บาทที่ 23

บาทที่ 23

การตัดผ้าที่ถูกต้องนั้นจะต้องใช้คาถาตัดเลยเนื้อผ้าออกมาเล็กน้อยไม่ใช่กรรไกรตัด ซึ่งคาถาที่ใช้ตัดนั้นจะทำให้ชายผ้าอ่อนไหว เมื่อนำชายผ้าอีกส่วนมาสัมผัสกันแล้วร่ายคาถาอีกบทหนึ่งเนื้อผ้านั้นจะถักทอเข้าหากันจนกลายเป็นผ้าทอเนื้อเดียวกันที่ไม่มีรอยต่อ

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่สำคัญสำหรับผ้าก็คือ การใช้คาถานับตั้งแต่ปั่นเส้นใย ซึ่งเส้นใยที่ได้จากการปั่นด้วยคาถานี้จะมีคุณสมบัติเหนือล้ำกว่าการปั่นเส้นใยทั่วไป เสร็จจากการปั่นเส้นใยแล้วก็ต้องถักทอเป็นผืนด้วยคาถาอีกเช่นกันเพื่อเพิ่มคุณภาพให้จนถึงขีดสุด จนมาถึงการตัดเย็บ

ใยไหมฟ้าที่จัดสร้างโดยวิธีนี้จะมีคุณสมบัติเหนือกว่าใยไหมศักดิ์สิทธิ์ที่มีคุณสมบัติเหนือกว่าสองระดับที่จัดสร้างโดยวิธีธรรมดาด้วยซ้ำไป

ยามนี้หงเซียวผมเผ้ายุ่งเหยิงเมื่อตัวเขาเองเกาหัวตัวเองด้วยความอับอายถึงตอนก่อนหน้านั้นที่สวมเสื้อผ้าแบบนี้ออกมาจากที่พัก ทั้งยังก่นด่าพ่อค้าแม่ค้าเสื้อผ้าที่งานชุมนุมหมื่นเซียนที่ไม่รู้เรื่องราวพวกนี้เช่นเดียวกัน

จากที่มั่นใจว่าตนเองจะไปช่วยงานตัดเย็บผ้านั้น เขาล้มเลิกความคิดในทันใดและหันไปนึกถึงภารกิจตัดไม้แก่นเพลิงในทันที

และเพื่อไม่ให้มีข้อผิดพลาดเขาได้เดินไปยังหมวดพืชพรรณ และสืบหาไม้แก่นเพลิงพร้อมกับวิธีตัดไม้แก่นเพลิง และเขาก็ถอนใจโล่งอกที่มาอ่านหนังสือเล่มนี้ก่อนออกไปทำงาน

ใช่ การตัดไม้แก่นเพลิงไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิด ผู้ที่มาใหม่ต้องหน้าแตกกลับไปทุกคนหากคิดว่าเป็นการตัดไม้ธรรมดา หากว่าธรรมดาเช่นนั้นจะมีค่าถึงหนึ่งแต้มเซียนต่อหนึ่งกิโลกรัมหรือ ในเมื่อหนึ่งแต้มเซียนมีค่ามากกว่าหนึ่งก้อนหินปราณหรือเหรียญทองไปมากนัก

พวกเขาต้องเรียนคาถาแบ่งวัตถุดิบของเซียนสร้างสรรค์ ซึ่งคาถานี้จะทำให้วัตถุดิบนั้นแบ่งออกเป็นสองส่วนโดยที่คุณสมบัติที่มีอยู่ในแต่ละส่วนนั้นจะยังคงถูกเก็บไว้ในนั้นไม่สูญเสียหกเลอะเทอะออกมาหรือระเหยหาย หรือเกิดอะไรที่เป็นเหตุให้มันสูญเสียคุณภาพไป

การตัดต้นไม้ด้วยการใช้คาถานี้จะต้องใช้พลังเซียนและเวลาในการตัดแต่ละท่อนอยู่พอสมควร แต่อย่างไรไม้แก่นเพลิงก็ถือว่าเป็นไม้ระดับต่ำ คุ้มค่าต่อการตัดด้วยราคาหนึ่งแต้มเซียนต่อหนึ่งกิโลกรัม หากเป็นไม้ระดับสูงขึ้นก็จะต้องใช้พลังเซียนจำนวนมากไม่คุ้มกับราคานี้ แต่อย่างไรก็ตามไม้ระดับสูงก็จะมีอัตราจ่ายด้วยราคาที่สูงกว่านี้เช่นกัน

ไม้แก่นเพลิงนั้นถูกปลูกไว้ในสวนป่าของสำนัก เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่วางค่ายกลเอาไว้ ซึ่งจะทำให้ต้นไม้เจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็วอย่างยิ่งคล้ายกับค่ายกลที่หงเซียวใช้ แต่เพราะว่าเป็นค่ายกลที่สำนักผ่านการคิดค้นมาเป็นเวลานานและเน้นใช้เฉพาะการเจริญเติบโตของต้นไม้จึงยิ่งมีประสิทธิภาพในการเพิ่มการเติบโตของต้นไม้ยิ่งกว่าค่ายกลของหงเซียวมาก

แต่นั่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพลังเซียน ในเมื่อหงเซียวนั้นเน้นหนักในด้านการเพิ่มพูนพลังเซียน โดยการจำลองการโคจรพลังของมนุษย์บังคับให้ค่ายกลโคจรพลังรวบรวมพลังเซียนมาให้ ดังนั้นพลังเซียนที่หงเซียวได้จึงมีปริมาณมากกว่า ต้นไม้ที่หงเซียวปลูกนั้นต้นอาจจะไม่โตมากแต่ว่าพลังเซียนที่สะสมในนั้นย่อมเพิ่มพูนได้อย่างรวดเร็ว

และในเมื่อการนับปีของสมุนไพรนั้นก็นับกันที่ปริมาณพลังเซียนที่สะสมอยู่ในสมุนไพรนั้น ดังนั้นสำหรับการเพาะปลูกสมุนไพรแล้วค่ายกลของหงเซียวย่อมเพิ่มพูนจำนวนปีของสมุนไพรได้ดีกว่าอย่างแน่นอน

และแน่นอนว่าไม้แก่นเพลิงไม่สนใจในเรื่องของพลังเซียน แต่สนใจในเรื่องของความร้อนที่จะได้ ความสม่ำเสมอของความร้อน และระยะเวลานานในการเผาไหม้มากกว่า

หงเซียวพบว่าไม้แก่นเพลิงในสวนป่าของสำนักนั้นยอมให้ศิษย์เข้าไปตัดได้ตามความต้องการ แต่โดยปกติแล้วหากไม่จำเป็นจริงๆจะไม่มีใครเข้าไปตัดด้วยตนเอง เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นมักจะวุ่นวายกับการจัดสร้างอาวุธชุดเกราะเป็นส่วนใหญ่ และมักจะจ้างให้กับศิษย์ใหม่ช่วยตัดให้มากกว่า ซึ่งปกติแล้วศิษย์ในสี่ห้าปีแรกนั้นมักจะไม่มีแต้มเซียนมากพอที่จะเริ่มจัดสร้างสิ่งของด้วยตนเองหรือไม่ก็มีอัตราความสำเร็จในการจัดสร้างต่ำจำเป็นต้องหารายได้วิธีอื่น ดังนั้นการรับจัดหาวัตถุดิบและการไปเป็นผู้ช่วยนั้นจึงเป็นทางออกที่ดีกว่า

หากผู้ที่อยู่ในระดับหนึ่งชั้นปฐมเซียนไปตัดไม้แก่นเพลิงด้วยวิธีการร่ายคาถา พวกเขาจะได้ไม้มาประมาณหนึ่งถึงสองกิโลกรัมต่อวันต่อคน แต่ถ้าเป็นคนที่อยู่ในระดับสี่ชั้นปฐมเซียนไปตัดไม้แก่นเพลิงด้วยวิธีเดียวกันนั้น พวกเขาก็จะได้ไม้มามากกว่านั้นประมาณสี่เท่าหรือสี่ถึงแปดกิโลกรัมต่อวันต่อคน แต่สำหรับหงเซียวที่มีชีพจรเป็นพลังเซียนบริสุทธิ์มีอานุภาพมากกว่าพลังเซียนทั่วไปสามเท่าตัวนั้น หากเขาตัดเองก็จะได้ประมาณสามเท่าของคนในระดับเดียวกัน หรือประมาณสิบสองกิโลกรัมถึงยี่สิบสี่กิโลกรัมเลยทีเดียว

หงเซียวไม่เดินทางไปยังสวนป่าในทันที ในเมื่อเวลานี้ย่างเข้าช่วงเที่ยงแล้ว เขาเพียงแค่หมกตัวอยู่ในหอคัมภีร์เพื่อศึกษาสิ่งต่างๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น เช่นเดียวกันเขาก็พบกับคนอื่นๆที่เดินทางมาด้วยกันในหอคัมภีร์นี้เช่นกัน

คาถาเซียนสร้างสรรค์ในวันนี้ที่เขาเรียนรู้ก็คือ คาถาตัดผ้า คาถาเย็บผ้า คาถาแบ่งวัตถุดิบ

คืนนี้เขานอนไม่หลับด้วยว่าไม่มีสาวๆที่เคยอยู่ด้วยกันตลอดมานานนับสิบปีอยู่เคียงข้าง แม้ว่าจะมีที่นอนเหมือนเดิมแต่บรรยากาศกลับไม่เหมือนเดิม เขาเหงาเมื่อต้องอยู่เพียงลำพังคนเดียวในห้อง

ถอนหายใจ หยิบยันต์ขึ้นมาเพื่อที่จะสื่อสารไปคุยกับหนึ่งในสี่ แต่ทันใดนั้นเองยันต์สี่ใบก็ลุกไหม้ขึ้นมาพร้อมกัน

“พี่ชาย” เสียงใสๆสี่เสียงดังขึ้นพร้อมกัน หงเซียวยิ้มออกมา ไกลกันเช่นนี้ได้ยินเสียงใสๆสี่เสียงนี้ก็รู้สึกดีไม่น้อย และถ้าจะให้ดีกว่านี้อีกนิดมีเพิ่มอีกหนึ่งเสียงก็คงจะเยี่ยมที่สุด

พวกเขาคุยกันถึงความเป็นอยู่ในแต่ละสำนักเป็นอย่างไรบ้าง ทุกคนดูจะยังไม่มีปัญหาอะไรไปนอกจากความคิดถึงกัน

เพราะยันต์สื่อสารนี้เขาจัดสร้างขึ้นมาเองจากวิชายันต์เซียนพรต ซึ่งตอนนี้เขาก็สร้างไม่ได้แล้วเมื่อเขาสลายภูษาเซียนพรตไปแล้ว ด้วยชีพจรเซียนบริสุทธิ์ทำให้แทนที่จะคุยได้สี่สิบนาทีของระดับสี่ชั้นปฐมเซียนก็กลายเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบนาที

จิตใจของพวกเขาและเธอค่อยคลายเหงาก่อนจะกล่าวคำราตรีสวัสดิ์ซึ่งกันและกัน

“หลับฝันถึงข้านะ พี่ชาย” จินหลินกล่าวอำลา

“จุ๊บ พี่ชาย” ซิ่วจูทำเสียงจูบ

“เอ๋ ซิ่วจู ..คิดถึงข้าด้วยนะ พี่ชาย จุ๊ฟ” ซีชี่พลันกล้าขึ้นมา

“พี่ชาย คืนนี้พบกันในฝัน ...จุฟฟฟ” เหมยเหมยส่งเสียงเป็นคนสุดท้าย

ยันต์สื่อสารที่ลุกไหม้ลอยอยู่กลางอากาศทั้งสี่นั้นพลันสลายเป็นไอหายไปไม่เหลือแม้เงา

“เฮ้อ เงียบอีกแล้ว แต่อย่างน้อยก็ไม่เหงา” หงเซียวหลับตาลง แม้ว่าจะแปลกๆที่ไม่มีใครมานอนข้างกาย แต่อย่างน้อยจิตใจเขาก็อบอุ่นพอที่จะหลับตาลง

ยามเช้ามาเยือน หงเซียวจัดการธุระส่วนตัว เดินวนรอบสวนหนึ่งรอบ พืชผักที่ผึ้งเซียนไปเพาะปลูกนั้นต่างพากันแตกยอดอ่อนขึ้นมากันหมดแล้ว พรรณไม้บางต้นที่เขาได้อ่านคุณสมบัติมันว่ามีความแตกต่างจากต้นอื่นอย่างไร และต้องการน้ำและแสงอย่างไรนั้น หงเซียวก็ถ่ายทอดความรู้นี้ให้แก่ผึ้งเซียน และผึ้งเซียนเหล่านี้ก็ดูแลพืชเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี

พืชในสวนแห่งนี้ ด้วยการดูแลแบบพิเศษที่หงเซียวจัดไว้ ทำให้มันสามารถเติบโตด้วยความรวดเร็วถึงยี่สิบเท่า เวลาปลูกหนึ่งวันก็เทียบเท่ากับยี่สิบวันในความเป็นจริง ดังนั้นภายในคืนเดียวพื้นที่โล่งๆของอาณาเขตบ้านพักของหงเซียวก็เปลี่ยนเป็นสวนที่คล้ายกับสวนผัก เมื่อพืชหลายต้นเริ่มโตขึ้นมาถึงน่องของเขาแล้ว

หงเซียวปล่อยผึ้งเซียนให้ดูแลสวนแห่งนี้เก้าตัว และอีกหนึ่งร้อยสามสิบห้าตัวนั้น หงเซียวพาพวกมันไปด้วยพร้อมกับภูษาเซียนทั้งหมด

ด้วยว่าภูษาเซียนสร้างสรรค์นั้นบรรลุระดับสองชั้นปฐมเซียนเมื่อคืนนี้จากการฝึกฝนภายใต้ค่ายกลที่เขาได้สร้างขึ้น ดังนั้นผึ้งเซียนที่ได้รับบรรจุพลังเซียนสร้างสรรค์นั้นจึงมีพลังระดับสองปฐมเซียนไปด้วย และนั่นย่อมจะทำให้การตัดไม้ของเขารวดเร็วยิ่งขึ้นอีกเท่าตัว

ผึ้งเซียนหลายตัวมีรูปร่างเป็นบอลน้ำ หรือสไลม์ที่มีขนาดอ้วนใหญ่สูงเท่ากับไหล่ของหงเซียว เมื่อมันเดินทางไปพร้อมกับเขาจึงค่อนข้างเป็นจุดสนใจ แต่เพราะว่าไม่มีใครเลยที่อยู่ด้านนอกอาคาร ในเมื่อพวกเขาต่างก็วุ่นอยู่กับการทำงานของตนเองในที่พัก ดังนั้นจึงไม่มีใครเห็นภาพนี้ และถึงแม้ว่าจะเห็นพวกเขาก็อาจจะคิดว่านี่เป็นสัตว์เลี้ยงของหงเซียวประเภทหนึ่ง

เพราะว่าเขาขี้เกียจเดิน เขาจึงนั่งไปบนหลังผึ้งเซียนบอลน้ำตัวหนึ่ง และให้มันกระโดดเด้งดึ๋งมุ่งหน้าสู่สวนป่าของสำนัก

เมื่อถึงสวนป่าเขาก็ไม่รอช้า มุ่งตรงลึกเข้าไปเพื่อเลือกต้นแก่นเพลิงทันที ผึ้งเซียนต่างพากันแยกย้ายกันไปเพื่อหาต้นแก่นเพลิง

การจะตัดต้นแก่นเพลิงนั้น ใช่ว่าจะตัดได้เลยทุกต้นที่พบ พวกเขาจะต้องสำรวจดูก่อนว่ามันสร้างแก่นแล้วหรือยังและแก่นของมันมีอายุมากถึงสิบปีแล้วหรือไม่ ซึ่งการสำรวจนี้มีอธิบายอยู่ในหนังสือพืชพรรณในสำนัก หากว่าแก่นของมันมีอายุไม่ถึงสิบปีก็ไม่อาจจะใช้งานได้

พวกเขาพบต้นแก่นเพลิงจำนวนมากมาย แต่อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่เป็นไม้ที่ยังมีแก่นไม่ถึงสิบปี หรือยังไม่สร้างแก่นเลยด้วยซ้ำ

ล่วงลึกเข้าไปในป่า ต้นแก่นเพลิงที่พบก็ค่อยมีคุณภาพขึ้นตามลำดับ แต่หงเซียวไม่สนใจเขาต้องการให้มั่นใจว่าแก่นของมันมีอายุมากกว่าสิบปี ดังนั้นเขาจึงต้องเข้าลึกไปกว่าเดิมอีก

สุดท้ายเขาก็พบกับต้นแก่นเพลิงที่ได้คุณภาพจำนวนมาก และเขาก็เริ่มทำการทดลองตัดต้นแก่นเพลิงทันที

ยื่นมือขวาออกไปแล้วร่ายคาถาแบ่งวัตถุดิบ ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงที่เหมือนกับเข็มที่บางเท่ากับเส้นผม ยาวหนึ่งคืบและตรงแน่วปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วชี้ เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ นี่มันคล้ายกับเลเซอร์มาก

จากการสั่งด้วยจิต แสงเส้นเล็กบางเท่าเส้นผมนั้นพลันยืดตรงออกไปยาวถึงสามเมตร เขาวาดลำแสงนั้นติดกับลำต้นของต้นแก่นเพลิงต้นหนึ่ง

รอยขนาดเท่ากับเส้นผมปรากฏขึ้นบนลำต้นแก่นเพลิงทันที