ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
จิ้บ จิ้บ จิ้บ…
เสียงนกร้องทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา คนจะนอนนน เข้าใจไหมม
จิ้บ จิ้บ จิ้บ…
โอ้ยอะไรนักหนา ตื่นก็ได้ ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจเมื่อตอนนี้ตื่นเต็มมาแล้วนะสิ
“ฮ้าวววว…” ผมหาวออกมาอย่างง่วงนอน หลับไปนานแค่ไหนละนะ ผมกระพริบตาถี่ๆให้ตาสามารถโฟกัสภาพตรงหน้าให้ได้
ที่นี่มันที่ไหน…
“เห้ยย! ขาขยับได้ไง” ผมยังรู้สึกมึนงงเกิดอะไรขึ้น ผมเดินไปที่กระจกบานเล็กๆ มันปรากฎหน้าของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่ได้ดูแย่และไม่ถึงกับหล่อ ผมยังรู้แปลกกับการเดิน ยังไม่ชินสักเท่าไหร่ ผมรู้สึกดีใจว่าผมเดินได้อีกครั้ง.. แต่คนตรงหน้านี่มันใครวะเนี่ย
แต่ความรู้สึกที่คุ้นเคยนี่มันอะไร...
“อั้กกก” อยู่ดีๆ ความก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ภาพความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาไม่หมดไม่สิ้น
“ฮ่าาา… อะไรวะเนี่ยย” ภาพความทรงจำต่างๆ ตั้งแต่เด็กยันปัจจุบัน ทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ผมเป็นใคร
“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”
‘นายท่านย้อนอดีตมาสิงร่างของชายที่ชื่อนันครับ’ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงของ AI ของผมดังขึ้น
‘คราวด์..?!’
‘ครับนายท่าน’
‘‘นายมาได้ยังไง?!’’ เดี๋ยวก่อนตอนนี้มันอะไรวะเนี่ย ผมรู้สึกสับสนวุ่นวายมาก จนตอนนี้จัดระเบียบความคิดขึ้นมาไม่ทัน
‘ผมจะสรุปคร่าวๆให้นายท่านฟังนะครับ พร้อมที่จะฟังหรือยังครับ’ คราวด์พูดขึ้นมา ผมหายใจเข้าออก ปรับระดับการหายใจให้หัวใจเต้นช้าลง เพื่อจัดระเบียบความคิดให้ทันก่อนที่จะเป็นลมไปซะก่อน
‘‘โอเค ผมพร้อมแล้ว’’
‘ตอนที่นายท่านได้ตายไป ผมก็สั่งปิดตัวตนของผมทันทีแต่ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกันมีคนแทรกแทรงระบบดึงผมกลับมาแล้วบอกผมว่า จะส่งผมกลับไปหานายท่าน’
อ่าา.. ผมเพิ่มจะนึกออกแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?
‘หลังจากนั้นผมก็มาอยู่ที่นี่เลยครับ หรืออยู่ดีๆ ตัวผมก็อัพเกรดขึ้นมามีหน้าต่างระบบที่แสดงข้อมูลของนายท่าน’
“หืม..ไหนเปิดให้ผมดูหน่อยสิ” ผมฟังแล้วนึกแปลกใจว่าสมัยที่ผมอยู่มันมีระบบแบบนี้ด้วยหรือไง อัพเกรดขึ้นมางั้นหรอ?.. แปลก
‘ได้ทันที นายท่าน’
————-
ชื่อ : นัน
อายุ : 18 ปี
ความแข็งแรง : 1
ความว่องไว : 1
ความฉลาด : 5
โชค : 999
แต้ม : 0
ทักษะ(ติดตัว) :
- ความเห็นอกเห็นใจจากผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง[แต้ม x2 ทุกครั้งที่ได้รับ]
- AI ส่วนตัว [คราวด์]
- วงล้อเสี่ยงดวง [สุ่มฟรี 1/อาทิตย์ หรือ ครั้งละ 50 แต้ม]
- ร้านค้า LV.0
————-
“อย่างนายเรียกทักษะด้วยหรือไง” ผมถามขึ้นมาอย่างขำๆ เอไอนี่เรียกทักษะด้วยหรอ
‘ผมไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้นายท่าน’
“วันนี้วันที่เท่าไหร่คราวด์?”
‘วันที่ 1 เมษายน 2670 ครับนายท่าน’ คราวด์ตอบขึ้นมาทันทีทันใด
นี่เราย้อนเวลามาหลายพันปีเลยหรือไงเนี่ย ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นต้นไม้สีเขียว นกตัวเล็กๆ ก็รู้สึกสบายใจ ในยุคสมัยของผมมันไม่สามารถเห็นสิ่งเหล่านี้ได้... ยุคสมัยที่มีแต่เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์ รถบินได้ ต้นไม้อย่าหวังว่าจะได้เห็น มันไม่เหลืออยู่บนโลกแล้ว
“เห้อออ ช่างมันเถอะ.. แล้วผมต้องทำอะไรต่อไป..” ผมถอนหายใจนึกถึงอดีตของคนที่ผมอยู่ในร่าง
นัน ชายหนุ่มวัย 18 ปี บ้านฐานะแทบจะจน มีพ่อแม่และน้องสาว 1 คนชื่อ น้ำ แล้วรู้สึกว่าตอนนี้นันเพิ่งเรียนจบม.6 และยังไม่มีความคิดที่จะเรียนต่อ เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี
ผมคิดว่าคนที่ชื่อนันเป็นเด็กดีพอสมควรนะ จากความทรงจำกำลังจะไปหางานทำด้วยสิ
“คราวด์ นายยังสามารถทำอะไรได้เหมือนเดิม เหมือนเมื่อก่อนไหม?” ผมถามอย่างสงสัย
‘ผมสามารถทำตามที่นายท่านต้องการได้เหมือนเดิมครับ’
“ช่วยเรียบเรียงข้อมูลของยุคสมัยนี้ทั้งหมดให้ผมหน่อย”
‘ได้ทันทีนายท่าน’
ผมนั่งกุมหัวอยู่บนเตียง สรุปเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา..
‘สวัสดีชายผู้ข้ามกาลเวลา’ เสียงปริศนาที่ผมได้ยินตอนผมตายดังขึ้นมา
“คุณ…”
‘ฉันไม่มีนามหรอก ฉันแค่มาทักทายเท่านั้นเอง’ เธอตอบผม
“อ่า...ครับ ผมขอถามหน่อยสิครับ”
‘ว่ามาสินัน ตอนนี้ฉันเรียกชื่อนี้แทนใช่ไหม Dr. โทมัส’ ผมได้ยินชื่อตัวเองอีกครั้งแล้วก็คิดว่ามันควรที่จะทิ้งชื่อเก่าตัวเองได้แล้ว..
“ครับ ผมต้องทำอะไรบ้าง?” ผมถามออกไป ตอนนี้ผมยังจูนสมองได้ไม่ทันเท่าไหร่ รู้สึกมันเร็วเกินไปจนปรับระดับความคิดไม่ทัน
‘ขึ้นอยู่เธอแล้วนัน ชีวิตนี้เป็นเธอ’
ชีวิตนี้เป็นของผม … ผมจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ..
“ขึ้นอยู่กับผม?”
‘ใช่ อยากทำอะไรก็ทำ ตามที่เธอต้องการ’
“อ่าา… ขอบคุณที่ตอบครับ”
‘ต่อจากนี้เราคงไม่ได้เจอกัน ฉันมีของขวัญอีกอย่างจะให้’
ติ้ง !
[ ภารกิจ (1) : ทำความคุ้นเคยกับชีวิตใหม่เป็นเวลา 3 วัน
รางวัล : 50 แต้ม + หมุนวงล้อ 1 ครั้ง ]
‘นายท่านได้รับ ทักษะ : การอำลาจากผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง [ โชค : x2]
‘ฉันต้องไปแล้ว โชคดีกับชีวิตของนาย ฉันจะรอดู’
“ขอบคุณครับ”
ผมขอบคุณเธอเสร็จก็ไม่ได้ยินเสียงเธออีกเลยผมต้องทำตัวเองให้ชินตามที่ภารกิจบอกสินะ แต่เธอจะให้โชคมาอีกทำไมวะเนี่ยย ชีวิตนี้คงโชคดีขึ้นไปอีกสินะ ก็คงเป็นเรื่องดี
มาลองดูกันสักหน่อย ชีวิตใหม่กับชายที่ชื่อว่า “นัน”
...............................
