บทที่13 นึกว่าเป็นผู้ชายซะอีก
บทที่13 นึกว่าเป็นผู้ชายซะอีก
*เปลี่ยนชื่อราอินะเป็นเรย์นะ ถึงจะไม่ถูกตามต้นฉบับ แต่ว่าแบบนี้ฟังดูดีกว่า อันที่จริงชื่อนางจะเขียนว่า“ไรนะ”ก็ได้ แต่มันจะกลายเป็นประโยคคำถามแทน*
“สรุปเธอเป็นผู้หญิงงั้นเหรอเนี่ย”
ผมรู้สึกตกใจหลังจากที่ได้รู้ความจริงหลังจากผ่านมาห้าปี
“ขอโทษนะ นึกว่าเป็นผู้ชายมาตลอดเลย”
“ม-ไม่เป็นไรหรอก ตอนนั้นฉันก็ไว้ผมสั้น แถมยังชอบถูกคิดว่าเป็นผู้ชายด้วย..!”
แต่ว่าตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าผมคือเด็กสาวที่โตแล้ว
ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ
และลิเลียก็เข้ามาขัด
“เดี๋ยวนะ เธอเป็นนักดาบแพ้เหรอ? จากเด็กไร้อาชีพนี่เนี่ยนะ...? นั่นล้อกันเล่นใช่มั้ย”
เรย์นะส่ายหัว
“ฟังดูเหลือเชื่อแต่เป็นความจริง”
“ต..แต่นั่นเป็นตอนก่อนที่เธอจะได้รับพรใช่มั้ย อย่างนั้นก็เข้าใจได้”
“ไม่หรอก ฉันได้เป็นนักดาบหนึ่งปีก่อนเขาอีก อีกอย่าง ฉันก็ได้สกิลเทคนิคดาบขั้นกลางมาแล้วด้วย ถึงอย่างนั้นฉันก็แพ้เขาที่ไร้อาชีพ”
“น..นั่น เป็นไปไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”
เรย์นะปกติจะพูดน้อย
“แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว ฉันแข็งแกร่งขึ้นมามากในช่วงห้าปีที่ผ่านมานี้”
ผมก็เช่นกัน
“ถือว่าเป็นโอกาสดีเลย อาจจะดูแปลกๆที่จะสู้กับคนที่ไร้อาชีพอย่างนาย แต่ว่ายังไงก็ต้องแก้แค้นจากตอนนั้น ถ้านายยังเป็นนักดาบอยู่ งั้นก็มาสู้กับฉัน ตอนนี้เลย”
◇ ◈ ◇
และพวกเราก็เข้าไปที่ลานฝึกที่อยู่ในชั้นใต้ดิ
ผมหันไปมองเรย์นะ
เธอยืนยัน
“กฏยังเหมือนเดิมใช่มั้ย”
“เอาสิ ไม่มีปัญหา”
การประลองจะจบลงเมื่อพรเทพพิทักษ์เหลือครึ่งเดียว
แม้ว่าลานฝึกจะใหญ่และมีที่นั่งดู แต่ว่าตอนนี้มีคนดูแค่คนเดียว
ลิเลียนั่งมองจากที่ตรงนั้นด้วยสีหน้าที่ว่า “จะสู้กับไร้อาชีพจริงๆเหรอ...”
“เอาล่ะ เริ่มล่ะนะ”
“อืม ยังไงก็ได้”
“หืม จะทำตัวสบายๆไปหน่อยรึเปล่า”
เรย์นะถีบพื้น
“คราวนี้ยังรับได้อยู่รึเปล่า คมดาบคู่!!”
คมดาบคู่สินะ
ถึงตอนนั้นผมจะรับมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ เธอก็ยังใช้มันออกมา
....นั่นเพราะอยากเล่นทีเผลอหรือว่ามีเจตนาอื่น
ผมเลยใช้คมดาบคู่กลับ
“หืม?”
ดาบของเธอฟันมาจากทางซ้ายและขวาพร้อมๆกัน ผมรับมันอย่างสมบูรณ์แบบ
แต่ว่าน้ำหนักของดาบมันไม่เหมือนกับที่คิดไว้
ราวกับโดนท่อนเหล็กขนาดใหญ่ฟาดเข้าอย่างนั้นเลย
ผมพยายามกระโดดหนี แต่ว่าหลบไม่ได้และไหล่ก็ถูกเฉือนไป
พรเทพพิทักษ์ของผมหายไปเกือบสามส่วนภายในการโจมตีครั้งเดียว
“ฉันก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหอรว่าฉันแข็งแกร่งกว่าเมื่อห้าปีที่แล้วน่ะ”
เรย์นะพูดออกมาด้วยความภูมิใจ
“ตอนนี้ฉันไม่ใช่แค่นักดาบแล้วด้วย ฉันคือนักดาบหนักจากอาชีพขั้นสูง”
นักดาบหนัก
คลาสที่มีพลังอันมหาศาลและมีสกิล ความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์
เรย์นะปล่อยดาบลง
และเมื่อดาบตกใส่พื้นก็เกิดเสียง *แก๊ง* ดังก้อง
อย่างนี้เอง
ดาบนั่น น้ำหนักไม่เบาเลย
“ดาบนี้ทำมาจากเหล็กพิเศษที่หนักกว่าดาบธรรมดาห้าเท่า ถ้าไม่มีสกิล ความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์ ก็ยกมาฟันไม่ได้ด้วยความเร็วขนาดนี้หรอก”
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าโดนดาบที่หนักกว่าถึงห้าเท่านั่นฟันใส่
คำตอบก็ง่ายๆเลย
แพ้น่ะสิ
“หมายความว่าเธอใช่มือเหมือนคราวที่แล้วไม่ได้สินะ”
“ถูก”
“แต่ว่านี่ดีแล้วเหรอ อย่างนี้ก็ดูออกง่ายขึ้นสิ”
“ไม่มีปัญหา ก็อย่างที่นายเห็น มันไม่ได้หมายความว่าความเร็วของดาบจะตกลง แต่อันที่จริงแล้วมันเร็วกว่านักดาบธรรมดาอีก”
เรย์นะฟันอีกทีหนึ่ง
ดาบนั้นพุ่งเข้ามา
ผมสามารถจัดการเหมือนแต่ก่อนได้ แต่ถ้าทำพลาดไปล่ะก็ ดาบผมต้องพังแน่ๆ
“หึๆ แต่ว่าถ้ามันเร็วแค่นี้ล่ะก็ ไม่เห็นจำเป็นต้องรับเลย”
“นี่แหละ เอาไปกิน!”
ดาบของเรย์นะฟันผมขาดครึ่ง
แต่ผมไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
“อะไรกัน”
“ข้างหลังเธอไงล่ะ”
ดาบของผมแตะหลังของเธอ
“อึก... นายมาอยู่ข้างหลังฉันได้ยังไง..! ดาบของฉันน่าจะฟันนายขาดครึ่งไปแล้วนี่!”
“ก็แค่”ภาพติดตา””
ผมใช้ตอนที่สู้กับออร์คคิง สกิลภาพติดตานั้นผมลอกเลียนแบบมาจากราชินีแห่งดาบ มันเป็นสกิลที่ไม่สามารถใช้ได้หากไม่ได้ใช้คู่กับสกิล เคลื่อนไหวฉับพลัน เรียกว่าเป็นสกิลเสริมของเคลื่อนไหวฉับพลันก็ได้
หนึ่งในความแข็งแกร่งของราชินีแห่งดาบคือความเร็ว
ไม่ได้ด้อยไปกว่าเฟนเซอร์(นักดาบที่ใช้เรเปียร์) ที่เป็นหนึ่งในอาชีพนักดาบเลย
“ม..ไม่จริง! นายลองเลียนแบบมันได้ยังไง...!”
“ง่ายๆเลย ก็แค่เคลื่อนที่ให้เร็วมากๆ”
“....ฮะ ของแบบนั้นมัน นายทำได้ยังไง....”
ผมทิ้งภาพติดตาไว้อีกทีหนึ่งและแทงเรย์นะจากจุดบอดของเธอ
“ลูกไม้เดิมๆใช้ไม่ได้ผลหรอก!”
คราวนี้เธอไม่งุนงงว่าจะตอบโต้ผมอย่างไรและโจมตีกลับ
“นั่นก็เป็นภาพติดตาเหมือนกัน”
“อะไ-”
อันทีจริงผมฟันโดนไหล่เธอเรียบร้อยแล้ว
“หืม? พรเทพพิทักษ์เธอไม่ลดเหรอ”
“... นักดาบหนักมีสกิล ทนทาน! เพราะฉะนั้นดาบของนายฟันไม่เจ็บหรอก!”
พรเทพพิทักษ์นั้นจะลดลงตามความรุนแรงของแผลที่ได้รับ
แต่ว่าเรย์นะนั้นได้รับการปกป้องจากสกิลทนทาน ทำให้ไม่ง่ายเลยที่จะลดพรเทพพิทักษ์ของเธอลง
ถ้าหากโจมตีปกติไปล่ะก็ ต้องให้โดนอีกซักสิบกว่าทีได้
“แต่ถ้าฉันฟันโดนนายซักทีล่ะก็ ฉันชนะ!”
เรย์นะฟันไม่หยุด
ผมรับดาบนั้น
“ทำอะไรโง่ๆ! คราวนี้ดาบของฉันก็จะฟันนายเล---!?”
สกิลจู่มโจมสวนกลับ “สวนกลับ”
แทนที่จะรับดาบของเธอตรงๆ มันดีกว่าที่จะดูดซับพลังของการโจมตีนั้น
ผมเหวี่ยงร่างกายของผมและเพิ่มแรงเข้าไปอีก และผมก็ทำให้เกิดการสวนกลับที่แรงที่สุดและเร็วที่สุดได้
“อ๊ะ~!?”
อย่างที่คิดเอาไว้ เพราะว่าเป็นนักดาบหนัก แม้ว่าจะเกิดความเสียหายมากขนาดนี้ แต่พรเทพพิทักษ์ของเธอก็ลดไปครึ่งเดียว