าอยากได้ที่ดินบริเวณไหนครับ”
“ผมอยากได้ที่ดินที่อยู่ใกล้มหาวิทยาลัย K พอจะมีไหมครับ” เพราะมันสะดวกในการไปเรียนอีกอย่างถ้ามันใกล้จะเป็นแหล่งทำเงินชั้นยอดเลยทีเดียว
“มีครับ จะเหลืออยู่ 1 ผืน เพิ่งจะมีนำมาค้ำเมื่อไม่นานมานี้ครับจะเป็นพื้นที่ผืนยาว 2 ไร่บริเวณหลังมหาลัยครับพื้นที่ผืนนี้จะมีราคาแพงเพราะเป็นแหล่งเศรษฐกิจพอดี”
ผมดูภาพที่ดินผืนนี้ ก็รู้สึกว่ามันโอเคใกล้และมีพื้นที่ใหญ่อยู่ต่อยอดได้หลายอย่างเหมือนกัน ผมจะเรียนหมอนี่นะ หรือเปิดคลินิกด้วยดีไหมนะ? น่าสนใจ
“ที่ดินผืนนี้ราคาเท่าไหร่ครับ”
“ราคาอยู่ที่ 10.8 ล้าน ราคาประเมินจะแพงเพราะเป็นแหล่งเศรษฐกิจครับ”
“ราคาสูงเหมือนกันนะครับ ตกลงผมเอาหักจากบัญชีนี้นะครับ” ผมหยิบบัตรเดบิตที่ผมใส่เงินสำหรับการทำธุรกิจร้านไว้ให้นายธนาคารตรงหน้า
“ได้ครับ รอสักครู่ผมจะนำเอกสารมาให้”
นายธนาคารหายไปสักพักใหญ่ๆ กลับมาพร้อมเอกสารจำนวนหนึ่งให้ผมเซ็นอ่านสัญญาส่งมอบต่างๆ
“คุณมีผู้รับเหมาที่จะแนะนำให้ผมรู้ไหมครับ? ขอที่ดีที่สุด”
นายธนาคารยิ้มให้ เอามือขยับแว่นเล็กน้อย
“คุณลูกค้าถามถูกคนแล้วครับ ที่บ้านผมเปิดรับเหมาก่อสร้างผมสามารถจัดการให้ได้ที่คุณต้องการ” โอ้โห ธุรกิจครอบครัวไปอีกกกกก
“งั้นคุณช่วยประเมินราคาแบบที่ผมจะส่งไปให้ทีว่าราคาทั้งหมดเท่าไหร่ :) รบกวนของอีเมล์ด้วยครับผมจะส่งเข้าไป”
นายธนาคารตรงหน้ายื่นนามบัตรให้ผมยกมือขึ้นมาบังที่ปากแล้วหยิบมือถือมากดเนียนๆว่าทำเป็นส่งแบบเปรนไป แต่ผมพูดเบาๆให้คราวด์จัดการให้แทน
“ผมส่งเข้าไปแล้วครับ”
“ผมขอเวลาดูสักครู่” นายธนาคารเปิดคอมที่อยู่ตรงหน้าดูรายละเอียดแบบแปลนที่ผมส่งเข้าไป
“อืมมม.. ตามที่ผมดูแล้ว 2 ตึกเล็กๆแต่มีรายละเอียดที่เยอะมาก ราคาจะอยู่ที่ 40 ล้านครับอันนี้รวมเฟอร์นิเจอร์แต่ว่ายังไม่รวมพวกดอกไม้ต้นไม้ที่คุณจะตกแต่งตึกของคุณ ส่วนระยะเวลาการสร้างจะอยู่ที่ 7 เดือน”
“ผมให้คุณ 50 ล้านช่วยจัดการทุกอย่างให้ผมทีรวมถึงต้นไม้ด้วย และผมขอเร็วที่สุด”
“ได้ครับคุณนัน ผมชื่อคิม ยินดีที่ได้ร่วมทำธุรกิจครับ ส่วนสัญญาต่างๆทำจะส่งตามไปให้ครับ”
“ยินดีที่ได้ร่วมทำธุรกิจครับ :)”
.
.
.
ติ้ง
[สำเร็จภารกิจ (2) :เปิดร้านดอกไม้ให้แม่
ได้รับ : 50 แต้ม + หมุนวงล้อ 1 ครั้ง]
หืมมม.. ยังไม่ได้เปิดร้านเลยภารกิจก็เสร็จแล้วหรอเนี่ย ? หรือเพราะว่ากำลังจะสร้างคงจะใช่! อีก 4 วันจะสอบแล้ว งั้นเอาแต้มลงที่ความฉลาดไปเลยละกัน!
--------------------
ชื่อ : นัน
อายุ : 18 ปี
ความแข็งแรง : 26
ความว่องไว : 26
ความฉลาด 150
โชค : 1998
แต้ม : 0
ทักษะ(ติดตัว) :
- ความเห็นอกเห็นใจจากผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง[แต้ม x2 ทุกครั้งที่ได้รับ
- AI ส่วนตัว [คราวด์]
- วงล้อเสี่ยงดวง [สุ่มฟรี 1/อาทิตย์ หรือ ครั้งละ 50 แต้ม]
- ร้านค้า LV.0
- การอำลาจากผู้อยู่เหนือทุกสิ [ โชค : x2]
- ปลูกต้นไม้ระดับสูง
- ทำขนมระดับสูง
- ภาษาต่างประเทศระดับสูง
- ออกแบบภายใน
- ออกแบบภายนอก
- วาดรูป
-------------------------
มาาา! มาดูวงล้อกันดีกว่าว่ารอบนี้นี้จะได้เป็นอะไร ผมกดหมุนวงล้อทันทีแต่รอบนี้มันดูจะนานไปนิดนึง… ค่อยๆช้าลง..ช้าลง … ตกที่ช่อง [ภารกิจพิเศษ]
ติ้ง!
[ภารกิจพิเศษ : เล่นดนตรีเปิดหมวกเพื่อนำเงินไปบริจาคบ้านเด็กกำพร้า
รางวัล : ปลดล็อคแถบค่าชื่อเสียง ,ค่าชื่อเสียง +100 , ปลดล็อคแถบค่าเสนห์ ,เสน่ห์ + 100,
หมุนวงล้อ 1 ครั้ง
ระยะเวลา : 10 ชม. (ในการทำภารกิจ) 3 ชม. (ในการเล่นดนตรี)
บทลงโทษกรณีไม่ทำภารกิจ : สุ่มลดค่าสเตตัสเหลือ 1 และไม่เพิ่มค่าเป็นระยะเวลา 3 เดือน ]
… ??
what? ค่าชื่อเสียง? ค่าเสน่ห์? เพื่ออะไร เครื่องหมาย question mark เด้งอยู่บนหัวผมรัวๆแล้วบทลงโทษนั้นมันอะไร ? ถ้าผมถูกสุ่มไปลงความฉลาดนี่กลายเป็นคนโง่เลยหรือไง
ทำก็ทำแล้วเราจะเล่นอะไรดีละ เดี๋ยวค่อยเลือกละกันตอนนี้การเล่นดนตรีของผมมันแย่มากเพราะผมไม่เคยจะเล่นมันเลย!! แต่รู้สึกว่าเห็นทักษะในร้านค้า ว่ามีทักษะดนตรีด้วยสินะ
ผมกดซื้อทักษะเล่นดนตรีไป ก็เหมือนเดิมความรู้จำนวนมากของเครื่องดนตรีทุกประเภทเข้ามาในหัว บีโทเฟนยังต้องอายเอาจริง
‘นายท่านได้รับทักษะ : เล่นดนตรีระดับสูง’
หลังจากนั้นผมก็นั่งแท็กซี่ไปลงห้างใกล้ๆ เพื่อหาร้านเครื่องดนตรี ผมเดินเข้าไปในร้านเดินดูข้างในร้านอยู่สักพัก ร้านนี้มีเครื่องดนตรีเกือบจะทุกประเภคให้ผมได้ดูจนผมไปสะดุดตากับไวโอลินตัวหนึ่งเข้า
คำแรกที่เข้าว่าในหัว สวย..และงดงาม และมันเหมือนมีพลังงานบางอย่างบอกผมว่า เอาฉันไปสิ รับฉันไปที ผมไม่ลังเลที่จะเลือกไวโอลินตัวนี้ทันที
“พี่ครับ ผมเลือกอันนี้”
“แน่ใจนะน้อง ? ราคามันแรงหน่อยนะ 250,000 เพราะตัวนี้ดีที่สุดที่พี่หามาได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ เอาตัวนี้แหละ” ผมยื่นบัตรเดบิตที่พี่เจ้าของร้านดนตรีทันที
“ผมขอลองเล่นหน่อยนะครับ” หันไปถามเจ้าของร้าน เชิงขออนุญาต
“ตามสะบายเลยน้อง”
ผมนึกโน๊ตอยู่สักพักและหลับตาเริ่มที่จะเล่นมันทันทีที่นึกออก
~♪♫♬♪♫♬♪♫~
~♬♪♫♬~
~♪♫♬~
ผมเล่นไวโอลินจนจบเพลงแล้วลืมตาขึ้นมาเห็นคนในร้านดนตรียืนฟัง ทุกสายตาจ้องมาที่ผมจนพวกเขาเพิ่งรู้สึกได้ว่าผมเล่นจบแล้ว และพวกเขาตบมือกันทุกคน
แปะ แปะ แปะ
“มันเป็นเพลงที่เพราะมากเลยน้อง น้องเล่นเก่งมาก!!” เจ้าของร้านเข้ามาทักผมและยื่นบัตรเงินที่ผมนำไปชำระค่าไวโอลิน
“ขอบคุณครับ” ผมรับของและตอบอย่างยิ้มๆ
“ไวโอลินมีปัญหาอะไรก็เอาให้พี่ดูได้นะ นี่เบอร์ติดต่อ” พี่เขายื่นนามบัตรให้ผม
“ครับขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะครับ”
“เออๆ โชคดี”
ผมเดินออกมาจากร้านและตรงไปตลาดนัดทันที ! เห้ออออ ทำไมมีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด
..................................