ตอนที่ 1

Baby i love you … ได้ยินไหมคนดี ขอให้คืนนี้ได้กอดเธอไว้

Baby i love you … บอกเธอทั้งหัวใจให้เธอรู้ไว้นะว่าฉันรักเธอ

ติ๊ด

“สวัสดีครับ (จะนอนตะวันส่องก้นหรือไงคะท่านรอง ใกล้จะเข้าประชุมแล้วนะอีกหนึ่งชั่วโมง) ว่าไงนะ! (โธ่เอ๊ย ตื่นเดี๋ยวนี้เลยไอซ์ ให้เวลายี่สิบนาที จบ) เฮ้ ! เดี๋ยว…”

ตู๊ด ตู๊ดดดดด

เสียงปลายสายตัดไปทำเอาชายหนุ่มเกาหัวมึนหลังตื่นนอนดันตัวลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงนอนอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนวางมือถือลงแล้วลุกไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดฮิตในหมู่วัยรุ่นและผู้ใหญ่ สาวเสิร์ฟใส่ชุดคอสเพลย์เดินกันเต็มร้าน กุ๊กทำอาหารส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายโดยแบ่งแยกเอาสาวสวยไว้เรียกลูกค้าเข้าร้าน  แน่นอนสาวหูกระต่ายในลุคพริตตี้เฉิดฉายความเป็นกระต่ายน้อยสีชมพูวาบหวิวยืนแจกโบรชัวร์อยู่หน้าทางเข้าร้าน

“ร้านเรามีโปรโมชั่นพิเศษนะคะ มาสี่ท่านฟรีหนึ่งท่าน เชิญค่ะ เชิญเข้าเลยค่ะ อาหารแสนอร่อยรออยู่” เสียงเจื้อยแจ้วของสาวสวมหูกระต่ายผมยาวเหยียดตรงประกาศเรียกลูกค้า ลำพังหุ่นเธอก็มัดใจดึงดูดลูกค้าอยู่แล้วบวกกับท่าทางอ้อนผสมขี้เล่นทำให้เจิดจรัสขึ้น เธอเลิกคิ้วเหลียวมองสายตาที่กำลังจ้องเธออยู่ข้างๆตรงที่จุดแนะนำเมนูอาหารให้ลูกค้า

“มองอะไร โซลาห์” เธอก้มมองตัวเองก่อนมองสาวคอสเพลย์ที่สวมวิกปลอมผมสั้นสีดำและสวมชุดกิโมโนสีชมพูยืนเท้าคางพิงที่แนะนำเมนูอาหารเหล่มองสาวหูกระต่ายอย่างเซ็งๆ

“อยู่มาหลายเดือนแล้วไม่เข้าใจคอนเซ็ปต์ร้านเราทำไมต้องคอสเพลย์ ดูร้านอื่นดิแต่งชุดเสิร์ฟธรรมดายังใส่ง่ายกว่าอีก” โซลาห์ขยับวิกให้เข้าที่ขมวดคิ้วมองคนเดินไปเดินมาแล้วผ่อนลมหายใจยาวด้วยความเหนื่อยหน่าย

“หรือว่าอยากให้ใส่อย่างอื่นละ” สาวหูกระต่ายกระเถิบมายืนข้างๆฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

“ไม่อะ มันหวิวลมเย็นเดี๋ยวปอดชื้น” โซลาห์ส่ายหน้าก่อนฉีกยิ้มให้ลูกค้าที่เดินเข้าร้านเหล่มองสาวหูกระต่ายส่ายก้นโยกเข้าจังหวะเพลงของร้านอื่น

“แหม เซ็กซี่ดีออก”

“คนเดียวเหอะไม่เอาด้วยหรอก กลัวโดนแบน เข้าร้านดีกว่าใกล้พักเที่ยงแล้ว” โซลาห์ยักคิ้วตบไหล่สาวหูกระต่าย

“ไว้เจอกัน” สาวหูกระต่ายบอกปิดท้ายเดินไปแจกโบรชัวร์ต่อ

เวลา 10.50 นาที ประตูลิฟต์เปิดออกสู่ชั้นบนสุดของบริษัทจรัญทรัพย์ที่เชื่อมโยงกับโรงงานแปรรูปส่งออกนอกประเทศ ชายหนุ่มผิวขาวผลักประตูกระจกเข้ามาด้านในออฟฟิศใหญ่มองทุกคนที่กำลังวุ่นวายกับงานไม่ว่าจะยืนอยู่หรือนั่งต่างส่งยิ้มก้มหัวทักทายอย่างสุภาพ ขายาวๆก้าวอย่างฉับไวพร้อมขยับสูทสีเทาเนกไทสีดำเข้ากันอย่างสุภาพราวกับเทพบุตร ร่างกายสูงล่ำพอเหมาะพอดีหยุดอยู่หน้าประตูห้องประชุมใหญ่เมื่อมีผู้หญิงตาคมผิวพรรณดีสวมชุดแซกเกาะอกสีเขียวอ่อน ผมมัดรวบตึงสีดำขลับถือแฟ้มเอกสารโผล่เข้ามาดักหน้าเขา

“อีกสิบนาที ไม่รีบเข้าไปหรือไง” ไอซ์ทำหน้าเหลอหลามองหญิงสาวที่กัดฟันกรอดจ้องเขม็ง

“หลังประชุมเสร็จเราได้เห็นดีกันแน่ท่านรอง” ทิ้งท้ายเพียงเท่านั้นแล้วหันไปผลักประตูเข้าด้านใน ไอซ์ยักไหล่ทำไม่สนใจกระตุกยิ้มเดินตามเข้าไป

ภายในห้องประชุมใหญ่ทุกคนรวมตัวกันครบทั้งหุ้นส่วนและประธานกรรมการมีเพียงสองที่นั่งที่กำลังเลื่อนนั่งลงฝั่งขวาของท่านประธานตรงข้ามกับเหล่าคณะกรรมการบริษัทสี่คน ชายหนุ่มสวมสูทดำท่าทางภูมิฐานใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับไอซ์นั่งที่เก้าอี้ประธานหัวโต๊ะ เปิดไมโครโฟนมองทุกคนที่เข้าประชุมพร้อมหน้า

“ช่วงนี้เกิดวิกฤติมากมายเศรษฐกิจตกต่ำ พายองุ่นที่แปรรูปแล้วเหลืออยู่ในคลังเต็มไปหมดส่งออกไม่ได้ ผมอยากให้พวกคุณใจเย็นไม่ต้องกังวลเรื่องหุ้นที่จะมีผลตามมา ผมจะทำให้สินค้าในคลังทยอยออกไปให้หมด หากใครมีไอเดียอย่างอื่น เชิญครับ” ประธานหนุ่มมองหน้าทุกคนที่เปิดแฟ้มเอกสาร ไอซ์มองสินค้าในรูปก่อนจะเปิดโน๊ตบุ๊คดูยอดขาย

“ปีนี้ทรุดฮวบ อเมริกาก็ยกเลิกแต่ดีที่มีจีนอยู่แค่ลำพังขายในประเทศคงประคองโรงงานไม่อยู่ มีหวังต้องรีไทร์คนในโรงงาน” ไอซ์ขมวดคิ้วคิดวิตก

“งั้นเราก็โปรโมทสินค้าสิคะ แยกย้ายกันกล่อมเจ้าของกิจการรายย่อยให้ค้าขายหมุนเวียนกับบริษัทเรา แม้เงินภายนอกจะไม่ไหลเข้ามาแต่ภายในก็ยังหมุนเวียนให้คนงานพอประคองเลี้ยงชีพได้ จะได้ไม่มีใครตกงาน” เลขาสาวแสนเรียบร้อยส่งยิ้มอย่างสวยสง่าราวกับพญาหงส์ให้ประธานที่เลิกคิ้วเอามือเคาะไมค์

“เอาละ นี่คือทางออกทางแรกเป็นยังไงก็ค่อยว่ากันต่อ เดี๋ยวแยกย้ายกันลงพื้นที่ ไอซ์ กานดา ลงสำรวจห้าง ส่วนผมกับคุณเครียร์จะลงตลาด ตกลงตามนี้ ขอบคุณที่เข้าร่วมการประชุมทุกคนครับ” ประธานกล่าวปิดประชุมพลางลุกขึ้น ทุกคนแยกย้ายกระจายกันไปทำหน้าที่ของตน ไอซ์กับกานดาเลขาส่วนตัวรีบออกจากห้องเดินเข้าลิฟต์

“ไปกินอะไรกันดีละกลางวันนี้” ไอซ์เปิดประตูรถเก๋งสีบรอนซ์เข้าไปนั่งด้านใน

“ทำงานนะ บริษัทเป็นแบบนี้ยังจะห่วงกินอยู่อีกหรอไอซ์ เห็นแก่ตัวจริงๆเลย” กานดาปิดประตูรถไม่สบอารมณ์เหวี่ยงแฟ้มไปด้านหลังเปิดเพลงฟังสบายคลายอารมณ์

“ไม่ต้องเฉไฉ เรื่องที่ให้ทำได้หรือยัง จะถึงวันดูตัวแล้วนะ”

“เรื่องมากอย่างนั้นใครจะหาให้ได้ สวย รวย ลูกครึ่ง หุ่นดี โอ๊ย....ยยยย เอาชายแดนไปก่อนมั้ยยะ” กานดาส่ายหน้าไปมาเปิดหนังสือแฟชั่นดูอย่างอารมณ์เสีย

“รีบๆหาให้ไวเลย เวลาเหลือไม่เยอะมัวรีรออยู่นั่นแหละ” ไอซ์เลี้ยวรถเข้ามาจอดในห้าง

“ค่ะ ทราบค่ะคุณไอซ์ อย่าเพิ่งไล่ฉันออกนะคะ” กานดากุมมือออดอ้อนทำหน้ายู่ก่อนลงจากรถเมื่อไอซ์ดับเครื่องยนต์จอดสนิทเปิดประตูลงรถเดินนำเข้าไปในห้างมองหาร้านอาหาร