ตอนที่ 7
“เป็นคนดีนี่เรา”
“เอ้า ก็ ก็ดีไง แล้วเราจะไปไหนคะ”
“บริษัทจรัญทรัพย์ เธออยู่ในฐานะแฟนตัวปลอมก็ต้องทำหน้าที่อยู่ข้างๆฉันตลอด ฉันจะพาเธอไปเรียนรู้งานบริษัท สนใจตำแหน่งไหนบอกได้นะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันเกาะคุณกินรายเดือนดีกว่า ตั้งแสนนึงแหนะ” โซลาห์ฉีกยิ้มกว้าง
“ไม่ค่อยงกเลย”
“ไม่ต้องชมหรอกเห็นๆอยู่อะ ฉันจะเอาเงินเนี้ยให้แม่ฉันไปใช้หนี้เอาบ้านออกจากธนาคาร เฮ้อ...ถ้าคุณจ้างฉันบ่อยๆอย่างนี้รับรองฉันรวยแน่เลย ขอบคุณนะคะ”
“หนี้หรอ” ไอซ์มองฉงน
“สังคมตอนนี้มันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเงิน คนจนก็ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพให้อยู่รอด ไม่มีใครเกิดมาพร้อมเหมือนคุณหรอกคุณไอซ์ ชีวิตคุณอะมันวิเศษยิ่งกว่าอะไรเสียอีกคุณต้องดีกับย่าคุณให้มากๆนะ” โซลาห์ก้มหน้ากุมมือก่อนมองกระจกด้วยความเศร้าหมอง ไอซ์ชำเลืองช้าๆก่อนจะหันกลับเมื่อมาถึงบริษัทจรัญทรัพย์ เขาจอดรถข้างมินิคูเปอร์กับรถเปิดประทุนก่อนลงจากรถเดินเข้าบริษัทไปพร้อมโซลาห์
“บอส...สสส บอสค่ะ” กานดาถือเอกสารวิ่งเข้ามาดักหน้าไอซ์ที่หยุดกึกจนโซลาห์ชนหลังเขา
“งานเข้าแล้ว” กานดาดึงมือไอซ์ให้เดินตามไปที่ห้องรองประธานพลางเปิดวิดีโอที่ส่งมาทางเมล์ในจอโน๊ตบุ๊ค ไอซ์เอามือพาดโต๊ะตาโตจ้องหน้าจอ โซลาห์เกาหัวงงมองคลิปที่เป็นไร่องุ่นอันทรุดโทรม
“ไร่เราเป็นขนาดนี้เลยหรือไง” ไอซ์ขมวดคิ้วหนักใจ
“เศรษฐกิจเริ่มแย่ คนงานยังประท้วงอีก ตายแน่งานนี้” กานดาเกาหัวคิดหนัก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามาได้” ไอซ์ตอบรับคนเคาะประตู
“คุณไอซ์ค่ะ คุณโอ๊คเรียกประชุมด่วน” เครียร์เปิดประตูเข้ามาบอกสีหน้ารีบร้อน ไอซ์กับกานดารีบเดินตามออกไป โซลาห์ไม่พลาดที่จะวิ่งตามไปด้วย
ในห้องประชุมมีแต่คนกันเองยกเว้นหนึ่งสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับไอซ์ข้างๆเครียร์ โอ๊คเปิดจอมอนิเตอร์ให้ทั้งหมดดูสินค้าที่อยู่ในคลังกองพะเนินขนาดแจกพนักงานและคนงานก็ยังไม่หมด
“เราเจอปัญหาเศรษฐกิจย่ำแย่แล้วละ ของที่ส่งไปตีกลับหมดแถมคู่แข่งยังตัดหน้าเราอีก เป็นแบบนี้นานๆคงทรุดประคองบริษัทไม่อยู่แน่” โอ๊คเลื่อนเปิดไปเรื่อยๆทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียดยกเว้นโซลาห์ที่เหล่มองงง
“ทางไร่องุ่นก็เสื่อมโทรมไปเยอะ แมลงเริ่มดื้อยาผมว่าจะลงไปดูสักหน่อยแต่ต้องให้บริษัทดีขึ้นก่อน” ไอซ์บอกพร้อมนวดขมับจนกานดาต้องยื่นยาดมให้
“แล้วเราจะทำยังไงดี” โอ๊คปิดภาพมองหน้าทุกคน
“ฉันจะช่วยเอาเงินส่วนตัวมาแจกจ่ายให้ลูกน้องก่อน” เครียร์หาทางออกเธอดูมีคุณสมบัติผู้ดีครบถ้วนเหมาะสมกับประธานหนุ่ม โซลาห์อมยิ้มบางๆส่งให้เครียร์ก่อนจะมองหน้าคนอื่นๆที่นิ่งเครียด
“พายองุ่นสามารถเก็บไว้ได้นานแต่ถ้าไม่ได้เปิดฝาใช้เลยก็อาจเหม็นหืนได้นะคะ ในเมื่อแปรรูปจากองุ่นเป็นพายแล้วทำไมไม่ลองแปรจากพายเป็นขนม ทานได้ทุกที่ไม่ต้องเก็บแช่เย็น ทานได้ทุกเพศทุกวัย” โซลาห์เอ่ยเป็นนัยๆพร้อมฉีกยิ้มยักคิ้วท้าทายไอซ์ โอ๊คกับกานดามองหน้าเธออย่างงงๆ
“ทำยังไง” โอ๊คเอ่ยถามท่าทางสนใจ
“เอาแป้งข้าวเจ้ากับไข่ไก่ผสมรวมกันตีให้ฟูเป็นแป้งบางๆแล้วก็ห่อกับพายพอคำก่อนอบ เท่านี้เอง ไม่เปลืองเวลาผู้บริโภค”
“เยี่ยม เริ่มกันเลย คุณเครียร์ช่วยจัดแจงให้ด้วยมีอะไรขาดเหลือบอกผม กานดาเตรียมจัดบูธโปรโมทสินค้าตัวใหม่ ขอบคุณมากครับ” โอ๊คฉีกยิ้มจัดแจงหน้าที่ให้แต่ละคน ไอซ์พยักหน้าให้โซลาห์ที่ยักไหล่เชิด ทุกคนแยกย้ายไอซ์กับโซลาห์เดินเข้าห้องรองประธานเขาเปิดแอร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง
“หัวไวดีนี่ ไม่เห็นเหมาะกับหน้าตาเลย” ไอซ์เปิดแฟ้มเอกสารเซ็น โซลาห์ยืนมองกระจกเปิดให้เห็นรอบเมือง
“นี่คุณชมหรือด่า” โซลาห์กอดอกหันมามองไอซ์ที่ฉีกยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ใครจะรู้ว่าสาวคอสเพลย์ เด็กเสิร์ฟกะโปโลจะมีความคิดโภชนาการได้”
“ฉันทำร้านอาหารนะคุณ อีกอย่างใบประกาศปริญญาไม่ได้เอาเงินฟาดหัวอธิบดีถึงได้มาง่ายๆ” โซลาห์ยิ้มกว้างมองรอบเมืองอย่างมีความสุข
“จบอะไรมา”
“รัฐศาสตร์ปริญญาตรี ปวช.การบัญชี กะต่อโทกฎหมายนะ ถ้าไม่ติดปลัดซะก่อน”
“สอบติดสินะ สมองเธอนี่จักรกลชะมัด จะเป็นปลัดหญิงคนแรกหรือไง” ไอซ์ปิดแฟ้มลุกขึ้นเดินมายืนข้างโซลาห์ที่กอดอกฉีกยิ้มกว้างมองเขา
“ฉันได้โอกาสที่ดีที่สุดของชีวิตแต่ก็ต้องปล่อยมันไป ไม่เป็นไรหรอกสมองฉันนะสอบอีกรอบจะเป็นไรไป ดีไม่ดีอาจเป็นนายกเลยก็ได้”
“เว่อร์ไปนั่น หิวหรือยัง” ไอซ์เหล่มองเธอถามด้วยรอยยิ้ม
“อย่าถามเรื่องกินสิทุกเวลาแหละ”
“เธอนี่ตะกละ”
“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะ” โซลาห์ยักคิ้วบอก
“ไปเถอะ” ไอซ์เดินนำออกจากห้อง โดยมีโซลาห์เดินตามออกไป
ที่บ้านจรัญทรัพย์ รถตู้สีดำขับมาจอดอยู่หน้าบ้าน แม่บ้านและสาวใช้ต่างออกมาต้อนรับชายวัยกลางคนสวมสูทท่าทีขรึมดูมีภูมิฐาน ส่งกระเป๋าทำงานให้แม่บ้านก่อนเดินเข้ามาด้านใน รถตู้ขับออกไปเหลือเพียงบอดี้การ์ดที่ยืนคุมอยู่หน้าบ้าน
“มาแล้วหรืออดิศักดิ์” หญิงชราเดินลงบันไดมาพร้อมนางพยาบาลพิเศษ ชายวัยกลางคนเหลือบมองอย่างตกใจแต่ก็คุมเกมได้ยิ้มตอบกลับพลางโอบกอด
“คุณแม่มาตอนไหนครับ ลูกชายผมคงวุ่นวายน่าดู” อดิศักดิ์พาหญิงชรานั่งลงที่โซฟาห้องนั่งเล่นก่อนเปิดดูข่าวการเมืองก่อนยิ้มกริ่มให้หญิงชราที่ทำหน้านิ่ง
“คงไม่วุ่นถ้าตาไอซ์ลูกชายคนเล็กของแกไม่ทำให้ฉันขายหน้าต่อท่านรัฐมนตรี”
“ทำไมครับ เจ้าไอซ์มันพาผู้หญิงมานอนบ้านหรือครับ” อดิศักดิ์ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ยั่วประสาทผู้เป็นแม่
