ไซตามะต่างโลก Ep.10 - ทหารใหม่ผู้ช่วยเหลือ
ไซตามะต่างโลก Ep.10 - ทหารใหม่ผู้ช่วยเหลือ
“เจ้า .. เจ้าหมอนี่ …”
จำต้องใช้เวลาอยู่นานเลยทีเดียว กว่าที่โจรสลัดและตัวตนในตำนานคนอื่นๆจะเรียกสติกลับคืน ทั้งหมดต่างมองไปที่ชายหัวล้านด้วยความสยองขวัญ
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!?
ค็องถูกฆ่าตายการจู่โจมเพียงหมัดเดียวเนี่ยนะ?
ต่อให้จะเป็นตัวปลอมที่ทำจากใบไม้ก็เถอะ แต่มันก็ไม่มีทางที่จะอ่อนแอได้ถึงขนาดนั้น!
นี่ไม่ถูกต้อง …
ภาพลวงตา ..
ใช่! คงไม่ผิดแล้ว นี่จะต้องเป็นภาพลวงตาอย่างแน่นอน!
“อย่าไปหลงกลเขา!”
หนึ่งในโจรสลัดที่ตรงปากคล้ายกับว่าถูกเย็บติดกันด้วยเข็ม ชี้ไม้ชี้มือไปทางไซตามะและตะโกน “เขาจะต้องเล่นตุกติกอะไรบางอย่างแน่ๆ ถึงสามารถฆ่าค็องได้ ทุกคนอย่าไปกลัว! ตราบใดที่พวกเราเกาะกลุ่มกัน การจะรุมสับเจ้าหัวล้านนั่นให้กลายเป็นซอสเนื้อก็ไม่ใช่เรื่องยาก!!”
เสียงตะโกนนี้เหมือนกับว่าจะส่งผลให้เหล่าโจรสลัดสามารถเรียกความกล้ากลับคืน
ด้วยเหตุนี้ เหล่าโจรสลัดทรงอำนาจที่ครั้งหนึ่งเคยได้ปกครองท้องทะเล ต่างก็ชักอาวุธของพวกเขาออกมา ครอบคลุมฮาคิเกราะทั่วทั้งร่างกาย และพรวด! เข้าหาไซตามะด้วยเจตนาร้าย!
“ตายซะเถอะ!”
“ฉันจะฆ่าแก!”
“จะแสดงพลังของพวกเราที่ครั้งหนึ่งเคยได้ต่อกรกับสี่จักรพรรดิให้ดูเอง!”
“บักหัวล้าน .. แกจงตา-”
…
เสียงน่าสยองเกล้านับไม่ถ้วน ดังขึ้นทุกหนแห่ง
แต่ไซตามะกลับหาได้ตื่นตระหนกไม่ ใบหน้าตายซากของเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ยังคงดูเกียจคร้านเช่นเดิม
เขาโก่งตัวลง ประคองสโม๊คเกอร์ที่สลบอยู่บนไหล่ให้มั่นคง
ระหว่างช่วงเวลาเดือดพล่าน ไซตามะก็ตู้ม! ทะลวงฝ่าวงล้อม พุ่งแบกสโม๊คเกอร์ออกมาด้านนอก
“ขอโทษที ขอยืมตัวเจ้าหมอนี่ไปก่อนนะ”
ระหว่างกล่าว ไซตามะก็รีบวิ่งแบกสโม๊คเกอร์ไปตามถนนที่เคยผ่านมาอย่างรวดเร็ว
เบื้องหลังเขา ร่างของบรรดาโจรสลัดที่ครั้งหนึ่งเคยมีชื่อเสียง บัดนี้ทั้งหมดแข็งค้าง
ต่อมา ร่างกายของพวกมันก็เริ่มบิดเบี้ยว พังทลายลง แหลกเหลวราวกับไม่ใช่มนุษย์
จากนั้น เลือดและเนื้อที่เจิ่งนองกับพื้นก็แปรสภาพกลายเป็นใบไม้เหี่ยวเฉามากมาย
ก่อนจะพากันสลาย และหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ฝูงชนที่ถูกกักตัวอยู่ทั่วลานประหารตะลึงงัน!
ทุกสิ่งอย่างราวกับความฝัน
เหล่าคนชั่วที่แสนหยิ่งทะนงและชั่วร้าย ที่กระทำการทุกอย่างตามอำเภอใจ บัดนี้ถูกสังหารลงโดยชายหัวล้านราวกับเป็นเพียงแค่ไก่อ่อนแอ!
เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย …
เขาคนนั้นเป็นใครกัน!?
มันเป็นเวลานานกว่าที่ใครคนหนึ่งจะมีปฏิกริยาตอบสนอง หลังจากที่เขาอุทานขึ้นมา คนอื่นๆรอบๆก็เริ่มได้สติกลับคืน
เมื่อยืนยันว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เป็นความจริง คนชั่วร้ายได้ถูกกำจัดออกไปจนสิ้น เหล่าผู้คนก็เริ่มพากันร่ำไห้ทั้งน้ำตา โผเข้ากอดคนที่ตนรัก พยุงกันแยกย้ายกลับบ้านไป
…
วิ่งกลับมาอย่างเร่งรีบโดยมีสโม๊คเกอร์อยู่บนไหล่เขา
ไม่ไกลออกไปทางท่าเรือ เสียงการต่อสู้ที่แต่เดิมอึกทึก บัดนี้ลดน้อยถดถอยลง คล้ายกับว่าสถานการณ์จะได้รับการตัดสินแล้ว
สโม๊คเกอร์ที่ถูกแบกส่ายไปมา จนเขาตื่นขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ เมื่อเจ้าตัวพบว่าตนได้ถูกช่วยเอาไว้แล้ว ก็เอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายด้วยความอ่อนล้า ปากเอ่ยถามออกไป “นาย … เป็นใคร .. คนของกองทัพเรือรึเปล่า ..”
“ถ้าตอนนี้ยัง แต่ในอีกเร็วๆนี้ก็คงใช่แหละ”
ไซตามะเหลือบมองผ่านไหล่เขา และกล่าว “นายนอนต่อไปเหอะ ทุกอย่างมันจบแล้ว การ์ปซังได้ตอบรับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากนาย ที่เหลือพวกเราจะจัดการ ..”
“ไม่ .. มันไม่ง่ายแบบนั้น”
สโม๊คเกอร์ไออย่างรุนแรง กัดฟันกล่าวอย่างไม่ยินยอม “เจ้าบ้านั่น … คนที่เรียกตัวเองว่าเคาท์เรด .. มันมีพลังจากผลปีศาจอาวุธสายโซออนที่สามารถเปลี่ยนใบไม้ให้การเป็นใครก็ได้ ต่อให้เป็นการ์ปซังก็เถอะ ถ้าต้องเผชิญหน้ากับพลังที่น่ารังเกีย- แค่ก! .. เขาก็ไม่น่าจะสามารถเอาชนะได้หรอก .. ”
“อย่างนี้นี่เอง”
ไซตามะเลิกคิ้ว “มิน่าล่ะ การ์ปซังถึงได้พูดว่าอีกฝ่ายเป็นตัวปลอม”
สโม๊คเกอร์พยายามฝืนไม่ให้ตนสลบไป เอ่ยปากเตือนอีกครั้ง “เพราะฉะนั้น .. รีบติดต่อไปที่ศูนย์ใหญ่ แล้วขอกำลังเสริมเถอะ ..”
“ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ มันไม่จำเป็นหรอก”
ไซตามะหันหน้ากลับมา เผยรอยยิ้มสดใส “ฉันเองก็อยู่ที่นี่ด้วย เพราะฉะนั้นวางใจได้เลย!”
แสงแดดกระทบเข้ากับซี่ฟันที่เผยจากรอยยิ้ม หัวเหม่งสะท้อนเข้ากับแสงอาทิตย์จนเกิดประกายสว่างวาบ ดวงตาของสโม๊คเกอร์พลันพร่ามัว จนเจ้าตัวสลบไป
และเมื่อเขาได้สติกลับมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ในสนามรบแล้ว
ซึ่งท้ายที่สุดนี้ ลางสังหรณ์ของเขาก็คาดเดาไม่ผิดจริงๆ! -เห็นแค่เพียงการ์ปที่ชุ่มไปด้วยเลือดกำลังนอนแผ่อยู่กับพื้น ทหารเรือทั้งหมดต่างก็พ่ายแพ้
“รู้อะไรไหมการ์ป ว่าต่อให้นายจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่นายก็ไม่มีทางเอาชนะตัวตนในตำนานมากมายได้อยู่ดี”
เคาท์เรดโน้มตัวลงยันร่มของเขา ก้มมองวีรบุรุษแห่งกองทัพเรือที่หมอบอยู่กับพื้นด้วยความเปล่าเปลี่ยว “ไม่ว่าจะเป็นนิวเกตหรือว่านาย สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความชราอยู่วันยังค่ำ เพราะงั้นฉันเลยใช้เวลาอยู่นานหลายปีในการค้นหา ‘ผลบัตโตะ บัตโตะ’ สายโซออนรูปแบบแวมไพร์ในตำนาน ที่จะสามารถทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้ตลอดไป และยังคงความเยาว์วัยเอาไว้ได้ยังไงล่ะ”
“เฮ้อ … ความรู้สึกที่คนรู้จักแก่ชราลง และกำลังจะตายจากไปนี่ มันเหงาจริงๆนะการ์ป”
เคาท์เรดยกร่มของเขาขึ้น จี้ลงตรงหว่างคิ้วของการ์ป “ตอนนี้ ด้วยพลังของผลปีศาจอาวุธ ‘อินุ อนุ และผลปีศาจบัตโตะ บัตโตะของฉัน’ มันก็เพียงพอแล้วที่จะสามารถกลายเป็นจักรพรรดิของโลกใบนี้ได้ ต่อให้รัฐบาลโลกหรือกองทัพเรือก็ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งฉัน อันที่จริง เดิมทีฉันกะจะแค่เซ่นเลือดของนาวาโทในสถานที่เดียวกันกับที่โรเจอร์ตาย เพื่อเป็นการเปิดศักราชใหม่ … แต่ว่านะการ์ป ในเมื่อแกยื่นหัวตัวเองมาให้ถึงที่แบบนี้ ฉันก็ขอน้อมรับด้วยความยินดี!”
ว่าจบ อาวุธสีแดงของเคาท์เรดก็เริ่มห่อหุ้มเหนือร่มของเขา เตรียมที่จะเจาะทะลวงเข้าไปในหัวของการ์ป!
แต่ในช่วงเวลาที่อันตรายสุดแสนนั้นเอง เสียงๆหนึ่งก็ได้หยุดการเคลื่อนไหวของเขาลง
“เฮ้เฮ้! ตาแก่ตรงนั้นน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
ไซตามะวางสโม๊คเกอร์ลง และชี้ไปทางเคาท์เรด เปล่งเสียงตะโกนด้วยความชอบธรรม “ฉันไม่ยอมให้แกทำอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว รีบยอมแพ้ซะดีๆ!”
ได้ยินเสียงของไซตามะ การ์ปที่ล้มลงกับพื้นก็ฝืนเงยหน้าของเขาขึ้นมา
ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยเลือดเผยรอยยิ้มแห่งความสุข “เจ้า .. เจ้าทหารใหม่ ในที่สุดก็กลับมาซักที!”
ไซตามะเกาหัว ตอบรับด้วยรอยยิ้ม “อ่า โทษที พอดีว่ามันต้องใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเลยน่ะ กว่าจะหาลานประหารพบ ไม่อย่างงั้นคงจะมาถึงได้เร็วกว่-”
เคาท์เรดเพ่งมองตรวจสอบไซตามะ
‘การเคลื่อนไหวไร้ซึ่งความระมัดระวัง ใบหน้าก็ดูตลกไร้สง่าราศรี’
‘ร่างกายผ่ายผอม ไม่สามารถมองเห็นถึงรัศมีของชายที่แข็งแกร่งได้เลย แม้กระทั่งน้ำเสียงก็ยังฟังดูสบายๆ สัมผัสไม่ได้แม้เสี้ยวของความฮึกเหิม’
ทันใดนั้นเคาท์เรดก็เกิดความรู้สึกสงสารการ์ปขึ้นมาจับใจ
“นี่น่ะหรอกำลังเสริมที่นายว่า ช่างไร้สาระจริงๆ”
เคาท์เรดเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิ สบถดูถูกไซตามะ “เจ้าทหารใหม่ที่มาช่วยเหลือการ์ป ไหนลองแสดงความสามารถให้ฉันดู-”
-ฟิ้ว
เสียงสายลมได้พัดผ่านไป
ตามด้วยหัวๆหนึ่งที่ร่วงตกลงกับพื้น
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ไซตามะได้มาหยุดอยู่ข้างกายการ์ป นั่งยองๆลงแล้วเอ่ยถาม “การ์ปซัง ยังสบายดีอยู่ไหม?”
“เฮอะ ไม่รู้สึกสบายมากไปกว่าตอนนี้แล้ว!”
ใบหน้าของการ์ปยังคงมีเลือดออกอยู่ ทว่ารอยยิ้มที่เขาเผยออกมา มันกลับช่างแลดูมีความสุขและสดใส “ฉันบอกเขาไปว่า อีกเดี๋ยวจะมีผู้ช่วยที่แข็งแกร่งมาเป็นกำลังเสริม .. แล้วเจ้าบ้านั่นก็รอนายอยู่นานเลยนะรู้ไหม ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อา .. อย่างงั้นเองหรอ”
ไซตามะหันไปมองหัวของเคาท์เรด ประกบสองมือไหว้ “ขอโทษทีนะที่ให้รอซะนาน”
โถ่ … เคาท์เรดผู้น่าสงสาร ทั้งๆที่ในที่สุดอุส่าห์หวนคืนกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ แต่ในวันแรกของการเตรียมจะสถาปนาตนเป็นจักรพรรดิแห่งโลก ก็ดันต้องตกตายลงด้วยน้ำมือของ ‘ราชาปีศาจหัวล้าน’ ซะแล้ว
การ์ปหัวเราะกว้างจนน้ำตาแทบไหล แต่แผลตรงมุมปากของเขาก็ดันปริขึ้นซะก่อน เจ้าตัวร้องโอ๊ย เตรียมยกมือขึ้นมาแตะมันทันที
การ์ปกำลังจะยกมือขึ้นกุมปากตัวเอง แต่กลับสังเกตเห็นทันทีว่าไซตามะกำลังมองดูอยู่ ทันใดนั้นใบหน้าชราก็กลับกลายเป็นฮึกเหิม แสร้งแสดงว่าไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆอีกครั้ง
“อะแฮ่ม! ว่าแต่ … สโม๊คเกอร์ล่ะ เป็นยังไงบ้าง?”
