ผู้กล้าไร้อาชีพ บทที่5 แต่ยังไม่
บท5 แต่ยังไม่
“อารุณสาหวาดด อาเรล พี่สาวสุดน่ารักมาปลุกแล้วน้าา”
เสียงดังในตอนเช้าปลุกผมให้ตื่นขึ้น
พี่สาวผมแอบเข้ามาในห้องอีกแล้ว
“เหมือนเคยเลย อาเรลไม่ระวังตัวช่วงเช้าๆแบบนี้ เดี๋ยวพี่สาวสุดน่ารักจะจู----”
จังหวะนี้แหละ!
“เช้าแล้วสินะ”
ผมหาวและเดินออกจากห้องไป
“เดี๋ยวซี่ อย่าทำเป็นไม่สนใจพี่ซี่!!!”
ผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับพี่สาวที่มีน้ำตาซึม
“ตายจริง อรุณสวัสดิ์จ๊ะอาเรลจัง”
“หวัดดีครับแม่”
“นี่อาหารเช้านะ”
“ขอบคุณฮะ”
“เดี๋ยว อย่าทิ้งพี่ซี่!”
“พ่ออยู่ไหนเหรอ”
“กำลังหลับอยู่มั้ง พี่ไปปลุกหน่อยได้มั้ย”
“อุงุงุงุ .......ก็ได้!”
พ่อกับผมมีอะไรบางอย่างที่คล้ายๆกันอยู่ อย่างเช่น ไม่ค่อยระมัดระวังในช่วงเช้า
ไม่รู้ว่าทำไมพี่สาวถึงดูผิดหวังแปลกๆที่ต้องไปปลุกพ่อ
หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ผมก็ไปที่ลานกว้างเดิม
นึกกลับไปถึงการดวลกันครั้งนั้นกับเด็กผมแดงนั่น
ผมแพ้
เพราะว่าหลบสกิล คมดาบคู่ ไม่ได้ พรเทพพิทักษ์ของผมก็ลดจนเหลือครึ่งเดียวจนได้
แต่ถึงผมจะแพ้มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
และอันที่จริงตอนนั้นผมไม่ได้สนใจที่จะหลบสกิลซะด้วยซ้ำ ผมสนใจที่จะ “มอง” วิถีดาบมากกว่า
“คมดาบคู่”
อึก.. ฮ่า..!!
ไม่เวิร์คงั้นเหรอ
นั่นเป็นแค่การฟันธรรมดาสองที
ผมฟันเข้าที่ด้านซ้ายของต้นไม้และด้านขวา
แค่นั้นแหละ
ของจริงต้องฟันพร้อมๆกันสิ
“ต้องเพิ่มความเร็วดาบอย่างนั้นเหรอ”
ผมลองพยายามเพิ่มความเร็ว
อึก..ฮ่า..!
แต่ก็ยังไม่ใช่อยู่ดี
มันเป็นแค่การโจมตีธรรมดาสองที
“ข้อมือก็สำคัญสินะ”
หลังจากที่ฟันด้านซ้าย ก็ต้องเปลี่ยนทิศทางของข้อมือไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว
ผมต้องทำให้มันเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ฮ่า.. ย่าห์..!
“อืม คราวนี้เร็วกว่าอันที่แล้วแล้ว แต่ยังไม่ใช่”
ความหน่วงของการโจมตีแต่ละครั้งน้อยลง แต่ยังพูดได้ไม่เต็มปากว่ามันเกิดขึ้น “ในเวลาเดียวกัน”
“เร็วกว่านี้”
ย่ะ.. ฮึบ...!!
“มากกว่านี้ มากกว่านี้......”
ฮึบ... ฮึบ....!!
◇ ◈ ◇
ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วหลังจากที่ผมได้เริ่มฝึกคมดาบคู่
ตอนนี้ผมอยู่นอกเมือง
ตรงหน้าผมคือป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ
ผมเดินเข้าไป
หลังจากที่เดินไปได้เพียงนิดหน่อย ผมก็เจอสิ่งมีชีวิต
“เคี๊ยกเคี๊ยก!”
เสียงจากสิ่งมีชีวิตสีเขียวๆที่มีหน้าตาน่ารังเกียจ
มันคือก็อบลิน
ความสูงของมันพอๆกับเด็กอายุสิบขวบและสติปัญญาที่ต่ำมาก
มันถือหอกที่ดูเหมือนจะทำมาจากกระดูกสัตว์หรืออะไรแบบนั้น
ผมชักดาบออกมาและโจมตีใส่มัน
“คมดาบคู่”
“เคี๊ยก...!?”
หัวของก็อบลินปลิวออกไปจากร่างและตัวของมันก็ขาดครึ่งบนและล่าง
เลือดไหลออกมาอย่างรวดเร็ว
ดูยังไงก็ตายแน่นอน
ก็อบลินพวกนี้ไม่มี การป้องกัน เช่นเดียวกับมนุษย์ มันจึงเป็นมอนสเตอร์ที่ฆ่าได้อย่างง่ายดายด้วยอาวุธเช่นดาบ
“ไปได้สวย”
ผมตัดหัวก็อบลินและตัวของมันพร้อมๆกัน
แน่นอน มันคือคมดาบคู่อย่างที่หัวแดงได้แสดงให้ดู
อันที่จริงไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ผมทำมันสำเร็จ
ตอนฝึกผมได้ทำสำเร็จไปหลายรอบแล้ว
ผมเข้ามาในป่านี้เพื่อทดลองว่าเทคนิคนี้ใช้ได้จริงในการต่อรู้รึเปล่า
นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้กับสิ่งมีชีวิตล่ะนะ
หลังจากนั้นผมก็เจอก็อบลินอยู่เรื่อยๆ ผมจัดการมันด้วยคมดาบคู่
พยายามไม่ตัดแค่หัวกับอก แต่ก็พยายามตัดคอกับขาด้วย แขนขวาแขนซ้าย และมันก็ไปได้สวย
ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ตาม พวกมันก็เป็นคู่ต่อสู้ที่ใช้ได้
แต่ก็ต้องระวัง เพราะพวกมันชอบอยู่เป็นกลุ่ม
“อ๊าาาาาาา”
เสียงร้องดังมาจากด้านในป่า
แน่นอนว่าต้องเป็นเสียงใครซักคนแน่ๆ
อีกอย่าง มันฟังเหมือนเสียงเด็กเลย
ผมวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อหาต้นตอของเสียง หลังจากนั้นไม่นานผมก็เห็น
ดูเหมือนว่าจะมีคนโดนมอนสเตอร์โจมตี
“บ้าจริง.. เป็นไปไม่ได้ที่จะเจอเจ้านี่ในที่แบบนี้!..”
ผมรู้สึกคุ้นๆหน้าคนๆนี้
อ๋อ เด็กหัวแดงเมื่อตอนนั้นนี่นา
เขาถือดาบในมือขวาแต่ว่ามือซ้ายห้อยลง
กระดูกหักอย่างนั้นเหรอ มันเบี้ยวแปลกๆนะ
ดูเหมือนว่าพรเทพพิทักษ์จะเสียหายมากจนหายไปแล้ว
ที่หัวแดงเจออยู่คือก็อบลิน มันตัวใหญ่ สูงประมาณ180เซนได้มั้ง ร่างกายที่ใหญ่แบบนั้นมันไม่น่าใช่ก็อบลินเลย
“ฮ็อบก็อบลินสินะ”
ฮ็อบก็อบลินนั้นเป็นสายพันธุ์พิเศษของก็อบลิน
พวกมันดูเหมือนก็อบลิน แต่ตัวใหญ่กว่าและทรงพลังกว่า
มันถือกระบองในมือ และมองลงไปที่หัวแดงพร้อมกับเปล่งเสียงออกมาอย่างน่าขนลุก
บางทีหัวแดงอาจจะถูกเจ้านี้ฟาดเข้าที่แขน
ดูเหมือนเขาเข้ามาในป่าเพื่อลองต่อสู้จริง แต่โชคร้ายกลับได้เจอฮ็อบก็อบลิน
สำหรับเด็กๆที่จะไปป่าคนเดียว มันอันตรายนะ!!
ไม่สิ เราเองก็พูดไม่ได้นี่หว่า
“แต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่รู้ว่าเราอยู่นี่”
ผมกระโดดออกไปจากที่ซ่อนตัวและโจมตีมันจากข้างหลัง
“คมดาบคู่”
“!?”
ผมฟันเข้าไปสองทีพร้อมๆกันจากทั้งสองด้าน ตรงๆเข้าไปที่คอของมัน
คอของมันแข็งกว่าก็อบลิน
แต่ก็ต้องขอบคุณคมดาบคู่ คอของมันถูกฟันขาดเรียบร้อยดี และลอยไปตกตรงพื้นใกล้ๆ
“อ่ะ.......”
ร่างนั้นล้มลง
“เอาล่ะ ไม่ได้เจอกันมาซักพักเลยนะ”
“อะ....!?”
เขาเบิกตากว้าง
“นายใช้คมดาบคู่ได้ยังไง นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!!”