ผู้กล้าไร้อาชีพ บทที่10 นั่นหยาบคายมากเลยนะ
บทที่10 นั่นหยาบคายมากเลยนะ
“แต่ขอปฏิเสธ”
ผมตอบปฏิเสธไป
“ท-ทำไมกัน”
“มันปกติไม่ใช่เหรอที่คนเราอยากจะเข้ากิลด์ใหญ่กัน”
ไม่ค่อยมีคนที่จะเลือกกิลด์ที่อ่อนแอนักหรอก
“.....พวกเราไม่อ่อนแอนะ....ใครๆก็รู้จักพวกเราแหละ....”
“ทำไมมองไปทางอื่นล่ะ”
“*อะเฮือก*”
ต้องเป็นกิลด์เล็กๆที่ใครๆก็รู้จักแน่ๆเลย
“อึก.. สาวสวยคนนี้ถูกปฏิเสธและทิ้งขว้างแบบนี้เหรอ นายมันปีศาจเลือดเย็นไร้ปรานีรึไง อย่าบอกนะว่านายต้องการร่างกายของฉันน่ะ!?”
เด็กสาวคนนั้นเอามือบีบแก้มตัวเองและเอามือมาปิดร่างของเธอ
“แย่หน่อยนะ ผมชอบนมใหญ่น่ะ”
“บ้าเอ้ยทำไมฉันต้องเกิดมานมเล็กนะ!”
เธอคนนั้นร้องไห้
“ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวเลียเท้าให้เลย!!”
....ยิ่งไปกว่านั้น ผมถูกเธอรัดขาอีก
ทำไมอยากได้สมาชิกใหม่ขนาดนั้นนะ
บางทีอาจจะมีอะไรก็ได้ทำให้เธออับจนหนทางได้ขนาดนี้
“แต่อย่างน้อยก็ช่วยฟังเรื่องฉันหน่อยเถอะ!”
“อาฮะ”
“อยากฟังเหรอ? ถ้างั้นรออะไรกันอยู่ เดี๋ยวฉันจะพานายไปที่กิลด์เอง!”
“แต่ขอปฏิเสธ”
“ทำไมกัน!!”
“ฉันไม่สนใจน่ะ”
“*อุฮิ๊!!*”
◇ ◈ ◇
ผมไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกิลด์ของผู้หญิงคนนั้น มันไม่เกี่ยวกับผม
ผมมาที่นี่เพื่อที่จะพัฒนาฝีมือดาบตัวเอง
อันที่จริงอย่างอื่นผมไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ
“อึก.... นึกว่าการชวนครั้งนี้จะไปได้สวยแท้ๆเชียว...”
เธอคนนั้นพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว
“จะว่าไป กิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้คือกิลด์อะไรเหรอ”
“....แล้วมาถามฉันเนี่ยนะ...ต่างกันจริงๆ...”
ไม่สนใจแล้ว ผู้หญิงคนนั้นแสดงสีหน้าออกมาแบบนั้น
“คงเป็นกิลด์”ดาบทมิฬ“แหละ.... มีนักดาบระดับAอยู่ตั้งสามคน...”
อาฮะ
ดาบทมิฬเหรอ
ผมลืมไปว่ากิลด์ของแม่นั้นชื่ออะไร แต่ว่ามันดูน่าประทับใจดีนะเนี่ย
“ที่ตั้งของพวกนั้นอยู่ในจัตุรัสนี้แหละ แต่ว่ามีเงื่อนไขที่เข้ายากพอสมควร เพราะงั้นมันเลยค่อนข้างจะยากที่จะสมัครไป...”
“อย่างนั้นเหรอ ช่วยได้เยอะเลย”
“ไม่เป็นไร”
ต่างจากสภาพก่อนหน้านี้ น้ำเสียงของเธอราวกับคนอ่อนแรง
“ยังไงก็โชคดีนะ มีคนมาใหม่นอกจากฉันอีกเยอะ บางทีอาจจะมีคนแปลกๆที่ยอมฟังเรื่องของเธอก็ได้”
“นี่มันหยาบคายมากเลยนะ!”
“...?”
ทำไมโกรธล่ะ อุตส่าห์ช่วยให้กำลังใจ
ผมผงกหัวและเดินไปยังทางที่ตั้งของกิลด์ดาบทมิฬ
“อาฮะ นั่นเหรอ”
สิ่งปลูกสร้างที่ดูเหมือนจะเป็นกิลด์ของดาบทมิฬปรากฏขึ้นมา
“ต้องการอะไร”
เมื่อผมเดินไปที่ประตู ยามก็เดินเข้ามา
“นี่กิลด์ดาบทมิฬใช่ไหมครับ”
“ใช่”
“ผมอยากเข้าร่วมด้วย”
“นายอยากเป็นสมาชิกเหรอ แต่ว่านายต้องสอบให้ผ่านก่อนล่ะนะ เขาจะเปิดให้เข้าสอบทุกๆวันที่สิบของเดือน อีกสามวันแหละ”
สามวันงั้นเหรอ
ต้องรอสินะ
แต่ว่าผมอาจจะโชคดีก็ได้เพราะมันกินเวลาแค่สามวัน
“นายต้องลงทะเบียนก่อนสอบนะ”
“เข้าใจแล้วครับ”
ผมเดินผ่านยามไปและตรงไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์
เหมือนผม มีนักดาบอายุน้อยอีกมากมายที่ต่อแถวรอที่จะลงทะเบียนสอบ
ผมรอซักพักหนึ่งและก็ถึงตาของผม
“นี่เป็นโต๊ะลงทะเบียนสอบครับ ถ้าอยากจะสอบเข้า คุณต้องอยู่ในอาชีพขั้นสูงหรือมากกว่านะครับ ช่วยบอกผมว่าอาชีพอะไรได้ไหมครับ”
อะไรเนี่ย
อาชีพขั้นสูงหรือมากกว่าเหรอ
มีเงื่อนไขอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ
“ไม่ครับ ผมเป็นไร้อาชีพ ไม่ใช่อาชีพขั้นสูงหรอก”
เมื่อผมบอกอาชีพของผมไป ประชาสัมพันธ์ก็ทำตากลมโต
“ฮุฟฟฟฟ---”
หลุดหัวเราะ
“ท..โทษทีนะ..ไร้อาชีพ? ผมบอกไปแล้วนะว่าขั้นต่ำต้องอาชีพขั้นสูงน่ะ”
ชายตรงหน้าพูดไปด้วยพร้อมกลั้นหัวเราะไปด้วย
“เฮ้ยๆ ไร้อาชีพว่ะ!”
“อย่าบอกนะว่าไร้อาชีพคิดจะอยู่ในกิลด์นี้ได้น่ะ”
“อีกอย่างไม่มีใครอยากจะจ่ายกิลด์ที่มีไร้อาชีพหรอก!”
อ่า
เป็นปัญหาแล้วสิ
มันไม่เป็นปัญหาหรอกถึงจะโดนล้อว่าไร้อาชีพ แต่ว่าสอบเข้าไม่ได้เนี่ยสิ..
“ทำอะไรซักอย่างไม่ได้เลยเหรอ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมจะสอบผ่านแน่ๆ”
“อะฮ่ะ... แต่ว่าขอโทษด้วย กฏย่อมเป็นกฏ”
ไม่ได้งั้นเหรอ
เสียงหัวเราะดังมาทางข้างหลัง
“ถ้าหากว่าได้สอบจะได้เข้าแน่นอนเหรอ?”
“แย่มากเลยนะเนี่ย โง่จริงๆเชียว”
“คุณประชาสัมพันธ์ลำบากแล้วสิ!”
และผมก็ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออกพอดี
ใช่แล้ว
จดหมายของแม่ที่แม่เขียน น่าจะสำหรับสถานการณ์แบบนี้แหละ
“ถ้าอย่างนั้นช่วยเอาจดหมายนี้ส่งไปให้หัวหน้ากิลด์ได้หรือเปล่า”
“หัวหน้ากิลด์เหรอ”
“ใช่”
“.....”
ชายประชาสัมพันธ์มองมาที่ผมครู่หนึ่งก่อนที่จะถอนหายใจยาวๆ
“ขอโทษนะ แต่รับไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะ”
จากนั้น สีหน้าบริการลูกค้าของเขาก็หายไป และใบหน้าก็เต็มไปด้วยการเหยียดหยาม
“ก็เห็นๆอยู่ไม่ใช่เหรอ หัวหน้ากิลด์น่ะยุ่งมาก ไม่มีเวลามายุ่งกับไร้อาชีพหรอก... นายเดินออกไปทางข้างหลังก็ได้ ช่วยกลับบ้านไปหน่อยนะ”