ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

“เสร็จหรือยัง คราวด์?”

‘99% .. 100% เสร็จแล้วครับนายท่าน’ ภาพโฮโลแกรมจำนวนมากฉายขึ้นมาตรงหน้าข้อมูลประวัติศาสตร์โลกนับไม่ถ้วนแบบที่คนธรรมดาอ่านวันนี้ก็คงไม่หมด แต่สำหรับผมคงใช้เวลาไม่นานสักเท่าไหร่มั้ง

ผมใช้เวลาตรงนั้นอยู่หลายชั่วโมงเพื่อเรียบเรียงเนื้อหาทั้งหมดเข้ามาในสมอง

‘นายท่าน ได้รับค่าความฉลาด : +100 ’

เห้อออ ผมก็ไม่ได้มานั่งอ่านอะไรแบบนี้มานานแล้วหลังจากนั้นไม่นานผมก็อ่านเนื้อหาพวกนั้นจนหมด ยุคสมัยนี้ต่างจากยุคที่ผมอยู่ที่นั้นเป็นยุคที่กำลังจะพัฒนาเทคโนโลยีสมัยใหม่จำนวนมากจนตอนนี้เทียบเท่าไม่ได้เลย มันก็ตั้ง 1000 กว่าปีเลยนี่นา

“คราวด์”

‘ครับ นายท่าน’ คราวด์ตอบออกมาอย่างทันที

“นายว่าผมควรทำอะไรก่อนดีช่วยคิดหน่อยสิ”

‘ผมว่า นายท่านควรทำภารกิจที่ได้มาก่อน’ ผมว่ามันก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้ผมควรที่จะทำความคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆในยุคสมัยที่ไม่ได้มีความสะดวกสบายเหมือนตอนชีวิตก่อนสักเท่าไหร่

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงเคาะประตูดังนี้ขึ้นมา ผมรีบหันไปมองประตูบานนั้น

ใคร…? แม่หรอ?

“นันลูก ไม่กินข้าวหรอลูกไม่สบายหรือเปล่า..แม่เข้าไปนะ” เสียงของแม่จริงๆด้วย..

“เดี๋ยวแม่เดี๋ยววว..สักครู่ผมออกไปครับแม่” ผมรีบตอบก่อนที่แม่จะเข้ามาในห้องก่อนที่จะมาเจออะไรที่ไม่ควรจะเห็น

“คราวด์ ปิดโฮโลแกรมเดี๋ยวนี้” ผมพูดเบาๆ ผมไม่อยากให้ใครได้ยินเกี่ยวกับการมีอยู่ของ AI สักเท่าไหร่

หน้าจอโฮโลแกรมต่างๆ ปิดลงทันทีผมเดินไปเปิดประตูเดินไปตามทางของบ้านที่ค่อนข้างจะเก่า.. เก่าจนผมคิดว่ามันทรุดขึ้นมาสักวัน.. ผมควรที่จะทำอะไรสักอย่าง

เดินลงบันไดมาเรื่อยๆ ตามผนังมีรูปต่างๆ ของคนที่ผมเห็นในความทรงจำผมยังสับสนตัวเองอยู่คงไม่มีใครหรอกที่จะปรับตัวได้ทันทีความทรงจำของผมกับคนที่ชื่อนันมันมากมายเกินไปเพราะแบบนี้สินะผู้หญิงคนนั้นถึงบอกให้ปรับตัวถึง 3 วัน

ผมเดินเข้ามาในห้องอาหาร แม่ที่ยืนยิ้มหน้าโต๊ะ.. มันทำให้รู้สึกอบอุ่น เพราะผมโดนทิ้งผมไม่มีแม่ผมเลยรู้สึกโหยหาความรู้สึกแบบนี้.. ที่ผมไม่เคยได้รับมาสักครั้งเดียว

“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก.. ทำไมหน้าเศร้าแบบนั้น? บอกแม่ได้ไหม” แม่คงสังเกตเห็นสีหน้าของผมที่มันแสดงออกมาชัดเจน

“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมสบายดี มีอะไรกินบ้างครับ” ผมรีบปรับอารมณ์ ยิ้มอย่างร่าเริงเพื่อให้แม่สบายใจขึ้นมา

“งั้นหรออ งั้นกินข้าวกันเถอะ วันนี้แม่ทำข้าวผัดให้กินนะ”

อาหารฝีมือของแม่… ทำไมรู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมา..นะ?

“ขอบคุณครับ”

“ไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหมลูก?”

“ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ ครับแม่”

“งั้นก็ดีแล้วลูก” แม่พูดแล้วนั่งลงบนเก้าอี้เพื่อกินข้าวด้วยกัน ตอนนี้พ่อน่าจะไปทำงาน น้องสาวของผมไปเรียนสินะ ผมเรียนจบม.6 แล้วสงสัยต้องหาที่เรียนดีๆ เอาใบปริญญาสักใบจะได้ดูน่าเชื่อถือสักหน่อย

“แม่ครับ..”

“หืมม มีอะไรหรือเปล่าลูก”

“แม่มีความฝันอะไรหรือเปล่า? ที่ชีวิตนี้แม่อยากจะทำ”

“มันก็… ก็มีนะ แม่อยากเปิดร้านดอกไม้น่ะ ลูกก็รู้นิว่าแม่ชอบดอกไม้มาก” ใช่ผมรู้… ผมคิดว่าเป้าหมายในชีวิตอย่างต่อไป ผมมีสิ่งที่ต้องทำแล้วละนะ เปิดร้านดอกไม้ไงล่ะ !!

“งั้นหรอครับ แม่รอหน่อยนะ” ผมตอบออกไปแล้วยิ้มกว้างให้แม่

“รออะไรหรือลูก ?” เสียงของแม่เต็มไปด้วยความสงสัย รออะไร? แม่คงจะคิดแบบนี้

“ไม่มีไรหรอกครับแม่ ^^”

“จ้า ลูกคนนี้”

ติ้ง!

[ภารกิจ (2) : เปิดร้านดอกไม้ให้แม่

รางวัล : แต้ม 50 แต้ม + หมุนวงล้อ 1 ครั้ง]

อ่าา… สงสัยคงจะล้มเลิกไม่ได้จริงๆสินะ

“แม่ เดี๋ยวผมขึ้นไปบนห้องก่อนนะครับ”

“จ้า”

ผมยกจานที่กินข้าวเสร็จแล้วเดินไปล้างที่อ่างล้างจานเสร็จแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที

“คราวด์”

‘ครับ นายท่าน’

“ตรวจสอบยอดเงินบัญชีของนัน” ตามความทรงจำที่ได้มา รู้สึกว่านันจะเก็บเงินสำรองไว้ในธนาคารเยอะเหมือนกัน มันคงจะพอสำหรับการที่ผมจะนำมาลงทุน

‘ตรวจสอบยอดปัจจุบัน 2 บัญชีรวม 8920 บาทครับนายท่าน’

“เห้ออ.. มันไม่ก็ไม่พอเท่าไหร่ ..ไม่เท่าไหร่บ้าไรละ! ไม่พอเลยดีกว่าแค่ที่ดินยังซื้อไม่ได้เลยครับ!! คราวด์ คำนวณความเป็นไปได้ถ้าผมเอาเงินจำนวนนี้ไปเทรดหุ้นให้หมด”

ถึงผมจะฉลาดแค่ไหน ถ้าผมไม่เคยเทรดหุ้นมันก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่ผมจะเทรดสำเร็จหรอกนะ คิดแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ

‘จากการคำนวณการเปิดไปได้ตามความสามารถ นายท่านมีความสำเร็จที่ 28% แต่ความสำเร็จจะเปลี่ยนไปถ้านายท่านจะไม่คิดอะไรเลยในการเทรดหุ้นเพราะนายท่านมากับดวงครับ โชคนายท่านมีค่าที่สูงมาก’

“อ่าา… ต้องไม่คิดอะไรเลยใช่ไหม งั้นเปิดหุ้นขึ้นมาจัดการส่งเรื่องขอเปิดพอรตหุ้นให้ผมด้วย”

‘ได้ทันทีนายท่าน ..ยื่นเรื่องเปิดพรอตหุ้นเสร็จสมบูรณ์ นายท่านสามารถเริ่มต้นเทรดหุ้นได้ทันที’

ภาพโฮโลแกรม กราฟหุ้นจำนวนมากฉายขึ้นมา แค่เห็นก็ตาลายแล้วว จะเริ่มจากไหนดีวะเนี่ยยยย

.

.

.

ผ่านไป 3 วัน

ติ้ง !

[สำเร็จภารกิจ (1) : ทำความคุ้นเคยกับชีวิตใหม่เป็นเวลา 3 วัน

ได้รับ : 50 แต้ม + หมุนวงล้อ 1 ครั้ง]

อ้ะ! สำเร็จภารกิจแล้วหรอเนี่ย แต้มเอาไปทำอะไรได้บ้างนะ

“คราวด์ เปิดหน้าต่างระบบ”

‘ครับ นายท่าน’

————-

ชื่อ : นัน

อายุ : 18 ปี

ความแข็งแรง : 1(+)

ความว่องไว : 1 (+)

ความฉลาด : 105 (+)

โชค : 1,998

แต้ม : 50(+50) =100

ทักษะ(ติดตัว) : - ความเห็นอกเห็นใจจากผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง[แต้ม x2 ทุกครั้งที่ได้รับ

AI ส่วนตัว [คราวด์]

วงล้อเสี่ยงดวง [สุ่มฟรี 1/อาทิตย์ หรือ ครั้งละ 50 แต้ม]

ร้านค้า LV.0

การอำลาจากผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง [ โชค : x2]

————-

ผมควรอัพอะไรดีนะ? ความฉลาดก็สูงเกินไปจนไม่รู้จะอัพไปทำไมงั้นแบ่งครึ่งๆ ไปเลยละกันเดี๋ยวต้องไปหมุนวงล้อด้วยอาทิตย์ละครั้งกับได้ฟรีมา1 ครั้ง เป็นสองครั้ง

ผมกดไปที่หน้าจอหมุนวงล้อปรากฎรูเล็ตสีแดงขาวขึ้นมาตรงหน้า สิ่งที่ได้มีหลายอย่างตั้งแต่ไม่ได้อะไรเลยจนถึงทักษะผมเอามือกดตรงปุ่มสุ่มรูเล็ตหมุนไปเลื่อนๆ จนหยุดที่ทักษะ..

หนังสือหล่นลงมาตรงหน้าหน้าปกหนังสือเขียนว่า ทักษะ: ปลูกต้นไม้ระดับสูง…

Whattt!!! จะเอามาทำอะไรวะเนี่ยยยย ?

หรือมันคิดว่าผมจะเปิดร้านดอกไม้ เพื่อเอาไปปลูกต้นไม้? รู้ดีไปอีกกกก

ผมกดหมุนอีกรอบไปตกที่ช่องทักษะอีกแล้ว… ดวงผมมันสูงนะแต่ทำไมเมื่อกี้ได้ทักษะปลูกต้นไม้วะครับ มันควรที่แบบจะได้ทักษะดีกว่านี้!! อย่างทักษะต่อสู้ ..หนังสือหล่นลงมาอีกรอบ แต่ได้ทักษะ : ทำขนมระดับสูง…

เอออ… มันอาจจะดีก็ได้ละมั้ง ? ผมเปิดร้านขายดอกไม้แล้วมีคาเฟ่เล็กๆในนั้นน่าจะดี อืมม.. น่าสนใจถือว่าเป็นทักษะที่ดี

ผมเปิดหนังสือ เกิดแสงสว่างไปทั่วห้องความรู้ต่างๆตั้งแต่ส่วนผสมของขนมยันวิธีทำมากมายไหลเข้าสมองของผม

“นายท่านได้รับ : ทักษะทำขนมระดับสูง”

ผมคิดว่าตอนนี้ผมคงเป็นปาติชิเย่ระดับโลกไปแล้วก็ได้แต่สงสัยต้องฝึกสักหน่อย มีความรู้แต่ไม่เคยลงมือทำมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะจริงไหม? อย่างที่เขาว่ากันว่า แม่นทฤษฎีแต่มาตายปฏิบัติ

แต่ก่อนหน้านั้นผมต้องรอขายหุ้นที่ซื้อมาซะก่อน กับรอหุ้นปันผลต่างๆ

ผมเปิดหนังสือปลูกต้นไม้บ้าง เหมือนครั้งที่แล้วความรู้ตั้งแต่การลงดินยันวิธีรดน้ำต้นไม้เข้ามาในสมอง.. ผมว่าผมคงเป็นนักปลูกต้นไม้ที่ไม่เคยทำต้นไม้ตายแน่นอน!!

..............................