GE473 ปีศาจสมุนไพรน้อย [ฟรี]
ณ สถานที่ที่งดงามแห่งหนึ่ง ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณนับ 10 ชายชราฉู่ และจ้าวปีศาจจันทราแดงเฝ้าคุ้มกัน
ภายใน มีข่ายอาคมป้องกันปิดกั้นจากภายนอก หนิงฝานนั่งพูดคุยอยู่กับหมิงเชว่ นางได้บอกเล่าเรื่องราวต่างๆในอดีตที่ได้ประสบมา
หลังจากหนิงฝานออกจากแคว้นเยว่ นางก็เดินทางออกจากสุสานของนิกายกุ่ยเชว่ มุ่งหน้ามายังทะเลไร้สิ้นสุดเพียงลำพัง ยามที่นางออกจากแคว้น นางเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูงสุด แต่ตอนนี้นางบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้นแล้ว
การยกระดับพลังของนางไม่ใช่การฝึกฝน แต่เป็นการกินสมุนไพรล้ำค่า ทำให้นางยกระดับพลังได้อย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ ร่างกายของนางก็ทรงพลังไม่ธรรมดา
ชาติกำเนิดของนางคือปีศาจสมุนไพรที่ครอบครองสายเลือดของนกกระจอกทมิฬโบราณ มีความสามารถในการสัมผัสถึงสมบัติและสมุนไพรล้ำค่า ดังนั้นเมื่อนางได้เข้าสู่ทะเลไร้สิ้นสุด นางจึงหาสมุนไพรล้ำค่าพบได้ไม่ยาก
สายเลือดของนกกระจอกทมิฬที่นางมีในร่างนั้น อยู่ระดับราชา ซึ่งช่วยให้นางยกระดับพลังได้เร็วกว่าอสูรทั่วไปอยู่มาก ยิ่งด้วยร่างกายที่เกิดมาเป็นปีศาจสมุนไพร สมุนไพรผันแปรที่ 5 ที่สามารถยกระดับได้อย่างรวดเร็วจากการกินสมุนไพรและโอสถอื่นๆเข้าไป
สิ่งที่น่าอิจฉานางอีกอย่าง คือไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรชนิดใด หรือต่อให้เป็นสมุนไพรที่เป็นพิษ ตราบใดที่กินเข้าไปแล้วนางไม่ตาย นางก็สามารถใช้พวกมันยกระดับได้ทั้งหมด นับว่านางมีร่างกายที่เหนือความคาดหมายมาก
ดังนั้นนางจึงกลายเป็นคนที่ชอบกินสมุนไพรไป
หนิงฝานมั่นใจ ตราบใดที่มีสมุนไพรให้นางกินมากพอ การจะบรรลุขอบเขตไรดัดแปลงหรือขอบเขตไร้แบ่งแยกย่อมไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนาง
และการที่นางนำผลแห่งความฝันออกมาประมูล เพราะนางไม่มีหยกสวรรค์ซื้อสมุนไพร
“ร่างกายของปีศาจสมุนไพรไม่ธรรมดา หากให้สมุนไพรที่เหมาะสมกับระดับพลังของนางไปเรื่อยๆ นางคงจะทะลวงขอบเขตไร้แบ่งแยกได้ไม่ยาก”
หนิงฝานถอนหายใจ เขาไม่มีร่างกายที่ทรงพลังเหมือนนาง หากไม่เพราะเขาต้องประสบกับอันตราย หรือประสบโชคลาภเข้า ร่างกายของเขาก็ไม่มีวันแข็งแกร่งเท่านาง
แต่เรื่องร่างกายไม่ใช่เรื่องที่หนิงฝานสนใจนัก เขาสนใจเป้าหมายที่นางมาที่นี่ เขารู้ว่านางไม่ได้ตั้งใจมาหาเขา แต่มาเพื่อจุดประสงค์อื่น
“เล่าให้ข้าฟังได้หรือเปล่าว่าเจ้ามาทำอะไรที่ทะเลไร้สิ้นสุด… แล้วผู้อาวุโสฉู่คนนั้นเป็นใคร?”
หนิงฝานอยากจะรู้ว่าชายชราคนนั้นเป็นใคร เขาไม่อยากให้นางเป็นอันตราย
“ท่านปู่ฉู่คือนักบวชระดับสูงของเกาะอสูร และท่านก็ได้มอบตำแหน่งผู้นำเกาะกลืนสวรรค์ให้ข้าเพราะเห็นว่าข้ากินเก่ง ส่วนคนพวกนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ท่านปู่พาข้าไปจับมาเป็นทาส และลงตราประทับอสูรเอาไว้”
นางเคี้ยวโสมม่วงหมื่นปีอย่างอร็ดอร่อย พลางชูหมัดขึ้นแล้วยิ้มให้หนิงฝาน นางมีความสุขมากที่ได้จ้าวปีศาจจันทราแดงมาเป็นทาสอีกคน
“นักบวชระดับสูงแห่งเกาะอสูร...” หนิงฝานส่ายหน้า เขาคาดไม่ถึงว่าชายชราฉู่จะจะให้นางเป็นผู้นำเกาะเพียงเพราะนางกินเก่ง
หนิงฝานนำตำราโบราณเล่มหนึ่งออกมา นามว่า ‘บันทึกแคว้นสมุทร’ ที่ได้มาจากเผ่าเนตรปีศาจ ซึ่งได้บันทึกข้อมูลของเกาะต่างๆของทะเลไร้สิ้นสุดเอาไว้พร้อมกับรายละเอียด
ภายในบันทึกมีข้อมูลของเกาะมากกว่า 103,000 แห่ง และเกาะอสูรที่ชายชรากู่อยู่นั้น จัดเป็นเกาะระดับ 5 ซึ่งมีผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณอาศัยอยู่
ในบันทึกบอกไว้ว่าผู้เชี่ยวชาญที่อยู่บนเกาะอสูร คือเผ่าพันธุ์อสูรทั้งหมด บนเกาะมีอนุสรณ์อสูรขนาดยักษ์ ว่ากันว่าเป็นบรรพบุรุษ ผู้ที่มีสายเลือดนกกระจอกทมิฬโบราณ
อสูรเจ้าของอนุสรณ์นั้นมีนามว่า ‘ซือชาง’ เป็นราชินีแห่งเผ่าพันธุ์นกกระจอกทมิฬโบราณ และเหล่าอสูรที่อยู่บนเกาะแห่งนั้น ต่างเฝ้ารอให้ราชินีของพวกมันกลับมา
จากข้อมูลทั้งหมดที่หนิงฝานได้มานั้น ผู้ที่จะเป็นผู้นำเกาะอสูรแห่งนั้นมีเพียงราชินี ซึ่งการที่หมิงเชว่ได้ครองจำแหน่งผู้นำ แสดงว่านางคือราชินีนกกระจอกทมิฬโบราณที่กลับชาติมาเกิด
ดังนั้นชายชราฉู่จึงได้นับถือหมิงเชว่มาก และยกย่องนางราวกับนางเป็นราชินี
“เจ้าอาจจะเป็นซือชางก็ได้...” หนิงฝานเก็บตำราไปพลางกล่าว
สีหน้าหมิงเชว่แปรเปลี่ยนใหญ่หลวง ปากน้อยๆหยุดเคี้ยวสมุนไพร พลางกล่าวถามด้วยความตกตะลึง
“พี่ชายขนม ท่านรู้จักชื่อนั้นได้ยังไง? แปลกจัง… ท่านปู่ฉู่ก็บอกว่าข้าคือซือชางที่กลับชาติมาเกิด แต่เรื่องนี้เป็นความลับห้ามบอกใคร...”
“กลับชาติมาเกิด?” หนิงฝานจ้องมองนางด้วยความสงสัย แต่จู่ๆเขาก็นึกถึงโครงกระดูกของนกกระจอกทมิฬยักษ์ที่อยู่ในสุสานของนิกายกุ่ยเชว่
นางถือกำเนิดจากนกกระจอกทมิฬตัวนั้น และได้ดูดซับโลหิตที่เหลืออยู่เข้าไป ทำให้นางได้ครอบครองโลหิตของนกกระจอกทมิฬโบราณ บางทีนกกระจอกตัวนั้นอาจเป็นซือชางตัวจริง
ดังนั้นหมิงเชว่ที่ถือกำเนิดจากซือชาง จึงนับว่าเป็นซือชางที่กลับชาติมาเกิด
หมิงเชว่รู้ว่าเรื่องนี้คือความลับที่ยิ่งใหญ่ หากหนิงฝานไม่กล่าวถามจริงจัง นางก็ไม่คิดจะบอก
“ที่เจ้ายังไม่เคยบอกข้าเรื่องนี้ เป็นเพราะเจ้ายังไม่เชื่อใจข้าใช่มั้ย?” หนิงฝานขบคิดพลางกล่าว
“ไม่ใช่แบบนั้น! ท่านเป็นคนที่สำคัญกับข้าที่สุด ทำไมข้าจะไม่เชื่อใจท่าน… แต่ท่านปู่ฉู่บอกว่า หากบอกเรื่องนี้กับท่าน ตัวท่านจะเป็นอันตราย ข้าก็เลยไม่กล้าบอกท่าน… พี่ชายขนมวางใจได้ ท่านปู่ฉู่เป็นทาสของข้า ท่านปู่ไม่มีทางคิดร้ายกับข้าแน่นอน”
หมิงเชว่แลบลิ้นอย่างซุกซน ทำท่าทางทะเล้นน่ารัก เพราะกลัวว่าหนิงฝานจะโกรธ
หนิงฝานพยักหน้าให้นางสบายใจ แม้ว่าเขาจะไม่รู่ว่าราชินีซือชางเป็นยังไง แต่อย่างน้อยชายชราฉู่ก็เก็บไว้เป็นความลับ และความลับระดับนั้น ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
อีกอย่าง ชายชราผู้นั้นไม่ได้มีเจตนาร้ายกับนาง ไว้ในอนาคต เขาค่อยไปหาความจริงและเยี่ยมหมิงเชว่ที่เกาะก็ได้
เขาจะยอมเชื่อใจชายชราผู้นั้น แต่หากวันใดที่ชายชราผู้นั้นคือคนในเกาะคิดร้ายกับนาง เขาจะเป็นคนลงมือสั่งสอนพวกมันด้วยตัวเอง
หนิงฝานมอบหย้าฟ้า 6 หมื่นปีที่เพิ่งซื้อมาให้นาง และนางก็กินมันอย่างเอร็ดอร่อย
แม้จำนวนปีของหญ้าฟ้าจะสูง แต่หากนำมาปรุงโอสถก็ได้เพียงโอสถที่เหมาะกับผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ เขาจึงตัดสินใจมอบให้นาง เพราะไม่เป็นประโยชน์กับเขา
หากเมื่อคราวนั้นนางประมูลหญ้าฟ้าได้ในราคา 100 ล้าน หนิงฝานจะไม่สงสัยเท่าไหร่ แต่การที่จ้าวปีศาจจันทราแดงกล้าลงมือทำร้ายนาง เพราะหญ้าฟ้านั่นไม่ธรรมดาจริงๆ
เท่าที่หนิงฝานได้ตรวจสอบดู ภายในหญ้าฟ้าต้นนั้น มีพลังจันทราที่เทียบเท่าปราณทั้งหมดของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นสูงอัดแน่นอยู่ หากผู้ที่ฝึกฝนพลังจันทราได้มันไปครอบครอง ก็เท่ากับได้ครอบครองปราณของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงขั้นสูง
แต่เมื่อหมิงเชว่กิน และนางไม่ใช่ผู้ฝึกฝนวิชาจันทรา นางจึงดูดซับพลังจากสมุนไพรได้เพียง 1 ใน 100 ส่วน แต่นั่นก็เพียงพอให้นางทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางได้
หากนำไปให้หลิงคงน่าจะเป็นประโยชน์กว่าให้หมิงเชว่ เพียงแต่ก่อนที่หนิงฝานจะมอบหญ้าฟ้าให้หมิงเชว่ หนิงฝานได้ดึงเขาพลังจันทราออกมาก่อน แล้วบีบอัดพวกมันจนกลายเป็นอัญมณีสีฟ้างดงาม เพื่อจะนำไปให้หลิงคงในภายหลัง
หากหลิงคงได้ดูดซับ นางน่าจะบรรลุขอบเขตไร้ดัดแปลงขั้นสูง หรืออาจถึงขั้นสูงสุดเลยก็ได้… นับว่าการมาเยือนงานประมูลครั้งนี้ได้ประโยชน์กลับไปไม่น้อย
หมิงเชว่จ้องมองอัญมณีสีฟ้าที่งดงามพลางกลืนน้ำลาย ราวกับนางอยากกินมันมาก แต่หนิงฝานก็เขกหัวนางเบาๆพลางกล่าว “สิ่งนี้เจ้ากินไม่ได้ มันไม่เหมาะกับเจ้า แค่หญ้าฟ้าที่ข้าให้ก็มากพอที่จะช่วยให้เจ้าทะลวงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางแล้ว… เอาเป็นว่าข้าจะให้โอสถเจ้าเป็นการชดเชยก็แล้วกัน”
หนิงฝานนำโอสถผันแปรที่ 5 หลายขวดออกมาให้มา แม้ว่าขวดหยกเหล่านี้จะผนึกโอสถเอาไว้อย่างดี แต่นางยังได้กลิ่นของโอสถที่น่ากินอย่างชัดเจน จนทำให้นางยิ้มแก้มปริ
“พี่ชายขนมให้ข้าเหรอ?” นางกล่าวถามด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
“อืม… โอสถพวกนี้เป็นขนมของเจ้า แต่เจ้าอย่าได้เที่ยวไปที่ใดที่เป็นอันตราย ไว้วันใดข้าไปหาเจ้า ข้าจะเอาขนมให้เจ้าอีก เข้าใจมั้ย?” หนิงฝานถือขวดโอสถหลอกล่อนาง
“อื้ม! ข้าเจ้าใจแล้ว ข้าจะไม่เที่ยวเล่นให้เป็นอันตรายอีก!”
เป้าหมายของหนิงฝานมีเพียงไม่ให้นางออกไปเผชิญอันตราย การที่ใช้โอสถที่นางมองว่าเป็นขนมเหล่านี้ล่อนางไว้ได้ ก็ดีมากแล้ว
แต่ในขณะที่หนิงฝานกลับจะกลับ นางกลับรั้งเขาไว้
“พี่ชายขนม ขนมเม็ดนี้ไม่ดีเลย...”
“ไม่ดี?”
หนิงฝานจ้องมองโอสถที่นางชี้ โอสถเม็ดนั้นคือโอสถที่ไม่สมบูรณ์ เกิดการจากเอาปราณสมุนไพรของโอสถเล่ยเฉิง ที่โม่ฉุยปรุงผิดพลาดมาทำให้กลายเป็นโอสถ เพราะหนิงฝานเสียดาย
จมูกของหมิงเชว่ดีมาก แม้ว่านางจะยังไม่ได้เปิดขวดโอสถนั้น แต่นางยังได้กลิ่นของมันอย่างชัดเจน
“โอสถเม็ดนั้นเป็นโอสถที่ไม่สมบูรณ์ นามว่าโอสถเหล่ยเฉิง ฤทธิ์ของมันไม่ธรรมดา สามารถยกระดับจิตวิญญาณสมุนไพรของนักปรุงโอสถได้ แต่น่าเสียดายที่ผู้ปรุงมันทำผิดพลาด จนทำให้เสียของไป หากข้าได้กินมัน จิตวิญญาณสมุนไพรของข้าน่าจะยกระดับไปยังนักปรุงโอสถผันแปรที่ 6”
หนิงฝานยื่นมือไปหยิบขวดโอสถเม็ดนั้นเพื่อจะเปลี่ยนโอสถใหม่ให้นาง แต่นางกลับกุมมือเขาไว้ พลางกล่าวด้วยดวงตาที่เปล่งประกายแห่งความสุข
“พี่ชายขนมเสียดายมันมากเลยเหรอ? ข้ามีวิธีทำให้มันคุณภาพดีด้วยนะ”
“คุณภาพดี? เจ้าทำได้จริงเหรอ?” หนิงฝานคาดเดาว่าทำให้คุณภาพดีที่นางหมายถึง คือทำให้โอสถสมบูรณ์
หรือว่านางจะมีวิธีทำให้โอสถที่ไม่สมบูรณ์ กลับมาสมบูรณ์ได้
โอสถที่ไม่สมบูรณ์นั้นเป็นพิษมากว่าเป็นประโยชน์ แต่ในสมัยโบราณก็มีข่าวลือว่า มีปีศาจสมุนไพรบางตนที่สามารถทำให้โอสถที่ไม่สมบูรณ์ กลายเป็นโอสถที่สมบูรณ์ได้ แต่ปีศาจสมุนไพรไพรที่จะทำเช่นนั้นได้หาได้ยาก ถึงขนาดที่ในล้านตนจะมีเพียงตนเดียวเท่านั้นที่ทำได้
ถ้าหากหมิงเชว่ทำได้จริง ก็นับเป็นโชคดีของเขา
“ข้าทำได้!” นางกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ เพราะหนิงฝานสงสัยในคำกล่าวของนาง
นางเปิดขวดโอสถ นำเอาโอสถเม็ดนั้นออกมาวางไว้บนฝ่ามือ ก่อนที่ฝ่ามือของนางจะเปล่งแสงสีเงิน ดึงเอาพิษออกจากโอสถ
ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม โอสถเล่ยเฉิงที่ไม่สมบูรณ์ ก็กลายเป็นโอสถที่สมบูรณ์!
“ข้าให้!” นางกล่าวด้วยรอยยิ้มและรอให้หนิงฝานกล่าวชม
หนิงฝานมองโอสถเล่ยเฉิงในมือของนาง พิษที่เกิดจากการปรุงที่ไม่สมบูรณ์ได้ถูกขับออกจนหมด แต่ด้วยปราณของสมุนไพรเสียไปตั้งแต่การปรุงโอสถ ทำให้ตอนนี้ฤทธิ์ของโอสถเหลืออยู่เพียง 7 ใน 10 ส่วนจากเดิม
แต่ถึงอย่างนั้น การเปลี่ยนให้โอสถที่ไม่สมบูรณ์ กลับมาสมบูรณ์ได้ ก็ทำให้หนิงฝานได้เปิดหูเปิดตา
ตัวนางที่ครอบครองทั้งโลหิตอสูรโบราณ ครอบครองร่างปีศาจสมุนไพร และความสามารถในการทำให้โอสถสมบูรณ์ นับว่ามีความสามารถที่ท้าทายสวรรค์ อนาคตของนางย่อมไร้ที่สิ้นสุด...
“ไม่ชมข้าหน่อยเหรอ?” เมื่อเห็นว่าหนิงฝานยังไม่ชม นางก็ทำหน้ามุ่ย
“เจ้าเก่งมาก...” หนิงฝานลูบศีรษะของนางเบาๆ ทำให้นางยิ้มได้อีกครั้ง
นางไม่อยากแยกจากหนิงฝาน นางรู้ว่าอีกไม่นานเขาจะบรรลุนักปรุงโอสถผันแปรที่ 6 แค่คิดก็ทำให้นางน้ำลายไหลแล้ว หากได้หนิงฝานปรุงโอสถให้กินทุกวัน นางจะมีความสุขที่สุด...
